Ik maak me voor ons gezin het meest zorgen om het inkomen. Bang dat mijn man niet kan blijven rijden. (Vrachtwagen chauffeur) en ik hoop dat we er gezond uitkomen. Het viel mij bij mezelf wel op dat ik een vreemd soort rust ervaar. In de supermarkt is er echt wel meer afstand van mensen. Ook in de winkelstraat. Het is rustig en veel winkels zijn dicht. Geen verplichtingen. Ik kan het niet omschrijven. Wel dacht ik dat er vast meer mensen zijn die nu wellicht een rust ervaren. Die deze ruimte en het minder druk zijn op straat goed doet. Tot mijn verbazing verwoorde een collega die autisme heeft het gevoel. Ze zei dat deze manier haar goed doet omdat ze meer rust ervaart. Zijn hier mensen die dit herkennen? Ik vind het lastig om precies te omschrijven maar geloof vast dat mensen die hetzelfde voelen en dan misschien in meerdere mate het wel zullen herkennen.
Merk ook dat is het prettig vind dat mensen niet te fysiek zijn met elkaar. En in de supermarkt wat afstand houden. valt me trouwens wel op dat de groepen die de regels aan hun laars lappen of heel oud zijn of juist jongeren. Met 10 man opgestapeld op een bankje gaan zitten Of met 5 man in een heel klein autootje chillen
Ja ik merk het ook. Ik ben wel heel druk met de kinderen maar alle andere afspraken vervallen. De rust op straat is heerlijk. De lente is begonnen en de vogeltjes fluiten zo hard, dat brengt rust. En ook het gevoel dat alles wel door gaat. Elke ochtend wordt het gewoon licht, de natuur gaat door. Het enige dat er minder is is ons idee van de maakbare wereld.
Nee ik voel me erg opsloten. Behalve mijn man zijn we allemaal ziek geweest. Oudste en ik ook benauwd en hoesten. Kan niet wachten tot het echt over is want zit nu al een week binnen.
Ik zei in Januari nog tegen mijn man...weet je wat mij echt lekker lijkt....echt even niks. Geen school, geen sport voor de kinderen, geen werk ..... echt even niks.... Niet wetende wat er dus nu ook daadwerkelijk zou spelen... Ik vind het dubbel. Voor mezelf vind ik het wel ok. Voor de kinderen wel meer vervelend. Dochter is 12..en moet leuk met de klasgenoten op school lol trappen in plaats van hier alleen via de aps contact te hebben.
Ik heb zelf autisme maar heb persoonlijk liever wat meer prikkels dan deze vreselijke onzekerheid. Vanwege mijn longen val ik in de risicogroep. Tja, duidelijk heel verschillend per individu.