Wij wachten ook heel lang met alles aanschaffen, we hebben wel iets, maar de grote dingen wachten toch tot ik minimaal 30 weken zwanger ben. De geboortekaartjes moet ik nog kijken wanneer ik die verstuur, toch minstens een week na de geboorte. Bijna mijn hele familie vond het niet de moeite waard iets van zich te laten horen bij de geboorte van mijn dochter. Mijn ouders en zus hebben me in die tijd nog extra trauma's bezorgd. De enige manier waarop mijn ouders en zus over mijn dochter praten (die enkele keer dat ze dat gedaan hebben), hebben ze het over 'het' of over 'het lijk'. Ze hebben nog nooit naar haar gerefereerd met 'zij' of haar naam. Ik heb het er nu al moeite mee dat ze, als onze kleine straks gezond geboren wordt, wel in ene blij gaan doen. Bij mijn dochter had ik er behoefte aan om te horen dat ze een mooi kindje was, niets van dat gehoord. Ik heb niets aan mensen die er alleen maar willen zijn als het 'goed' gaat.
berte ik vind dat heel erg om te lezen, maar heb je hun dit al gezegd je gevoelens erbij. ik heb de dag na zijn dood tegen mijn ouders gezegd dat ik niks wil horen over dat kind of die baby maar dat ze hem jente moeten noemen, en ze doen dit, iedereen hier trouwens, maar ik zeg zelf ook vaak zijn naam in gesprekken. dus ik zou mss ook aangeven van dat ze je pijn doen en waarom want als ik heel eerlijk moet zijn, stel ik had niet meegemaakt wat ik had meegemaakt dan weet ik niet of ik zelf zou aanvoelen van dit kan iem pijn doen. ik denk dat ik dan ook anders zou reageren of denken of doen. de babyslaapkamer heb ik nog van bij jente en al de rest is voor na week 32 hier gr
Berte, ik krijg kippevel van je laatste bericht. Vind het hartverscheurend.... dat verlies maar dan nog zulke reacties. Ik vind het ook zo erg als mensen het doodzwijgen om dat ze niets weten te zeggen. We hebben de laatste 4 jaar veel contact verbroken omdat mensen of niets meer zeiden of de verkeerde dingen. Ik heb aan mensen uitgelegd dat het al fijn is als iemand gewoon zegt: ik vind het zo erg, ik weet niet wat ik moet zeggen... toen wij aan mensen vertelden dat we een officiële diagnose hadden dat hij gehandicapt was, zei iemand: oh gelukkig is het niks ernstigs, sommigen zeiden: oh, joh, dat komt wel goed en sommigen hebben nooit meer iets van zich laten horen. Nu ik zwanger bleek te zijn, zei 1 vriendin: hè, gelukkig, kan je het "opnieuw" proberen...alsof mijn zoon de mislukte ronde is. Ach meiden, ik kan er een boek over schrijven...wij allemaal denk ik...
Aichaatje, wat fijn dat de gesprekken in het engels kunnen, nou is mijn engels vlekkeloos maar toch zou ik me over dit hele medische stuk in het engels flink achter de oren moeten krabben Hoe gaat het nu zo thuis met de zorg voor je dochtertje? Jente, wat slaap jij weinig meis, ik sliep in het eerste trimester slecht maar sinds het tweede trimester als een os, 8/9 uur per nacht en een middag dutje. Ik merk hoe slechter ik slaap, hoe meer ik ga piekeren... Ben je de ergste schrik en frustratie van je schoonzus een beetje te boven? Heb je vannacht iets rustiger doorgebracht?
@Beppie, het scheelt dat ik al jaren bijna alleen maar Engels heb gesproken (ben ook juf op Amerikaanse school) en anders helpt google me wel! Yara heeft vanaf 28 mei vakantie to half September ik weet dat dat zwaar gaat worden! Misschien komt nmijn schoonzus me helpen met koken en mijn vader komt in juni 3 weken hier logeren! ML is helaas heel druk met werk dus ik ben de meeste tijd alleen! Ben heel zenuwachtig voor vanmiddag, mag over een uur bellen voor het tijdstip! Gisteren op september mama's nare berichten en ze laten met niet los!
dat slecht slapen heb ik al weken, weet niet van waar het komt wel lastig , maar kijk dan maar wat tv en dan gaat tijd voorbij wel mijn schoonzus: ben gisteren naar meter geweest ( ga alle dagen effe of zij komt tot hier) zij heeft me grootgebracht omdat mijn ouders voltijds werkten, dus ik zie meter ( de mama van mijn mama) als mama en tegen haar kan ik altijd alles zeggen en heb er effe alles uitgespuuwd.en deed me goed, zij zelf heeft het ook ni zo op mijn schoonzus. gr
De zomers zijn hier heel heet (het was vanmorgen om 9:30 al 35 graden) En dit jaar valt de ramadaan in Augustus daarna is het suikerfeest dus begint de school ook later! Heb er zo naar uitgekeken deze vakantie, lekker met bolle buik zwemmen bij mijn ouders (die zouden hier een vila huren) nu mag ik niet zwemmen, amper de deur uit en liggen mijn ouders in scheiding! BAH sorry hoor ff zeuren!
ik blijf wel in belgie ik kan niet tegen zo een warm weer heel je vakantie in duigen ja is niet leuk nee hoe werkt de school daar eig???
Over dat slecht slapen, mijn bedrijfsarts was er net heel duidelijk in, als je 's nachts niet kunt slapen kun je beter proberen afleiding te zoeken, boek lezen, tv kijken, iets anders dan naar het plafond staren. Ik ga eens kijken of ik wat kan met dat advies. Mijn familie heb ik wel proberen uit te leggen hoeveel moeite ik met hun reakties had. Hun strategie was vervolgens om mij en mijn vriend verwijten te gaan maken. Mijn zus gaf een paar weken na het overlijden van mijn dochter een feest, ik kwam in die weken daarvoor nog niet eens alleen buiten. Mijn moeder vond het nodig om mij te verwijten dat ik geen kaartje had gestuurd, toen heb ik mijn moeder proberen uit te leggen hoe moeilijk ik het had met het overlijden van mijn dochter en met de reakties die ik erop kreeg. Mijn moeders commentaar: dan neem je dus wraak op je zus door geen kaartje te sturen? Toen we een tijdje later mijn stiefmoeder op bezoek hadden en weer probeerden duidelijk te maken hoe moeilijk we hun reakties vonden, viel zij in ene mijn vriend aan met de opmerking dat hij het niet kon maken het als een bonbon op een bonbonschaaltje rond te dragen, omdat je op die manier mijn vader niet kon confronteren met een lijk. Dit sloeg op de dag dat we onze families bijeen hadden geroepen om naar ons idee afscheid te nemen van onze dochter, mijn familie heeft dat duidelijk anders beleefd. Van mijn vriends familie hebben we wel positieve reakties hierop gehad, ook nog via via. Dit is dan ook de laatste keer dat we contact hebben gehad met mijn familie, iedere keer dat ik ze spreek weten ze me ongelooflijk pijn te doen. Ze weten nog niet eens dat ik zwanger ben. Hoe jammer het ook is, ik heb genoeg stress op dit moment. Ze horen het wel als er een kind geboren is. Met ieder ander dan mijn directe familie had ik zonder er nog een gedachte aan vuil te maken permanent het contact verbroken. Over anoniem hier schrijven gesproken, mochten ze dit hier lezen en mij herkennen, dan wil ik ze bij deze feliciteren want ze worden opnieuw(!!!!!!!!!) grootouder.
Ja het is wat... steun! Ik krijg van mijn familie ook absoluut niet de steun die ik zou willen! Sprak van de week mijn oom via skype (was toevallig bij mijn vader) en terwijl ik nog aan het vertellen was hoe het met me ging zei hij hier is je vader weer.. nadat hij zelf een uur over zijn nieuwe hond had gepraat.. mijn tante idem maar die vroeg niet eens hoe het ging! Als ze niet bij mijn vader waren geweest had ik ze nooit gehoord! Mijn opa en oma en andere familie hebben ook niet gebeld! Mijn moeder heb ik al een dag of 10 niet meer gehoord.. is druk met haar nieuwe vriend en vind het niet nodig om voor de bevalling mij te helpen of dingen uittepraten! GRRRRR nee laat die familie maar even zitten!
Hoe lomp kunnen mensen zijn! En je moet al zo extra knokken als moeder als je kind niet standaard 'normaal' is. Dan kun je juist alle steun gebruiken. Een goede vriendin van mij heeft een zware visuele beperking en als zij mij verteld hoe zij en haar ouders hebben moeten knokken om de dingen te krijgen die voor mij vanzelfsprekend zijn, gewoon toegang tot een standaard school bijvoorbeeld, dan voel ik mij altijd zo machteloos. Bij haar krijg ik altijd het idee dat ze veel meer last heeft van hoe 'de maatschappij' op haar handicap reageert dan van haar visuele beperking zelf.
berte weten je ouders dan nu niet dat je zwanger bent???? vind het echt erg te lezen dat jullie zoveel slechte reacties krijgen ik heb er van een hoofdverspleegster op werk een slechte gekregen : toen ik zei hij leek op mijn ex zeei ze' dan dan zulde wwel blij zijn dat het dood is he ' maar voor de rest hier in de beurt en familie leeft iedereen denk ik soms te erg mee . alleen men oma wil pas iets weten as ik safe zit dan pas wil ze weten dak zwanger ben, maar wat is safe???? gr
Nee, mijn ouders weten niet dat ik zwanger ben, vooral mijn moeder gaat het daar heel moeilijk mee krijgen. Maar zoals ik van anderen hoor dat ze telkens de bevalling opnieuw beleven, beleef ik telkens die bijeenkomst met mijn familie en mijn dochter weer, zo erg heeft dat me geraakt. Nu moet ik wel zeggen dat ik van mijn vader en mijn zus ook geen enkele belangstelling heb gehad toen mijn dochter nog veilig in mijn buik zat, ze hebben gefeliciteerd gezegd en mijn zwangerschap destijds verder genegeerd. Mijn moeders belangstelling hield op toen mijn dochter dood was. Voor mij is geen contact op dit moment het beste, ik heb echt al stress genoeg. Wat het zo stressvol maakt is dat zij meermalen hebben aangegeven dat ze vinden dat ze wel goed gereageerd hebben, om er vervolgens weer een hele lompe opmerking tegenaan te gooien. Het 'probleem' ligt dus volgens hen bij mij. Als ze nou maar eens 'sorry, zo bedoelden we het niet' zouden zeggen, dan konden we verder, maar nu ben ik veel te bang voor de overtreffende trap van de vorige super lompe opmerking die zij er iedere keer zonder blikken of blozen uitgooien. Dat van die hoofdverpleegster klinkt echt idioot, alsof gescheiden mensen minder van hun kinderen houden, valt in de categorie dom dommer domst.
Op en top lompe mensen! Niet normaal! Dat van oma's ken ik ook... Mijn oma heb ik ook bewust voor 12 wk niets verteld de vorige keer was haar reactie op mijn zwangerschap namelijk ook... het is nog zo vroeg er kan van alles mis gaan! Dames!! ((((huggg)))) ik ga zo de doc bellen! Duimen he?
berte vind het echt erg voor je hier waren mama en papa bij bevallinge n zijn ze ook die drie volledige dagen bij me gebleven in zh eerste nacht papa ( toen was ik nog zwanger) en tweede nacht mama. de foto's mogen mensen zien die het wensen bv mijn meter wel mijn oma ni. weet je wat ik soms raar vind van mensend at je het minst verwacht die reageren juist goed, zo de hoofverpleger ( wwe hebben er 4) even geduurd voor ik hem door had is ne droge maar sinds dak hem beter kende was het plagen en lachen, die stopt hier in ene keer thuis met ne pot chocladecreme, ja zegt hijd at eten vrouwen toch graaga s ze eenzaam voele ( hij en zijn vriendin kunne geen kidnejs krijgen maar praat hij ni over) zegt hij en jij wil directz wanger zijn e en trek u niks aan van de baas ze laat die maar zagen dat je paar jaar wil wachten. niemand had dit van hem verwacht. sommige mensen verschiet je en wat zei doc??
Ik moet eens per 2 weken op controle voor cerclage etc... vandaag doen we dat als de baby in goede positie ligt incombi met 4D echo! De gyno heeft zijn voet gebroken en moet dus extra voor mij naar de kliniek hier in de wijk komen om die aparatuur te gebruiken! Tot straks
Claire, de gbs krijg je inderdaad niet weg met AB, je hebt het of je hebt het niet. Het is wel zo dat het de ene keer in hogere concentratie aanwezig is dan de andere keer. Volgens mij maakt het qua besmetting en risico niet uit hoe hoog de concentratie is, maar dat weet ik zo niet helemaal zeker uit mijn hoofd. Jente ik slaap de ene nacht beter dan de andere, moet er gemiddeld een keer of 3-4 uit om te plassen, maar val gelukkig redelijk snel weer in slaap. De mappen met geboortekaartjes hebben we met een week of 27 geloof ik in huis gehaald om te kijken. Ze staan inmiddels een week in de gang om terug te brengen naar de drukker om een proefdruk te laten maken... op tijd begonnen, maar weer niet kunnen kiezen net als de vorige keer. Met 32 wkn heeft een vriendin van mij alles schoongemaakt zodat het klaar in de kast lag. Vorig weekend, toen die kleine over ging naar haar nieuwe kamertje hebben we de babykamer verder ingericht. Leila, ik heb nu gelukkig minder last van de cerclage, maar het zware gevoel in mijn buik (of er een baksteen aan de onderkant ligt) heb ik mijn hele zwangerschap gehouden. Nu steekt het alleen als ik te veel doe of te veel loop. Wat een zorg hebben jullie voor jullie zoon, wel fijn dat hij op schooltijden op de juiste plek is zodat jij je rustig kunt houden. tantetietie, heb je nog wel een controleafspraak staan? Gewoon voor je eigen gevoel? Het lijkt mij ook best eng om na de cerclage naar huis te gaan en af te wachten, ben bang dat mijn lijf me weer fopt en ik met persweeën de auto in kan... Berte wat erg dat je ouders en je zus zo over jullie dochter praten!!! Kan me voorstellen dat je nu niet op hen zit te wachten. En groot gelijk dat je het contact verbroken hebt, dat zal je een stuk rust geven. Aichaatje voor jou ook eenzaam denk ik, zit je al zo ver van je familie vandaan en dan nemen ze niet eens de moeite om interesse te tonen en mee te leven met jullie. Succes bij de gyn straks!!! Wij krijgen nu uit onze omgeving meer medeleven dan de vorige zwangerschap, misschien is het kwartje na de zwangerschap van Femke pas gevallen. Van mijn gyn mocht ik stoppen met de uterogestan, gelijk gedaan dus heb niet meer van die troep 's ochtends. Heb het idee dat mijn buik steeds onrustiger wordt, maarja iedere dag dat hij/zij er nog in zit is er weer eentje bij. Vanmorgen met een vriendin en ons kleine meiske naar de bioscoop (mijn eerste uitje sinds eind november) geweest naar de nieuwe film van Winnie the pooh, ze heeft haar ogen uitgekeken Bij een vaginakweek (de wisser) halen ze alleen wat slijm/vocht weg. Bij een uitstrijkje schrapen ze echt weefsel weg voor onderzoek. Mijn nichtje die twee weken geleden bevallen is en vervolgens hun prachtige ventje hebben moeten begraven had ook al weer een hele slimme opmerking te pakken... gelukkig ben je nog jong en heb je nog kansen genoeg... :x:x:x Hou dan gewoon je mond als je niks goeds weet te zeggen!!!!!!!