Sinds wij weten dat onze baby een meisje is praat mijn vriend helemaal niet meer over de baby. Hij had een sterke voorkeur voor een jongen omdat hij zich geen leven met een meisje kan voorstellen. Ik heb een echte MAN om het zo maar te zeggen en hij zag zich helemaal met zijn zoon op het land werken enzo. Een meisje was ook prima maar daar had hij geen beeld bij, dat snap ik opzich wel. Maargoed, voordat we wisten dat ons kind een meisje is had hij het vaak over zijn zoon in mijn buik en nu heeft hij het NOOIT meer over de baby. Hij was echt in shock toen we erachter kwamen dat het een meisje is. Hij zegt wel heel blij te zijn maar dat hij gewoon geen beeld kan vormen met hoe het zal zijn zeg maar. Ik kraak mijn vriend ook zeker niet af want ik weet dat hij blij is met ons dochtertje maar ik weet niet echt hoe ik er nu mee om moet gaan. Iemand tips of ervaringen?
Hier geen tips of ervaring.. Manlief hoopte bij de 1e op een meisje (kregen we ook) en bij we 2e op een jongen(weer had hij geluk) Maar verder praat manlief ook niet over de baby, hij geeft aan er geen gevoel bij te hebben..... En krijgt hij ook niet eerder dan dat straks de baby er is. Voor mij soms wel lastig om eerlijk te zijn. Ik denk dat hij in de zwangerschap maar 2x heeft gevoelt dat de beeb zo beweegelijk is... Geen tip of evaring, zal het rustig op je af laten komen.. Als eenmaal jullie tutje er is dan is je vriend er zeker wel wijs mee!
Sinds wanneer weet je dat je een dochter krijgt? Dat vraag ik omdat mijn man echt dacht dat het een jongen zou zijn en even om moest schakelen. Na een dag of wat was hij gewend en sinds het wennen vind hij het super om een meisje te krijgen... Dochters zijn immers van papa (zijn theorie). Ik was overtuigt van een meisje en had waarschijnlijk net zo moeten wennen als het een ventje zou zijn. Als het al langer is, dan eens aangeven dat je dit opmerkt en vragen waarom... Je kunt immers ook met een meid op het land werken en stoere dingen doen... Voor mij is het echt onzin dat zo iets alleen voor jongens is... Zeg niet dat hij dat zo denkt, maar het misschien hard op benoemen, zou met dat besef kunnen helpen.
Wij hebben een dochter en twee zoons, nr. vier in aantocht. Maar m`n man gaat met dochter regelmatig mountainbiken en wat jongensachtige doet ze voor de jongens echt niet onder. Komt vanzelf goed, denk ik. Mijn man is ook niet zo`n prater, dus over de zwschap praten doet hij bijna nooit, iedereen is wat dat betreft weer anders. Soms baal ik er echt wel van, maar als ik het maar relativeer en zie wat hij wel doet, valt er prima mee te leven. Ik zou `m niet willen inruilen voor een ander, in elk geval!
Wat raar zeg, had hij niet van te voren kunnen denken dat er 50 % kans was dat het een meisje werd. Vind het zo raar mensen die al over een jongen of meisje praten voor ze uberhaupt het geslacht weten.
Euh, ik snap die: Ik heb een echte MAN niet.. Ik vind er weinig echt man aan als ie zich zo aanstelt omdat ie een dochter krijgt ipv een zoon. Sorry...
Veel mensen hebben dat hoor, vooral bij een eerste. Een man wil het liefst een jongen en een vrouw zou het liefst een meisje krijgen. Er zijn natuurlijk ook mensen bij wie t niet uitmaakt, of bij wie t andersom is, maar vaak zie je toch wel dat standaardbeeld. Als het dan anders blijkt te zijn, is dat voor de een even omschakelen en wennen, terwijl een ander er helemaal van slag van is. En veel mannen zijn sowieso weinig betrokken bij een zwangerschap, vooral de eerste weken. Je ziet dan nog niet zoveel, kan nog niks voelen schoppen en soms is het vooral de wens van de vrouw om een kind te krijgen en vindt de man het allemaal wel best. Voor veel mannen is het een ver-van-hun-bed-show en kunnen ze er echt pas echt van genieten als de baby geboren is. Mijn man is de eerste weken ook best wel afwachtend geweest, maar dat was vooral vanwege zijn angst dat het mis zou gaan. Zodra de 20-weken echo was geweest, kon hij pas echt blij zijn en genieten van schopjes enz. Hij is wel vanaf het begin heel brtokken geweest (ging elke controle mee, ook omdat mijn start niet zo goed was en ging netjes mee naar de partneravond van de zw.gym). Wij dachten trouwens beiden dat t een meisje zou worden en het bleek een jongetje te zijn. Moesten we beiden aan wennen, maar een teleurstelling is het nooit geweest. Maargoed, mijn man is een emotioneel persoon en een beetje een metroman, niet echt een MAN om het zo maar te zeggen.
Mijn vriend hoopte ook op een zoon. Toen we hoorden dat we een dochter zouden krijgen was dat voor hem erg wennen. Hij had een paar dagen nodig maar hij is nu super trots. Hij heeft het ook veel over de kleine en praat elke avond tegen onze dochter. Ook legt hij graag zijn handen op mijn buik en is dan heel blij als hij haar voelt schoppen. Geef je man de tijd om aan het idee te wennen, het komt echt goed
Hier geen ervaring, mijn vriend wilde graag een dochter maar wij krijgen een zoon. Sinds hij weet dat het een jongen is, is hij ontzettend blij en nu ak trots op "zijn" zoon. Geef je partner de tijd, voor mannen is het krijgen van kinderen anders dan voor vrouwen. Wellicht kan je de leuke kanten van een dochter belichten mbt vader/dochter relaties .
Misschien heeft het tijd nodig Grappig feitje is wel dat veel meisjes juist naar hun papa trekken en ook hier een echt papaskindje.. Vriendlief is ook zot op dr hoor maar misschien is dat een beetje een troost.. Wellicht wordt t beter
Mijn vent heeft heel sterk het gevoel dat het een jongen wordt en daarom vroeg ik hem laatst of hij een voorkeur had voor geslacht. Zijn antwoord was 'maakt me niks uit, ik ben met allebei even gelukkig. En ik denk dat hij het ook echt meent. Hij wil ook absoluut niet weten wat het wordt.
mijn man net zo, omdat ik hem onderhand (8jaar samen) wel zo'n beetje ken had ik hem er al helemaal opvoorbereid de eerste 20 weken dat het vast wel een meisje zou zijn zodat de shock midner groot zou zijn als dat inderdaad het geval was. Dat hielp heel erg maar bleek uiteindelijk niet nodig, anyhow voor jou nu te laat... Over het niet praten, ik merk dat manlief het nog wat onrealistisch vind immers hij zeult er niet de hele dag mee rond. Nu heb ik intussen wel zo beetje geleerd alles letterlijk te zeggen (licht autistisch hierzo ) dus plof gewoon naast hem neer en zeg doe je hand eens op de baby. Zegt tie nog leuk ik voel er toch niks van, nee maakt niet uit jij niet maar de kleine merkt jou wel op En gewoon zelf voortdurend het gespreksonderwerp aansnijden en dan bedoel ik ook echt in alles wat je maar kunt bedenken. Praat over het kind alsof het er al is (is namelijk in weze ook al zo) Wat ook helpt voor mannen is (als je de naam van je dochter al vast staat) die naam te gebruiken ipv 'baby' dan krijgt het ook meer feeling. Tja en voor de rest geef het tijd. Het is sowieso al anders als man of als vrouw de hele zwangershap, los van of je in verwachting bent van het geslacht waar je voorkeur naar uitgaat is het voor mannen toch al lastiger.
Mijn vriend was ook zichtbaar overdonderd toen we bij de eerste te horen kregen dat het een meid was. Hij had echt op een jongen gehoopt, vanwege de stamboom, familienaam, eer, traditie blablabla. Het heeft even wat tijd gekost voor hij eraan gewend was en dat merkte ik vooral in het afstandelijke mbt de zwangerschap, maar zodra ze geboren was, zijn hij en zijn meisje onafscheidelijk. Zitten als het even kan constant op elkaar geplakt en volgens mij als hij nu nog kon wisselen zou hij voor geen goud zijn meisje willen inruilen voor een ventje Meisjes zijn over het algemeen veel meer papaskindjes. En hij voelt zich des te meer man want hij is de grote sterke papa die zijn kleine meisje(s) mag beschermen Wat ik hierboven lees klopt ook, het kindje bij de naam noemen maakt het wat echter. Wij hebben nu nog geen naam voor de tweede en vriendlief weigert om het erover te hebben. Ik wil juist die naam zsm hebben staan zodat het ook weer allemaal een stapje echter wordt, hij haar ook bij de naam kan noemen. Zo ging het bij de eerste nl ook, zodra de naam vast stond was het opeens heel anders, veel persoonlijker. Mijn zwager en schoonvader zijn allebei echte macho's, en beiden ook helemaal gek op onze dochter. Overigens vind ik dat het mooiste wat er is, zo'n grote macho zien smelten omdat een klein meisje met open armen op hem af komt gerend
Helaas zit er soms nog steeds de oubollige cliché gedachtes bij mensen... Maar ik zou me er niet teveel druk over maken. Geniet lekker van deze tijd en zolang hij je helpt en lief is voor je, zou ik hem lekker even laten. Voor vele mannen is de periode van zwangerschap iets vreemds. Mijn vriend heeft dat ook, is echt super lief voor me, maakt kruikjes, masseert me rug, maakt ontbijtjes, echt alles wat ik nodig heb. Maar praten tegen en handen op de buik, weinig, ook als hij het voelt schoppen, dan vind ie het eerder vreemd dan dat het hem iets doet. Van andere vaders om me heen hoor ik dat ook en die zeggen allemaal dat op het moment dat de baby voor het eerst in hun armen lag, jongen of meisje, het liefde op eerste gezicht was. En de paar mannen die ik ken die ook moeite hadden met het krijgen van een meisje, nou die kleine dametjes worden nu op handen en voeten gedragen door deze mannen, het zijn hun prinsesjes.. Mijn vriend wilde namelijk ook veel liever een jongetje dan een meisje. En ben voor hem een beetje gaan rondpeilen en bij anderen gaan vragen. Nu we weten dat het een zoontje wordt merk ik niet echt een grote verandering bij hem, het is allemaal net zo vreemd als ervoor. Kortom heb er vertrouwen in, laat hem maar lekker gaan, het gaat best goed komen allemaal.. En er bovenop springen kan alleen maar stress veroorzaken voor jullie beide. (Althans bij mijn vriend werkt dat namelijk helemaal niet als ik dat doe. Daar wordt hij alleen maar standvastiger en koppiger van. Als ik hem gewoon laat dan komt hij er altijd vanzelf wel weer mee.) En zolang hij lief is voor je, zou ik me lekker ontspannen en ervan genieten. Dan maar met je vriendin leuke kleertjes kopen en je storten in de strikjes en dergelijke. Ik wens je een hele mooie tijd toe, geniet van de eerst schopjes in je buik en alle andere mooie momenten die nog gaan komen.
Lieve meiden, ontzettend bedankt voor jullie lieve reacties! Ik heb hier echt wat aan en heb alles heerlijk zitten lezen. Mijn vriend is hartstikke lief voor me, dat zeker! Ik laat hem inderdaad gewoon maar en het zal vanzelf wel los lopen. Ik laat hem nu soms een kusje op mijn buik geven en dat doet hij ook echt heel lief. Het helpt ook dat ik hem absoluut begrijp en ook niet boos op hem ben. Ik laat hem in zijn waarde, dat doet hij ook bij mij en na het lezen van jullie verhalen ben ik al een stuk geruster en maak me veel minder druk erom. Nogmaals bedankt! Ik ga jullie tips zeker toepassen!!!
Manlief maakt het niet uit wat het wordt. Als het maar gezond is. Hij was vanaf het begin al aan van mening dat het een meisje zou worden. En daarvoor had hij de volgende redenering. Ik ben eind mei uitgerekend. En eind mei komt ook het vakantiegeld. En alle vrouwen zijn gek op geld zei hij dus het moet een meid worden zei hij. Heb natuurlijk blauw gelegen van het lachen. . Ik was juist in de veronderstelling dat we een jongen zouden krijgen. En bij de 20 weken echo was heeeel duidelijk een meisje te zien. Riep hij tijdens de echo: zie je wel ik heb gelijk. me redenering klopt. Toen hij de vk had uitgelegt wat zijn redenering was moest zij ook vreselijk lachen.
Heb je je opgegeven voor een zw. cursus? Ik heb dat toen gedaan en hem gezegd dat er een partneravond was. Ho betrokken en lief hij ook was, hij zag dat niet zitten haha. Maar toen de avond dichterbij kwam en ik zei dat alle mannen van de andere dames ook kwamen ging hij ook. En het was meer zenuwen dan dat hij e rniet geintereseerd was. Uiteindelijk vond hij het heel leuk! Dus ook dat is een aanrader. Niet zo'n gezamenlijke cursus, maar misschien dus wel een met een partneravond.