Dubbelgeluk: Inderdaad mooie mijlpalen.. PFf ben blij als de komende paar maanden voorbij zijn en we lekker kunnen genieten van een kleintje! Hoe lag de baby?
Hij is gedraaid! Alles zag er goed uit, hij is ook al aan het indalen! Over 2 weken en 2 dagen wordt het pessarium verwijderd.
Nee, maar het is echt een minimale ingreep. Ik kijk er eigenlijk naar uit, dan ben ik 35,4 dus dan gaat het echt opschieten! Ik ben wel erg benieuwd wat mijn lichaam daarna gaat doen...
ja inderdaad! Wat verwachten ze in het ziekenhuis? Verwachten ze dat het dan snel komt of kan je dan nog een poosje lopen? Waar hoop je zelf op?
Ik hoop zelf dat hij spontaan komt voor ik wordt ingeleid in week 38, maar uiteraard dat hij niet voor week 37 komt. Ik geloof niet dat ze er iets over kunnen zeggen in het ziekenhuis, we wachten (on)geduldig af .
Hallo dames, Ik lees al een week mee met jullie. Was enorm veel om alle paginas een voor een te lezen. Ik ben ontzettend blij dat ik deze pagina ben tegengekomen waar ik verhalen kan lezen van lotgenoten. Helaas ben 26 februari met 23w en 5d bevallen van mijn zoontje. Omdat we 2 daagjes misten was hij nt levensbeschouwend. Ik woon trouwens in Nederland/Rotterdam. Ik had een goeie zwangerschap en was heel actief. Ik werkte en studeerde tegekijkertijd. Had wel standaard zwnageeschapskwaaltjes maar ging verder alles goed. Het was mijn eerste zwangerschap en ik was gezond dus loop je hier standaard bij een verloskundige. Alle echos waren goed en bij 20 weken echo zei mijn verkoskundige nog zelf dat het hierna niet meer fout kon. Niet dus. Op valentijnsdag had ik heel de dag al last van harde buiken en zeurende pijn. Harde buiken had ik al vanaf 17 weken maar mijn verloskundige vond het normaal. Savonds werd de pijn erger dat ik tijd bij ging houden. Ik vetrouwde het nt. Snacht wam de pijn om de 10 minuten en toen wist ik dat het niet goed was. Ik belde verloskundige op en vertelde heel het verhaal. Ze vond me aanstellen en zei dat ik met dit termijn 22w en 1d geen weeen kon hebben. Het was vast blaasontsteking. Voelde me niet geholpen en wist zeker dat het geen blaasontsteking was. Pijn werd heftiger en had ondertussen ook slijmprop met bloed verloren. Toen wist ik het zeker en belde huisartsenpost op. Eenmaal aangekomen keken ze nr mijn urine en was helemaal schoon. Arts stuurde me direct naar het ziekenhuis nr gynaecologie afdeling. Gelukkig was dat gelijk ernaast. Daar begonnen ze snel met onderzoeken en uitwendige echo zag alles goed uit. Totdat ze van beneden gingen kijken. Met de eendebak zag arts al dat ik 1.5 cm ontsluiting en uitpuilende vruchtzakje had. Ze trok de eenbek snel teeug en schudde met haar hoofd. Ze zei je kan elk moment bevallen. Toen stortte mijn hele wereld in en ik kon alleen maar huilen en trilde helemaal. Gelukkig was mijn man en mijn ouders erbij om mij te ondersteunen. Ik werd begeleid naar een kraamsuite en moest plat liggen en er niet uitgaan. Ik kreeg zetpillen om mijn buik rustig te houden. Na 3 dagen leek het goed te gaan en durfden ze weer met echo te kijken. Toen bleek de ontsluiting al 2 cm en baby stak zijn voet door de uitpuilende vruchtzakje. Ik werd direct naar ok gebracht en kreeg een spoedcerclage. Operatie was geslaagd en mijn vliezen wareb nt gebroken. Ik had wel strikte bedrust en moest hel volhouden tot week 24. Pas dan konden ze iets voor de baby doen. Aftellen begon en elke dag was een hel in het ziekenhuis. Het bleek goed te gaan tot op de nacht van 23w en 5d. 12 dagen na operatie. Ik had al in avond veel buikpijn maar dacht aan obsipatiepijn omdat ik plat lag. Weeen konden het nt zijn want ik had geen druppel slijm of bloedverlies. Als het weeen waren zou cerclage uitscheuren en moest ik bloeden. Ik kreeg pijnstillers en probeerde te slapen maar lukte me echt nt. Ik controleerde continu of ik bloed of slijmverlies had, maar nee. Dienst doende arts kwam 3 keer kijken en kon het ook nt verklaren. Ik hield de moed want in principe had ik nog 1 dag, omdat ik in de ochtend de longrijpings injecties zou krijgen bij een academisch ziekenhuis en pas daarna konden ze de baby behandelen. Na een paar uur was de pijn ondragelijk en voelde ik iets bij mijn vagina. Ik dacht dat ik mn baarmoeder mond voelde met cerclage maar na echo bleek dat het al het hoofdje was. Gelijk kwam verpleegkudnige en arts kijken en zeiden ze dat ik al aan het bevallen was. Ze konden het nt geloven omdat ik nog steeds nt bloedde en geen slijmverlies had. ik moest alleeb persen zeiden ze. Na 1.5 uur ellendige bevalling was mijn zoontje geboren en heeft 1 uur geleefd. Was zo een mooi moment. Ik had toen ik hem zag alles vergeten. Maar moest gelijk weer afscheid nemen. Was wel een mooie afscheid. Die avond is hij gelijk met mijn man nr Turkije gevlogen en volgende dag begraven naast zijn opa. Dat gaf mijn enigzins rust en had mijn familie die mij kon troosten. Achteraf bleek na onderzoek dat ik gewoon bent bevallen met cerclage erin. Niemamd kon dit verklaren. Vooral omdat ik helemaal niet was uitgescheurd. Na bevalling hebben ze de cerclage gewoon eruit moeten knippen. Alles zat potdicht en cerclage zat goed op zn plek. Dit verklaarde het niet bloeden. Bij mij hebben ze het nog steeds nt duidelijk kunnen verklaren. Uit onderzoeken bleek dat ik alleen bij mijn placenta een infectie had en dat die misschien de ween had veroorzaakt. Maar hoe was doe infectie gekomen wisten ze nt. Ik zal het kort houden is al een enorme verhaal geworden maar doet me goed om alles te uiten. Ik ben weer zwanger en ben nu 18w en 3d. Sinds begin ben ik onder controle bij gynaecoloog en heb met 14w een preventieve shirodkar cerclage gekregen. Voor operatie heb ik ook een kuur gehad ter preventie dat er tijdens ok geen infecties naar binnen konden gaan. Sinds week 16 gebruik ik utrogestan vaginaal. Ik heb eer strikte bedrust en mag zeker niet veel doen omdat ik gauw harde buiken krijg die overslaan naar weeen. Ben al 2 keer opgenomen voor observatie maar gaat voor de rest goed. Ik ben zo bang en het geeft me moed als ik al die succesverhalen leest. Mijn eerste mijlpaal is 24 weken. En hoop het same met jullie te halen. Hier voel ik me echt thuis. Dames die me kunnen begrijpen en niet kunnen oordelen. Nogmaals sorry voor het lange verhaal... Groetjes Derya
Lieve Deria66, Wat een ontzettend verdrietig verhaal. Gecondoleerd met het verlies van je kleine zoontje. Maar ook van harte gefeliciteerd met deze nieuwe zwangerschap. Wat ontzettend spannend allemaal! Gelukkig ben je al bijna op de helft en zit de cerclage er nu preventief in. Ik hoop dat dat een beetje rust geeft. Ik herken heel veel in je verhaal. Ik ben in oktober bevallen met 23 weken en 4 dagen. Kwam in het ziekenhuis vanwege vochtverlies, geen weeen of iets dergelijks. Ook bij mij puilde de vliezen uit en ik ben na 2 dagen bevallen. Waarschijnlijk ten gevolge van een zwakke baarmoederhals en een streptokokken B infectie. Mijn zoontje heeft maar een minuutje geleefd. We waren er diep verdrietig om en nog steeds. Ik ben nu 26 weken en 5 dagen zwanger en heb met 15 weken een mc donald cerclage gekregen en krijg proluton injecties tegen harde buiken, wekelijks. Tot nog toe gaat het goed en geen klachten. Ben ook ontzettend ongerust geweest tot 24 weken, daarna krijg je iedere dag een beetje meer moed en hoop. Fijn dat je dit forum hebt gevonden, kunnen we elkaar erdoorheen slepen, want het worden lange weken! Liefs Becky
Lieve Becky, Bedankt voor je lieve bericht en steun. Het is inderdaad zo moeilijk, ik ben elke dag aan het aftellen tot week 24. Ik kan er niks aandoen. Denk dat ik dan meer kan genieten van mijn zwangerschap. Wat erg dat jij ook kindje heb verloren. Ik snap het zo goed dat je ineens naar het ziekenhuis gaat en het slechte nieuws hoort. Maar echt proficiat met je zwangerschap. Echt goed dat je al zover bent gekomen. Hoop dat he het nog een paar weekjes volhoud. Hou je wel bedrust? Wat doe je zo allemaal op een dag? Liefs Deria
Nee, ik hoef van de gynaecoloog geen bedrust te houden maar moet wel rustig aan doen. Dat is nog best wel lastig, want wat is rustig aan doen? Ik mag geen zwaar huishoudelijk werk, zoals stofzuigen en zwaar tillen, maar mag wel in huis 'rommelen'. Dat doe ik dus ook. Ook mag ik fietsen en zo, maar ik durf bijna niets. Ik doe dus kleine dingen in huis en kook het eten. Verder heb ik hulp van familie en kerk. Ik was ook erg aan het aftellen naar week 24. Nu tel ik naar 28, daarna vast naar 32 enz. Wel merk ik dat tot week 24 veel langzamer ging dan nu, nu lijkt het allemaal wat sneller te gaan. Ben begonnen met de baby spullen en het geboortekaartje en zo, dat was een hele stap om te doen. Maar ik wil graag op tijd alles klaar hebben, mocht er vroegtijdig iets gebeuren. Heb je nu veel controles en metingen? Hoe is je begeleiding in het ziekenhuis? Moet jij wel bedrust houden van je arts? Groetjes Becky
Hee becky, Ik had vandaag toevallig nog een controle. Ik heb ze nu wekelijks tot week 24. Ik loop bij het Sint Fransiscus Gasthuis in Rotterdam en ben in februari ook daar bevallen. Ik ben zeer tevreden en heb een vaste gynaecoloog die mij elke keer begeleidt en controleert. Er zijn 3 specialisten daar die cerclage kunnen plaatsten. Als mijn eigen arts er niet is ivm vakantie, dan kijkt een van die twee naar mij. Is op zich best wel fijn dan elke keer een andere arts of een arts-assistent. Die zijn ook heel goed en lief maar ik voel me toch veiliger bij mijn eigen arts. Begeleiding is supergoed en ze motiveren je heel erg. Ik kan altijd bellen en langsgaan als ik twijfels heb of als ik teveel harde buiken heb. Ik moet me gedragen als een oude oma. Dat is wat alle drie specialisten hebben gezegd. Ik mag njet in bad, absoluut niet sporten en geen gemeenschap. Ik loop heel rustig en probeer trappen te vermijden. Ik doe veel bankhangen en huishouden doe ik sinds cerclage niet meer. Ik ga nog wel naar school voor belangrijke lessen. Is een goede afleiding. Ik word afgezet en opgehaald. En omdat ik verpleegkunde studeert heb je genoeg rolstoelen daar waar ik gebruik van kan maken. Ik merk ook als ik me veel inspan of te veel doet dat ik snel harde buiken krijgt. Misschien dat ik meer durf na week 24. Wie weet. Leuk dat je naar de kerk gaat. Ik ben zelf ook gelovig en helpt me heel goed om door deze moeilijke periode te komen. Is mijn houvast kan ik wel zeggen. Waar ben jij onder controle? Ben jij wel tevreden? Ben eigenlijk wel benieuwd hoe het bij andere ziekenhuizen en steden gaat. Hier komt cerclage niet zo veel voor. Liefs Deria
Deria 66, wat vreselijk dat ze je klachten niet serieus hebben genomen... Ik lees dat echt nog te vaak... Gecondoleerd met het verlies van Damin, verdrietig dat je net niet ver genoeg was gekomen dat ze hem konden behandelen. Gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap, fijn dat er nu juist is gehandeld en je een cerclage hebt gekregen. Ik zit in hetzelfde ziekenhuis, ik merkte ook dat ze heel terughoudend zijn met cerclages, ik heb een pessarium gekregen, mede omdat ik een vroeggeboorte had met een tweeling en ze niet met zekerheid kunnen zeggen wat de aanleiding is geweest. Ik kan mij hierin vinden en ik ben erg blij met mijn gynaecoloog. Het gaat tot nu toe goed, ik werkte thuis (inmiddels is mijn verlof ingegaan) en 'rommel' ook in huis en mijn zwangerschap verloopt tot nu toe goed, maar de emoties, spanning en het verdriet is groot. Hopelijk kan je hier je ervaringen delen, zodat het je helpt om door de zwangerschap te komen. Ik zit inmiddels op 34 weken en 1 dag (iedere dag telt...), dus hopelijk mogen wij over een week of 4 ons 3e zoontje in onze armen sluiten.
Ha Deria, Ik had vanaf het begin iedere twee weken controle. Nadat ik de cerclage heb gekregen iedere twee weken meting van de baarmoederhals, inwendige echo's dus. Na de 24e week doen ze dat niet meer om de boel van binnen met rust te laten. Ik had steeds een baarmoederhals van 3cm, en bij ons in het ziekenhuis moet het meer zijn dan 2,5 cm, dus het was altijd goed gelukkig. Nu krijg ik afwisselend de verloskundige van het ziekenhuis en de gynaecoloog, ook nog steeds iedere twee weken. Dan krijg ik ook steeds een echo, maar niet meer inwendig. Met 22 weken was de baarmoedermond een beetje open gegaan, maar die is nu gelukkig weer dicht. Ik ben daar erg van geschrokken doe sinds dien nog rustiger aan. Ik mag wel in bad, gemeenschap hebben, fietsen enz. Als ik maar rustig aan doe. Ik heb geen last van harde buiken of voorweeën, tenminste niet zo erg dat ik er bedrust of zo van moet houden. Soms ben ik onzeker over de verschillende adviezen, want hier op het forum lees je weer dat veel dingen juist worden afgeraden of verboden. Dat begrijp ik niet goed. Ik durf niet in bad of gemeenschap te hebben, dus ik zoek zelf naar wat goed en veilig voelt en wat niet. Moet daar dus zelf een beetje mijn weg in vinden, en dat is soms best wel lastig. De kerk leeft heel erg mee, het is een hechte gemeenschap. Ik word ontzettend lief geholpen. Ook het geloof in God en de wetenschap dat mijn kleine mannetje in de hemel is heeft me er weer bovenop geholpen. liefs becky
@dubbelgeluk, als eerst gecondoleerd met je twee jongens. inderdaad. Verloskundige tenminste waar ik onder controle was voelde niet goed. Al vanaf begin had ik het gevoel dat ik ni et goed werd geholpen. Ze handelden snel af, het voelde gewoon niet goed. Ik heb ze tot 22 weken nooit gebeld of iets gevraagd want ze toonden geen interesse. Ook toen ik werd opgenomen hebben ze nooit gebeld of zijn ze niet een keer langs geweest terwijl ik bij de kraamsuites lag waar ze elke dag, een van hun dienst had. Achteraf had ik recht op kraamzorg van hun praktijk maar heb gezegd dat ik ze nooit meer wou spreken of zien. Nu gaat het gelukkig goed en ook bij mij andere zwangerschap voelde ik me bij SFG echt geholpen. Wat leuk dat je bij hetzelfde ziekenhuis loopt. Ben jij tevreden over de gynaecologen? Pessarium heb ik nog nooit van gehoord. Ik had wel bij voorafgaande berichten wel gelezen over dat je pessarium had gekregen. Is dat ook operatief geplaatst? Wel ben je superver en heel goed dat je het hebt kunnen volhouden. Nog effe en dan heb je je kindje op schoot. @becky wat erg van die opening, ik snap best dat je daarvan kan schrikken.wel goed dat je baarmoederhals nog 3cm is. Hopen dat het nog lang zo mooi blijft. Ik had 2 weken geleden opeens bloedverlies. Helderrood. Gelukkig was het maar eventjes maar ik schrok er wel van. Ik was direct naar spoed gegaan en hebben ze goed gecontroleerd en gelukkig was alles nog goed. Met de baby ook maar ook baarmoederhals was nog mooi lang . Ik moest urine afgeven en kon weer naar huis. Vanmiddag werd ik gebeld en moest terug voor bloedprikken. Alle uitslagen waren goed en bloedverlies was gestopt maar mijn buikpijn en harde buiken waren niet weg. Toen hebben ze gezegd aangezien mijn voorgeschiedenis dat het voorweeen kunnen zijn en heb ik een kuur gehad van indocit. Weeenremmende zetpillen. Het werkt direct en zorg ervoor dat je buik rustiger word. Maar teveel is wel schadelijk voor de baby dus na een paar dagen ben ik er gelijk mee gestopt. Sindsdien moet ik het extra rustig aandoen omdat ik grote kans heb op vroegtijdige weeen. Sinddien krijg ik alleen uitwendige echos en word mijn baarmoederhals opgemeten. Vandaag zag het er goed uit en hopen dat het zo blijft. Over 2 weken heb ik 20 weken echo. Dus dat word in spanning afwachten. Wat mij echt nog staande houdt is dat ik weet dat mijn zoon in hemel is. En dat hij daar wacht. Dat is mijn enige houvast
@Deria: Tjonge, wat schrikken dat je bloedverlies had. En wat een onzekerheid met die vroege weeën! Hopelijk blijft nu alles rustig blijft. Ik krijg progesteron, en ik heb het idee dat dat ook heel goed helpt. Bij eerdere zwangerschappen had ik veel meer last van harde buiken, nu is het een stuk minder! Spannend de 20 weken echo, hopelijk is alles goed. liefs becky
Een pessarium is een rubber ring die om de baarmoedermond wordt geplaatst. De stand van de baarmoederhals wordt dan anders en krijgt meer steun, waardoor het kan helpen. Hij is tijdens een controle geplaatst en wordt ook verwijderd tijdens een reguliere controle, dus veel minder ingrijpend dan een cerclage. Ik ben heel tevreden over mijn vaste gynaecoloog. Vorig jaar tijdens mijn tweelingzwangerschap liep ik bij een arts assistent en daar was een mindere klik mee. Ze heeft uiteindelijk wel juist gehandeld, ze had dienst toen we met gebroken vliezen in het ziekenhuis kwamen, maar de controles daarvoor verliepen wat ongemakkelijk/ moeizaam. Tijdens deze spannende zwangerschap wilde ik mij in ieder geval op mijn gemak voelen en dat heb ik bij mijn huidige gyn. Wat ontzettend slecht van je verloskundige dat ze niets meer hebben laten horen, ik zou het daar denk ik niet zomaar bij laten zitten, al krijg je daar nooit je kindje voor terug. Ik kreeg zelfs een kaartje van het verloskundige bureau waar wij alleen met 8 weken de eerste echo hadden gehad, maar toen moesten wij vw tweelingzwangerschap onder controle in het ziekenhuis. Ze hadden gehoord vat er was gebeurt van het ziekenhuis en waren zo attent een kaartje te sturen. Weet wel dat je als de kleine geboren is je nog nazorg moet krijgen van een verloskundige (buiten het ziekenhuis om), misschien goed om je alvast te verdiepen welk verloskundig bureau je dan wilt inschakelen.
@Becky, krijg je de injecties? Ik neem elke dag 1 keer utrogestan vaginaal tablet. Sinds 16e week. Ik hoop dat het helpt en alles dicht houdt. Bij mij zijn harde buiken een groot probleem. Ze worden gauw pijnlijker en slaan over tot weeën. Bij deze zwangerschap merk ik dat mn baarmoeder gevoeliger is en dat het sneller gebeurd. Ze wachten tot 24 weken. Dan pas kunnen ze de echte weeënremmers geven zonodig. Ik hoop van niet. @dubbelgeluk wat lief van je verloskundige. Echt heel erg attent. Wat kon ik doen met verloskundige ze kwamen achteraf met de smoes dat ze niet wisten dat ik in het ziekenhuis lag. Dat kan nooit omdat ik ze eerste dag zelf had gebeld dat ik was opgenomen en dat ze mijn gegevens moesten doorsturen. Een van hen had elke dag daar dienst en ze zijn niet eens een keer geweest. Ik wou niet moeilijk doen. Ik had al genoeg vedriet. Ik heb ze laten gaan. Als ik ze maar niet hoef te zien. Mijn huisarts heeft mijn controles gedaan na mijn bevalling. Zij is wel super lief en attent. Ze heeft me tig keer gebeld in het ziekenhuis en is zelfs langsgeweest. Toen ze het hoorde kwam ze zelfs naar huis. Ik vertelde haar hele verhaal met de verloskundige en zij kwam om de twee dagen kijken hoe het met bloedverlies ging en of me baarmoeder wel goed op zn plek kwam. Ik ben haar zo dankbaar. Voor dit keer moet ik kijken. Ik wil absoluut geen verloskundige. Heb al kraamhotel geregeld voor paar daagjes maar hoe het verder gaat zou ik niet weten. Goed dat je je goed voelt bij je gynaecoloog. Bij SFG zijn ze allemaal superlief en zorgzaam. Voelt net familie die je wilt helpen. Verpleegkundige zijn ook heel lief. Een paar arts assistenten gaven me ook geen goed gevoel. Zij verschilden zelf heel veel van mening waarvan je zelf in de war raakte.
Ja, ik krijg iedere donderdag een injectie. Tot week 36 geloof ik. Dus nog 9 keer te gaan! Eng dat je snel harde buiken hebt. Rustig aan doen maar. En snel naar de 24 weken! Morgen ben ik alweer 27 weken, ben er blij mee! Ben wel een beetje onzeker nu ze niet meer naar de baarmoederhals kijken. Geen idee of het allemaal nog goed dicht zit van binnen. Aan de andere kant wel rustig dat ze niet steeds meer controleren, ik kreeg er de zenuwen van! Ben vanmorgen even weg geweest en ga nu maar weer even op de bank liggen. Rust doet ook een heleboel goed denk ik! Doeg!
Gefeliciteerd met je 27 weken. Echt super. Hoop dat ik het ook kan halen. Vandaag had ik heel veel last van buikpijn sinds vanmorgen. Wat ik dan doe is altijd tijd bij houden en kijken of het komt en gaat. Eerst was het om de 20 min en werd steeds minder en minder. Toen het om de 10 min kwam heb ik het ziekenhuis gebeld. Mijn eigen arts heeft gezegd dat ik twee paracetemol moest nemen en liggen kijken of het na twee uur over gaat. Anders moest ik weer bellen. Nou pijn bleef aanhouden en rond 19.00 kwam het zelf om de 5 min en dan houd de oijn ook paar minuten aan. Ik kon gelijk langs komen. Was druk dus heb een tijdje gewacht. Alle onderzoeken waren goed en hebben ze inwendig en uitwendig echo gemaakt. Maar aangezien mijn voorgeschiedenis hebben ze besloten om me oo te nemen en morgen verdere onderzoeken te doen. Ik heb weer indocit zetpil gekregen om mn buik rustig te krijgen. Maar die mocht ik eigenlijk nt meer omdat het schadelijk voor de baby kan zijn. Ik ben zo onzeker dat ik het nt meer weet. Is zo moeilijk en lijkt alsof ik alles weer herbeleef. Ging 2 weken goed waardoor ik hoop kreeg. Maar nu is dat helemaal weg en weet het echt niet meer.
O meid, wat een narigheid. Wat ontzettend spannend voor je nu. Wel heel goed dat ze je hebben opgenomen, want zo bang en onzeker wil je ook niet thuis zitten.. Dat alle onderzoeken goed zijn tot nu toe is heel fijn, hopelijk is je buik snel rustig. Wat voor pijn voel je dan steeds? Zere harde buiken? En waar denken ze aan in het ziekenhuis? Ik kan me heel goed voorstellen dat je heel onzeker en ongerust bent en dat je alles weer opnieuw beleeft voor je gevoel.. Ik duim en bid mee en hoop van harte dat alles mee mag vallen en dat je snel weer naar huis mag! Maar je bent daar in goede handen, probeer niet te ver vooruit te kijken. Iedere dag dat het goed gaat is er weer 1 en 1 dichter bij de 24 weken.. Moed houden hoor! Veel sterkte! Liefs Becky