Hier trouwens geen hooikoorts gelukkig - vreselijk lijkt me! Ik verslik me regelmatig door het liggen en hoesten is moeilijk met zo'n buik. En niezen is helemaal lastig! Ik ben ook heel bang geweest dat dat invloed had op mijn cervix...hahaha. Nou ja, middenin een hoestbui is dat niet zo grappig besef ik me :')
Klopt, maar ik zit al vanaf 20wkn in de stress dat ze kan komen (gezien mijn cervix) en artsen hebben ons daar ook echt op voorbereid. Die zorgen, samen met de platte bedrust, hebben deze zwangerschap heel erg zwaar gemaakt. Hoewel het zomaar kan dat ze a terme komt, zal ik ook dán op een heftige zwangerschap terugkijken.
Schiet mij maar lek Kom net weer bij de gynaecoloog vandaan en mijn cervix is alsnog weer ingekort, dit keer zat ie tussen de 3,1 en 3,6 cm (hij heeft meerdere keren moeten meten). Sjonge, en ik was nog wel zo blij afgelopen zaterdag dat ie van 3,7 naar 4,2 was gegaan! Dit was echt weer even een flinke domper... Nou ja, wel meer dan een domper, maak me natuurlijk weer vreselijke zorgen Ben zo bang dat ie onder de 3 cm gaat en dat alle alarmbellen dan afgaan, pffffff... vrijdag weer opnieuw kijken, hoop dat ik het volhoud tot dan.. Pinklove: je gevoel is echt heel begrijpelijk meid. Je al die tijd zoveel zorgen hebben moeten maken gaat je niet in de koude kleren zitten. En dan zijn je angsten tot nu toe dan wel geen werkelijkheid geworden, maar toch is het hele leuke het genieten en alles eromheen er gewoon flink van af. Ik denk dat je het pas gaat loslaten als je je kleine uk strakjes gezond en wel in je armen hebt. Wees alvast al heel in je nopjes over het feit dat je op dit moment al ver uit de echte gevarenzone bent. Dus ook als je kindje nu geboren wordt zullen er geen echte problemen zich voordoen. Misschien een beetje opstart hulp en ondersteuning voor minimale tijd maar vervolgens gaat t als een speer en is er niks aan de hand. Ik verlang er enorm naar om jouw termijn te halen! Ik zou er nu op dit moment echt voor tekenen ik zweer het, inclusief de platte bedrust. Als het me de garantie geeft dat ik boven de 32 wk kom dan zou ik dat doen zonder na te denken... Zuchttttt, sorry voor deze vergelijking lieverd, maar het is echt zo, zou maar wat graag met je ruilen in mijn geval Liefs
Snap ik als geen ander! Ik ben zoooo jaloers geweest op mensen die verder waren dan ik. Sterker nog, dat ben ik ook nu nog... Als ik vooraf had geweten dat ik de 34 weken zou halen waren afgelopen maanden veel draaglijker geweest. Het is niet de bedrust geweest die me zo zwaar is gevallen, maar de continue stress... Iedere cervixmeting was dood- en doodeng. De harde buiken (meestal 5-10 per uur) maakten dat ik aan niets anders kon denken. Vreselijk gewoon! En hoewel 34 weken een mooie mijlpaal is, blijft het zo dat het beter is als ze nog een paar weken blijft zitten. De overgang nu van platte bedrust naar gewone rust vind ik hartstikke eng... Mijn cervix was trouwens met 20 weken 2,5cm en met zo'n 24 weken 2,0. Tussen die getallen is ie steeds blijven schommelen, en nu verkort ie sinds vorige week verder. Jouw cervix heeft dus een veel betere lengte nog meis!!
Hey meissie, ik snap je echt heel erg goed. Constante stress is gewoon vreselijk. Ik heb het meegemaakt tijdens de kritieke NICU tijd van mijn zoontje toen hij met 24 wk werd geboren. Letterlijk iedere seconde van de dag denk je aan niets anders en de stress en angst zijn gewoon continu zodanig aanwezig dat je het gewoon onverdraaglijk is.. Als ik er nu aan terugdenk kan ik gewoon nog steeds hartkloppingen krijgen... En het is een andere situatie maar dkt heeft in zekere zin voor jou natuurlijk ook gegolden de afgelopen tijd. Doorlopende stress over hoe lang je je kindje bij je kunt houden en dan die zenuwslopende metingen iedere keer pffff... Het is dat ik er nu ook midden in zit en dus precies weet wat je bedoelt. Ik weet uiteraard dat mijn lengtes op dit moment nog niet zo erg zijn als bij jou destijds rond dezelfde tijd. Mijn probleemkis dat het bij mij vorig jaar ineens zo verschrikkelijk snel ging, zodanig snel dat het in een mum van tijd was uitgemond in iets wat niet meer tegen te houden was. En dat is exact waar ik nu bang voor ben, dus niet voor de 3,1 cm want dat is an sich netjes, maar de gedachte dat het aan het inkorten is en dat het weer zodanig snel kan gaan dat we het straks missen en het al veel te vergevorderd voordat we t door hebben. Bah bah bah, ik wil echt niet doemdenken maar dit gaat gewoon vanzelf. Houd mezelf steeds voor dat ik positief moet denken, maar jemig wat is dat moeilijk Jouw kindje blijft gewoon netjes zitten tot de 37 wk hoor!! Ik voel t gewoon! Begrijp heel goed dat je het moeilijk vindt om ineens wat minder rustig aan te hoeven doen. Volgens mij is dat net alsof je moet afkicken ergens van. Het gaat je lukken meid, je hebt echt een topprestatie geleverd tot nu toe, en met resultaat! Die laatste loodjes zijn zwaar maar het zal voor jou peanuts zijn vergeleken met wat je er tot nu toe voor hebt moeten doormaken. Probeer daar maar vaak aan te denken: het ergste is echt achter de rug! Xxxx
Hey meiden, Ik heb de afgelopen week wel meegelezen, maar nog niet eerder gereageerd.. Ik heb vannacht m'n eerste sex droom gehad :'-( maar gelukkig ben ik op tijd wakker geworden! Ik snap Verox helemaal, voor ons is het ook gewoon niet gemakkelijk. Gelukkig staan m'n vriend aan ik aan dezelfde kant en hebben we goede afspraken gemaakt. Verder is het rustig hier, maar ik maak me toch enorme zorgen.. ben blij als het de 16e is en ik de eerste controle heb, hopelijk stelt dat me weer een beetje gerust.. Ik doe rustig aan, maar heb wel wat huishoudelijke werkzaamheden opgepakt. Ik probeer gewoon niks te tillen /sjouwen en zodra ik steekjes voel in m'n buik ga ik zitten. Hopelijk doe ik daar goed aan. @Verox hoe ben je nu de dagen doorgekomen? Je bent nu voorbij de 23 weken toch? Ik snap je angst helemaal! Ik kan niet wachten tot 16 september voorbij is (voorbij de geboorte en sterfte dag van Mels en voorbij de 24 weken) Maar waarschijnlijk leef je dan weer naar de 30 weken toe en dan weer elke week een stukje verder zien te komen. @Pinklove wauw wat goed je zit op 34 weken! Snap dat het spannend blijft, maar ik vind het echt een enorme prestatie! Nu hopen dat de kleine nog zo lang mogelijk blijft zitten! Vanaf mijn positie zou ik ook zeggen dat de stress zou moeten afnemen, maar ik denk dat we onze grenzen steeds verder gaan verleggen en allemaal het liefst zo dicht mogelijk bij de 40 weken uitkomen. Probeer wel een beetje te gaan genieten! @Weegschaaltje84 welkom hier! Jeetje wat heb jij een heftige tijd gehad zeg! Al moet ik eerlijk zeggen dat ik dat er graag voor over had gehad als Mels de 24 weken had mogen halen.. Misschien naïef, maar toch. Ik ga heel hard voor je duimen dat je cervix boven de 3 cm blijft. Maar waarom krijg je niet een noodcercalge of een ring nu de boel nog dicht zit? Lijkt me een geruststellende idee.
Ik ben trouwens zo ongeduldig,, Ik wou dat het al december was en we op een veilig termijn zaten haha! Mijn vriend heeft trouwens vannacht gedroomd dat we een gezonde, voldragen zoon kregen :-D. Hopelijk komt deze droom uit, al mag het van mij ook best een dochter zijn!
Kan ik me echt voorstellen, toen ik pas was geopereerd leek het gewoon zo lang nog... Maar nu ik 'al' 28 weken zwanger ben is het net alsof die tijd van 12 weken tot nu in een paar dagen voorbij is gegaan haha.
Wij zijn voorbij de 23 weken! Vandaag hadden we controle bij de gynaecoloog en alles lijkt gewoon perfect! Ik ben zoooow opgelucht! Omdat bij de vorige zwangerschap ook alles perfect leek te verlopen tot de 23 weken, was ik ervan overtuigd dat het vandaag mis zou zijn. Onze volgende controle staat voor de 25 weken. Aan de ene kant lijkt de tijd voorbij te kruipen, kan niet wachten tot we de 34 weken voorbij zijn. Maar aan de andere kant gaan de weken heel snel, en als ik terug kijk kan ik niet geloven dat we al zo ver zijn! Overigens hoefde ik volgens onze gynaecoloog niet bang te zijn dat hoesten, niesen of het snuiten van mijn neus belastend zou zijn voor de cerclage.
@Verox jeee wat fijn! Goed nieuws!! Voor mij kruipen de dagen, hopelijk kijk ik daar straks net als jullie anders tegenaan Ben benieuwd naar m'n cerclage controle dinsdag, hopelijk stellen ze mij daar ook gerust!
Hey meisjes, ik volg hier al een tijdje mee en heb een paar maanden geleden hier eens iets gepost. Ik zal kort nog even mijn verhaal doen: In januari ben ik een tweeling (meisjes) verloren op 23,5 weken zwangerschap wegens baarmoederhalsinsufficientie. Nu ben ik terug zwanger, alweer 15 weken! (ja ik was na 3 maanden al terug zwanger) Ik ben uitgerekend voor 5 januari. Op 13 weken zwangerschap heb ik een cerclage gekregen (Mc Donald) onder spinale verdoving (ruggeprik). Sunnysiri, als ik jouw berichten hier lees krijg ik kippevel van de overeenkomsten! Wij zijn even ver in de zwangerschap, hadden op hetzelfde moment een cerclage gekregen (ik op 2 juli) en mijn volgende controle bij de gyn is woensdag de 17de (jij de 16de he?). We hebben ons vorige kindje(s) allebei verloren op ongeveer dezelfde termijn... En ik herkende zelfs jouw bezorgdheid over die seksdromen want ik heb die ook af en toe Vinden jullie het goed dat ik kom meelezen en schrijven hier? Voorlopig gaat alles goed met mijn cerclage, ik heb wel af en toe dat ik die precies voel zitten, zo een lichtjes trekkerig gevoel (geen pijn hoor). Hebben jullie dat ook? Misschien is het een van de draadjes die ergens tegen schuurt vanbinnen of zo? Ik moet niet platliggen maar ik moet wel rustig aan doen, geen lange wandelingen, geen sporten / fietsen, niet té veel trappenlopen, geen vaginale seks (dat zei de gyn, wat bedoelt hij ermee? Dus ik probeer tussendoor zoveel mogelijk te liggen en in de zetel of tuinstoel te hangen. Sunnysiri, voor mij kruipen de dagen ook voorbij hoor, pffft ik ga zooo blij zijn als ik aan 30 weken zit!!!! (ik zie dat totaal nog niet voor me). Verox, super dat alles zo goed gaat! Je zit bijna op de levensvatbare termijn! Joepie!
Weegschaaltje, dit ís ook een heel spannende periode voor je natuurlijk! Maar de cerclage zit er niet voor niets en voorkomt juist dat je cervix ineens zo snel terugloopt! Probeer daar een beetje vertrouwen in te krijgen! Verox, wat fijn dat je nu die 23 weken voorbij bent! Fijn ook dat de tijd toch best we opschiet voor je gevoel - daar ben ik dan weer jaloers op Soeki, welkom hier...al is de reden heel rot Over die langzaam gaande tijd kan ik meepraten - mijn hemel, ik wist niet dat tijd zo langzaam kon gaan! Heb je wel wat afleiding? Mag je bv werken? Spannende controle dus deze week, ik duim dat alles in orde is!
En dan hier...ik ben morgen 35 weken, gekkenhuis!! Dat had ik echt nóóit verwacht - dat had eigenlijk niemand 15 weken geleden verwacht. De kleine wordt nu gewoon al geschat op 6 pond! Oh wat hoop ik dat ze nog even blijft zitten zodat haar orgaantjes goed kunnen rijpen... Mijn ring mag nog even blijven zitten gelukkig; ik heb er geen last van en heb geen infectie dus vindt de gyn het niet nodig 'em te verwijderen. Ik vind het prima, voor mijn gevoel heeft dat ding mijn kindje in leven weten te houden dus iedere dag extra is welkom! En straks wordt ie ingelijst op de schoorsteenmantel gezet
@Pinklove Wow wat fijn! 35 weken alweer! Fijn dat de ring nog even mag blijven zitten. @Soeki Welkom hier! Wauw wat lopen wij gelijk op zeg en wat fijn dat je mee komt lezen en schrijven. Wel is natuurlijk de reden dat we allemaal hier mee schrijven ontzettend verdrietig, doordat we (bijna) allemaal 1 of meerdere kindjes hebben moeten verliezen. Maar ik vind het echt fijn dat er nu iemand net als ik (pas) op 15 weken zwangerschap zit. Wat fijn dat je alweer zo snel terug zwanger bent geworden! Ga je nog wel werken? Of blijf je thuis? Hoe bepaal jij wat je wel en niet kan doen? Hier gaat het even niet zo goed, ik zit echt in een dip. Ik ben ontzettend angstig en bang dat het weer mis kan gaan en het lukt mij maar niet om te vertrouwen op het bandje. Ik wordt gek van de tegenstrijdige adviezen (bij mij in het zkh zeiden ze dat ik alles weer mag, maar rustig aan.. op gemeenschap en zwammen na) en ik wordt ook moe van mijn omgeving die het allemaal veel te licht opvatten en zien en mij (zo voelt het) als een te voorzichtig, aanstellerig aanzien. Iedereen heeft zoiets van kom op pak je leven op, je mag nu alles weer, het bandje zit er nu en dat voorkomt alles. Ga leuke dingen doen.. En ik durf gewoon niet. En dat vinden ze 'onbegrijpelijk' en ik krijg daar ook niet veel begrip voor. Mijn partner steunt me overigens wel heel goed en hij is super lief voor me! Maar ik voel me gewoon heel alleen in mijn angst en ontzettend verantwoordelijk, zowel voor de kleine, voor m'n partner en voor mezelf. Alles lijkt van mij af te hangen. Gister wilde we even bij m'n schoonouders gaan eten, die wonen 5 min fietsen bij ons vandaan.. Ik al m'n moed bij elkaar verzameld, want aldus omgeving moet ik makkelijk kunnen fietsen. Na 20 meter omgekeerd. Mega steken van binnen, voelde gewoon het bandje steken. Nu voel ik me nog rotter.. Ik heb veel steekjes heel laag boven m'n liezen, misschien wel bandenpijn ofzo, maar ik ben zo gefocust op m'n buik.. Ook heb ik meer dan anders last van afscheiding, ik raak helemaal in de stress als ik het te dun vind, want dan ben ik bang dat het vruchtwater is.. pfff! Ik ben blij dat ik morgen naar het zkh mag voor de eerste controle.. Hopelijk kunnen ze mij gerust stellen! Trouwens hoe meten ze de lengte van je baarmoedermond en kijken ze naar het bandje? Doen ze dat met een inwendige of uitwendige echo?
Knuffel voor Sunnysiri! Ik herken dat gevoel dat mensen de situatie onderschatten verschrikkelijk goed. Afgelopen weekend familieweekend en aan het einde van de dag was ik strontchagarijnig! Iedereen bleef me maar vertellen dat ik er zo goed uitzag, zo rustig en dat je duidelijk verschil zag met de vorige zwangerschap. Alsof ik nu veel meer van mijn zwangerschap geniet. Hardstikke lief van ze natuurlijk... En als mensen me vragen hoe het gaat kan ik alleen maar zeggen dat alles voorspoedig verloopt en dat ik geen klachten heb. Iedereen springt daar dan meteen extreem laconiek mee om. Natuurlijk komt alles goed!!! Blerch... Ik heb weinig reden om negatief te doen, maar ik ervaar het als enorm frustrerend dat iedereen er dus maar vanuit gaat dat alles dan ook goed IS. Zelf ben ik bijna 24 weken, en ik ben me er constant van bewust dat ons kindje eigenlijk iedere week geboren kan worden. Ondanks de cerclage durf ik er absoluut nog niet op te vertrouwen dat de kleine ook braaf tot de 40 weken blijft zitten. Maar daar voel ik me vaak erg alleen in.
Het is wat met die angsten hè meis...zo begrijpelijk! Maar helaas niet voor de omgeving. Of niet écht in ieder geval. Niet dat mensen niet lief zijn, maar ze lijken het zo 'licht' op te vatten. Dat is hier precies hetzelfde, sommigen lijken te vinden dat nu we de 34 weken voorbij zijn 'de knop om moet'. Ja uhhhh...zo werkt dat niet? Of mensen die zeggen 'we zeiden toch dat het wel goed zou komen!' Wat moet ik daarop zeggen? Afgelopen 14 weken waren een HEL en daar stappen we niet zomaar uit. Dat gefocust zijn op ieder pijntje en dingetje zal blijven, de angst dat ze er ineens is idem. Ja, we zitten nu in mooiere termijnen - dat weet ik heel goed. Maar dat neemt niet ineens de angst weg. Ga je vooral niet schuldig voelen naar je omgeving dus en doe vooral wat voor jou goed voelt. Wil je zoveel mogelijk rust? Neem dat dan. Als dat de stress voor jou vermindert...waarom dan niet? Jij hebt iets afschuwelijks meegemaakt waar je nog veel mee bezig bent, logisch toch dat je nu hartstikke bang bent en (nog?) geen vertrouwen in je lijf en in de cerclage kunt hebben? Ik hoop vooral voor je dat dit beetje bij beetje gaat groeien komende tijd. Heel veel sterkte! Oh, en bij mij gebeurden de metingen altijd mbv inwendige echo. Ik heb er zo'n 2-3 per week gehad gedurende 3 maanden - geen zorgen dus dat dat iets zou prikkelen want ik heb er nooit wat van gemerkt!