Jente, welkom hier. Mamavan3boefjes, gefeliciteerd met je 30 weken! En ik duim dat je vlot de volgende mijlpaal haalt. Verder gaat het hier prima. We vinden met zijn viertjes thuis goed onze draai. Baby is heel braaf (afwachten of dat zo blijft) en grote zus niet jaloers. Terwijl ik dit schrijf zit ik te voeden, en dan voel ik me zo overweldigd door geluk... dat die hele cerclage-heisa verder weg is dan ooit. Pas bij 't lezen van jullie verhalen besef ik dan dat de weg hiernaartoe ontzettend zwaar was. Vreemd hoe dat zo snel evolueert...
Er is zoveel geschreven dat ik niet weet of het me gaat lukken om op alles en iedereen te reageren, maar we gaan een poging wagen Jente, welkom!! Ik hoop dat de weken voor je voorbij vliegen. Bramtim, ik teken voor zo'n bevalling! En geweldig dat Rune het zo goed doet. Mamamaya lekker blijven genieten van je kindjes!!! Mamavan3boefjes, gefeliciteerd, de 30 weken behaald!!! Aichaatje, ik heb regelmatig last van steken rond mijn cerclage, maar bij elke controle bleek er niks aan de hand te zijn. Heb ook het idee dat het spanningsgerelateerd is, misschien in combi met bandenpijn. mamavansam, hoe is de controle vandaag geweest? Hier net terug. Bmh iets korter geworden, nml. 3,6 cm en van beide kanten van de cerclage zit het goed dicht. Gyn maakt zich er niet druk om en vindt het keurig voor deze termijn. Ik ben ergens enorm opgelucht, maar had liever gezien dat alles gewoon lekker bij het oude was gebleven. Ach...op naar de 30 weken, nog 5 te gaan...
hoi, @tijm: dan is je bmh nog langer als mijne, ik ben nu 22 w en hij is al maar 3 cm ni meer. plat liggen heeft geen nut zegt de gyne. ben vandaag twee uurtjes stad in geweest en nu lig ik in de zetel. hoop echt dak mijn 25 w mag halen, hebben jullie dat ook dat zoveel wenen en bang hebben???? gr
Jente, de dagen tot de 26 weken (de actieve opvang van pasgeborenen ligt tegenwoordig op de 25 weken, maar dan is de overlevingskans nog erg klein en de kans op complicaties erg groot) vond ik vreselijk! 24 uur per dag 7 dagen per week bang om mijn kind te verliezen. Na de 26 weken is die angst ietsjes minder geworden, maar weg gaat hij niet totdat ik bevallen ben. Wat hier op het forum wel duidelijk is is dat iedere gyn z'n eigen ideeën heeft, maar naar mijn idee (en ik denk dat veel meiden het met mij eens zijn) heeft rust wel degelijk nut. Probeer echt rustig aan te doen meid! En een bmh van 3 cm is in principe lang genoeg, maar je wordt er doodonzeker van als hij iedere controle weer iets korter wordt...
Lieve dames, Wat zou ik graag op mijn gemakje alle pagina's terug lezen en op jullie allemaal persoonlijk reageren maar helaas lukt dit steeds maar niet in mijn vreselijk drukke bestaan, de zorg voor mijn lieve moppie van 4,5 met een handicap en een man met een eigen bedrijf, ik hoop dat dit eerdaags wel een keer gaat lukken, tot die tijd even een brandende vraag voor jullie, ik had al eens eerder een stukje op dit topic gezet, mijn zoontje is geboren met 32 weken, nu 27 weken in blijde verwachting van de tweede, mijn cervix wordt elke 3 weken gemeten en ik krijg proluton injecties. De eerste keer was mijn cervix 5 cm, de tweede keer 3,8 en vandaag 2,8. Ik begrijp dat de alarmbellen gaan rinkelen bij 2,5 en 3 mm daar vandaan klinkt erg spannend.... Jullie als ervaringsdeskundigen; Hoe ongerust moet ik zijn? Moet ik rustig aan doen of heeft dat helemaal geen invloed op de baarmoederhals? Wanneer moet ik wel om een cerclage gaan vragen? Ik voel me ineens zo nerveus en verdrietig.... Ik heb al eens een vroeggeboorte gehad en een kindje die daar een handicap aan over heeft gehouden.... Zijn er tips of suggesties of is het echt alleen maar afwachten? Ik begreep van de echoscopiste dat ik volgende week bij wijze van spreke ontsluiting kan hebben maar ook dat de bmh ineens 3,5 cm kan zijn....???!!! Bah, wat een onzekere tijd, ik wil zo graag dat het dit keer lekker gaat. Ik zou heel graag van jullie horen en nogmaals hoop snel wat tijd te hebben om wat meer van jullie verhalen te lezen (en te reageren) Liefs Claire
ik doe niet zo heel veel hoor, koken (zittend), en ene keer per week echo, en ene keer per week lichte boodschappen en dat is het zo een beetje die angste helemaal hetzelfde zo als jij zegt, ben er elke sec mee bezig en dat korten van bmh doet er geen goed aan. ben blij dat ik dit forum heb gevonden, ik zit nog op een ander ook, maar niemand heeft er een cerclage gr
Jente, de angst en het huilen zijn zeker herkenbaar. Bij mijn vorige zwangerschap ben ik op 24 weken opgenomen met 3cm opening en uitpuilende vliezen (gelukkig lag ze met hoofdje onderaan), plus een vermoeden van scheurtje in de vliezen. Alvorens de noodcerclage werd geplaatst, waarvoor eerst die vliezen met een soort balonnetje weer naar binnen moesten geduwd worden (zeer riskant, vaak breken ze dan)... kreeg ik van de gynaecoloog te horen "het spijt me, maar ik moet je deze vraag stellen... wat doen we als de bevalling doorzet?". Ik heb nooit meer en harder geweend Maar 't is allemaal goedgekomen, gelukkig (gezonde dochter geboren op 33 weken)! En toch spookt die scène nog vaak door mijn hoofd. Een knielende arts naast mij, terwijl hij wachtte tot de epidurale verdoving zou werken. Ik zag enkel zijn ogen, verder was zijn gezicht afgedekt met een maskertje en operatiemutsje. Die blik in zijn ogen vergeet ik nooit meer! Geen emotie, enkel concentratie... het werd onze redding! Angst en huilen is dagelijkse realiteit, tot dat kindje gezond en wel bij je ligt... dan is 't geluk en huilen Je beleeft de hardste weken nu, en ik wens je toe dat ze vlug voorbij mogen zijn!
hoi claire, mss best eens aan de gyne vragen. maar ik dacht ooit ergens gelezen te hebben dat ze na week 25 geen cerclage meer zetten. ik kan verkeerd zijn he. volgens mijn gyne helpt rusten niet, maar drie dingen hierboven zei al iem elke gyne zegt want anders. ik snap wel dat je bang hebt en zou echt met de gyne eens gaan praten wat en hoe gr en succes
mamamaya jij verteld mijn verhaal mijn naam is julie en mijn zoontje noemt Jente. ook op 24 w , opening en vliezen erdoor en weeen die niet wouden styoppen na 35 uur weeen te hebben ben ik bevallen en 20 min later is hij in mijn armen gestorven. en snap u gevoelens ook , en ja wil het niet nog eens meemaken, denk niemand gr
Julie, en jouw verhaal is dan weer dat van mijn eerste zwangerschap. Toen kwamen we ook te laat... en dat wil je inderdaad NOOIT meer meemaken.
Hey dames, heb wel aan jullie gedacht de laatste paar dagen want kan me zo goed voorstellen dat het spontaan breken van de vliezen er aardig inhakt hier. Had ik dus ook nooit rekening mee gehouden. Hier gaat het goed met Rune en met mij. Het is heerlijk om een gezond kindje te hebben dat over een paar daagjes mee naar huis mag maar dat wil niet zeggen dat de angst die jullie voelen hier niet meer voelbaar is. Ik denk aan jullie, geef jullie en jullie frummels in de buik een dikke vette kus. Blijf vechten voor elkaar, het is een hele lange moeilijke weg met een mooie beloning aan het einde. Wie is de eerstvolgende nu?
hallo allemaal, Wat een heftige verhalen, ik leef mee met de dames die het momenteel zwaar hebben en haal veel steun uit de verhalen van de dames waarbij het goed gaat! Vandaag heb ik met op dit forum aangemeld. Ik wil ook mijn verhaal kwijt..hopelijk kan ik hier mijn verdriet beetje verwerken en delen. Ik ben ook mama van 2 engeltjes Op 1 jaar tijd ben ik ook 2 kindjes kwijt Vorig jaar 2 augustus 2010 is ons zoontje met 18w2d geboren. En 20 januari 2011 ben ik ons dochtertje verloren met 18w4d Ik zal in het kort mijn verhaal vertellen. Toen ik bijna 18 weken zwanger was zijn spontaan mijn vliezen gebroken..(had vanaf week 12 pijn(soort spierpijn in mijn onderbuik..hier op de forum las ik dat het contracties zijn want ik had ook het gevoeld dat alles samentrok en beschreef het als als een spierpijn) bij het lopen, staan en als ik een drukke dag achter de rug had) en na 3 dagen is mijn zoontje levenloos geboren.had toen ook infectie opgelopen ze dachten dus dat het daar aan lag..maar ik denk dat mijn infectie na het breken van de vliezen zijn begonnen. Helaas werd ons verteld dat we gewoon pech hadden en dat ik met volgende zwangerschap onder controle zou blijven. Kort daarna werd ik weer zwanger..was erg blij maar ook verdrietig en bang en angstig ..bang om zelfde dingen mee te maken.. Mijn angst was toch een voorgevoel..want ook bij mijn tweede zwangerschap had ik zelfde soort pijn na 12 weken en zoals mijn vorige zwangerschap had ik eerste drie maanden bloedingen.Toen heb ik wel aan de bel getrokken van dat ik weer dezelfde pijn voel en dat ik ongerust ben.Ze hebben getetst of ik weer infectie had maar dat was niet het geval..en ik vroeg waarom ik dus pijn had maar ze hebben mij verteld dat het door bandenpijn/bekkenpijn kan zijn etc..Maar mijn angst, mijn nachtmerrie is echt geworden..weer met bijna 18 weken zijn mijn vliezen gebroken en 5 dagen later is mijn dochterje levenloos geboren..ik kan het nog steeds niet geloven en accepteren..(Het gekke is dus dat mijn vliezen op dezelfde dag als vorige zijn gebroken .....zelfde dag precies op 17 weken en 6 dagen tijdens mijn slaap om 11 uur.. ). Ze vermoedden eerst een aangeboren baarmoederafwijkijng maar vorige week had ik mijn hystrescopie en mijn baarmoeder zag er goed uit..geen afwijkingen..dat was wel een opluchting maar we zitten nog steeds met de vraag wat het dan wel is?? Ik denk zelf een zwakkebaarmoedermond of een dynamische baarmoeder...ik weet ook niet echt wat het verschil is eigenlijk..want hier op de forum las ik dus dat beide keren een cerclage wordt gebruikt. sinds januari lees ik veel op ineternet over zwakkebaarmoedermond en wat ik nu weet is dus dat zwakkebaarmoedermond geen pijn met zich brengt en dat spontaan zonder pijn je vliezen breken en dat de bevalling op gang komt maar dat was bij mij niet zo zoals ik al had aangegeven had ik eerst drie maanden bloedigen na 12 weken spierpijn in onderbuik ofwel contracties vermoed ik en na het breken van de vliezen na paar dagen heb ik echte weeen eerst om de 5 mijn daarna om de 3 min. Kan het zijn dat ik een dynamische baarmoeder heb?? Na mijn eerste zwangerschap heb ik geen onderzoeken gehad niks, want volgens hun lag het aan de infectie en dat ik dus gewoon pech heb gehad.. Nu had ik geen infectie..en dus weten ze ook niet waar het ligt... Woensdag heb ik weer een gesprek met mijn gyn en hij had ons verteld als ze niks konden vinden met hystrescopie dat ik een second opinion bij een academisch ziekenhuis krijg. Dus waarschijnlijk krijgen we overmorgen verwijsbrief naar AMC ziekenhuis. Ik hoop dat de goede onderzoeken nu worden gedaan en dat er nu gezegt kan worden waarom ik mijn 2 prachtige kindjes ben verloren. Want ik denk dat ik eerst dat moet weten voordat ik kan leren om er mee om te gaan, en door te gaan,, want wij willen heel graag een gezin vormen. We hebben nu alles..huisje boompje maar helaas missen we ons beestjes...we hebben wel engeltje..ik mis hun zooo erg...waarschijnlijk hebben jullie ook zulke nare gebeurtenissen meegemaakt. Ik leef met jullie meer en hopelijk maken we zulke nare dingen niet meer mee. Gr Bermel
Bermel, vreselijk dat je dit twee keer moest meemaken! Mijn eerste zwangerschap is gegaan zoals jouw beide zwangerschappen. En de eerste diagnose luidde ook "infectie was er eerst". Achteraf bleek dit niet te kloppen, en pas toen het een tweede keer mis dreigde te gaan, is "mijn probleem" deftig in kaart gebracht kunnen worden. Zolang je dat namelijk niet hebt, weet je ook niet hoe je het het beste aanpakt. Ik wens jou dan ook toe dat men snel een goed beeld krijgt van de volledige problematiek. Bij mij is dat een extreem korte, incompetente en dynamische cervix die gelukkig gepaard gaat met een heel luie baarmoeder (weinig prikkelbaar), taaie vliezen en een lage infectiegevoeligheid. "Mijn oplossing" is dus cerclage en progesteron supplementen, in combinatie met veel rust. Vragen? Stel ze gerust.
Hoi Bermel Welkom bij ons op het forum. Wat een een rot tijd maak jij momenteel mee. Je verhaal is helaas zo herkenbaar... Ik heb ook twee kindjes verloren en beide zwangerschappen verliepen qua complicaties identiek aan elkaar (hematoom in de bm met maandenlang elke dag bloedingen en vervolgens vroegtijdig bevallen met 26/5 en 27/1 wk, waaronder 1x door gebroken vliezen). Ook wij kregen na het overlijden van onze dochter te horen dat we ''gewoon domme pech'' hadden gehad. Overal waar we bang voor waren bij een volgende zwangerschap kwam ook gewoon uit. En weer zeiden ze in het (reguliere) zkh dat het ''domme pech'' was. Na drie weken neonatologie zijn mijn dochtertje en zoontje alsnog overleden. In het UMC Radboud geloofde de gynaecoloog niet dat het ''zomaar'' domme pech kon zijn. Een paar maanden na het overlijden van mijn zoontje ben ik een hele dag in het zkh geweest voor allerlei onderzoeken om te kijken of er een oorzaak gevonden kon worden voor de vroeggeboortes (mijn oudste zoon is overigens na een zorgeloze zwangerschap na 40+1 thuis geboren). Uiteindelijk is eruit gekomen dat ik een afwijking heb in de bloedstolling en mogelijk een zwakke bmh. Over dat laatste waren de artsen het niet helemaal eens, omdat ik geen standaard verhaal was van iemand met een zwakke bmh. Dan had ik dit bij de oudste al moeten merken. Mijn gyn was heel positief over een eventuele volgende zwangerschap. Na lang wikken en wegen besloten we het nog een keer te proberen. Gedurende de zwangerschap van mijn zoontje heb ik mezelf iedere dag moeten injecteren met een bloedverdunner (deze keer dus geen hematomen!) en heb ik met 13 weken een preventieve cerclage gekregen (Tijdens een controle bleek mijn baarmoedermond heel flexibel te zijn i.p.v. stug, dus vond de gyn een cerclage absoluut noodzakelijk. Bij 30 weken werd mijn bmh korter en met 32 wk opgenomen in het zkh i.v.m. dreigende vroeggeboorte ondanks de cerclage. Uiteindelijk toch nog 36 weken gehaald). Na een stressvolle zwangerschap hebben we een gezonde zoon gekregen. Ik vind het heel goed dat je nu een verwijsbrief hebt gekregen naar een academisch ziekenhuis. Hopelijk komen ze achter de oorzaak van de vroeggeboortes van je twee kindjes. Ik kan me zo kwaad maken over het feit dat ze in het zkh zo makkelijk zeggen dat je ''gewoon domme pech'' hebt gehad. Bij de eerste keer kan ik me er nog wat bij voorstellen, maar bij de tweede keer absoluut niet. Ik begrijp zo goed dat je pas verder kunt als je weet wat de oorzaak is. Ik was zelf zo opgelucht toen ik wist waarom mijn zoontje en dochtertje te vroeg waren geboren. Meid, ik leef met je mee en ik hoop dat jullie in de toekomst ook een prachtig kindje in jullie armen mogen sluiten.
hoi bermel, ik vind het zo erg voor je , 2 keer. veel sterkte, nu ik vermoed dat je van Nederland bent, ik ben van BElgie en bij mij wouden ze geen risico nemen. gyne denkt dak infectie had bij jente, maar dit is niet meer te achterhalen , dus ik heb cerclage en 1 keer per maand testen ze op infectie. ga op zoek naar een gyne waar je je goed bij voelt veel sterkte gr
hoi, wel ga in diest maar bij jente nog overgebracht naar gasthuisberg (mocht daar blijven gaan) maar mijn gyne staat wel vaak in contact met leuven ze belt vaak de prof die mijn nacontrole van jente gedaan heeft en ook die prof heeft nu alles bepaald van cerclage, ni werke, wissers en vanaf 24 w nog iets maar vergeet de naam ervan. gr
Dan hoop ik dat je alvast straks in je eigen ziekenhuis mag bevallen, want dat zal willen zeggen dat je de zwangerschap lang kan volhouden Toch wel goed om ook wat extra kennis en opvolging mee te pikken van een universitair centrum. En je hebt ook een degelijke neonat achter de hand moest je kindje toch eerder komen. Ik vind dat een heel geruststellend gevoel alleszins (maar was natuurlijk nog blijer dat het allemaal niet nodig bleek).
hoi, klopt onder de 32 w bevallen dan moet ik naar gasthuisberg, maar zou liever bij mijn gyne bevallen. ik hoop, maar toch bang. gyne zegt wel 3 cm hals is nog ok maart kort wel elke week paar mm dus ja, donderdag moek weer terug gr
ohw, kan het wederom allemaal niet meer bijhouden. ...zwangerschapsdementie??? Bermel, wat vreselijk om te lezen dat je zelfs twee kindjes hebt moeten verliezen. Het verlies van je kindje(s) heeft zo ontzettend veel invloed op je leven. Nog dagelijks mis ik mijn dochtertje en is zij verweven met wie ik ben (geworden). Ik hoop dat het academisch ziekenhuis je antwoord kan geven op je vragen en je hoop kan bieden voor een volgende zwangerschap. Jente, je angst is zo herkenbaar! Zelfs nu ik de eerste levensvatbare mijlpaal heb bereikt, spookt nog dagelijks een enorme ongerustheid door mijn hoofd. Beppiebaldee, ik heb begrepen dat je bmh een spier is, waardoor het per keer kan verschillen hoe lang ie is. Erg irritant, omdat je liever een bepaalde zekerheid wil hebben...wij helemaal! Mamavansam, hoe gaat het met je? En met Rox en mamavan3boefjes? Aichaatje, heb je al minder last van pijn? Mamamaya, Bramtim en Juno, zo fijn om te lezen hoe jullie (eindelijk) van jullie kindjes kunnen genieten!!! Liefs Tijm