Ik weet niet hoe het gaat in jouw ziekenhuis, maar ik zou nu een afspraak maken met een andere gyn daar, dit uitleggen, zien wat deze zegt en dan eventueel vragen naar het afdelingshoofd. Ze kunnen je echt niet weigeren in het ziekenhuis en zijn verplicht je eisen op vlak van verdoving in te willigen zolang je geen gevaar loopt. Dwz dat ze je niet kunnen verplichten een ruggenprik te zetten indien jij of de baby geen gevaar lopen. Preventief kan dus niet. De reden dat zij dat graag hebben is dat ze je wss als een risico patient zien maar dat wil echt niets zeggen en is nog altijd geen reden om iets op te dringen.
Ik snap je nu helemaal.. Voor de anesthesist is het dan 'makkelijker' als je maar vast die ruggenprik hebt. Dat is echt een hele vreemde reden. Daar zou ik ook echt de balen van hebben! Maar als jij die ruggenprik weigert, sturen ze je dan weg als je al aan t bevallen bent? Lastige situatie.... Maar als'dat nou protocol is van t ziekenhuis, waar is dat protocol, laat maar zien dan. Maar als ze vooraf die naald/slangetje zetten en dan alleen gebruiken als t nodig is.... Als ze het je anders hadden uitgelegd had je het waarschijnlijk geen probleem gevonden. Enne, die baby komt er heus uit. Heb echt geen klein beetje overgewicht, en t is gewoon goedgekomen
hey dames het is ook allemaal erg vreemd. Ik had een andere gyn (zo eentje die net uit de schoolboeken is gekropen), mijn gyn heeft afgelopen 2 afspraken geen dienst gehad op de afdeling, vandaar een andere gyn. Deze gyn krijgt ook een klacht vanuit mij. Ik ga niet accoord met diens benaderingswijze. A.s. donderdag heb ik een gesprek met mijn eigen arts en heb haar het verhaal ook gemaild, daarbij ook aangegeven dat ze me materiaal mag aanleveren waarin dit staat dat het protocol is (dat is het niet, het is een advies). Ik ga het donderdag wel zien tijdens het gesprek. Dat ik niet thuis mag bevallen vind ik geen probleem. Liever vandaag dan morgen thnx dames
He meid.. Wat een raar verhaal zeg.. Hier ook een hoog BMI en vorige keer wel een ruggenprik gekregen puur omdat ik het niet meer trok en de bevalling lang duurde.. Maar juist door mijn overgewicht was het lastig de ruggenprik te zetten en hebben ze drie keer moeten proberen. Misschien dat ze dat als argument hebben, dat het er dan maar vast zit.. Verder heb ik geen nadelen gehad van de ruggenprik.. Zoontje wilde helaas niet bij mij drinken maar had niks met de ruggenprik te maken. Ik zou als het niet goed voelt het ook niet doen en met je eigen gyn overleggen.. Dan maar een ander ziekenhuis. Het gaat ook wel op de manier waarop, ik zou me ook echt niet prettig voelen bij de manier waarop je behandeld wordt. Er zou van mij ook een flinke klacht richting dat ziekenhuis en die gyn gaan. Ik ben nu zelfs onder begeleiding van de verloskundige en zou zelfs thuis mogen bevallen. Mn BMI is nu iets lager maar scheelt bijna niks dus vind het ook wel overdreven. Ik wens je een voorspoedige bevalling en veel geluk met je kindje
Ik vind je houding absoluut niet dwars of provocerend. Je denkt gewoon goed na over wat JIJ wilt (en jij bent de persoon die moet bevallen). Je klinkt heel redelijk, hebt goed over de voor en nadelen nagedacht en aan de hand daarvan een besluit genomen. Ook nog een besluit wat ik goed snap. Ik ben zelf ook zonder ruggenprik bevallen omdat ik dit niet wilde en vond het goed te doen. Ik geloof zo dat er gevallen zijn waarin vrouwen zich tijdens de bevalling bedenken omdat het te veel pijn doet of om welke reden dan ook en daar heb ik ook begrip voor. Maar tegen die tijd is het vroeg genoeg om te gaan denken over een ruggenprik. Net zoals jij zegt: het werk makkelijker maken voor iemand zou voor mij geen reden zijn.. Dan hebben ze hun prioriteiten echt niet goed op een rijtje. Goed dat je stevig genoeg in je schoenen staat om een klacht in te dienen want ik vind het eerlijk gezegd veel te ver gaan. Iemand die onzekerder is en zich sneller laat beïnvloeden zou bij zo'n gyn dus zomaar een ruggenprik krijgen met alle mogelijke gevolgen van dien terwijl dat misschien wel helemaal niet nodig was. Als er iets mis gaat kunnen ze je altijd binnen enkele seconden onder volledige narcose brengen. Het is niet wat je wilt natuurlijk maar als het nodig is ben je zo weg. En mijn ervaring is dat ze in de meeste gevallen gewoon op tijd aan zien komen dat iets niet loopt zoals het zou moeten en dat ze dan nog tijd genoeg hebben om indien nodig een ruggenprik te zetten. Als je gyn er echt bij blijft dat ze anders je bevalling niet doen zou ik accuut een ander ziekenhuis zoeken want in dat geval zou ik niet eens wíllen dat hij mijn bevalling deed. Ik zou dat misschien zelfs nu al doen. Maar dat ligt natuurlijk ook deels aan hoe je eigen gyn op dit alles gaat reageren en wie je bij je bevalling gaat hebben. Hoe dan ook, succes met alles en blijf goed bij jezelf!
Misschien is het goed om een goed gesprek te hebben met je wieg. Arts. Misschien kan die het wat genuanceerder uitleggen dan de andere arts. Het klinkt als een vreemd verhaal. Misschien is het wel meer zoals JoyJoy aangeeft, dat ze alleen de naald alvast gezet willen hebben om snel te kunnen handelen bij problemen? Ik was zelf ook super bang voor een ruggeprik. Veel banger dan bevallen. Maar na 3 nachten zonder slaap en een naderende bevalling moest ik gewoon slapen dus ben ik overstag gegaan. Het is me helemaal niet tegen gevallen. Als je ook een ruggeprik krijgt hoop ik dat het voor jou ook zo is. Bij mij is de ruggeprik ook geen beperking geweest voor de borstvoeding. Heel veel succes bij het gesprek en ook alvast met je bevalling!
Ik denk dat misschien verschillende ziekenhuizen verschillende richtlijnen hiervoor hebben. Misschien inderdaad nogmaals met je eigen gyn overleggen en anders, als het je echt tegenstaat, een ander ziekenhuis zoeken. Ik heb geen extreem hoge BMI dus heb nooit wat te horen gekregen over preventief zetten of iets dergelijks. Maar... Ik weet wel hoe het is om te horen te krijgen dat ik enkel daar mocht bevallen mits ik akkoord ging met een ruggenprik. Voor mij een grote schok, ik voel mij niet prettig bij pijnbestrijding in het algemeen, pcm is al een drempel. Nu moest ik verplicht een ruggenprik, vanwege mijn lichamelijke omstandigheden hadden ze dat in het team besloten. Ondanks mijn teleurstelling, had ik vertrouwen in mijn gyn en in hun expertise en dus ben ik uiteindelijk akkoord gegaan. Ik mocht zelf aangeven wanneer ik hem nodig had,dus het voelde ergens nog als een keuze, maar in mijn geval hadden ze zeker gelijk,ik had helaas niet zonder gekund. Ze hadden goed ingeschat hoe mijn lichaam zou reageren op de bevalling en eigenlijk ben ik ze wel dankbaar.... Succes met je keuze en succes met je bevalling,ik zie in je banner dat je nog een paar daagjes geduld moet hebben!
hoi dames dank je wel voor jullie reacties. Vanmiddag heb ik een gesprek met mijn eigen gyn, zij heeft een genuanceerdere houding. ze weet hoe het gesprek vorige week is gegaan en ze neemt vanmiddag uitgebreid de tijd om alles nog eens goed te bespreken. Zo is mij na al die weken nog steeds niet helder welke versie ze willen zetten.... Vanmiddag weet ik meer en ja die klacht gaat er zeker komen. Ik zet mijn verhaal op papier en die wordt ingediend zodra de kleine er is. De stress van navolging hiervan wil ik echt niet voor de geboorte hebben. Ik mail mijn verhaal en ligt deze toe zodra er een nagesprek komt. Het gehele handelen van die andere arts is op z'n vriendelijkst gezegd 'nogal apart'. Ik heb geen vrees om in dit ziekenhuis te bevallen, dat komt ook omdat ik het medisch personeel op de kraamafdeling al een keer ontmoet heb bij een controle toen ik me minder lekker voelde. Zij doen de bevalling en niet de gyn, tenminste die wordt er pas bij geroepen als er iets aparts aan de hand is. Het kan goed zijn dat ik helemaal geen gyn zien tijdens de bevalling en de verloskundige en verpleegkundigen zijn allemaal erg aardig, maken geen nare opmerkingen of wat dan ook. Ik heb zelfs aan de verloskundige daar gevraagd naar hoe zij met zwangere vrouwen omgaan die zwaarder zijn en ruggenprik. Ik heb toen een erg goed gesprek gehad en voelde me bij haar ook wel begrepen. Ze had alle respect voor de manier hoe ik erin sta en drong ook niet op. En dat is gewoonweg wat ik wil horen en voelen. Begrip voor mijn keuze. Dus ja ik ga daar bevallen en ik ga er ook vanuit dat alles goed gaat, zo niet, narcose en ks.
Ik zou het niet accepteren. Hier ook een te hoge BMI. En ik wil, zolang het mij lukt alles op eigen kracht doen. Geen medicatie in mijn lijf. Tuurlijk, er zijn grenzen, maar die geef ik dan wel aan. Wel wordt er bij binnenkomst gelijk in m'n hand geprikt, zodat dat later niet hoeft (ivm evt infuus).
Wat fijn dat je toch een goed gevoel hebt bij dit ziekenhuis. Hopelijk heb je gisteren ook een goed gesprek gehad in het ziekenhuis met je eigen arts en heeft ze je alles duidelijk kunnen maken en zijn jullie samen tot een conclusie gekomen waar jullie allebei tevreden mee zijn. Werken ze bij jouw ik het ziekenhuis met een geboorteplan? Hier wel en ik heb het mijne deze week met een verpleegkundige voor besproken (om te kijken of het realistisch is denk ik). Als je nog niet zo'n plan hebt opgesteld is het misschien fijn ons dit alsnog te doen. Dan hoef je je zegje niet daar in het heetst van de strijd opnieuw te voeren.
ik heb een goed gesprek gehad met de arts. ze had er een uur voor uitgetrokken om alle twijfels weg te nemen en te bespreken. Ik heb ook om realitische getallen gevraagd en waarop zij hun beleid bepalen. Ik kreeg een artsbeschrijving mee van ene onderzoek waarin stond dat bij ene normale zwangerschap 1 op de 4 vrouwen (25%) al kans had op een of andere complicatie tijdens de bevalling. Voor dames van mijn formaat loopt dit op naar 40%. Dat was informatie waar ik naar op zoek was. Ik heb zelf ook allerlei onderzoeken gelezen die bepaalde factoren ook weer tegenspreken. Ook dit hebben we doorgenomen en de arts is goed op de hoogte dat ik alles op eigen kracht wil doen, maar dan wel volgens het geboorteplan van hun met de preventieve ruggenprik. Ze liet me ook vrij om deze keuze utieindelijk toch te maken, mijn lichaam en mijn wens. En dat was wat ik ook nodig had van de arts: duidelijke taal en realistische cijfers. Het geboorteplan hebben we al veel eerder ingeleverd en mijn man weet ook wat ik wel of niet wil. Staat ook duidelijk in mijn dossier. Maar ik laat het maar op me af komen, het is niet dat ik nu nog zin heb om ellelange discussies te voeren. de arts in kwestie waar ik al die frustratie van heb ondervonden: die gaat dit nog terug krijgen via de klachtencommissie. Ik hem mijn klacht op papier staan en is dan een kwestie van verzend naar deze afdeling. Hierin staan ook mijn wensen opgenomen tav de afhandeling. Ik ben er te boos over, alsmede ook mijn echtgenoot en mijn ouders (mijn moeder was bij het gesprek aanwezig, de eerste en enige keer dat ze haar kleinkind via een echo zou zien) om hier niets mee te doen.