wat lief, dank je. Ja, het ging snel, had het niet verwacht maar kreeg met 14 wk echt een beginnend buikje en hoef ik het de mensen die het nog niet wisten (bij mijn sport bv) niet eens te vertellen We hadden geluk met een prachtige echo. Ze kon het kindje heel goed zien (tip: ga met een heeeel volle blaas). Het zwaaide met beentjes en armpjes en je had het gezicht van mijn vriend moeten zien! Echt, die zorgen zijn dan best een tijdje over, maar ach, dan komen er andere zorgen. Die zijn wel minder erg vind ik. De angst voor een miskraam in het begin, is groter dan nu de angst voor een kindje waar iets mis mee is (dat zouden ze misschien met 20 weken echo zien, maar ook daar kunnen ze niet alles op zien). Want de kans daarop is gewoon zoveel kleiner. De kans op een mk voor 12 weken is iets van 10%, terwijl op mijn leeftijd de kans op Down bv. 0,1% is. Niet het paard waarop je gaat wedden, of wel? Waar het op neerkomt is dat we nooit garanties hebben. Als het kindje er is zul je denk ik nog wel bezorgder zijn en af en toe wensen dat het nog veilig in je buikje zat en niet in de boze wereld waar je er niet altijd bij kunt zijn Ik zie mezelf er wel voor aan hoor. Ben ook echt een angsthaas
Wijze woorden, Evenstar. Ik denk dat die zorgen nooit meer ophouden nu. Geeft ook niet, gelukkig krijgen we er veel voor terug. Wat fijn dat je zo'n superecho had. Een hele volle blaas?! Ga ik regelen!
Ik was van de week ook in de Stress (jaja, met de hoofdletter S). Wat was het geval....ineens deden mijn bombonella's bijna geen pijn meer. Ja hoor, het gaat fout, dacht ik direct. Hier op zp werd ik gelukkig al gerustgesteld dat dat heel normaal is en dat de pijn vast wel weer terugkomt... En ja hoor, ze doen nu alweer een stuk zeerder (weet niet of ik er blij mee moet zijn of niet, haha ).
Haha herkenbaar Mermaid! Als mijn borsten minder pijn doen, of ik al een paar uur niet misselijk geweest ben, haal ik me van alles in mijn hoofd. Maar we kunnen niets anders dan afwachten..... En hopen!!!! En elke dag die voorbij is, ben ik toch weer blij, dat het die dag toch nog goed gegaan is...
We hebben hem idd vandaag gehad. Gisteren was ik er nog bijna van overtuigd dat het niet goed was. Bij elk ongemakje dacht ik dat het fout was, maar we hebben vandaag gelukkig de bevestiging gekregen. We zagen heel mooi het hartje kloppen. Hij kon de vrucht niet heel duidelijk in beeld krijgen omdat ie behoorlijk tegen de wand aan lag, maar van wat we hebben gezien is de lengte zoals ie moet zijn en het hartje doet het goed. Ben nu dus weer behoorlijk gerustgesteld. 15 september hebben we de intake van de prenatale screening en krijgen we weer een echo. Als die ook goed is, gaan we het wereldkundig maken. Mag ik jullie een genante vraag stellen? Hebben jullie al sex gehad sinds jullie zwanger zijn? We hebben het deze week voor het eerst gedaan (was er wel bang voor hahaha, bang dat het vruchtje los zou laten als mijn baarmoeder samen zou trekken!) en naderhand had ik een beetje krampjes (heel lichtjes). Ik vroeg me af of dat normaal is.
Ik merkte al vrij snel aan mijn borsten dat mijn tepels echt groot worden! Ik had altijd mooie kleine plakkertjes (woorden van mijn man ) maar ze zijn nu al bijna twee keer zo groot! En idd, ze doen niet altijd pijn, maar wel vaak. Vooral als ik net mijn beha uit- of aandoe. Wanneer moet je eigenlijk aan een zwangerschapsbeha gaan denken? Je borsten zijn immers één van de eerste dingen die veranderen.
Fairytale, wat fijn dat de echo goed is gegaan! Nog een paar weekjes geduld en je kan eindelijk echt wereldkundig maken dat je zwanger bent! Leuk! Hahahaha Mermaid, net als jij had ik ook Stress van de bombonella's (hahaha) omdat ze in gevoeligheid veranderd zijn (=minder geworden). Jeetje, wat heb ik me druk gemaakt de afgelopen week. Het gaat nu wel beter gelukkig, hoewel de zorgen ook weer niet helemaal weg zijn. Maar goed, dat hoort er bij geloof ik. Ben duidelijk niet de enige! Wat me gerust stelt is dat ik langzaamaan steeds meer symptomen begin te krijgen; vandaag ben ik voor het eerst echt heel moe bijvoorbeeld, en mijn lichaam vraagt sneller om eten zelfs als ik een uurtje daarvoor nog bomvol zat voor m'n gevoel. Heb ook vaker een zware onderbuik en nu voel ik steekjes in m'n stuitje (wat me dan weer enigszins zorgen baart, ahum). Sinds mijn vriend en ik weten dat ik zwanger ben, hebben we nog geen sex gehad Ergens wil ik wel, maar het voelt allemaal nog te fragiel. Eigenlijk durf ik het nog niet. Stom he?
Ik heb mijne geloof ik bij 12 weken gekocht, maar eerder had het allang gekund. Maar, ik was een kleine A (en dat op een heel lang lijf), en meegroeibeha's heb je meestal pas vanaf cup B. Ik heb een tijdje gehad dat ik echt uit mijn eigen bh puilde en dat een meegroei nog te groot was (bij iets van 7 weken). Tip: de meegroeibeha's van Prenatal (heten Anita). Ik heb een mooie, eenvoudige zwarte. Hou niet van franje maar heb al veel lelijke beha's gezien. Die zijn 35 euro. De verkoopster zei wel dat ik mogelijk over een tijdje hier ook weer uitgroei. Maar met een beetje spelen met de bandjes (losser doen op de rug en die schuifjes wijder zetten).