De 20-weken echo is zeker geen pretecho, want er wordt op allerlei afwijkingen gescreend. De kans dat het kindje iets 'mankeert' is er dus altijd en daar moet je ook rekening mee houden. Een pretecho is meer gewoon even kijken naar de baby, eventueel met als doel om achter het geslacht te komen (al zullen ze, als je dat wil, ook kijken naar het geslacht bij een 20-weken echo!) zonder dat ze de gezondheid van het babytje controleren. En dat is inderdaad gewoon een buikecho. Ik denk dat je in het ziekenhuis wel info hierover krijgt hoor, wij zijn i.i.g wel uitgebreid geïnformeerd hierover door de echoscopiste, en ook folders gekregen van de gyn.
Verox, wat vervelend die stress! Maar heel herkenbaar, ik sta ook stijf van de stress door deze zwangerschap en kan weinig hebben. Ik kan bv nog altijd niet geloven dat ik straks een gezond kindje mee naar huis kan nemen uit het ziekenhuis. Ik kijk niet op tegen de bevalling op zich, maar vooral tegen of alles wel goed zal zijn met haar. Ik kan het gewoon niet voorstellen, ik dúrf het niet te hopen. En deze dagen, de laatste dagen als zwangere, wordt die angst enkel groter. Komt dichterbij hè Komende week gaat de gyn checken of inleiden niet toch al een optie is (ik vind een ks zo eng ), maar hij wil daar alleen aan beginnen als de boel al 'rijp' en verweekt is. Zul je zien dat dat nog niet het geval is, dat het nu na al die maanden stress potdicht is blijven zitten. Vind het zo spannend!! Voor de kraamzorg hoef je trouwens niks te doen of wat dan ook. Die geeft wat info en stelt wat vragen en dat was het dan...hier hebben ze niets gecheckt, we moesten niks op orde hebben, etc. Onze kamer was nog niet af, we hadden nog veel niet in huis...maar gaf niks!
@ Islah, dank je voor de info. Ben benieuwd hoe het 20 aug zal gaan. @Soeki, gelukkig ben ik niet de enigste met die Litunus tabletten. @ Verox , waarom hebben we zoveel stress ? pfff @ pinklove, nog niet lang te gaan,, hou je sterk en blijf positief.. @all, over het kraamzorg.. moet ik het nu al melden? ik heb vandaag een leuke dag achter de rug. We zijn naar een verjaardags feestje geweest van een tante. Heb wel heel rustig gedaan. Ben helemaal moe, net gedoucht en nu in bed... Een nicht van mij is ook zwanger en is op 20 jan uitgerekend, Haar zwangerschap gaat super, mankeert niks.. Ik keek naar haar en dacht waarom moet ik zoveel meemaken....pfff Dames , wat zeur ik toch veel ......
Ik wil jullie allemaal bedanken voor de lieve woorden, ik herken heel veel in jullie berichtjes, en heb veel steun aan de herkenning. Ik praat veel over jullie situaties met mijn partner, maar af en toe gebeurt er hier teveel om netjes op iedereen te reageren! Iemand schreef over harde buiken die je alleen aan de buitenkant van je buik voelt, dat heb ik ook! Ze doen geen pijn, maar regelmatig is mijn buik kei-hard, dat merk ik alleen door regelmatig mijn hand op mijn buik te leggen. Zou het misschien door de progesteron komen dat we dat minder goed aanvoelen? Er staat overal geschreven dat harde buiken pas verontrustend zijn als ze pijnlijk worden. Hoef ik me dan geen zorgen te maken als ik pijnloze harde buiken heb? Dat geprikkel in de vagina herken ik ook. Een stekend, trekkerig gevoel af en toe. Best eng als je bedenkt dat dat de cerclage kan zijn. Ik probeer altijd even te gaan zitten of liggen en dan gaat het nare gevoel wel weer weg. Die 20 weken echo is erg belangrijk en spannend. Maar als alles goed gaat ook erg leuk en interessant. Ze nemen de tijd om ieder deel van je kleintje gedetailleerd te bekijken. Vraag de echoscopiste van tevoren om te vertellen waar ze naar kijkt tijdens de echo. sommige echoscopisten gaan zo op in hun werk dat ze dat vergeten, en vragen stellen tijdens de echo is soms lastig. Het blijft een ingewikkeld medisch onderzoek waarbij ze hun hoofd goed nodig hebben. Je zult verbaasd zijn hoeveel ze al van je kindje kunnen zien. Op deze site vind je meer informatie over de 20-weken echo. Wat betreft andere zwangerschappen heb ik ook vaak van die "kinderachtige" gedachten. Niet zozeer bij andere zwangerschappen, want hoewel die soms voorspoedig lijken te verlopen, ben ik daar vaak sceptisch over. Je krijgt geen garantie op een kindje als je zwanger bent, iedere zwangerschap, hoe voorspoedig ook, kan op ieder moment afgelopen zijn. Ik ben niet jaloers op andere zwangere vrouwen, ik verbaas me vaak in stilte over hun onwetendheid. Maar liefst houd ik iedereen zo onwetend. Wat zou het mooi zijn als iedere vrouw gewoon voorspoedig zwanger kon zijn! Vroeger vond ik tweelingen geweldig leuk. Tegenwoordig ben ik daar juist kinderlijk jaloers op. Waarom krijgen anderen meteen twee gezonde babies en wij geen een? Dat is toch niet eerlijk!? Maar stiekem weet ik ook heel goed dat juist tweelingzwangerschappen vaak problematisch en onzeker zijn. En mijn jaloezie en boosheid zijn echt onterecht. Ondanks mijn angst en onzekerheid mag ik echt niet klagen hoor. Mijn zwangerschap verloopt wederom voorspoedig en volgens het boekje. Ik heb praktisch nergens last van, en kan regelmatig enorm genieten van deze zwangerschap. De angst overheerst niet. Ik denk regelmatig aan ons verloren dochtertje, maar het verdriet heeft zijn plekje gevonden. Het cliche waar we ons maanden geleden nog niets bij voor konden stellen blijkt toch waar... We zijn erg dankbaar dat we zo snel weer zwanger mochten worden. Door deze zwangerschap kregen we al snel weer wat hoop. Dat helpt enorm met de verwerking.
PinkLove, mischien moet je maar je ondertekening veranderen ('blijf je nog een heleboel dagen..') ; ). Wat is eigenlijk de reden dat ze je een ks wilden geven? Ik had ook verwacht dat ik na het knippen van de cerclage gelijk zou bevallen maar het duurde toch nog 2 weken. Heb wel eens gehoord (van een paar kraamverpleegsters) dat het juist wel regelmatig voorkomt dat vrouwen die een cerclage hadden/verkortende cervix in vroeger stadium van zwangerschap hadden, juist overtijd lopen. Hopelijk is dat bij jou niet het geval! Verox, bij mij stelden ze ook wat vragen. Als ze een babykamer hadden willen zien dan waren ze voor noppes gekomen haha, want ik had niet eens een babykamer (we woonden toen heel klein, in een 2-kamer appartement). Nu doe ik weer geen babykamer, vind ik onzin als ze toch bij ons komt te slapen en ik om medische redenen geen commode mag gebruiken. Dan staat dat kamertje er toch maar zo te staan...
Herken ik wel een beetje. Niet jaloezie dan want dat heb ik zelf absoluut niet, maar wel verbazing over hoe naief sommigen kunnen zijn. Een vriendin van me heeft altijd gezegd bijvoorbeeld "ik wil liever een paar keer een tweeling, dan ben ik er sneller vanaf!" terwijl ze zich dus niet eens bewust zijn van de risico's van zo'n zwangerschap (sowieso het 'er vanaf willen zijn' vind ik echt heeeel fout beredeneerd, want als je het zo lastig vind moet je gewoon níet voor kinderen gaan, lijkt me). Mijn tante had ook een tweeling en tijdens de bevalling was er iets fout gegaan, mijn nicht schopte ergens aan bij mijn neef waardoor laatsgenoemde verstandelijk gehandicapt is. Om maar niet te spreken over vroeggeboortes e.d. Of toen veel mensen me een tijdje terug vroegen "hoe ver ben je al" en ik was bv. 22 weken ofzo, dat je van die reacties krijgt als "nou lekker hoor, al over de helft!". Ik kan het dan ook niet laten om te zeggen dat de kans dat het fout gaat na de 20 weken veel groter is bij mij dan voor de 12 weken. Helemaal omdat de meeste mensen mijn voorgescheidenis qua zwangerschappen kennen. En toen ik moest bevallen van mijn dochter* was mijn zus ook even in het ziekenhuis gekomen. Ik zei dat ik 3 cm. ontsluiting had en dat ze het wel proberen met weeënremmers maar dat dat nog maar de vraag was of die wel werkten. Mijn zus was destijds 25 (en ik 21), heeft haar VWO afgemaakt en studeerde op het HBO toen. Vraagt ze ook nog eens bloedserieus "wat is ontsluiting dan?". Haha, toen zij zelf hoogzwanger was 2 jaar geleden, kon ik het tóch niet nalaten om even te vragen of ze nu wel wist wat ontsluiting inhoudt hoor. Ja sorry maar van dat soort dingen word je toch simpel, en ik heb dan gewoon de neiging om fel/sarcastisch te reageren. Ook niet altijd goed hoor, maar zo ben ik nou eenmaal. Ik ben trouwens blij voor je dat de angst niet zo overheerst en dat je gewoon lijkt te kunnen genieten van de zwangerschap. Ik kan dat gelukkig ook wel.
Vandag controle gehad weer, alles was goed. En gelukkig begreep de vk mijn zorgen m.b.t het wegknippen van de cerclage bij pas 37 weken, maar meer dan begrip opbrengen kon ze ook niet doen want uiteindelijk is het toch iets waar de arts over gaat zei ze... Ben dus wel benieuwd wat ze allemaal te zeggen heeft dan, even afwachten want daar heb ik over 2 weken een afspraak mee.
Hey Islah, heerlijk dat je controle goed was! Mijn gyn sprak ook over 37 weken om de cerclage weg te halen (tussen de 36 en de 37 weken in elk geval). Zolang je geen echte weëen krijgt, mag die cerclage blijven steken hoor! Ik begrijp je bezorgdheid, omdat je vorige keer pas 2 weken na het weghalen van de cerclage bent bevallen, maar 39 weken is nog niet te ver he? Ze zullen je waarschijnlijk niet over de 41 laten gaan. Pinklove, wat is de reden dat ze bij jou over keizersnede spreken, is daar een aanleiding voor? Ligt het kindje in stuit of zo? Hoe gaat het met jullie, Verox, Weegschaaltje, Wandena, Sunnysiri, en pegece? Hier alles ok, ik ben redelijk actief bezig (ga zelf naar de supermarkt, ik hang de was op, strijk, kook, etc ), hopelijk heeft dat geen effect op de lengte van m'n baarmoederhals? Als de kleine groter wordt in m'n buik, zal het meer beginnen doorwegen, en zal ik waarschijnlijk automatisch wel rustiger aan doen, denk ik... Gelukkig kan ik qua werk vooral op de laptop (ook van thuis uit) werken, dus moet ik op dat vlak geen fysieke inspanning doen.
@ Islah, ooo wat fijn dat je controle goed was... @ all, het gaat voorlopig goed met mij, ik beweeg ook veel in huis, zoals afwassen, kleren wassen, strijken ophangen. Geen zware dingen optillen , dat doet manlief...en de rest van de dag lig in bed naast mijn laptop.. Afwachten op 20 aug voor de 20 weken echo....spannend ik hoop dat jullie allemaal ook goed maken. xxx Wandena
Zo grappig he Wandena, dat wij EXACT even lang zwanger zijn. Wandena en Sunnysiri, voelen jullie de baby al bewegen? Ik voel heel af en toe iets, maar de placenta ligt vooraan dus dan voel je blijkbaar minder...
hier gaat het ook goed hoor, donderdagmiddag heb ik weer een groeiecho en een controle bij de gyn. bij mij verwijderen ze de cerclage rond de 37e week. bij mijn vorige zwangerschap hebben ze de cerclage met 37+6 verwijderd en ik kreeg gelijk weeën die uiteindelijk niet heel goed doorzetten en ik ben toen de volgende ochtend ingeleid en s,middags ben ik bevallen.
@ Soeki, inderdaad !!!! JIj , Sunnysiri en ikke zijn precies in de zelfde periode uitgerekend... Wie zal het eerste zijn van ons 3? Zo grappig. Wij moeten , ook natuurlijk de andere ladies zeker voorbij de 37 weken halen..
Volgens mij heb ik een allergische reactie op de proluton-injectie. Ik kreeg wel vaker een harde jeukende plek onder de huid, maar meestal pas na een paar dagen. Vervelend, maar niet echt verontrustend. Nu heb ik de volgende dag al een enorm harde, gloeiende, jeukende plek op de huid. Vervelend, maar ook wat verontrustend... Zou dit kwaad kunnen? Moet ik hier melding van maken ofzo? Ik hoop dat het morgen wat bijgetrokken is!
Lijkt me wel goed dat even te melden ja? Hier heeft de gyn vastgesteld dat ik ingeleid kan worden (heb al ontsluiting/verweking) dus dat gaat over anderhalve dag al gebeuren! Vind het behoorlijk spannend, ben vooral benieuwd hoe lang zoiets gaat duren (omdat soms weeënopwekkers voor een weeënstorm zorgen en soms doen ze weinigen duurt het alsnog uren) en de persfase vind ik heel eng. Nulkommaniks vertrouwen in mijn lijf enzo En ik ben dus heel bang dat het kindje niet gezond blijkt of schade oploopt door de bevalling... Kan me niet voorstellen dat zij gezond gaat blijken. De reden dat er eerst voor een ks was gekozen is mijn fysieke op-zijn en mijn enorme angsten door alle ellende. De vraag is of ik een vaginale bevalling aankan. Dat is ook nu nog zo, maar de gyn durft inleiden toch aan omdat het primen niet nodig is. En als het niet lukt wordt het alsnog een ks...voelt voor mij een beetje aan als fifty-fifty kans, maar dat heeft ook met het wantrouwen in mijn lijf te maken door de heftige zwangerschap. Dit alles is overigens ook de reden dat ik al met dik 38 weken mag bevallen; voor het kindje nog wat vroeg maar voor mij is het echt op. Vind dat heel moeilijk, voelt erg egoïstisch nl. Maar met vaginaal bevallen geef ik de kleine iig nog alle stresshormonen en bacteriën mee die ze met een ks zou missen, dus ik probeer nu 'het beste voor beiden' zoveel mogelijk in haar voordeel te krijgen. Bah, wat is dit toch spannend hè!
Hey Pinklove, dit is dus je eerste zwangerschap? Of begrijp ik dit verkeerd. Ik vond de bevalling van de tweeling uiteraard verschrikkelijk op emotioneel vlak, omdat ik wist dat ze te klein waren om het te halen. Maar bevallen op zich, daarover ben ik wel gerustgesteld. Het leek me alsof alles vanzelf ging, alsof je als vrouw wel een oerinstinct hebt dat je laat merken dat je dat aankan. Ik was niet in paniek, en het persen was natuurlijk niet aangenaam (hetgeen erdoor moet is te groot voor waar het door moet en dat geeft een trekkend / scheurend gevoel) maar op zich is het 'mama worden' wel prachtig vind ik (hoewel ik meteen afscheid moest nemen van mijn dochters). De hormonen geven je ook een pijnstillend effect waardoor je die pijn wel aankan (dat had ik toch). Ik heb al erger afgezien bij de tandarts bijvoorbeeld. De angst dat er iets met je kindje is, kan ik me levendig voorstellen, dat voel ik namelijk ook (en ga ik dan ook hebben denk ik!!). Maar je moet weten dat je medisch enorm goed opgevolgd wordt, de gyn zal meteen ingrijpen als er gevaar is voor je kindje! You can do it girl!! En daarna ben je mama! Van zo'n klein prachtig wezentje!! Het zal een van de meest fantastische ervaringen zijn in je leven... Geniet ervan! Ik duim voor jou dat alles heel vlotjes loopt!
Wat lief meis, bedankt! Dit is indd mijn eerste - en laatste! - zwangerschap. Ik heb gelukkig niet meegemaakt wat zoveel dames hier wel hebben moeten meemaken: hun kindje veel te vroeg verliezen... De angst daarvoor wel vanaf 20wkn, maar gelukkig is de angst voor een prematuurtje geen realiteit geworden. Alleen...het voelt alsof mijn geluk nu dan écht op zal zijn waardoor het alsnog helemaal mis zal gaan. Ik zou het trouwens ook erg fijn vinden als de natuur nu haar gang zou gaan hier, dat lijkt me prettiger en draaglijker dan ingeleid worden wat toch allemaal chemisch is! Maar goed, het moet gewoon afgelopen zijn, de angst is genoeg geweest nu. Dat besef ik me ook maar al te goed!
Nog wat tips: - hoe meer ontspannen je bent, hoe vlotter het gaat, en hoe minder je kleintje afziet, dus probeer echt vertrouwen te hebben en alles over je heen te laten komen! Het is echt iets prachtigs, iets heel natuurlijks allemaal! - je kleine meid is 'a terme' zoals de dokters het zouden zeggen, vanaf 37 weken zijn ze echt klaar om te komen. dus daarover moet je je al niet schuldig voelen! - probeer morgen wat rond te wandelen en te wiegen en op een zitbal te hobbelen, dan gaat de ontsluiting sneller! Dan heb je misschien al bijna geen inleiding meer nodig overmorgen! Verox, ik zou dat inderdaad even melden. Het kan waarschijnlijk niet zoveel kwaad als je enkel lokaal last hebt, maar wel goed dat je het even navraagt.
@ Verox, al nagevraagd? zeker doen...ik hb geen ervaring met die injecties.. @ pinklove, wat spannend!!! hou ons op de hoogte!!! blijf positief en heel veel power...je zal zeker een mooi gezonde baby op de wereld brengen...