Eerst en vooral een dikke proficiat aan JenF! Klein prinsesje inderdaad, maar als ze meteen op de kamer mocht en nu al mee naar huis, dan doet ze het toch prima. Geniet ervan!!! En Blessing, lijkt me wel heel laat dat de cerclage eruit gaat... Hoe gaat het met de krampen en de liespijn? Hier weinig te melden. Ik denk de slijmprop in stukjes te verliezen de laatste dagen. En af en toe voel ik baby toch wel wat lager hikken dan de voorbije week. Zou er toch stilaan schot in de zaak komen? Nog enkele dagen geduld en dan weten we hoevr we staan... Ik vind het wel spannend worden nu
hey meiden een snel berichtje van mij! eergister op 10 augustus is om 21:40 onze prachtige e zoon geboren!! Hij weegt 2330 gr en is 45 cm lang! Hij doet het heel erg goed voor zijn termijn. we liggen lekker samen op de kamer zonder slangetjes. Hij drinkt goed en temp gaat ook goed. Hij moet nog wat aankomen in gewicht. ik hoop dat we eind deze week of begin volgende week naar huis mogen
Van harte proficiat met jullie zoontje! Ging de bevalling een beetje vlot? Ik wens jullie een spoedige thuiskomst toe. Hoe reageert grote broer? Pfff, wanneer mag ik? Stilaan, en zeker nu de ene na de andere de geboorte meldt, heb ik ook genoeg van deze zwangerschap. Tegelijk worstel ik ermee dat het de laatste keer is, en wil ik er extra van genieten. Maar toch... ik wil ook
Allereerst dikke proficiat aan JenF en Liefde88!! Fijn om te lezen dat jullie kleine schatten mee op de kamer mochten! Hopelijk blijven ze goed drinken en komen ze goed bij van gewicht! Mamamaya, ik kan me goed voorstellen dat je ongeduldig begint te worden! Ik heb ook elke dag na het verwijderen van de cerclage afgeteld en mij afgevraagd wanneer het eindelijk zo ver zou zijn... Als ik dan op controle moest voor die hoge bloeddruk bekeken de vroedvrouwen mij steeds raar als ik zei dat ik echt wel al wou bevallen (rond 37 weken). Dan kreeg ik al een halve preek dat het voor het kindje toch veel beter was als het nog even bleef zitten. Dat wist ik natuurlijk ook wel. Het is zo'n dubbel gevoel hé De zwangerschap missen ga ik echter niet doen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik geen van de twee keer echt graag zwanger geweest ben. Vroeger stelde ik mij een zwangerschap steeds voor als één van de mooiste periodes uit je leven. Nu ben ik alleen maar blij dat het zwanger zijn voorbij is en dat ik 2 prachtige zoontjes heb. Enkel het leven in mijn buik, de schopjes, die ga ik missen. Hou de moed er nog even in, 't is nu ook echt bijna aan jou! Blessing, voor jou is het ook aftellen geblazen. De keizersnede staat inderdaad maar laat gepland hé. Des te beter voor je kindje natuurlijk... Dubbelgeluk, Dani, hoe gaat het met jullie? Alles rustig? Nadine, hoe gaat het met jouw zoontje? Alles goed?
Hallo dames, Wat is er veel geschreven de afgelopen 13 dagen. Ik kwam er steeds niet aan toe om te reageren of verhaal te schrijven. Nu slaapt de baby en heb ik geen visites dus kan ik weer even. Van harte gefeliciteerd JenF & Liefde88 met jullie kindjes. Geniet van deze bijzondere dagen samen. Ik las ook het verdrietige bericht van Sam. Ik herken zoveel van wat je hebt geschreven. Zelf heb ik een jaar na mijn tweede verlies wel aangeklopt bij een psycholoog. Ik kon niet echt met mijn partner praten over mijn rouw en pijn. Ik zag het niet meer zitten en was zelfdestructief bezig. Heb toen een paar sessies EDMR gehad dit was zwaar maar heeft me geholpen alle pijnwekkers te relativeren. Neem je tijd om te rouwen en het verlies op een plek te zetten. Dat is nog het moeilijkste van alles. Mij heeft het jaren geduurd om mijn eerste engel op de juiste plek te zetten. Daarna durfde ik niet meer om zwanger te worden, toen ik het na jaren werd verloor ik de tweede engel. De laatste 2 jaar was daadwerkelijk een gevecht met mezelf, maar door te praten met psycholoog, EDMR en een goeie vriendin en natuurlijk deze forum en veel zelfonderzoek werd de zwarte wolk steeds lichter. Nu bij de derde poging is het gelukt. Geef je droom niet op! Ik wens je heel veel sterkte tijdens deze moeilijke periode. ❤️ Dries ook jou heb ik in gedachte mogen jouw engeltjes je pijn verzachten en ook jij niet opgeven die droom. Neem tijd om te rouwen en alles op ze plek te zetten. Tijd heelt wonden. ❤️
Het is me gisteren weer niet gelukt om mijn bevallingsverhaal te delen. Vandaag een nieuwe poging. Twee weken geleden al weer rond 04.30 uur s'nachts werd ik wakker met krampen . De krampen waren vergelijkbaar met 32 weken toen kindje 180 graden was gedraaid. Na twee uur te hebben gewacht belde ik het ziekenhuis en mocht ik meteen komen. Na 20 min zat ik op de verloskamer. Ik had 4 cm ontsluiting. De verloskunde gaf me 2 uur de tijd om te kijken of de ontsluiting zich zou vorderen en anders zou ze zelf mijn vliezen breken. Na 2 uur zat ik op 5 cm. Op mijn verzoek hebben we nog een uur aangeplakt voordat de vliezen werden gebroken. Na heftige weeen van 1 uur en 25 min persen (zonder pijnbestrijding) had ik mijn wonder in mijn armen. Hij was wel aan de lage kant 2600 gram en 47 cm. We zijn ter observatie een dagje in het ziekenhuis gebleven.Geen verklaring waarom hij een lage gewicht heeft. Alle tests waren goed. Hij zit nu boven zijn geboortegewicht en drinkt goed. De laatste paar dagen heeft hij last van buikkrampen dus huilt hij veel. Ik ben begonnen met venkelthee te drinken. Hoop dat het wat helpt de pijn te verzachten. Borstvoeding gaat ook traag en productie is niet optimaal. Hij krijgt bijvoeding er naast. Ik hoop dat ik over een paar weken van de bijvoeding af kan en volledig borstvoeding kan geven. Voor de rest ben ik super blij met me ventje. Alleen maar oog voor hem.... Arme papa 😜
Mama Maya je bent de volgende! Spannend hoor ik wens je alvast een voorspoedig bevalling met gezond kindje in je armen. Voor alle andere dames die nog aantal weken moeten nog even volhouden en wens jullie ook een voorspoedig bevalling en gezonde kindjes.
Mooi bevallingsverhaal, Nadine. Ik hoop met je mee dat jullie snel exclusief van borstvoeding kunnen genieten. Dat zal zeker ook helpen bij zijn krampjes, moedermelk is veel lichter verteerbaar en vriendelijker voor de darmpjes. Geef je veel bijvoeding? Probeer echt elke dag een beetje minder te geven, anders raak je er heel moeilijk weer vanaf. Hoe vaak leg je hem aan? En kolf je ook? Je hoeft hier niet op te antwoorden als je het liever op jouw manier doet hoor, maar als ik kan (en mag) helpen.. dan heel graag Ik had vandaag de verwijdering van de cerclage. Dat ging aanvankelijk goed, maar een klein stukje bleek toch vergroeid. Er zit dus nog een restje in, het grootste stuk is eruit. Dat restje zou niet mogen hinderen bij het ontsluiten, en mogelijk kan hij het er dan alsnog uitkrijgen. De monitoring was goed, al was baby wel enorm beweeglijk, dus het was wel een beetje moeilijk monitoren. Dan toucher gehad, en alles is nog stevig gesloten. Gedn enkel teken dat de bevalling nadert. Dus we doen er nog maar een paar dagen (?), of een week (?), of meer... bij Ik hoop op een week ongeveer, we zullen zien...
JenF en Liefde88 van harte gefeliciteerd met jullie dochter en zoon. Mamamaya omdat al me cerclages op de Ok verwijder moesten worden en ik toch een keizersnede krijgt heeft de gyn gezegd dat hij de cerclage dan ook gelijk zal verwijderen want het is altijd een gedoe om de cerclages eruit te halen bij mij. Ik wordt ook meteen gesteriliseerd. Gisteren had ik controle en gyn zei dat de kleine 2 wkn voor loop in groei. De krampen waren eenmalig maar heb nog wel veel last van de pijn in me lies de linkerkant dat is ook de favoriete kant van ukkie. Sam80 ik ben blij om te horen dat je steun krijgt uit me verhaal. Het is moeilijk om een vertrouwen te hebben maar probeer het. Groetjes Blessing
Hoi dames, Ik heb heel veel pagina's van dit onderwerp teruggelezen en wat goed om te lezen dat veel van jullie net een kindje in de armen hebben mogen sluiten! Gefeliciteerd! Het is ook mijn grootste wens, en het lijkt nu nog zover weg... Ik ben anderhalve maand geleden compleet onverwachts bevallen bij 20 weken zwangerschap. Ons mannetje was helemaal perfect . Ben zo trots op hem, maar mis hem zo verschrikkelijk. En tegelijkertijd willen we graag zsm weer zwanger worden. Om opnieuw naar een kindje uit te kunnen kijken en deze keer hopelijk wel levend in onze armen te kunnen houden. Uit de onderzoeken is een onduidelijke diagnose gekomen. Eerst werd een loslatende placenta vermoedt door de artsen (in het buitenland is het gebeurd) maar gynaecoloog hier waar ik deze week afspraak heb gehad vermoed dat het aannemelijker is dat het door een zwakke baarmoedermond komt en dat ik daarom bij een volgende zwangerschap vanaf 16 weken iedere twee weken metingen krijg. Toen mijn beginnende bevalling werd geconstateerd had ik namelijk al 4 cm ontsluiting, na de dag ervoor vooral een soort mesntruatiepijn te hebben gehad, en vanaf ca 16.00-22.00 wat pijnlijkere krampen, die soms om de paar minuten kwamen, soms een half uur niets, maar het was niet wat ik me bij weeën had voorspeld qua pijn. Hoeveel pijn hadden jullie bij de zwangerschappen waarin helaas veel van jullie ook een kindje hebben verloren? Had je pijn of helemaal niet voordat het misging? Uiteraard wilde ik direct zoveel mogelijk hierover lezen en na al jullie ervaringen gelezen te hebben zou ik een volgende zwangerschap voor de zekerheid niets liever willen dan een preventieve cerclage. Hebben jullie dit ook gekregen na 1 verlies? Ik wil dit namelijk nooit meer meemaken ... Niemand wil dat natuurlijk. Of hebben jullie moeten lullen als brugman om een cerclage te mogen krijgen? Hebben jullie van de gynaecoloog ook informatie gekregen over het verschil in slagingskans van een preventieve cerclage tov cerclage die geplaatst wordt zodra de bmh korter wordt? Sorry voor de vele vragen! Maar alvast heel erg bedankt. Ik word zo onzeker hiervan, nu al. En ben nog niet eens zwanger. Gelukkig nu wel ongesteld dus hierna de eisprong afwachten en dan is het hopelijk snel raak
Blessing, bedankt voor je toelichting. Ik vind het wel nog steeds laat om de cerclage te verwijderen. Maar des te beter voor je kindje natuurlijk. Dag Bee, welkom hier. Eerst en vooral veel sterkte met jullie grote verlies. En wat het extra lastig maakt, is de vage diagnose. Heel herkenbaar voor mij. Ook bij mij was er twijfel over de oorzaak. Dat maakt je nog onzekerder, omdat je dan nog steeds niet weet hoe het te voorkomen. Ik had geen pijn. Mijn water brak plots, en ik kwam op spoed binnen met uitpuilende vruchtzak. Er kon niets meer gedaan worden. Ik heb geen ontsluitingsweeën ervaren. Enkel vlak voor de bevalling 1 perswee, en daar was mijn kerngezonde dochter. Zo onrechtvaardig dat zo'n onschuldig en perfect kindje er niet mag zijn... Ik ben ook aan het googelen gegaan, en kwam uit op cervixinsufficiëntie. Ik was er vrijwel van overtuigd dat het dat was wat ik had. Maar harde medische bewijzen waren er niet. Na onderzoek bleek de baby, het vruchtwater en de placenta geïnfecteerd en dat kon ook de aanleiding zijn. Achteraf was de oorzaak vroegtijdige ontsluiting, en daardoor beschadigde en later gescheurde vliezen. Er werd gesproken over een cerclage, maar mijn gynaecoloog opteerde voor veelvuldige controles. Op één van die controles bleek de bevalling alweer pijnloos bezig te zijn. Ik had 3cm opening op 24 weken. Er is een noodcerclage geplaatst en daarmee zijn we tot 33 weken gekomen. Mijn tweede dochter was klein, maar dapper en ze is nu een gezonde meid zonder enige nadelige gevolgen van de vroeggeboorte. Ja, achteraf heeft mijn gynaecoloog toegegeven dat een noodcerclage eerder zelden slaagt, en normaal zelfs niet meer geplaatst wordt bij 3cm opening. Maar hij wilde het toch een kans geven, en nam het risico. Zonder cerclage was het sowieso einde verhaal, en de kans was groot dat ik dan mijn kinderwens zou opgeven. Ik ben dus héél blij dat hij zo secuur en kalm die moeilijke ingreep deed, dat kan ik met geen woorden uitdrukken. Daarna was duidelijk dat ik een preventieve cerclage zou krijgen bij elke volgende, bevestigd gezonde zwangerschap. Dat was telkens ongeveer een week na de 12 weken echo en de triple test. En nu is dus mijn 3de cerclage (2de preventieve) net verwijderd en mag ik voor de 2de keer dankzij de cerclage een zwangerschap voldragen. De slaagkans is vrij hoog, in elk geval meer dan 50%, maar nog veel hoger als de cerclage om de juiste reden geplaatst is. Aan de mama's hier, merk je eerder 90% of meer succesvolle zwangerschappen. Enkele maanden terug, was er hier echter ook een falende cerclage en dus verlies van een kindje te betreuren, helaas... Maar veel vaker gaat het dus goed, als de diagnose inderdaad cervixinsufficiëntie is. Stel hier gerust je vragen, we kwamen hier destijds allemaal toe met dezelfde soort vragen en onzekerheden. Rest me nog jullie veel succes te wensen met zwanger worden, en met het zoeken naar en vertrouwen op een goeie aanpak voor die zwangerschap. En ook uiteraard nog veel sterkte met het verwerken van jullie verlies...
Mama Maya ik hoopte al op jouw reactie 😃 Ik geef hem 480 ml per dag en leg hem min 8 -12 x per dag aan. Wel moeizaam met aanleg posities dat ik soms wel 5 a 10 min bezig ben. Ik heb ook al een lactatiedeskundige ingeschakeld. Het lukt nu ook om hem zittend aan beide kanten te voeden, maar zoals ik zei nog moeizaam. Hij drinkt wel altijd zijn flesje van 60 cc leeg na borstvoeding. Ik vraag me af of hij genoeg binnen krijgt van mijn borst. Morgen begin ik met kolven. Vandaag heb ik een elektrische kolfmachine besteld op advies van lactatiedeskundige. Ik hoop dat het dan beter gaat. Heb je nog tips?
Hallo Bee heel verdrietig om te horen dat jij ook een kindje moest verliezen door deze aandoening.Ik wens je veel sterkte in deze moeilijke periode! ❤️ Ik weet niet of je mijn verhaal hebt terug gelezen. Bij alle 3 zwangerschappen waren de weeënverhalen verschillend. Bij mijn eerste liep ik 2 dagen met weeen zonder dat ik het echt door had dat ze weeën waren. Mijn gyno zei tegen mij dat het geen weeën konden zijn met dat termijn. Toen ik bloed erbij verloor hele maandverband zat onder. Werd het voor ons beide duidelijk hoe laat het was. Oorzaak was volgens de artsen infectie en pech. De tweede zwangerschap werd ik wel extra gemeten. Heftige Weeën kwamen achter elkaar met bloedverlies en slijmprop en een paar uren later in het ziekenhuis was ik weer bevallen van een gezond kindje en oorzaak infectie met wellicht cervixinsufficientie. Pas daarna werd over cerclage gesproken. Mosterd na de maaltijd 😞. Ik heb toen gezegd dat ik nooit meer alles aanneem van artsen en dat ik altijd zelfonderzoek doe. Bij de derde bevalling was het anders ik denk dat als ze mijn vliezen niet hadden gebroken dat ik een dag verder zou komen. Misschien ook niet! Ik zal er op hameren dat je een preventieve cerclage wil bij de volgende zwangerschap. Geen vrouw wil dit meemaken. 1x is al te veel. Ik mis mijn engeltjes elke dag
Ik heb eerst nog een paar vraagjes: Hoeveel weegt hij nu ongeveer? Is de 480ml (8 flesjes van 60ml begrijp ik?) allemaal kunstvoeding? Hapt hij goed aan? (Grote hap, kin laag, krachtige hap, en vervolgens hele snelle stimulatie bewegingen?) Heeft de lk dat bevestigd? Voel je de melk goed toeschieten binnen pakweg een halve tot anderhalve minuut na zijn geslaagde aanhap? Welke flesjes en speentjes gebruik je? Hopelijk een hele trage speen? Hoelang doet hij over die 60ml? Drinkt hij ook 's nachts? Live of fles? Slaap jij goed? Ook overdag indien mogelijk? (Mee met hem bvb.) Sorry, veel extra vragen Maar hopelijk kan ik dan wat gerichter advies geven... Even als schets van wat kan (= situatie bij mijn oudste, thuis met net 36w na 3w neonatalogie waarvan 2,5w nog met sonde): Ze woog slechts 2,29kg bij thuiskomst, maar kreeg van mij exclusief borst (hoewel mijn productie héél slecht was, na bijna 3w compleet fout kolven, nooit stuwing gehad, nooit melk voelen toeschieten... enfin, héél slecht dus) en moest keihard werken voor haar voedingen. Ik legde haar wel zeker een week lang elk uur aan, en 's nachts om de 2-3u (vlot 20 voedingen dus, maar dat blijft natuurlijk niet zo extreem). Klinkt Spartaans. Maar het was het beste wat we konden doen, de kortste pijn. In ongeveer 2 weken tijd verdrievoudigde mijn productie (ruwweg, want ik wist dat ik er met 8 keer kolven op een etmaal amper 150ml uithaalde, na 3 weken hè!? da's echt weinig hoor... maar uiteraard wist ik met voeden live niet exact hoeveel melk er was...). Exact een maand na haar thuiskomst woog dochterlief dik 3,5kg! Ik heb geweigerd, tegen het advies van Kind&Gezin (CB) in, 1 druppel bij te voeden. Bij die weging van 3,5kg, vroegen ze me "te stoppen met bijvoeding" (zij hebben nooit geweten dat ze die nooit kreeg). Ben nooit zo trots geweest... Het kàn dus, óók met een lichtgewichtje. Uiteraard moet je je kindje nu niet meteen droog zetten, ik pleit ook niet voor ondervoeden of laten afvallen... Maar je mag best wat harder zijn, in het belang van je productie. Dus vb. slechts 40ml na geven, en ja, dan zal hij vlugger weer vragen, maar geen probleem. Hoe vaker er stimulans is, hoe meer productie er komt. In jouw situatie is 8-12 keer (te) weinig. Als je wil, kunnen we ook via pb het hierover hebben. Dan kan het hier verder over cerclage gaan. En je mag me uiteraard ten allen tijde weer de mond snoeren. Want ik ben bevlogen, maar ieder doet het op haar manier uiteraard. Ik wil niet oordelen, noch opdringen. Doet me alvast wel veel plezier dat je je zo inzet voor de borstvoeding!
Wat fijn dat je hebt gereageerd en vreselijk wat je hebt moeten meemaken ook. Eerst een kindje verliezen en dan in je tweede zwangerschap, die ongetwijfeld al heel erg spannend was, bijna nog een keertje. Gelukkig is het goed gekomen, maar goed dat je de zwangerschap erna wel een cerclage kreeg. Je geeft aan dat de gynaecoloog metingen opteerde, maar als je zelf perse een cerclage had gewild had je die dan gekregen? Of is dat niet zo duidelijk besproken toen? Ik wil namelijk bij een volgende zwangerschap alles op alles zetten om preventief een cerclage te krijgen, maar hoop dat ze dit willen doen... Heel fijn om hier mijn vragen kwijt te kunnen en van jullie te kunnen horen hoe het bij jullie gegaan is.
Ten eerste gefeliciteerd met jullie zoontje, die jullie levend in jullie armen hebben mogen sluiten. Wat zullen jullie gelukkig zijn, maar tegelijkertijd ook verdrietig om de twee engeltjes waarmee je het niet mee mocht maken. Ik had je verhaal idd gelezen. Wat heb je veel doorstaan. Ik vind 1 kindje verliezen afschuwelijk en wil dit nooit meer meemaken, en hoop ook zo erg dat ik het nooit meer hoef mee te maken. Wat vreselijk dat het jullie twee keer is overkomen en wat dapper dat jullie door hebben gezet. Raak al bijna in paniek als ik denk aan twee keer een kindje verliezen. Maar tegelijkertijd heb ik ook vertrouwen dat het ons ooit echt wel gegund is. En we hopen gewoon snel en de volgende zwangerschap. En ik wil er dan ook alles aan doen om de zwangerschap te laten slagen. Ik ben nu dan ook idd heel veel aan het lezen en word blij van (bijna) alle positieve ervaringen met cerclages. Mijn gynaecoloog durft alleen mij niet met zekerheid de aandoening toe te schrijven. Ze zegt dat het heel goed mogelijk is, maar dat het ook nog door een bloeding kan zijn gekomen (er is een bloedprop gevonden bij de placenta), maar doordat ik niet echt duidelijke weeën had neigt ze wel naar een zwakke baarmoedermond en stelt daarom dus de metingen voor. Maar ik ben nu al zo bang dat het net tussen metingen in alsnog misgaat en wil daarom zeker alles op alles zetten om een cerclage te krijgen. Ik hoop dat ze het niet mogen weigeren als ik het perse wil. Enig idee of een gynaecoloog dat mag weigeren? Heel erg bedankt trouwens dat je de moeite had genomen om te antwoorden en geniet van je mannetje!
Ik heb behoorlijk pittige weken, in deze periode vorig jaar lagen mijn prachtige zoontjes te strijden op de NICU... Maar ik ga toch proberen goed te reageren naar iedereen. Sam, wat een verdrietig verhaal... En wat herkenbaar, dat gevoel dat je vertrouwen in je lichaam weg is... Ik ben ook zo teleurgesteld in mijn lichaam, twee gezonde jongens die in mijn buik groeiden... Waarom liet mijn lichaam ons in de steek? Een vraag waar we nooit antwoord op krijgen. Ik herken de wens naar een kindje en herken ook je angsten, de wens is misschien al groter dan de angst, ook voor jou moet het een keer goed gaan. Ik moest aan de volgende tekst denken: Als terugkijken pijn doet en vooruitkijken je bang maakt, kijk dan naast je, er loopt altijd iemand met je mee Ik had trouwens ook aan mijn gyn gevraagd hoe het zit met wachten na de zwangerschap voor een volgende zwangerschap, ze gaf aan dat het lichamelijk niet uit maakt, maar dat ze adviseren te wachten vw de psychische druk, maar ik vind dat iets heel persoonlijks. Blessing, wat verdrietig dat jij ook twee keer het verdriet en verlies moest mee maken... Je bent al op een mooie termijn, binnenkort zal je je kleine uk in je armen krijgen. Het zal best pittig voor je zijn, redelijk kort na je vorige bevalling, fijn dat je nog best veel zelf kon doen. Dries, knap dat je even van je laat horen. Ik duim mee dat jullie droom uit mag komen. Bermel, jij hebt ook veel mee moeten maken zeg... Wat een verdriet. JenF, van harte gefeliciteerd met de geboorte van je dochter! Wat fijn dat jullie al thuis zijn en dat ze het zo goed doet! Liefde88, van harte gefeliciteerd met jullie zoon! Fijn dat hij het zo goed doet! Ziet het er al naar uit dat jullie naar huis mogen? MamaMaya, ik begrijp dat je ongeduldig wordt, dat ben ik nu al, binnenkort heb jij ook je kleintje in je armen! Indigo Girl, gaat het goed met jou en je zoontje? Nadine, mooi bevallingsverhaal, volgens mij is het heel snel gegaan?! Hopelijk gaat de borstvoeding goed op gang komen! Bee1986, wat verdrietig dat ook jij je zoontje bent verloren... De wens om snel weer zwanger te raken is zeer herkenbaar, net als het trotse gevoel (je bent net papa en mama geworden) en het enorme gemis... Bij mij is ook niet met zekerheid vastgesteld dat ik cervix insufficientie heb, omdat ik een tweelingzwangerschap had en ze niet kunnen uitsluiten of het met een eenling ook was gebeurt. Ik heb in ieder geval niets gevoeld, tot ik met 23.6 naar het toilet ging en de vliezen braken van mijn oudste zoon. Daarna begonnen de weeën en de harde buiken pas (ik heb de bevallingen nog met 3 en 6 dagen uitgesteld) 3 weken daarvoor was mijn baarmoederhals nog lang genoeg, die werd al iedere 4 weken opgemeten. Ik heb bij drie ziekenhuizen (eigenlijk 4) advies gevraagd toen ik weer zwanger was (dit keer een eenlingzwangerschap) en in mijn geval zeiden ze allemaal los van elkaar om met 16 weken met progesteron te beginnen en tot 20 weken om de twee weken een meting en vanaf dan tijdelijk iedere week een meting. Zo hebben we het gedaan en we merkten dat hij op zich nog mooi lang was, maar dat was hij tijdens mijn vorige zwangerschap ook, maar het was wel aan het rommelen. Hij was nog te lang voor een cerclage, dus heb ik een pessarium gekregen. Daarnaast hou ik veel rust (ik zit al vanaf week 17 thuis te werken). Ze waren allemaal heel terughoudend met het plaatsen van een cerclage... Ik vond dat lastig te accepteren, maar gelukkig gaat het goed. Zondag ben ik 30 weken zwanger! Hier gaat het met de zwangerschap (29,5) goed, naast de emotionele weken die we door moeten komen. De controles zijn steeds goed en ook mijn suikerwaarden kan ik zonder insuline goed onder controle houden. Na mijn bevalling heb ik mijzelf chocola belooft! Ik ben erg benieuwd naar de groeiecho over ruim een week, aan de hand daarvan wordt bepaald tot hoe lang ze mij laten lopen, als ik zover kom. Dat vind ik wel fijn, dan weet ik iets meer waar ik aan toe ben. Wel gek hoor, dat er een kans is dat ik word ingeleid als ik ver genoeg kom, daar waar ik vorig jaar alles had gedaan om de bevallingen te stoppen.
Ze willen eerst heel zeker zijn van de diagnose. Een cerclage plaatsen om de foute reden, kan gevaarlijk zijn voor moeder en kind. Dus ik ben mijn gynaecoloog gevolgdcin zijn advies. Ik begrijp waarom hij het nog niet wilde. Het pijnlijke eraan is wel dat je vaak zal zien dat vrouwen met deze diagnose 2 zwangerschappen verliezen, of dat het bij de tweede maar ternauwernood goed gaat. Om maar te zeggen... een goeie arts luistert naar de patiënt, maar niet onvoorwaardelijk. Als de arts oordeelt dat er verder onderzoek, of meer bevestiging nodig is, dan zou ik dat advies volgen. Ik heb wél aangedrongen op veelvuldige controles, en heb die ook gekregen. Zonder dat was mijn tweede er niet geweest. De diagnos cervixinsufficiëntie is trouwens nog niet voldoende als indicatie voor cerclage. Daar kreeg ik van mijn gynaecoloog uitgebreid info over. Je mag niet te infectiegevoelig zijn, én je baarmoeder mag niet te prikkelbaar zijn. Sommige baarmoeders vechten echt tegen de cerclage en je kan wel ietsje remmen, maar niet oneindig. Ik heb een heel luie baarmoeder, maar tegen de noodcerclage heeft ze toch gevochten. Ik lag 9 weken lang 24/7 aan een infuus met weeënremming (incl. alle bijwerkingen ervan, was geen pretje). Nu, bespreek dit met jouw gynaecoloog, en eventueel ook nog met 1 of 2 andere gynaecologen (bij voorkeur met wat cerclage ervaring). En kies voor de man of vrouw wiens aanpak je het best bevalt en meest vertrouwen geeft. Vertrouwen is echt héél belangrijk.