tulpje, ik geloof dat er lichamelijk niet veel risico's extra zijn als je snel zwanger wordt (dat is bijvoorbeeld na een keizersnede wel anders), alleen psychisch moet het wel te doen zijn voor jullie. Wij hebben gewacht tot alle uitslagen van die kleine bekend waren en tot ik mijn uitgerekende datum voorbij was. Het voelde voor ons niet fijn om al weer zwanger te zijn terwijl mijn andere zwangerschap nog zou moeten lopen en ik wilde ook niet bevallen rondom de geboortedag van onze oudste. Ik heb toen op een forum gezeten met allemaal meiden die hun kindje verloren waren en toen bleek heel duidelijk dat het voor iedereen zo persoonlijk was. Wel fijn denk ik dat de andere uitslagen goed waren, ookal is het vreselijk om straks zo'n beladen zwangerschap te krijgen, hier is praktisch wat aan te doen door een cerclage te zetten. Linske ik ben benieuwd wat je gyn zegt. Hoop dat je het toch een beetje geregeld krijgt, maar als ik je verhaal zo lees zal dat lastig worden. Mijn dochter wordt als ze weggaat altijd gehaald en weer thuisgebracht zodat ik haar de auto niet in en uit hoef te tillen... aichaatje meis je zwangerschap duurde al een eeuwigheid, maar zo wordt het er niet makkelijker op!!! Werken je weeënremmers wel een beetje? Fijn dat ze bij jullie bij zo'n jonge zwangerschap al weeënremmers geven, daar zijn ze in nederland een stuk terughoudender in. En 3 mnd met je dochter thuis... normaal denk ik heerlijk zo'n lange vakantie, maar ik hoop dat je een beetje hulp kan regelen. Hier de 32 weken gehaald!!! Nog 5 te gaan dan is de cerclage er uit en afwachten wanneer de bevalling komt, maar dan ga ik de schade van de afgelopen maanden eens inhalen . Ik had gedacht dat de weken na de 30 weken gevoelsmatig sneller zouden gaan, maar het is juist het tegendeel... de dagen kruipen voorbij en er lijkt geen eind aan te komen :x
Mamavan3boefjes, gefeliciteerd met je 32 weken!! Wat een mijlpaal! Kan me helemaal voorstellen dat de dagen voorbij kruipen, maar iedere dag dat je beeb nog blijft zitten is er weer één gewonnen! Zet 'm op en probeer lekker te genieten van het zonnetje vandaag
mamavandrieboefjes: leuk 32 w inderdaad wanneer terug zwanger worden, is verschillend voor iedereen, zo wou ik wel zwanger zijn voor mijn uitgerekende datum. maar is oersoonlijk he hier keigoed super blij mijn test is neg , dus ik ga nog niet bevallen deze vertelde me nu dat dit zou zeggen dat ik niet voor de 36 w zou bevallen. ga het donderdag is aan mijne gyne vragen, bmh was bij haar meting 3,1 cm en volgens haar (en mijn gyne) kan een hals niet terug langer worden. ik moet wel blijven rusten, geen huishouden doen gr blije ik
Hoi meiden, Mamavan3boefjes, wauw 32 weken!!! Gefeliciteerd. Nu mag je in je eigen ziekenhuis bevallen (of werk je in een academisch ziekenhuis?). Wat jammer dat de dagen nu nog niet echt opschieten. Doe je nu wel meer? En wat zoal? Ben benieuwd naar hoe je het uitgebreid hebt, weet ik een beetje wat me te wachten staat. Ik heb nu allemaal het idee dat ik vanaf 34 weken wat meer dingen wil gaan doen, omdat het dan toch niet meer geremd wordt. Ga jij dat echt pas doen bij 37 weken? Tulpje, ik wil je even een compliment geven over hoe sterk je al klinkt. Natuurlijk ben je het ene moment sterker dan het andere moment, dat weet ik uit ervaring. Maar zo kom je gewoon op me over en dat wil ik graag tegen je zeggen. 'Fijn' dat er niets uit de kweken is gekomen. Ik herken het gevoel enorm! Onze allereerste reacties was dat we pas in 2011 weer aan kinderen wilden denken (ik ben 1 sept bevallen), maar al snel wist ik dat liever alweer eerder wilde. Het gevoel van zwanger zijn, het dromen over een kindje, dat miste ik zo. Mijn gyn adviseerde me bij de nacontrole (na 3 weken) om 2 a 3 menstruaties af te wachten en dat vond ik toen prima. Maar ik werd maar niet ongesteld en daar maakte ik me erg veel zorgen over. Ik was erg bang dat ik een complicatie had na de curettage waardoor ik niet of erg moeilijk zwanger zou kunnen worden. Pff, wat heeft me dat veel bezig gehouden toen. Na 9 weken ben ik naar mijn gyn gegaan en die zag op de echo wel mooi opgebouwd baarmoederslijmvlies. Hij adviseerde om nog 2 weken af te wachten en anders wilde hij me hormonen geven om mijn menstruatie op te wekken. Twee weken later was ik nog niet ongesteld en de avond voordat hij me hormonen wilde geven, had ik ineens het gevoel dat ik voor de zekerheid moest testen en toen bleek ik dus gewoon al zwanger te zijn. Dus al die tijd dat ik me druk maakte over mijn menstruatie, was ik dus al zwanger. Maar ja, dat betekende dus dat ik na mijn bevalling meteen zwanger ben geworden en daar maakte ik me druk om, omdat de gyn iets anders had geadviseerd. Toen hij hoorde dat ik zwanger was, was zijn reactie: Dat maakt echt niet uit, als jouw lichaam en vooral jouw baarmoeder er nog niet klaar voor was geweest, kan er geen gezonde zwangerschap ontstaan. Het is bij onverwachts dus heel snel gegaan, maar achteraf ben ik daar heel blij mee geweest. Zo vielen moeilijke momenten samen met nieuwe en fijne momenten. Zoals de dag dat ik eigenlijk met zwangerschapsverlof ging, hadden we de eerste echo en zagen we voor de eerste keer een hartje kloppen. En op de dag dat ik uitgerekend was van Sam, was ik 13 weken en zou ik eigenlijk mijn cerclage krijgen (is achteraf later geworden ivm planning ok) Dus, zoals mamavan3boefjes ook al zei, is het heel persoonlijk. De 1 wil wachten zodat de oude en de nieuwe zwangerschap niet samen lopen zeg maar, het gaf mij juist troost naast het verdriet. Ook het tellen van de zwangerschapsweken herken ik heel erg. Pas toen ik de uitgerekende datum van Sam voorbij was, ging ik de zwangerschapsweken van de nieuwe zwangerschap rekenen. Aichaatje, jeetje meid, het wordt er allemaal niet makkelijker op zo. Hoe gaat het nu met de weeenremmers? En heb je inmiddels al meer na kunnen denken over evt hulp? Jente, succes vandaag met de test. Krijg je vandaag ook meteen de uitslag? Ik heb trouwens ook een ziekenhuisbed in de woonkamer, waarvan het voeteneinde omhoog kan. Dit bed kan ik gewoon gratis huren voor een half jaar (incl bedplank voor de laptop enz) bij de thuiszorg. Misschien ook een idee voor jou. Daar heb ik trouwens ook mijn rolstoel gratis gehuurd voor een half jaar. Tijm, super dat je controle weer goed was. En wat heerlijk om te horen dat het 4 cm is! Jij bent alweer voorbij de 27 weken. Hoe voelt dat nu? Ik merk nl nu al dat ik rustiger begin te worden, nu ik 25 weken ben. Natuurlijk is het nog een lange weg, maar dat er hoop op overleven is, geeft rust. Ervaar jij dit ook zo? Ik ben afgelopen donderdagavond nog naar het ziekenhuis geweest ivm harde buiken en alles was prima in orde toen. Uiteindelijk zijn de harde buiken vrijdag in de loop van de ochtend over gegaan. De controle vanochtend was ook weer helemaal goed! Deze keer ook eindelijk niet om de lengte van mijn bmh gevraagd. Volgens mijn gyn zat hij dicht en geen funneling, dus daar vertrouw ik op. Hij had het beeld stil gezet en toen ik alweer aan zijn bureau zat, gaf hij toe dat hij achteraf toch nog even had gemeten en hij zei dat de situatie nog steeds hetzelfde is als met 20 weken en toen was mijn bmh 4,3 cm. Ik weet dus niet wat ie nu is, maar iig dicht en lang, daar gaat het om. Fijne dag verder!
Jente, wat een supergoed nieuws! Dat zal een hele opluchting zijn. Mijn gyn legde vandaag ook nog uit dat een baarmoederhals een dynamisch iets is. Er is een onderzoek gedaan waarbij een half uur lang de bmh werd gemeten en steeds veranderde dit. Daarnaast meet iedereen anders. Maar dit is makkelijk praten, ik weet uit ervaring hoe fijn het kan voelen, dat hij weer wat langer is. Hij is dus zeker niet korter geworden!
mamavansam : klopt hij is niet korter geworden heb jij ook zo een test gehad?? ga het donderdag eens vragen van voeten omhoog liggen, ja ik weet dat dat bed gratis is ( bij grootouders al paar keer zo bed gezet) nu lig ik in de zetel gr
Mag ik je trouwens vragen of je wel contact hebt met de vader van je kindje? Kun je van hem hulp verwachten, nu in de zwangerschap, maar ook daarna? Als de vraag te persoonlijk is, gewoon zeggen hoor, maar vraag het me gewoon af.
hoi test is hier ook niet standaard, vorige keer niet gehad vragen mag hoor nee geen contact meer mee en zie hem ook niet als vader. zie hem eerder as spermadonor en wil dat als ik mag kiezen ook zo houden twee weken terug wel sms gehad " het is maar om te zeggen dat ik niet ver van je af zit he " hij moest hier voetballen, ik reageer er niet op. via zijn facebook weet ik dat hij met andere vrouwen bezig is en de tijdstippen dat hij dingen post maak ik er uit om dat hij weer al 8W niet aan het werken is. hij kan niet op die van mij heb hem geblokt, ga er via een vriendin hare op zijne al is kijken en copieer er dingen van. je weet nooit voor wat het goed is. nu denk niet dat die echt contact gaat opneme, heeft al ne zoon in co ouderschap die bij zijn ouders woont in de week van de papa dus woont niet bij de papa en heb heml gezegd dat ik zoiets niet wil. ik geef mijn kind ni af om het zeven dagen/nachten bij grootouders te zetten. blijf blij vandaag
wou nog iets vertellen ik moest op de gang wachten in het verlos kwartier en over me was kamer 1, ben daar bevallen van jente erna zijn mama en ik elk een kaarsje gaan branden in de kapel en heb ik gezegd dak fier op hem ben dat hij zo voor zen zus zorgt ik geloof daar ech in zijn er onder jullie nog die dat doen??? GR
Jente, heftig dat je er 'alleen' voor staat. Gelukkig heb je je ouders. En...ben niet gelovig, maar vind het idee van een kaarsje opsteken wel erg mooi en doe het daarom (schijnheilig) soms ook wel mamavan3boefjes, wow, de 32 weken!!! Voor mijn gyn een moment waarop we opgelucht adem kunnen halen, al snap ik dat de dagen nu voorbij kruipen. Tulpje, zo zie je maar...ook hier staat ieder er weer verschillend in Vond het wel weer fijn om binnen een jaar na de geboorte van ons dochtertje zwanger te zijn. Denk dat haar geboortedag anders nóg leger zou hebben aangevoeld. Mamavansam, je hebt 25 weken behaald!! De 1e levensvatbare mijlpaal!! Ik moet zeggen dat de 27 weken prettig aanvoelen. Er zijn nu meer dagen dat het rustiger is in mijn hoofd, al blijven de wc-checks en andere dingen nog geregeld door mijn hoofd spoken. Aichaatje, hoe is het met jou?
wachtmijn vraag bedoelde iets anders, ben zelf ook niet gelovig, bedoeldeeig of jullie geloven of jullie overleden kindje waakt over het nieuwe babytje dat groeit. dus ik geloof dat mijn zoontje waakt over men dochterke
Mamavansam, wat fijn om te horen dat de controle goed was! En dank je wel voor je complimenten. Ik moet zeggen dat ik me ook wel sterk voel. Dit kreeg ik ook van mijn vrienden, familie en de verloskundige te horen. Al ben ik er nog niet over uit of ik mezelf ook sterk mag voelen... De emoties komen overigens wel naar boven na een aantal wijntjes hoor Jente, wat super om te horen dat je test negatief is! Het betekent denk ik ook dat je goed op jezelf en je kindje past. Ga zo door meid! Dat je nog geen huishouden mag doen is natuurlijk niet heel vervelend Ik ben niet gelovig, maar het aansteken van een kaarsje vind ik een mooi idee! Als ik thuis ben dan steek ik altijd het kaarsje aan dat naast de voetafdrukjes staat. Dan voelt het alsof Sem dichter bij me is en ik ook echt kan laten zien dat ik aan hem denk.
Dag meisjes ! Ik lees al een tijdje mee en heb mezelf doen beloven een berichtje achter te laten als ik me door alle berichten heb weten te worstelen. Heb dit forum vorig jaar reeds ontdekt, maar had toen zoveel verdriet door alle verhaaltjes te lezen en mezelf erin te herkennen dat ik het tot nu links had laten liggen. Sinds een paar dagen er echter terug ingevlogen en daarnet het laatste berichtje berichtje gelezen ! Alvast een dikke proficiat aan alle mama's (het doet zo'n deugd om zoveel positief afgelopen verhalen te lezen) en veel succes voor de mama's in spe ! Mijn verhaal in het kort: Mijn vriend en ik waren al enige tijd aan het proberen om kindjes te krijgen, maar aangezien het precies niet op de natuurlijke manier lukte, adviseerde onze huisdokter toch wat onderzoekjes er tegenaan te zwieren. En inderdaad...bijna geen beweeglijk sperma en wat dan toch nog leefde was vaak niet gezond. Eén alternatief: icsi (specifieke vorm van IVF). Beetje een klap maar tegelijkertijd ook wel een opluchting. Pas nu ging ons kinderavontuur pas écht beginnen ! Drie pogingen later was het éindelijk raak. Tot onze grote vreugde werd onze geduld zelfs beloond met een tweeling...en mooier nog: een jongen en een meisje !!! Door last van een soort bekkeninstabiliteit en pijn in de rechterribstreek rond 21 weken wat rust voorgeschreven gekregen. De rust deed goed zijn werk en een echo week 22 en een paar dagen was ook veelbelovend, alles ging perfect naar wens. Ik begon al wat harde buiken te krijgen en had ook de dag voor de echo vrij veel dik slijm verloren, maar dat allemaal ok zei de gynae (was toen zelfs nog niet onderzocht). Een paar dagen later echter bloed in de broek gevonden...hup naar het ziekenhuis natuurlijk. Een uur aan de monitoring gelegen, beebjes' hartslag deed het fantastisch. Een uur later met de benen gespreid op de gynaestoel, ze wou graag eens kijken met de eendebek. En toen werd het heel stil...ik had reeds wat opening en door die opening was een vruchtzak te zien. Met spoed in ambulance naar een ander ziekenhuis gebracht (UZ Leuven) waar meer gespecialiseerde mensen en tools ter beschikking waren. Een noodcerclage was dé oplossing. Ter plekke bloed moeten laten trekken en wat bleek...ik had in de tussentijd een kleine infectie opgelopen (streptokokken B bleek achteraf). Resultaat: geen noodcerclage mogelijk tot wanneer de infectie geweken was. Die nacht uiteraard geen oog dicht gedaan. Schrik om te bewegen en zo de baby's nog meer te laten dalen. Die ochtend bleek dat mijn infectiewaardes vervierdubbeld waren Mijn ontsluiting zette zich ook verder.... Tegen de vroege vooravond had ik volledig ontsluiting. Bijna pijnloos, enkel de laatste uurtjes had ik af en toe wat last van kramp. Weeenopwekkers gekregen en een kwartier later is ons meisje geboren. Met de navelstreng rond nek is ze reeds in het geboortekanaal gestorven. Tien minuten later was onze jongen daar. Hij heeft nog een kreetje gelaten is en is een half uur later in m'n armen gestorven. Op een paar dagen tijd geen 24 weken en dus te jong om volgens de wet hulp te krijgen.... Ondanks het feit dat het een kloek ventje van 33cm en bijna 650 gram... Het pikte dan ook fameus toen ik een tijdje later een krantenartikel las dat ze er in Brugge een kleiner en magerder prutske ook op 23 weken hebben weten door te sleuren... Aangezien de resultaten stuk voor stuk niets opleverden en gezien de omstandigheden (vrijwel pijnloos volledige ontsluiting,...) heb ik het label baarmoederinsufficientie gekregen. Ik geef het eerlijk toe dat de maanden daarna voor mij echt een hel waren. Maar ja, dat moet ik jullie natuurlijk niet vertellen. Gaan werken kon ik niet (voornaamste taak: het motiveren van volwassen mensen....). Na een paar maand terug in het ivf-avontuur gestort. Poging vier: noppes. Poging vijf: miskraam 6-7 weken. Poging zes...geslaagd !!! Na al veel controles ben ik bijna 13 weken ver. Vorige week woensdag de nekplooimeting gehad en alles zag er goed uit. De professor ging de bloedtest afwachten en mij twee dagen later, vrijdag dus, zelf opbellen om de cerclage af te spreken. Kreeg ik telefonisch te horen dat alles er zo gunstig uit zag, dat ze de cerclage liever niet willen zetten..... Godverdekke, ik zit mij daar al maanden aan op te trekken dat dit dé oplossing is, en nu komen ze daarmee af ? Het was zelfs de professor zelf die ons na de doodgeboorte zei dat het risico van de cerclage niet opweegde tegen een nieuwe vroeggeboorte.... Hij viel gelukkig zelf uit de lucht, hij verschoot echt van mijn reactie dat ik er niet mee akkoord ging. Blijkbaar moet ik op één of andere manier vibes hebben meegegeven dat ik een cerclage niet zie zitten. Nu ja, ik ga er niet voor te springen natuurlijk, maar ik wil geen drie kindjes op het kerkhof liggen. Hij stelde dan zelf voor hem dinsdag (morgen dus, brrr) op te zoeken zodat we 'nog eens konden praten'. Duimen jullie mee ladies ? Het is cru om te zeggen, maar als het dan toch foutloopt, heb ik liever dat het nu foutloopt dan dat ik nog eens zo'n doodgeboorte meemaakt. Dit kan ik geen twee keer aan. Door dit forum ben ik ook gesterkt om morgen dus hard op tafel te kloppen ! Het 'ach mevrouw, je had dikke pech'-verhaal zal bij mij niet opgaan !!!!! Amai, wat een lang verhaal, en te denken dat dit de korte versie is Groetjes Gummibeertje
oh ik lig hier te wenen eerst even over je zwangerschap nu: proficiat en ga anders naar andere gyne, vandaar je ook bent door gebracht naar leuven, maak ik er uit op dat je van mijn kanten moet zijn, ik ga in diest hele lieve gyne. en werkt heel goed samen met leuven ik heb vandaag zo een tes gehad, en ik weet nu dak niet op bevallen sta, mss ook nog iets voor u ( doen ze in leuven ) nog iets je gyne kan nu niet zien als het gunstig is, mijn gyne zei dat pas na 16 w kan de bmh gaan weken, als kindje gewicht krijgt over je kindjes: mag ik achter de namen vragen? vind het zo erg voor jullie, eerst al problemen om zwanger te graken en dat dit. leef met jullie mee veel sterkte ik hoop dat wij je wat steun kunnen geven
Aan die second opinion heb ik ook gedacht, al zit ik nu normaal wel 'goed'. Diene prof is 'dé' man van 't UZ. Eens zien wat hij morgen zegt, wie weet doet hij helemaal niet moeilijk. Ik hoop het alvast. Nick en Lotte...
En oh ja, mijn bh was woensdag (net 12 weken toen) 3 cm. Hij heeft mij dit niet gezegd, maar ik heb het hem horen murmelen tegen de assistent die naast hem stond. Hoe ik het begrepen heb uit al jullie verhalen is er tot 2.5 geen reden tot paniek al vind ik het zelf maar een beetje freaky al ik lees dat er hier eigenlijk meer madammen met 4 en zelf 5 cm rondlopen. Het verhaal van iemand met 8 mm, daar heb ik mij gelukkig aan opgetrokken.
hele mooie namen echt waar over bmh weet ik van mijn gyne: dat als die van in begin 3 cm is is dit geen probleem zolang hij niet direct begint te verkorte en te verweken. over proffe: ja ik voel me daarbij ni echt op mijn gemak, dus ga bij gyne waar ik me goed bij voel: mag elke week komen, mag zo vaak aan monitor gaan hangen ( moet ik ni eens voor bellen) als ik bv bel dan mag ik iets erna gaan. en weet niet als dit in leuven ook zo is. gr
Eens te meer een vreselijk verhaal in dit topic... Gummibeertje, 'k vind het verschrikkelijk wat jij hebt moeten meemaken. Je hebt groot gelijk dat je op je strepen staat ivm je behandeling nu. Ik ben trouwens "die van de 8mm" en bij mij was er na de vroeggeboorte ook gezegd "volgende keer cerclage". Maar toen ik eenmaal 12 weken was, werd die niet geplaatst "omdat het tot nu toe prima ging". Ik mocht (moest) zelfs nog voltijds blijven werken! Op 23 weken voelde de gynaecoloog "verandering" en van dan af mocht ik thuisblijven. Een week later lag ik met 3cm opening te wachten op een noodcerclage... Het is goed afgelopen, maar met een vroegere cerclage was het makkelijker, minder spannend en beter haalbaar geweest om meer dan die 33 weken te halen. Dit keer stond ik erop dat de cerclage op 12 weken geplaatst zou worden. Gelukkig was er nu ook nooit discussie over. Ik heb hier nu 2 mooie, gezonde meisjes rondlopen. Nu ja, eentje rondlopen en eentje drinkt hier nu aan mijn borst... Het kàn, ook met maar 8mm mits de juiste zorgen en véél rust voor mama. Succes!!!