hallo mama van simone ...ik sluit me helemaal aan bij het verhaal mama maya Ik zelf had wel een aantal keren een miskramen gehad en daar kan geen arts natuurlijk iets aan doen ... na meedere icsi pogingen raakte ik zwanger van ons zoontje ...Echter met 18 weken bleek het mis te gaan ik had op een 1/2 cm na volledige ontsluiting . er is bij mij een noodcerclage geplaats en zo heb ik dankzij een wonder met veel plat liggen en lang in het ziekenhuis te hebben gelegen de geboorte van ons zoontje Binck kunnen uitstellen tot 32 weken . De eerste 12 weken kan niemand iets doen ...ik zou me daarna goed laten controleren en als je het niet vertrouwt aan de bel trekken ...ik heb een beetje haast moet met ons zoontje naar het ziekenhuis ...ik ben er vanavond weer ...doe rustig aan iedereen...@ bermel alles nog goed met jou en de kleine @ naadtje hoelaat heb je het gesprek ...Kuss vivian
hoi allemaal ik heb gisteren onderzoek gehad en m bmh is nu 1.6cm dicht met de kleine gaat ook alles goed. @blinck ik kan de injecties wel krijgen als ik dat wil maar er zijn ook nadelen zo heeft ze gezegt dat het bij een tweeling zwangerschap is bewezen dat de vroeggeboorte juis door die prikken eerder op gan kan komen. dus ik weet nu niet of ik ze wel of niet moet nemen moet het goed bespreken met m man. hoe gaat het met blinck??
hallo iedereen, dinsdagnacht zijn we toch maar naar spoed gereden..had zoveel buikpijn kon nimeer :s paar keer aan monitor gelegen maar niks aan de hand..dan nog heel de dag (woensdag) op het bevallingskwartier gelegen..wachtend op de gyn..er was nog geen druk te zien op mijn cerclage had zelfs nog iets minder dan 3cm duss..maar dan toch samen met de gyn beslist dat mijn cerclage eruit mocht !! dus dan heeft de gyn deze verwijderd zonder verdoving, deed ni echt pijn alleen die eendenbek tsss da is irritant!!! maar ooh wat is het toch fijn om zo zonder cerclage zwanger te zijn.. maar er is precies wel een bepaalde druk weg in men buik en de pijn ook.. *al 2daagjes zonder cerclage*
Wow Yokeke! Spannend allemaal hoor... Wat goed dat je naar het ziekenhuis bent gegaan en niet thuis bent blijven "hangen"! Fijn dat je je beter voelt en dat je zonder cerclage zwanger bent... Nog zo lang mogelijk volhouden nu. Tsja, zul je zelf niet echt veel aan kunnen doen denk ik? Of moet je nu ook (meer) rustig aan doen? En Mel, lukt het je om het nieuwe ritme vol te houden? Dat van die droge lippen, daar heb ik ook enorme last van. Misschien komt het ook wel van de droge lucht in huis, ben nu ook niet zo veel buiten natuurlijk... Vivian, hoe is het met je stoere Binck? Gaat alles een beetje goed? En met jou, het is een enorme spannende tijd geweest voor je/jullie? Naadtje, wat een zware periode voor je. Hopelijk kom je meer tot rust nu je in het ziekenhuis mag blijven. Het is zo moeilijk om vol te houden... Maar ik zie dat je nu al steeds dichterbij een belangrijke mijlpaal komt! Super hoor. Hier dus ook alles wel goed. Zo nu en dan ben ik enorm bang en komen alle emoties van de vorige zwangerschappen weer naar voren. Pfff, en ze komen altijd op de meest onverwachte momenten. Gistermiddag lag mijn zoon in bed (agossie, het is best heftig, die kleuterklas) en ik zou even wat computeren. In een keer overkwam me een enorm gevoel van angst. Trillen, huilen, hyperventileren... Pffffff, was net naar het toilet geweest (behoorlijke drempel voor me, maar het ging perfect de laatste weken), en ik zakte gewoon in elkaar! Heel apart, er was eigenlijk niets. Nou ja, gelukkig heb ik een lieve vriend die meteen thuis is gekomen toen ik hem belde... Tsja, zo nu en dan zullen de spanningen er ook even uit moeten denk ik. Ik schrijf zo nog een keer een stukje, maar ik moet eerst even teruglezen... Ik weet dat ik nog ergens op wilde reageren, maar weet even niet meer op wie en waarom! Tsja, misschien het dubbele effect van blond en zwanger... Ajuus.
MamavanSimone, fijn dat je weer zwanger bent! Spannend ook. Ik sluit me aan bij Mamamaya over de eerste ontwikkelingen in 12 weken. Bij mij eindigde de eerste zwangerschap in een vroeggeboorte met bijna 18 weken. Er was niet met duidelijkheid te zeggen waardoor, ik ben draagster van de GBS bacterie bleek uit de onderzoeken toen. De vraag was alleen of ik voor de vliezen braken al besmet was of er na (dus of de vliezen gebroken zijn door de bacterie of dat er een andere reden voor was). Het kon zijn dat de placenta hevig heeft gebloed waardoor de vliezen aangetast werden of dat mijn bmh niet sterk genoeg was. Bij een volgende zwangerschap moest ik me melden bij de gynaecoloog en kreeg ik vanaf 12 weken wekelijkse onderzoeken (inwendig) om te kijken naar de bmh en de bacteriegroei. Met 17 weken bleek mijn bmm open te staan en de vliezen waren al zichtbaar. Toen is direct een noodcerclage geplaatst. Al met al is dat goedgekomen, onze zoon is met 38 weken geboren dmv een keizersnee! Nu ben ik weer zwanger en heb met 13 weken een preventieve cerclage gekregen. Het gaat prima, een paar tegenslagen gehad, maar alles gaat goed. Omdat bij mij bekend was dat het om cervixinsufficientie gaat, moest ik me deze keer met 8 weken zwangerschap al melden bij de gynaecoloog, met 11 weken gekeken naar de ontwikkeling van de vrucht/baby en toen is de ingreep (het plaatsen van de hechting) al gepland. Ik kan je niet aanraden om het een of het ander te doen. Maar ik denk dat het verstandig is om met de huisarts te bespreken wat te doen! Mijn vertrouwen in artsen is redelijk. Ik ga ervanuit dat zij weten wat ze doen en wat verstandig en haalbaar is... Hopelijk heb je iets aan de verhalen. Dag, Tineke
ja idd heb even lang getwijfeld of ik wel zou gaan ma ben toch blij dat we geweest zijn nu...ik moet ni meer rust nemen hoor en idd we hebben er weinig over te beslissen he maar mijn gyn is nu wel een weekje op skiverlof.. :s
Ik heb nu mijn huisarts een email gestuurd met een verzoek tot doorverwijzing naar een gyn en met 10.5 week krijg ik een termijnecho. Daarna zien we wel weer. Ik ben verder niet onzeker, ik denk dat het wel goed komt eigenlijk.
@ naadtje ..ik heb geen injecties gehad ...er wel over gehoord ik slikte alleen adalat en indocid ivm de vele harde buiken die ik had ... @ tinekes en de rest ...Met onze zoon Binck gaat het redelijk goed ...Hi slaapt nachts nog niet door ...maar de kinderartsen zeggen ook ...hij is eigelijk pas 6 weken oud en geen 3 maanden ...zo rekenen hun natuurlijk Hij is wel van 8 naar 7 voedingen gegaan Echter leek het als maar beter te gaan met onze zoon na zijn bloedtransfusie ...maar hij blijft maar spugen in een grote boog ...telkens weer en er zit best wel een kracht bij als die spuugt ...de kinderarts belde vandaag en is daar niet blij mee .. Binck spuugt al sinds zijn geboorte alleen word het steeds erger ..Nu denken ze dat hij misschien last heeft van zijn maagklep ...maandag belt die wweer wat me moeten gaan doen ...ook kan binck niet zonder laxeermiddel poepen en daar moet ook gekeken na worden .. Overdag is Binck erg onrustig en huilt die best wel veel ...s avond en nachts is het echt een andere mannentje en slaapt die best wel veel ...wel word die wakker voor zijn voedingen en dan ong een klein uurtje later slaapt die weer verder ... Wij bakeren hem ook nog in omdat die anders erg onrustig is in zijn slaap De kinderartsen denken dat Binck het soms moeilijk heeft met leven buiten de baarmoeder ...omdat die veel te vroeg geboren is ..en daar kunnen kinderen last van krijgen ...Meestal als een kindtje vanaf de uitgerekende datum 3 maanden oud is dan zakt dat ook af Maar wij zijn doodgelukkig met onze zoon ...Zijn leventje heeft vaak aan een zijde draadtje gehangen ...De artsen hadden niet verwacht dat de nood cerclage bij 18 weken zou aan slaan ..Elke week extra die ik pakte zeiden hun ...dit is zo bijzonder en we gaan er alles aan doen om er weken aan te plakken en ze hadden onze kleine man met 27 a 28 weken verwacht ...maar toch pakte ik 3 weken erbij . @ naadtje ...je zit nu inderdaad nog in de fase waarin alles onzeker is ...als je die 26 weken heb gehaald zou je zin dat je je misschien wat fijner voelt ...en dan elke week die je pakt is er 1 Geniet van de kleine in je buik ...voel je hem of haar al schoppen denk aan de mooie tijd die er gaat komen en dat je hem of haar vast zult houden . Hoe moeilijk het ook is meid , probeer positief te blijven ...dat zijn ik en mijn mannentje ook altijd geweest ... hoe moeilijk we het ook hadden ...Ik lag weken in het ziekenhuis ...ik zag mensen gaan en komen ...mensen bevielen van een gezond kindtje en ik wist niet als ik ons kindtje leventje op de wereld zou zetten ...maar daar wou ik nooit aan denken ..ik wou juist denken aan hoe het zou zijn als we hem konden vast houden enz ...en die gedachten slepen me erdoor heen ...ook al had ik met 18 weken nog geen dikke buik ...ik hield hem altijd vast en dacht aan hem en wou dat hij het zou halen en dacht aan alle mooie dingen .. En dat heeft me echt geholpen ..er was een vrouwtje bij mij op de kamer en die werd ingeleid ...en toen ze was bevallen kwam ze na 2 dagen met haar dochtertje langs ...en ze zei tegen me wil je der vasthouden en dat brak me hart ...ik zei hardop dit is waar ik het voor doe ...over een tijdtje hou ik ook ons kind vast ..en dat gaf me zoveel kracht om door te gaan .. Je kunt het naadtje en blijf positief ...en ook voor alle andere meiden ...de wonderen zijn de wereld nog niet uit ... Weet iemand hoe het met Bermel is ...al een paar dagen niks gehoord van der Meiden een fijn weekend en zet hem op
Hi dames met mij gaat t lichamelijk gelukkig wel goed..maar mentaal zit ik niet lekker in me vel..terwijl ik nu juist blij moet zijn dat ik zover ben gekomen..maar ik kan t nog steeds niet beseffen dat t goed komt met mijn termijn..heb nog mijn angsten en onzekerheden. ik lees wel mee maar reageren gaat niet zo snel vooral nu ik beetje down ben..hopelijk komt t goed.
hey meid ...bermel onwerkelijk he dat je zover bent gekomen , ik snap het wel hoor dat je je zo voel ...je heb ook geen leuke zwangerschap zo toch ...andere mensen zie je genieten als ze zwanger zijn , maar als je zoiets als ons alle heb meegemaakt dan is het niet gek dat je je down voelt meid .. Sterkte en denk goed om jezelf .
Mel, vervelend dat je je zo voelt... Begrijp het wel, heb er zelf zo nu en dan ook behoorlijke moeite mee ook al ben ik "zover" al gekomen (en dat wordt dan ook door de mensen om me heen vaak benoemd). Word je een beetje gesnapt door de mensen om je heen? Ik merk dat ik het moeilijk vind om toe te geven aan anderen... Mijn vriend snapt me wel, voor zover dat mogelijk is. Soms snap ik mezelf niet eens, dat maakt het juist zo lastig. Hopelijk vind je je vertrouwen weer. Sterkte. Tineke
Hallo allemaal, Gefeliciteerd met jullie zwangerschappen. Ik hoop dat jullie allemaal gezonde baby's ter wereld brengen en het liefst niet voor 36/37 weken! Sinds eind vorig jaar lees ik mee (deel 1 en 2) en vandaag heb ik de moed gekregen om iets te schrijven. Afgelopen jaar begon erg goed maar eindigde in een horror levende nachtmerrie. Ik zal in het kort proberen te vertellen wat mij is overkomen. In juni kwam ik erachter dat ik zwanger was. Ik was super blij natuurlijk maar ook bang, omdat ik in 2003 was bevallen van een 22 weken mooie zoontje J* hij woog 540 gram. De reden was een infectie. Ik was zo bang om zoiets nog een keer mee te maken, maar werd een beetje gerustgesteld toen mijn huisarts mij verwees om bij de ziekenhuis voor extra controles te gaan. In de 16e week werd mijn cervix voor het eerst gemeten alles zag er goed uit baby bewoog super goed. Ik was in de zevende hemel! Ik fietste deed alles wat ik voor mijn zwangerschap ook gewoon deed. De volgende afspraak werd gemaakt voor de 19e week dat zou dan de 20 weken echo zijn. Ik stond er op om dat een week eerder te doen ivm met mijn voorgeschiedenis. Tijdens de echo op 19 weken werd er geconstateerd dat mijn bmm met 1 cm openstond en dat er funneling te zien was. Ik had geen idee waar ze het allemaal over hadden en ik moest opgenomen worden voor een noodcerclage. Oef, ik zag dat niet aankomen want ik had geen last en voelde me fit en was zelf fietsend naar het ziekenhuis gegaan. Een dag erna werd een MCdonald bandje geplaatst. Na de plaatsing zei de dokter dat het er niet goed uitzag, maar dat het enige wat ik nu kan doen is hopen op een wonder. Hij zou een dag nog met mijn bespreken hoe en wat. Dokter is niet meer gezien erna. Na 5 dagen in het ziekenhuis te zitten mocht ik weg. Dokter zelf was niet meer geweest om te zeggen wat ik wel of niet mocht doen. Assistenten zeiden dat ik de eerste 2 weken rustig aan moest doen en ustrogestan tabletten voorgeschreven. Nacontrole zou 2 weken erna zijn bij mijn vaste gynaecoloog. Op 21 weken kreeg ik de nacontrole en werd gemeten. Mijn gynaecoloog kon het bandje wel zien maar de BMM niet erg goed. De enige wat ze me vroeg was of ik last had of bloedverlies, zodra ik dat niet had was het allemaal goed. Ik mocht alles gewoon doen fietsen, etc, behalve sex. Ik ging met een twijfel gevoel weer weg. Die week erna was een erg stress moment ook omdat ik mijn zoontje op 22 weken had verloren. Ik was dan ook zo blij toen ik in week 23 belandde. Op dag 4 kreeg ik krampen (voorweeen) en verloor mijn slijmprop en bloedverlies toen heb ik meteen gebeld naar het ziekenhuis. Ambulance was met spoed gekomen. Ik liet ze nog het bloed zien die ik had verloren en ze zeiden dat ik me geen zorgen hoefde te maken iets van 50 cc niet veel is. Ik werd afgevoerd naar het ziekenhuis en na 2 uur bevallen van een mooi dochtertje O*. Ze woog 510 gram en heeft even geleefd. Ze zeiden dat de oorzaak een infectie was. 2 weken daarna had ik een afspraak met mijn gynacoloog ik was super verdrietig maar ook boos. Ik vroeg haar wat mijn metingen was, want dat had ze mij niet verteld tijdens de controles. Ze had ze niet eens opgeslagen terwijl ze wel mijn cervix twee keer had gemeten. Haar antwoord was ja heb ik niet opgeschreven, maar het was wel een goede meting anders had ik wel aan de bel getrokken. Heel bitter allemaal en het word nog erger. Ik had een diagnostische hystoreschopie aangevraagd die wou ze me niet geven, omdat standaard bij mij volgende zwangerschap een preventieve cerclage wordt geplaats op 13-14 weken. Waarom had ze dat niet eerder bedacht? Ik heb er op gestaan dat ik een meting wilde om te weten hoe lang mijn cervix is. Die meting kon ze me meteen geven en die kreeg ik ook maar weer teleurstellend, want ze kon het niet goed zien omdat ik niet zwanger was. Dus verwees ze me wel voor een diagnostische hystoreschopie en dat er dan wel een meting word gedaan door de behandelaar. Twee weken erna en ik kreeg het onderzoek alles scheen goed te zijn geen afwijkingen te zien in mijn baarmoeder, maar die meting kreeg ik niet want ze had niet de juiste middelen. Dus weer verkeerde informatie van de gynaecoloog. Uiteindelijk heb ik de meting gekregen van een ander verloskunde waar mijn vaste gyn bij was ( dat wilde ze heel graag) en ik kom op 2.3 cm uit Mijn gyn zei meteen dat het tijdens mijn zwangerschap langer was. Ook kon ze zien dat ik aan het ovuleren was eitje was aan het springen. Zegt de gyn en verloskunde doodleuk ja nu moet je slag gaan slaan. Op het einde liet ze me weten dat ze nu alles heeft gedaan voor mij en bij de volgende zwangerschap word ik begeleid door haar en de dokter die mij de noodcerclage had gegeven. Ze heeft me hand geschud en succes gewenst. Ik zit echt met veel dingen in mijn hoofd. Dit had voor mijn gevoel voorkomen kunnen worden! De gyn heeft mij gewoon als een nummertje gezien. De toppunt van alles is ook nog dat zij gespecialiseerd is in risico zwangerschappen, daarom werd ik naar haar verwezen. Ik wil een klacht indienen! Weet alleen niet of ik het bij de klachtencommissie moet gaan doen of tuchtcollege. Ze mag niemand meer op zo'n manier gaan behandelen. We hebben het wel over mensen(baby's)levens. Is dit nou super pech of zo? Ik verwijt mezelf dat ik niet meer in had verdiept en deze (onderwerp)forum toen al had gevonden toen ik zwanger was. Met mijn relatie gaat het nu ook super slecht. Mijn omgeving begrijpt me niet. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. ik weet dat merendeels van jullie zoiets vergelijkbaars hebben moeten meemaken. Wat ik vergeten was te vermelden is dat ik meer dan 6 jaar lang J* pas een plekje heb kunnen geven. Ik vind het gewoon zo moeilijk. Het liefst zou ik graag meteen opnieuw proberen, maar ik ben zo bang en ook nog niet klaar voor mentaal. Ik moest gewoon echt mijn verhaal hier kwijt. PS. Sorry voor de fouten in de tekst
@joe119 Wat een naar verhaal . en o wat erg wat jou allemaal al is overkomen . Waarom hebben ze bij jou 2de zwangerschap zolang afgewacht ...Ik heb mett 18 weken ook een noodcerclage gehad , en ik heb heel lang in het ziekenhuis gelegen en zo toch een gezond kindtje op de wereld mogen zetten ...met 31 a 32 weken Maar mijn gyneacoloog zij als je nu weer zwanger word plaatsen we met 13 weken een preventieve cerclage om te verkomen dat de baarmoedermond open gaat staan . Je hoort het vaak he dan na een verlies van een kindtje de relatie toch slechter gaat he . Praat je er wel over met je man ? en hij met jou ? Ik kan het gevoel dat je omgeving je niet begrijpt ...mensen denken allemaal het komt wel goed en denken niet verder ...Mijn schoonmoeder was ook niet altijd even leuk hoor ...Ik had weer weeen met 25 weken ...de artsen gingen ze remmen maar het sloeg pas na een tijdtje aan ..en het einge wat me schoonmoeder riep ...doe ik straks verlies ik mijn kleinkind ..ik was daar zo boos om Hoelang zijn jij en je vriend al samen en heb je al een baarmoederonderzoek gehad om te kijken hoe stevig jou baarmoedermond is @ iedereen vandaag bij de huisarts geweest en moets gelijk naar het ziekenhuis ik was er al om half 9 ...en ik bloede nog steeds heel veel , sinds de bevalling ... Nu blijkt dat er een deel cerclage nog in me baarmoeder zit en me placenta is niet helemaal goed eruit gekomen ...Ik voel me wel goed ...maar nu volgende week krijg ik als de medicijnen niet aan slaan een curretage ....Dus hopelijk slaan de medicijnen aan Fijne week iedereen en op naar een nieuwe extra week zwanger zijn
Jeetje wat een lange verhaal heb ik gisteren geschreven en ik zou het nog kort houden. Ik heb jouw verhaal ook gevolgd hier en van de anderen en heb kracht en hoop van kunnen krijgen. Het geeft me toch wat steun om te weten dat het ook goed kan gaan. Ik hoop dat de medicijnen goed aanslaan, en dat de overgebleven cerclage en placenta eruit komen. Waarom ze mij niet eerder een cerclage heeft gegeven heeft ze geen antwoord op, behalve dat alles er goed uitzag. Het is ook daarom zo frustrerend en wat mij erg boos maakt. Voor mijn gevoel had dit voorkomen kunnen worden als ze mij serieus had opgevolgd en alles uit de kast had gehaald om de zwangerschap zo goed mogelijk te laten verlopen. We praten er niet echt over alleen over de gyn en de controles. Hij is meer van laten we het een plekje geven en verder gaan. Er is niks meer dat we kunnen doen om O* terug te krijgen. Ik probeer het maar het lukt niet misschien heeft het ook te maken dat het zijn eerste verlies is en van mij de tweede. Dus bij mij komt het 4 keer zo hard aan heb ik het gevoel. We zijn nu bijna 2 jaar samen, maar kennen elkaar al 7 jaar. Ik weet dat ik het hem ook niet makkelijk maak met mijn stemmingswisselingen. Ik heb een baarmoeder onderzoek gehad en ze hebben wel wat biopsie gedaan, maar daar was niks uit gebleken, behalve dat de zwangerschap stoffen nog werkzaam zijn. Ik ben dus nog niet helemaal ontzwangerd. Over mijn baarmoedermond hadden ze niks gezegd behalve dat het er normaal uit ziet. Ik duim voor iedereen hier.
@Binck, hier bijna hetzelfde verhaal. Zoontje al 3,5 maand en nog steeds last van bloedingen. Ben afgelopen week naar de gyn geweest. Niet mijn eigen gyn maar een andere. Ze vroeg me meerdere keren of ik een spiraaltje had. Ze zag namelijk wat zitten. Een groot deel van de cerclage zat nog in de baarmoedermond. Ze heeft hem gelukkig makkelijk kunnen verwijderen en meteen kweekjes afgenomen ivm infectiegevaar. Heb Provera gekregen en moet over 2 weken weer terug. Ik snap niet hoe mijn eigen gynaecologe dit over het hoofd heeft gezien aangezien ik 6 weken na de bevalling nog bij haar ben geweest. Hoe gaat het met de cerclage moeders en de heerlijke cerclage kindjes? Ik raak niet uitgeknuffeld met zoon. Arme jongen en hij kan zich niet verweren.
Hallo allemaal Ik ken het gevoel ...Hij groeit zo goed ...het begint nu echte en baby te worrden ...Hij was eerst zo dun en nu weegt die al 4306 gram ...Hij doet het echt onwijs goed ... Ik kom morgen weer ff kijken hoe het met iedereen gaat ...Fijne avond allemaal @ bermel hoe gaat die en naadtje jij al nieuws ...
Pff Yokeke! Ik denk regelmatig even aan je... Nu al een week zonder cerclage! Ik kan je helaas geen antwoord geven op je vraag, sorry. Ben er zelf ook enorm benieuwd naar, dus lees weer even mee... Voel je je verder goed? Tsja, lastige vraag natuurlijk! Al die weken hopen om zover te komen en dan is het nog allemaal afwachten! Weet nog dat ik er echt genoeg van had (klinkt misschien vervelend voor sommigen, maar zat er echt doorheen met 36 weken, mocht van mij wel over zijn!). En wat heb ik die buik en dat gefrummel gemist nadat onze zoon in zijn wiegje lag. Dubbele gevoelens, wie kent ze niet? Succes met de laatste daagjes, ben benieuwd wat het antwoord op je vraag is! Tineke
hey Tinneke: moet zeggen dat hij van mij ook wel mag komen nu hoor, heb het eigenlijk ook wel gehad nu..! die buik begint echt serieus in de weg te zitten en zwaar te worden hehe voor de rest gaat alles nog goed...af n toe heb ik nu me momenten even wat steekjes maar da ga over en dan heb ik weer helemaal niks last meer pfff..da wachten he..!!
Even terug inbreken. Bloem, veeeeel succes eh !!! Joe, welkom hier. Wat een droevig verhaal. De 'wat als'-vragen in je hoofd zullen waarschijnlijk nog altijd rondtollen Mijne vent trekt op dat vlak trouwens op jouw vent. Liever gewoon niet over praten. Wat gebeurd is, is gebeurd. Erover praten zorgt er gewoon dat je nog meer droevig bent, is zijn redenering. Als we dan toch eens naar het kerkhof gaan, rollen echter wel de tranen van z'n gezicht... Het is een mooi advies dat we van zoveel mensen krijgen: 'praat er veel over', maar nu zelfs na een kleine twee jaar (goh, wat gaat de tijd snel, het is precies nog gisteren allemaal gebeurd) kunnen wij dit niet. Ik heb gedurende een achttal maand een psy onder de arm genomen voor mezelf. Daar kon ik mijn verhaal kwijt. Ik heb er nu trouwens ook wel vrede mee dat iedereen zijn verdriet op een andere manier verwerkt en dat L dit gewoon op een andere manier doet. Yokeke, das moeilijk te voorspellen hoe lang. Bij de meeste vrouwen hier hebben we gemerkt dat dit nog efkes kan duren zelfs !!!!! Slechts een minderheid is onmiddellijk bevallen. Bij mezelf dat ik snel prijs te hebben aangezien ik al wat opening heb. Ben toen heel snel naar vier centimeter opening gegaan en daarna is den boel stilgevallen ! Uiteindelijk heb ik nog twee weken zonder cerclage rondgelopen en daarna ben ik zelfs ingeleid ! Wie weet kon ik het dus nog wat langer trekken !