Mirena na 8 dagen verwijderd

Pff..ik wil even mijn verhaal kwijt. Wetend dat ik tot een minderheid behoor, gok ik ,maar toch.

Vorige week donderdag heb ik bij de gynaecoloog de mirena laten plaatsen. Ik zag er enorm tegenop, gezien mijn ervaring met een mislukte poging bij de huisarts eerder in maart.

Het was niet echt lekker ofzo, maar ik ging in elk geval rechtop de deur uit en het ging best snel. Die dag gewoon nog een bloeding en 's avonds flinke pijn. Gaan slapen en vrijdags nog wat bloeding gehad, maar verder leek het prima te gaan. Zaterdag kon mijn energie niet op en zondagmiddag begon het. Ik voelde de energie uit me weg stromen. Hoofdpijn. Moe. Maandags ben ik nog wezen hardlopen en twee uur later nog tennisles. Daarna was het gebeurd. Ik had gezeten voor een broodje, sta op en voelde een enorm zware, drukke pijn. Die pijn herkende ik van de ontsteking van afgelopen maart (na die mislukte poging is het gaan ontsteken). Het werd steeds erger en uiteindelijk was ik er echt beroerd van. Even rustig zitten ging wel en de nacht ging wel redelijk. Maar de volgende dag exact hetzelfde verhaal. Nu was het bloeden zaterdag en zondag gestopt en maandag ook. Op de echo was trouwens te zien dat het spiraal goed zat, dus na-controle hoefde niet. Maar dinsdagochtend had ik verhoging en dus besloot ik toch maar te bellen. Ik werd weer terug gebeld met de mededeling dat ik antibiotica kon komen halen. Daar zou ik wel van opknappen. Ja,nou, nee.. sorry, maar op basis waarvan dan? Ja, pijn en verhoging. Dus dan helpt dit wel. Ik heb het geweigerd. Op zijn minst wilde ik gezien worden en dan nog; ik heb dus in maart een dubbele kuur gehad en een vrij zware kuur, waar ik echt ziek van ben geweest. Dus nee, overleg maar. Later weer terug gebeld door de gynaecoloog zelf en wat ik dan wilde. Ja, jeetje... haal die mirena er maar uit dan. Dat was zo'n sterk gevoel en weten op de één of andere manier. Ze vond het wat snel (groot gelijk). En dus had ik zoiets van; oke... temperatuur zakte al wat, die zou ik in de gaten houden en met het oog op koningsdag (poli gesloten) zou ze een aantekening maken voor het geval dat. En ik zou donderdag (gisteren dus) zelf nog een afspraak maken voor controle en evaluatie.

Verhoging verdween (wellicht eisprong?) maar ik werd steeds beroerder en labieler dus ook. Het bloeden was ook weer begonnen, al wist ik wel dat dit aan de orde kon zijn. Maar mezelf zó belabberd voelen? Ik voelde echt de energie uit me stromen. Binnen een mum van tijd zat ik in de angst en paniek en was ik zó labiel, dat het eng was. Maar de pijn vond ik het ergst van alles. Als dit nog drie maanden zou duren.. nee... ik weet niet. Bizar. Ik heb zelfs nog aan een darmvirus gedacht, maar ik had daar ontlastingtechnisch enzo geen bizarre problemen, het was niet te plaatsen eigenlijk.

Enfin. Gisteren zou ik een afspraak maken voor controle en ik wilde het echt zeggen, maar voor ik het wist zei ik 'eruit halen'. En gelukkig kon ik vanochtend om half negen al terecht. Ze vroeg me nog of ik geen zwaardere pijnstillers wilde proberen, maar gut nee. Eruit met dat ding. Eerlijk waar. En echt, ik was zo ongekend opgelucht toen het ding pijnloos werd verwijderd. En raar maar maar; ik voelde me binnen vier uur een stuk beter.

Nogmaals; ik ben vast een enorme uitzondering, maar ik wilde het toch even kwijt.
Mirena en ik konden het samen niet vinden.

 

Bizar he Shart? Ik was echt van plan om het vol te houden, maar zo slecht als ik me voelde, daarvan wist ik dat ik echt niet vol ging houden. Ik was niet eens meer in staat om te hardlopen. En het erge is nog wel; ik stond op ploffen donderdag, omdat ik mijn energie ook niet meer kwijt kon.

Ik ben echt heel blij dat ie eruit is.