Wel vervelend dat dit zoveel met jullie doet... : ( Heb er zelf minder problemen mee, of 'we hebben' beter gezegd. Want volgens mij doet het mijn man ook niet zoveel. Ja wel wat natuurlijk, maar voor ons is het geen drama ofzo. Als er lustopwekkende pilletjes bestaan zouden er toch ook pilletjes moeten bestaan die dat afremmen, lijkt me. Misschien eens bij de Tuinen kijken ofzo? Sterkte, lijkt me lastig. O ja, en ik lig trouwens vaak niet eens bij mijn man in bed, maar op de bank omdat ik zó vaak naar de wc moet. En ik heb geen zin om iedere keer helemaal naar beneden te lopen (boven hebben we geen wc). Had ik in het begin trouwens ook echt last van, maar nu dus weer.
ja daar heb ik ook last van, ik gebruik gewoon inlegkruisjes dat werkt voor mij prima moet ik zeggen.
Hier ook meer afscheiding door de ring, is indd heel normaal! Helaas is mijn cervix aan het verkorten. Het is nog net ietsjes langer dan 1,5cm en als ie onder die 1,5 zou komen krijg ik remming en rijping. Tot a.s. dinsdag, want dan ben ik 34 weken. Maandag de volgende controle en wat mijn cervix dan ook is, ik verwacht dan geen rijping meer te krijgen...de natuur mag dan haar gang gaan zei de gyn. Vind dat zelf heel lastig, want haar longetjes zijn toch niet van het ene op het andere moment ineens 'af'?
Hallo lieve dames, Ik denk dat jullie me inmiddels niet meer kennen haha want heb in het begin van mijn zwangerschap een paar keertjes gepost en daarna eigenlijk niet meer. Maar daar ben ik dan weer.. Misschien dan toch even heel kort mijn geschiedenis voor de opheldering: Vorige zwangerschap volledig uit het niets buikpijn en lichtelijk bloedverlies bij 23 wk en 3 dg. Eenmaal in het ziekenhuis bleek ik flinke weeen te hebben aan de ctg, volledig verweekte bmm, baarmoederhals ook niets meer van over en al 4 cm ontsluiting met een uithangende vochtzak. Er was niets meer mogelijk qua noodoplossing. Volop aan de weeeenremmers en op die manier nog volgehouden tot exaxt de 24 wk grens (na de eerste opnamedag was de ontsluiting ook al gegaan naar volledig, dus heb 4 dagen met voledige ontsluiting gelegen wonder boven wonder). Zoontje ter wereld gekomen met 855 gr. Het was een verschrikkelijke tijd op de NICU, vele ups en downs, onzekerheid angst, kritieke toestanden, maar hij heeft t overleefd en doet het inmiddels erg goed gezien waar hij vandaan is gekomen. Nu is hij officieel 9,5 mnd oud (gecorrigeerd 5,5 mnd oud). Geheel onverwacht en ongepland ben ik heel snel weer zwanger geraakt. Het moet gebeurd zijn precies in de week dat ons zoontje naar huis mocht (heeft bijna 5 mnd in het ziekenhuis gelegen). Helemaal in het begin van de zwangerschap ging ik er een beetje vanuit dat ik een preventieve cerclage zou krijgen. Dit had 1 van de gyns namelijk geopperd bij de nacontrole van mijn bevalling van mijn zoontje. Uiteindelijk was dit dus niet het geval. Het enige wat gedaan zou worden was: vanaf week 16 iedere week proluton injecties, en regelmatige controle iedere 2 weken (na week 20 zelfs iedere week). Inmiddels ben 21 wk en 5 dagen zwanger. Tot nu toe waren de controles perfect, had niet beter durven hopen. Had namelijk steeds een cervix van 5,2 cm! Gisteren echter weer een controle gehad en cervix was duidelijk ingekort, ik zag t meteen op t beeldscherm. Hij was nu 3,7 cm. Binnen 1 week dus met 1,5 cm verkort! Uiteraard weet ik dat 3,7 cm nog steeds een prima lengte is is het wel zorgwekkend dat er blijkbaar 'iets' gaande is, gezien ik wel van 5,2 cm kom De gyn zei letterlijk: nog geen paniek, maar met jouw geschiedenis wel zeker iets om goed in de gaten te houden. Ipv volgende week weer een meting word ik nu dinsdagochtend al verwacht. Ik moet rustig aan doen (hoe doe je rustig aan met een kleine baby waar je voor zorgt?). Oke, wel paniek dus bij mij helaas Ik wil de nachtmerrie van vorig jaar nooit meer meemaken. Gyn zei dat als cervix aankomende dinsdag weer verder verkort is ik een spoedcerclage zal gaan krijgen. Pffff had ie er nou maar wel preventief omheen gezeten! Ben zo bang, zo angstig voor herhaling, kan de rust maar niet vinden. En dit terwijl stress juist heel slecht is. Ik had eergisteravond al zo'n huiverig gevoel omdat mn buik zo gesoannen was en hard aanvoelde, zeurende onderbuik. Pfffff.... Sorry voor mn lange verhaal maar ik moest dit even kwijt. Het enige wat ik wens is dat ik dit kindje mag voldragen. En ik zal al blij zijn als ik de 30 wk mag passeren, maar dat lijkt nu nog zo ver weg Liefs, weegschaaltje
Precies zoals het bij mij ging (behalve dan dat mijn dochter net te vroeg geboren werd). 'Gewoon' controles en dan alsnog die noodcerclage. Kan me je zorgen echt voorstellen, want een noodcerclage zetten is niet zonder risico's vergeleken met een preventieve.
Hoi Islah, Hoe is het bij jou vervolgens gegaan met de noodcerclage? Wanneer had jij m nodig? Hoe stond je er qua metingen voor toen je m kreeg? En wanneer ben je uiteindelijk bevallen? Sorry voor mijn vragenvuur, ben een beetje wanhopig
Toen ik met 24 weken een funneling bleek te hebben, ben ik diezelfde dag nog geopereerd (wel gek, 'pas' met 24 weken iets te zien terwijl ik de keer daarvoor met 23 weken bevallen was; misschien toch door de progesteron die ik kreeg, dat het zo iets gerekt werd?). Was op het nippertje achteraf want de arts zag tijdens de operatie 2 cm. ontsluiting; kan je nagaan, dat was maar een paar uurtjes later! En volgens mij zetten ze dacht ik t/m 2 cm ontsluiting en niet meer vanaf 3. Daarna moest ik meer dan een week in het ziekenhuis blijven, vanwege aanhoudend harde buiken. Ook zou er een risico zijn op het scheuren van de vliezen volgens de gyn, dus moest echt in m'n bedje blijven liggen! Ben zelfs overgeplaatst naar het academisch ziekenhuis (Erasmus) en kreeg voor de zekerheid longrijping. Maar met veel bedrust en af en toe een klein stukje lopen op de gang (en dan kijken hoe m'n buik erop reageert) ging het toch wel de betere kant op en mocht ik naar huis, hoewel ik met 30 weken wéér opgenomen werd i.v.m buikpijn. Gelukkig kon de bevalling al met al wel uitgesteld worden tot 37 weken, maar leuk was anders. Veel rust (net geen platte bedrust; mocht eruit om naar de wc te gaan en een boterham voor mezelf te smeren en dat was het) en stress. En als ik naar het ziekenhuis moest voor de controles dan was dat per rolstoel. Had ik even geluk dat ik zowat naast het ziekenhuis woonde. De cerclage zou eigenlijk met 36 weken weggeknipt worden maar met 35 weken kreeg ik plotseling erge buikpijn waardoor ook dat weer een spoedje werd, maar toch heeft de baby het nog 2 weken volgehouden tot 37 weken. En dat met 3 cm. ontsluiting (want tijdens/na het knippen van de cerclage kwamen er ook weeën bij mij, het leek even alsof de bevalling toen begon maar het zakte weer af). Ik hoop trouwens wel dat ze er in het ziekenhuis hier van hebben geleerd, dat ze in vervolg wat eerder een preventieve cerclage aanbrengen. Net zoals bij jou, hoorde ik dus op het gesprek bij de nacontrole van de gyn dat dat bij mij zou gebeuren een volgende zwangerschap. Maar helaas is deze gyn vlak daarna vertrokken naar een ander ziekenhuis, kennelijk heeft het dus niet alleen per ziekenhuis, maar per ook per gynaecoloog zelf te maken. Want hij was wel voor het plaatsen van een preventieve cerclage, maar de rest dus niet. En in deze zwangerschap heb ik dus een preventieve cerclage gekregen, die ze met 12 weken hebben aangebracht! Ging veel makkelijker dan de vorige keer gelukkig. Alleen een beetje bloedverlies na de ingreep, en dat was het. En de volgende dag was het bloedverlies al gestopt. Al schijnt een week ook best normaal te zijn. Moest vooral in het begin na de operatie rustig aan doen maar nu mag ik weer e.e.a. Met 18 weken kreeg ik bloedverlies, daar schrok ik natuurlijk behoorlijk van maar de gyn kon geen oorzaak vinden. Daarna is het ook niet meer voorgekomen. Ik ga uiteraard niet sporten, tillen o.i.d maar doe gewoon m'n huishoudelijke dingen en best veel qua verzorging van mijn dochter. Mijn man heeft op het moment geen werk dus die neemt ook redelijk veel van me over, hij zou zelfs wel meer willen doen dan hij al doet haha maar kan moeilijk dingen uit handen geven. Geeft niks dat je zoveel te vragen hebt. Daar is dit topic toch voor! Enne, ik ken jou trouwens nog wel hoor. ; ) Toevallig vroeg ik me een paar dagen geleden nog af hoe het met je ging want ik herinnerde nog goed dat je je hier kwam melden in dit topic.
Hey Pinklove; Wat ontzettend eng dat je cervix aan het verkorten is... Maar wat ontzettend goed dat je dinsdag al 34 weken bent! Wat betreft die longrijpingsprikjes weet ik helemaal niets. Maar volgens mij zijn de longetjes van een kindje van 34 weken voldoende "gerijpt" om het zelfstandig te kunnen redden? @Weegschaaltje; Heel veel sterkte de komende tijd. Ik hoop dat je cervix verder niet verkort, ik ken verhalen van mensen waarbij de cervix met bedrust zelfs weer langer geworden is? Ik begrijp dat rustig aan doen moeilijk is met een kleintje, heb je niemand die je kan helpen zodat je zo veel mogelijk rust kunt nemen met je kleintje? Misschien kun je proberen om alles zoveel mogelijk binnen handbereik te zetten zodat je niet teveel afstand hoeft te overbruggen, en te sjouwen met de kleine? Ik begrijp dat de frustratie enorm is nu je geen preventieve cerclage hebt gekregen en met de stress van een mogelijk noodzakelijke noodcerclage zit. Ik weet hoe moeilijk het is om te vertrouwen in de medici als het om zoiets belangrijks gaat. De tegenstrijdige adviezen en verschillende protocollen maken mij ook nog steeds van streek. Wanneer ik lees dat jij weeënremmers kreeg met 23.3wk en 4cm ontsluiting is het voor mij ook maar moeilijk te begrijpen waarom dat bij mij geen optie was met 23wk en ~5cm ontsluiting. Maar daardoor realiseer ik me ook wat voor ontzettend wondertje jouw verhaal is, weet ik welke verschrikkelijk onzekere tijd jullie op het NICU hebben doorgemaakt, en met welke onzekerheid en zorgen jullie nu nog steeds kampen. Bij deze zwangerschap staan jullie in ieder geval onder strenge controle, dat is een groot verschil met de vorige zwangerschap, ik hoop dat jullie daar moed uit putten!
Oh ja, ik ben verkouden de laatste paar dagen. Niets heel ernstigs, maar door het vele hoesten en snotteren krijg ik steeds harde buiken. Vooral savonds, snachts en in de ochtend, ik vermoed dat het een aanslag op mijn buikspieren is, waardoor de harde buiken ontstaan. Maar daarnaast ben ik ook bang dat door de druk van het niezen, hoesten en snotteren de cerclage stuk gaat ofzo... Ben ik mezelf nu gek aan het maken?
Mij hebben ze ook gezegd dat ik niet teveel neus moest snuiten en niezen, maar in mijn situatie is dat amper mogelijk omdat ik chronisch verkouden ben (nu al jaren) en ook nog eens erge hooikoorts (en andere allergieën) heb. Gelukkig heeft het tot nu toe nog geen invloed gehad op de cerclage. En ook niet gemerkt met harde buiken, misschien heb ik er 3 per dag ofzo. Maar de vk zei tegen me dat harde buiken gewoon normaal is, eigenlijk al vanaf een week of 16... Alleen als je er een paar per uur hebt ofzo moet je je pas zorgen gaan maken.
Verox, ik heb ook weeënremmers gehad hoor, met 23 weken... Alleen bij mij heeft dat niets geholpen, heeft alleen de bevalling 1 dag uitgesteld.
Oei.. Ik heb het daar niet met de gyneacoloog over gehad. Ga nu toch maar proberen om in ieder geval het neus-snuiten te beperken. De frequentie van de harde buiken vind ik moeilijk in te schatten. Ik voel het alleen als ik mijn hand op mijn buik leg, en soms lijkt het uren aan te houden, maar misschien zijn dat dan al meerdere harde buiken? Pfff... Ben zo onzeker nu! 22.5wk zwanger. De vorige keer kreeg ik een bloeding met 22.6wk, dus iedere keer als ik naar het toilet ga houd ik daar rekening mee. Onze dochter werd met exact 23wk geboren en is daarna overleden. Ik moet vaak aan haar denken nu. Het is raar om te bedenken dat het kindje in mijn buik nu al even "groot" en praktisch helemaal af is...
islah: ja dat is bij iedereen anders wat gemeenschap betreft de 1 heeft gehele zw niet en de ander een gedeelte, ik was ook hondsberoerd de eerste drie maanden en daarna dat bandje en pas vanaf de knip weer is geprobeerd in hoeverre het kon... verox: ja dat lijkt me ook apart te voelen, je beebje is geheel af met die zw duur, snap ook dat het lastig is die periode dat herken ik ook zeker toen ik op dat zelfde termijn was... ik wens je veel sterkte...
Verox, heb ik ook gehad hoor... Was helemaal blij dat ik de 23 weken haalde, bleek het met 24 weken alsnog fout te zijn. Het is morgen ook alweer 5 jaar geleden dat mijn eerste dochter geboren werd trouwens. Een 'echte' harde buik voel je trouwens toch wel gewoon? In je buik zelf, dus niet alleen door je hand erop te leggen... Ik tenminste wel.
Hoi lieve meiden, Bedankt voor de hartverwarmende reacties! Wat doet dat een mens goed zeg... Het is sowieso al fijn om te weten dat je ergens niet alleen in staat. Soms, om me heen, lijk ik namelijk echt de enige die dit meemaakt. Bij ieder ander in mijn omgeving is kinderen krijgen echt absoluut iets vanzelfsprekends, alsof ze letterlijk van de ooievaar komen. Zo van 'we gaan voor een kindje' en hupsa ja hoor zwanger en 9 mnd later is er netjes een gezonde en voldragen baby... Naja, of misschien lijkt dat in mijn ogen nu even zo. Ieder heeft natuurlijk zo z'n eigen beproevingen.. Islah, bedankt voor het delen van je verhaal. Jij hebt ook al wat meegemaakt meissie jeetje. Ik ben echt ontzettend blij voor je dat het nu allemaal goed gaat! Dat heb je wel verdiend! Verox jij hebt ook al het nodige achter de rug... iedereen hier trouwens, niemand wordt voor de lol preventief zo uitgebreid in de gagen gehouden natuurlijk.. Bedankt voor je oppeppende woorden, ik had ze best even nodig. De tijd dat ons zoontje op de Nicu lag is indd een hel geweest, letterlijk. Met een kindje van 24 wk doorloop je werkelijk ieder probleem en ieder risico. Alle angsten worden werkelijkheid. En indd zijn die zorgen er nog steeds, niet meer over se vitale functies en dat soort dingen, maar meer de zorgen over hoe hij zich zal ontwikkelen, etc etc.. Het kan altijd erger en dat realiseren we ons erg goed. Voor een kindje geboren met 24 wk doet hjj het opmerkelijk en buitengewoon goed. Je ziet niets aan hem af (mits je hem qua leeftijd corrigeert natuurlijk want op zijn echte leeftijd is hij duidelijk nog niet) en het is gewoon een heerlijk vrolijk rn tevreden jochie. Dat maakt veel van het leed goed moet ik zeggen.. Ik ben afgelopen zaterdag trouwens toch maar naar het ziekenhuis geweest. Ik hield het niet meer van ongerustheid. Had me eenmaal in mn hoofd gehaald dat de bmh nog verder zou kunnen inkorten en in combinatie met de gespannen buik maakte dat me zo bang. Zaterdav dus toch maar gebeld en mocht meteen langskomen. Tot mijn opluchting en verbazing was de bmh iets langer geworden. Nu 4,2 cm ipv de 3,7 cm van twee dagen ervoor. De rust heeft waarschijnlijk goed geholpen. Die ga ik echt proberen erin te houden! Ik bedoel, het is maar tijdelijk, een beetje rustig aan doen is het minste wat ik kan doen.... Alles om maar niet de nachtmerrie van vorig jaar weer mee te moeten maken! Liefs weegschaal
Ps. Jullie ook al zoveel last van hooikoorts? Wow, kunnen we nog meer gemeen hebben??? Het is een verschrikking. Ik denk dat ik wel 200 keer per dag nies. De jeuk is irritant maar omdat het geen kwaad kan vind ik het niet zo vreselijk. Als wel het niezen en het vele moeten snuiten. Ik voel dat op een gegeven moment gewoon in mn buik nadreunen. En iedere keer debn ik dan: och nee dit kan niet goed zijn die druk erop steeds. Pfff, jammer dat er nog niets is uitgevonden speciaal voor zwangeren!! Xxx
Ow Weegschaaltje! Wat een goed nieuws! Het bewijs dat rust toch echt kan helpen! Houd je maar goed rustig en laat je lekker vertroetelen! Dat je zoontje die maanden achterloopt op ontwikkeling lijkt is niet meer dan logisch. Daar heb ik het veel met mijn partner over gehad. Eigenlijk raar dat we de leeftijd van een kindje vanaf de geboortedatum rekenen. Eigenlijk zouden we vanaf de uitgetelde datum uit moeten gaan en daar de verjaardagen op vieren.
Geen dank weegschaaltje. <3 Dat herken ik maar al te goed! En inderdaad, het zal wel zo lijken want het is vast niet zo (anders hadden we hier op ZP niet een praatgroepje voor dames die hetzelfde hebben meegemaakt...). Maar toch dan hoor je wel weer van de gyn 'wat jij hebt is heel zeldzaam' etc. Dus dan wordt het er eigenlijk nog meer ingewreven... Of als je vriendinnen hoort praten over hun onbezorgde zwangerschap 'ik hoop dat dit geen keizersnede wordt want ik wil een groot gezin' terwijl ze zich amper lijken te beseffen hoeveel geluk ze hebben om zo'n kindje uit te dragen. Wat had ik graag gewild dat mijn dochter* à terme via een ks ter wereld was gekomen bijvoorbeeld. Inderdaad een verschrikkelijke tijd heb je meegemaakt zeg op de NICU. Dat was ook hetgeen waar ik het meest tegenop zat na het plaatsen van de noodcerclage en de daaropvolgende ziekenhuisopname met 24 weken... Haha over die hooikoorts, tsja normaal gesproken neem ik hier ook geen medicijnen voor (werken niet, of heb teveel last van de bijwerkingen) dus ben het wel gewend.
Wat goed dat de cervix nu zelfs wat langer is. Zal alleen wel lastig zijn i.c.m je zoontje dat je zoveel rust moet houden. Ik hoop dat je hulp vanuit je omgeving hebt.
Hee meiden, morgen ben ik bij die 34-wekengrens. Ongelofelijk!! Het blijft heel spannend wanneer de kleine zich aandient, de hoop is dat mijn lichaam haar nog een tijd binnenhoudt! En goed nieuws is dat, zo lang ik er geen last van heb, de ring nog even mag blijven zitten! Wat jullie schrijven over angsten en moeite met onbezorgdheid bij andere zwangeren is heel herkenbaar. Hier ook veel last van Ik heb gelukkig niet hoeven doormaken hoe afschuwelijk het is als je kindje te vroeg komt zoals velen hier wel. Maar ik kan me door mijn zwangerschap wel iets meer er iets bij voorstellen dan onbezorgd zwangeren (al blijft het niet te begrijpen kan ik me indenken). Ik ben boos/jaloers op dames die gewoon leuk en ontspannen zwanger kunnen zijn. Trots kunnen 'showen', zelf dingen voor de kleine kunnen voorbereiden, enzovoort. Ik lig nu 3 maanden plat, 3 maanden!! En absoluut met resultaat tot dusver en ik heb het er ook echt voor over en wil niet zeuren. Maar hoe de zwangerschap is gegaan is gewoon verrot, en zal de komende weken nog altijd niet onbezorgd en leuk worden. Ook nu blijft ze immers prematuur... Dikke knuffel voor iedereen hier!