Nu lees ik dat heel veel precies weten hoeveel kinderen ze willen (als t ze gegeven word uiteraard) en dat ze dan ook echt klaar zijn als ze het bereikt hebben. Maar mijn vraag is nu wat gebeurd er daarna dan? Hoe zorgen jullie dat er niet meer komen? -laat jij of je man zich steriliseren? -blijf jij gewoon de pil slikken/spiraal of wat ook maar? -of gebruiken jullie gewoon condoom en hopen dat het niet mis gaat? Ben er wel nieuwsgierig na na aanleiding van het topic hoeveel kinderen!
wij zitten nog te kijken wat we doen hij of ik maar ze zeggen dat het voor een man een makkelijkere ingreep is dan voor een vrouw, tot die tijd slik ik de pil!
Ik slik al 4 jaar de pil niet meer, want word knalberoerd van al die hormonen. Dus er moet hier een lange-termijn-oplossing komen en aangezien ik daarvoor wel lang de pil heb geslikt en inmiddels al 3 zwangerschappen verder ben, (en straks hopelijk nog 1 keertje een zwangerschap die wel goed afloopt), is de eer daarna aan mijn man en mag hij zich dus laten steriliseren.
Zijn jullie na sterilisatie niet bang dat er in de toekomst bv een andere partner komt waar je evt kinderen mee zou willen of dat er een kindje vroeg overlijdt en je er dan toch nog 1 zou willen? Sorry die vragen klinken heel raar en je gaat uit van het goede en dat je dus niet uit elkaar gaat etc maar het is zó definitief dat ik me afvraag maar wat als .......... Dan kan het dus nooit meer.
Wij hebben inmiddels 2 gezonde meiden, willen geen kinderen meer. Mijn man heeft altijd gezegd dat als wij ons compleet voelen hij zich laat helpen. Volgende maand is het zover! Ik ga never nooit meer aan de pil of iets anders met hormonen...condoom..tja niet altijd even romantisch. Ben toch bang om weer zwanger te worden, zal nooit een abortus laten doen dus dat zou betekenen 3 kindjes. Dat zien wij beide niet zitten dus dan is dit de oplossing voor ons. @Boordevol, wij hebben dit scenario ook bedacht, mijn man blijft erbij. Hij is bijna 40, 2 gezonde meiden voor hem is het klaar. voor mij ook
Wij hebben 3 kindjes en omdat ik stemminswisselingen van de pil krijg slik ik deze sinds de geboorte van de 3e niet meer. Heb tegen manlief gezegd dat het nu zijn beurt is maar helaas is hij zelf nogal laks. Hier dus een condoom en daarnaast de vruchtbare dagen vermijden.
Ik heb gekozen voor een spiraaltje, maar ik moet je zeggen dat ik onwijze spijt hiervan heb. Heb er heel erg veel last van. Tegen de pil kan ik niet, door de hormonen die er inzitten, maar met het spiraaltje is het niet veel beter. Volgende week ga ik weer naar de gyan, om te kijken of hij wel goed zit. Zo ja dan gaan we kijken wat er anders gaat gebeuren.
Hier gaat manlief voor sterilisatie. Heeft hij overigens altijd geroepen, dus ik dwing hem niet. Pil komt er bij mij echt niet meer in en mirena spiraal vertrouw ik niet. Kinderen wil ik niet meer. 3x zwanger (1x miskraam, 1 goede zwangerschap en 1 moeilijke ivm HG en bekkenpijn) houd ik dat ook wel voor gezien..... hij maakt alleen die afspraak maar niet, verwijzing ligt hier hihi.....
Ik heb geen idee. Mijn man wil zich no way laten steriliseren voor zijn 40e, en ik wil het ook niet. Pil hier dus. Kan dat hier nog een kindje komt is er wel, amar nog niet heel erg aanwezig, dat gevoel. iig. nog geen geode keus kunnen maken. Mijn man is overigens 31 dus ik kan wachten tot ik een ons weeg en eerlijk egzegd denk ik dat 'ie het nooit laat doen. Dus zal hier wel pil blijven, maar ik heb minder pijn met dan zonder, dus het maakt niet uit.
Mijn man zei dat hij zich wel wilde helpen ( ^.^ vind 't goed hoor) En wij hopen voor de 4 kids te gaan Ik zei dat ik echt niks wilde laten doen, op zich (Want je weet maar nooit, + was serieus over na aan't denken om draagmoeder te worden)
Ik heb getwijfeld of ik de Essure zou laten plaatsen (sterilisatie voor de vrouw) maar toen we bij de huisarts zaten voor een verwijsbrief en de huisarts aangaf dat het voor mij onomkeerbaar zou zijn heeft mijn vriend gezegd dat hij zich laat steriliseren. Voor hem is het wel mooi zo, hij heeft nog 2 kinderen uit een vorig huwelijk. Ik heb/ samen hebben wij 1 kind en hij wilde mij niet de kans ontnemen ooit weer zwanger te worden als onze relatie over zou gaan om wat voor reden dan ook.
Mijn man is 35 en ik 34, dus als we hopelijk nog een tweede erbij mogen krijgen, is het dan ook wel klaar. Hij heeft er ook al twee uit een eerder huwelijk, dus voor hem hoeft het sowieso niet meer. En mocht de kans op miskramen zo hoog zijn dat dat een belemmering gaat vormen, dan gaan we hier afscheid nemen van de wens voor een tweede van ons samen en gaat hij zich sowieso laten steriliseren. Zouden we wat jonger zijn geweest en hij nog geen kids hebben uit zijn eerste huwelijk, dan was het misschien wat anders geweest, maar zo ligt het hier dus niet. Stel dat mijn man komt te overlijden, en ik zou een nieuwe man ontmoeten, dan zou ik -zeker gezien mijn leeftijd- echt niet opnieuw nog weer aan kids beginnen. Bij overlijden van een kindje zou ik niet gauw om die reden opnieuw voor een kindje gaan: een ander kindje vervangt een overleden kindje niet, vind ik een zeer slechte reden om alsnog weer kids te willen krijgen, (tenzij er dan qua leeftijd weer zo weinig tussen zit dat het op een natuurlijke manier past in je gezin).
ik ben 25 en me man 27. En ik vind het wel goed zo met onze 3 kinderen. En me man ook wel, maar ik merk ook wel aan dingen dat hij weer twijfeld. Hij zegt elke keer wel ja ik laat me helpen maar hij doet het niet....ik ben van de pil af en kom ook niet meer aan de troep, ik wil geen hormonen rotzooi meer in me lichaam want ik krijg dan last van zoveel dingen. Aangezien er hier dus geen 4e zal komen, moet hij zich toch laten helpen anders zit de kans er in dat ik toch eens zwanger zal raken. Maar hij kan de keuze maar niet maken. En ik durf me niet te laten helpen omdat het dus echt definitief zal zijn en bij me man er altijd nog een kans is om het ongedaan te laten maken. Dus het is hier even moeilijk geen zwangerschap meer, maar man laat zich ook nog niet helpen. Wat ik aan de ene kant wel snap misschien vanwege zijn leeftijd, andere kant hij was altijd degene die het hardst riep dat er hier geen 4e zou komen, en nu puntje bij paaltje twijfeld ie volgens mij.....
Mannen zijn erg bang voor dat gepruts aan hun geslachtsdeel, volgens mij. De mijne iig wel, maar na een zwangerschap en bevalling, kon hij er toch niet onderuit dat ik mijn deel pijn en moeite wel gehad had al... Ik zou zeggen: afspraak voor hem maken, voor op zijn minst een informatief consult. Hem dat even laten weten, dat je dat gaat doen, en dan is het meestal wel OK....
Ja hij is ook bang voor het gepruts aan hem. hij heeft al een hekel aan ziekenhuizen. Maar goed hij had altijd gezegd dat hij zich zou laten helpen als we compleet waren, dus ja het is het een of het ander haha....
mijn man zegt altijd dat hij dat wel wil doen. en dat gebeurd in de toekomst ook maar ik vraag me alleen nog af heeft het ook effect op je ongesteldheid??? ik zou het ook wel willen maakt mij niks uit, wil graag van die rotterige pil af!!!
Ik ben er al vanaf, no way dat hier nog die troep in me lichaam komt. Echt veilig is het op dit moment niet dus me man moet maar eens de knoop gaan doorhakken haha....
Mijn man is ook zo'n lekkere held en dan stel ik vaak een ultimatum: als jij dan en dan niet zelf een afspraak hebt gemaakt, plan ik 'm voor je in. Dat helpt meestal wel en soms maak ik dan idd een afspraak voor 'm
Ja ik wil ook wel een afspraak voor hem maken, want dat zou ik toch uiteindelijk moeten doen omdat hij altijd werkt overdag. Maar hij moet er wel zelf 100procent achter staan snap je? hij is nog maar 27 dus ik wil wel dat hij het zeker weet....als hij mij zegt dat ie het echt 100procent zeker weet dan maak ik meteen een afspraak voor hem, zorg dat er iemand met hem mee kan. Dan zal het zo klaar zijn (hoop ik haha)....