Oh Jenifer, spannend weer. Sterkte! Ik duim voor je dat het afzakt en dat de baby nog een paar weekjes blijft zitten. Loe, bij mijn vorige zwangerschap werd er wel ingegrepen toen mijn cervix onder de 2 cm kwam, terwijl ik toen nog geen eerdere vroeggeboorte had meegemaakt. Ik moet er wel bij zeggen dat ik toen zwanger was van een tweeling en pas 19 weken. Jij bent natuurlijk al iets verder in je zwangerschap. Maar het blijft frustrerend, dat beleid. Hier is alles rustig, ik heb gisteren de eerste progesteron spuit gehaald. Ik heb wel af en toe een harde buik gehad maar niets vergeleken bij na de vorige cerclage. Ik blijf het rustig aan doen, al valt dat niet mee als je je goed voelt....
Na een lange douche is het nu iets minder. Nog wel de menstruatiepijn maar niet meer zo hevig als vanmiddag. Hopelijk zakt het straks helemaal af.
Hier is alles weer rustig. Maar ik heb even een vraagje aan jullie. Aangezien ik niet zo goed weet waar ik hem anders kan stellen hoop ik dat een van jullie mij een antwoord kan geven. Ik ben bijna 34 weken zwanger en dat is geweldig maar toch leef ik bijna dagelijks met angst. Niet meer voor een vroeggeboorte maar dat er op het laatst toch nog iets mis gaat. Bijna dagelijks heb ik een huilbui als ik denk aan nog een afscheid nemen. Ik laat dit niet aan anderen merken. Ik zeg altijd dat het goed gaat. Ik heb ook het gevoel dat niemand het zal begrijpen als ik zeg dat ik nog bang ben. Want ja, ik ben toch verder als toen ik mijn kindjes verloor en dit kindje is nu levensvatbaar. Maar ik trek het nu al haast niet meer. Nu moet ik as dinsdag naar de gyn en dat is mijn eigen gyn. Nu vraag ik me af of het mogelijk is om te vragen of ik ingeleid kan worden met 38 weken omdat ik het niet meer trek en de angst alleen maar toe neemt. Mijn gyn gaat de hele maand augustus met vakantie dus daarna zie ik weer anderen. En ik weet niet of hun net zo meedenken met mij als mijn eigen gyn. Als ik het aan hem vraag kan hij het in mijn dossier zetten en dan staat het voor mijn gevoel al vast. Hij is het hoofd van de afdeling. Ik ben bang dat een andere gyn tegen mij zal zeggen dat ik het maar moet volhouden etc etc. Mijn gyn leeft met mij mee en zal waarschijnlijk wel zeggen dat het mogelijk is. Tenminste, dat hoop ik. Hoe denken jullie hierover Is dit een zwakke reden voor een inleiding?? Ik voel me nu echt een dramaqueen
jenifer: ik vind je helemaal geen drama queen en kan me juist héél goed voorstellen hoe je je voelt. Ik denk dat ik hetzelfde in jou plaats zou doen. Je bent nu al zo gewend met jou gyn en hij kent jou hele dossier en ik zou het zeker met hem bespreken. Ikzelf loop ook met deze angsten. Iedere dag ben ik weer blij dat ik ons kindje weer voel, ben zó bang dat het mis gaat om een andere reden dan een vroeg geboorte. Ik wil zelf ook bij voorkeur niet langer lopen dan 40 weken eigenlijk. Ik vind zelf dat ik dan al lang genoeg gewacht heb eigenlijk haha. het liefste zou ik met 37 weken bevallen, maar ja ik weet niet hoe mijn gyn daar over denkt. Hij zal wel denken hoe langer in de buik hoe beter, maar stress is ook niet goed natuurlijk. Maar goed, laat ikzelf eerst maar eens over de 30 weken heen komen, voordat ik me daar druk over ga maken. Dus ik zou het zeker met je gyn overleggen, dat het idd in je dossier komt te staan voor t geval hij er niet is. je hebt al genoeg ellende gehad dacht ik zo. Wel fijn dat alles nu weer rustig is bij je. Stom he, zo ben je de weken aan t tellen om tot de 24,26,28 weken te komen en ben je blij met iedere week extra en zo ben je aan het praten over inleiden bij 38 weken hahahaha... Zul je zien dat wij cerclage mama's nog overtijd lopen..
Jenifer, ik denk zeker niet dat je een dramaqueen bent. En als je je prettig en begrepen voelt bij je eigen gynaecoloog zou ik het zeker bij hem vragen, en niet wachten totdat hij op vakantie is. Ik heb wel vaker gehoord van vrouwen die voor de 40 weken zijn ingeleid omdat ze het anders niet trokken van de stress. Ik denk dus niet dat je gynaecoloog er raar van zal opkijken! Sterkte!
Meid ik begrijp je gevoel helemaal, ik had precies hetzelfde en het is helemaal niet raar dat je met deze angsten zit! Ik zou het toch echt voorleggen aan je eigen gyn, succes meid!
Nu moet ik weer huilen maar omdat ik me zo begrepen voel door jullie. Getsie ik voel me echt zo een emotionele tut. Ik kan ook niet geloven dat ik nu nadenk om te vragen of ik ingeleid kan worden Weken heb ik naar mijlpalen toegeleefd en ik was zo blij met elke week extra die voorbij ging. Maar ik denk dat ik teveel heb meegemaakt om rustig te wachten tot 40+ weken. Terwijl ik weet dat het voor de baby misschien beter is om te wachten totdat hij uit zichzelf komt. Het liefst zou ik ook wel met 37 weken willen bevallen maar dat vind ik dan weer net iets te vroeg. Mijn zoon kwam met 36+3 dus ik hoop dat deze uit zichzelf komt voor de 38 weken. Maar dan zal je net zien dat deze er niet uit wilt Ik ga het dinsdag gewoon bespreken. Ik ben benieuwd wat hij ervan vind. Misschien zegt hij ook wel van hoe langer in de buik, hoe beter. Maar ik denk het niet, ik denk dat hij het wel begrijpt. En misschien voel ik me wat geruster als ik weet dat ik met 38+ word ingeleid. Hoe is het verder met jullie?
Jenifer, knuffel hoor. Je bent ECHT geen drama queen hoor, is toch helemaal invoelbaar hoe je denkt, t heeft notabene nogal een achtergrond. Ben je nu extra emotioneel? Ik ken meerdere meiden die toch na twee weken ongeveer bevielen na zo'n emotionele periode. Of is t iets wat al weken langer speelt? Ik ben dan even jouw drama queen, want ik voel t zelfde als jij! En ik heb nog geen vroeggeboorte meegemaakt. Lijkt net alsof ik alleen maar doemdenk, maar da's echt niet zo. Tis meer; eerst zien dan geloven,haal het kind er gezond uit! Geen fout aub, geen miscommunicatie enzovoort. Zulke dingen. Begint nu ook te komen inclusief de gedacht 'graag nog zes weken erbij'...... Dus ben ik jouw drama queen voor vandaag ok? Ik denk als je het zo uitleg aan je gyn als aan ons, dat het alleen maar voorstelbaar kan zijn wat je vraagt. Mocht je het te moeilijk vinden zo te verwoorden, zou ik het in een briefje doen bijvoorbeeld.
Loe, de hele zwangerschap ben ik wel wat emotioneel maar de laatste dagen word het erger. Het helpt ook niet dat ik afgelopen woensdag het programma 60 baby´s in 1 uur op sbs6 heb gekeken. Er werd een baby geboren na een lange bevalling en die baby huilde niet en had zuurstof nodig enzo. Het was voor mij heel naar om te zien en ik werd er echt overstuur van. Ik heb toen weer zitten janken voor de tv. En ik begrijp jou ook heel goed. Ik hoop dat de communicatie met je ziekenhuis nu wat beter verloopt. Ik heb precies dezelfde gedachten als jij. Eerst zien dan geloven, en geen fouten aub. Maar tot nu toe zijn ze heel lief voor mij. Ik hoop dat ook jouw baby blijft zitten waar hij zit. Iig tot 37 weken. Maar ik wil liever niet tot 40 weken lopen, ik wil graag mijn mannetje zien en weten dat het goed zit en goed met hem gaat. En hem horen huilen, hem vast houden en knuffelen. Maar voornamelijk hem in de mc mee naar huis nemen en hem aan mijn kids laten zien. Zodat ook hun weten dat ze nu echt een levend broertje krijgen en niet weer een broertje dat in de hemel woont. Voor hun is het ook allemaal spannend. Bijna dagelijks vragen ze hoelang het nog duurt voordat de baby komt Ik denk dat ik dinsdag wel uit mijn woorden kom maar voor de zekerheid zet ik het op papier. Want als ik emotioneel ben vergeet ik soms de helft van wat ik wil zeggen.
ja meid, ik snap je echt. Je wilt gewoon 'net als anderen' een normale bevalling, niet na de 40 weken grens, graag nog wat saver, en geen ellende dingen. 'Gewoon' mee in de maxi cosi zoals t hoort! Zo fijn. Ik blijf ook duimen voor je, (moet je ons wel even op de hoogte houden wanneer t echt begint he!). Ik heb t ook gezien dat programma, en ik werd er naar van, heb hetzelfde beeld gezien. Moeder daar bleef zo rustig (of leek hetmisschien zo?) en ik zat maar op de bank tegen mijn vriend te zeggen: je moet dan meer vragen hoor, zeg dat ze opschieten, dit duurt veel te lang! Je ziet toch dat ie weer wegvalt! En toch was het vertrouwen van die moeder goed. Maar ja, als wij ook maar alle vertrouwen konden geven he....... Meid, laat de moed niet zakken. Kans dat alles 'gewoon op redelijke rolletjes loopt' is nog altijd honderd-duuzend-keer-groter dan niet. Ook bij jou. Ook bij mij. Goed van je, dat je het op papier zet. Soms kun je zo, vind ik, nog beter omschrijven wat het met je doet en waarom je iets vraagt. Houd moed hoor! Knuf.
@ Jenifer, het is wel mogelijk hoor. Ik zou bij de oudste ingeleid worden met 38w3d maar hij kwam de nacht daarvoor..... Dus was het niet meer nodig! En bij de jongste ben ik ingeleid met 38w3d, ook allemaal in het LUMC. Heb het nog geprobeerd met 37 weken maar dat doen ze echt niet maar met 38 weken was geen probleem! Gewoon overleggen, ik zag het namelijk ook niet meer zitten en daar was alle begrip voor! Enne je bent geen dramaqueen hoor, allemaal heel begrijpelijk! Sterkte nog..
@isolde, Thanks voor je berichtje, dat geeft me wat meer zelfvertrouwen om het te vragen Ik ga het gewoon doen en laat het jullie weten. Maar ik blijf hopen dat het na het verwijderen van de cerclage zelf op gang komt.
Weet iemand hoe het zit met een cerclage en veel voorweeën? Kan hij dan gewoon blijven zitten omdat de voorweeën geen ontsluiting bezorgen? Groetjes
ik weet t niet meid,heb even voor je gegoogled, maar wordt er niet wijzer van. Ik zou toch maar even bellen en t vragen..... ik zou denken met 34 weken houden ze t niet meer tegen dus halen ze hem misschien weg. Aan de andere kant als je bijv 22 weken zou zijn plaatsen ze m nog als je weeen hebt toch? Denk dat ie wel kan blijven zitten, maar zou voor de zekerheid toch maar bellen.
Ik heb morgen een afspraak bij mijn eigen gyn en dat vind ik prettiger dan dat ze vandaag dan weer tegen mij zeggen dat ik moet komen en dan zie ik weer een gyn die ik niet ken. Ik heb veel voorweeën snachts en dan voel ik pijn bij de cerclage maar overdags dan gaat het goed. Dus ik wacht tot morgen
ja, dat zou ik dan zelf ook doen. Soms kom je er anders weer met een andere gyn met meer onzekerheid uit dan dat je ging (vind ik tenminste). Jak, die pijn is niet prettig, kan me voorstellen dat dat wel vragen oproept. Gelukkig is morgen er bijna! Laat je weten hoe het was?
Bij mijn vorige cerclage hebben ze hem pas verwijderd 4 á 5 uur na het breken van de vliezen, en 7 uur na het begin van de regelmatige weeën... Toen was het natuurlijk wel de bedoeling om de zwangerschap nog te rekken, dus vandaar dat de cerclage pas op het laatste moment verwijderd is, toen bleek dat dat echt niet meer ging lukken. De cerclage wordt dus wel verwijderd als de bevalling doorzet, maar er is geen acute spoed bij.
*breek even in* ik lees af en toe in dit topic mee, omdat het me aan het hart gaat, jullie verhalen. Nu kreeg ik bij de brief voor de 20 weken echo een brief over een onderzoek. Ze doen bij ons onderzoek naar lengte van de bmm en verloop van de zwangerschap. En na jullie verhalen heb ik besloten mee te doen. Ik vind het super goed dat ze hier onderzoek naar doen!!! Vandaag is het gemeten en was het 3,6 cm, dus helemaal netjes. Nu hoef ik gelukkig niet meer mee te doen, maar ik hoop dat nog heel veel vrouwen wel mee doen!!!! wens jullie alle geluk in jullie zwangerschap!!! *breekt weer uit*
Bij mij werd een afspraak gemaakt voor het verwijderen van de cerclage met 36 weken. Dit moest met spoed eerder gebeuren, met 35 weken, omdat ik veel buikpijn had. Toen is de ontsluiting 1 cm verder gegaan maar daarna weer gestopt. In het ziekenhuis zeiden ze dat ze bij preventieve cerclages de verwijdering al met 34 weken doen.