gewone bevalling / keizersnede

Je kunt het in elk geval bespreken met de verloskundige of gynaecoloog, en als er goede redenen zijn wordt dat ook hier wel gedaan, ja.

 

Wat is bijvoorbeeld een goede reden dan?

 

Een keizersnede zou ik nooit aanvragen. Hoe bang ik ook ben voor de bevalling. Bij mijn eerste kind liep de bevalling uit op een keizersnee en ik kan zo een lijst nadelen opsommen:

- het is een serieuze buikoperaties met de risico's die bij een operatie horen. (een gewone bevalling is minder 'gevaarlijk')
- De herstelperiode duurt lang, zeker zes weken.
- Je krijgt je kind pas na 1 a 2 uur te zien en dan mag je het pas vasthouden.
- Je mist dus de eerste testjes, het wegen, meten, aankleden, etc.
- Ik was stoned van de morfine en vond de eerste vier dagen mijn eigen kind 'wel leuk', meer niet.
- borstvoeding komt minder goed op gang.
- Ik kreeg ook nog eens een wondinfectie... na een week tobben met koorts, bleek dat in de wond vuil zat.
- Litteken op je buik, slappere spieren dan na een gewone bevalling.
- Meer kans op een miskraam bij een volgende zwangerschap.

Als ik dan op kraamvisite ben bij vrouwen die op dag vijf alweer helemaal 'het vrouwtje' zijn, was ik wel een beetje jaloers ja...

Maar goed, als ik geen keizersnee had gehad, waren mijn zoon en ik er niet meer geweest, dus ik ben blij dat deze mogelijkheid er was. Maar uit vrije wil een keizersnee kiezen? Nee!

 

Ik zou ook nooit zomaar voor een keizersnede kiezen. Het is idd zoals hierboven al werd gezegd een serieuze ok met de daarbij behorende risico's.
daarnaast zou ik het gevoel, dat mijn kindje na 'hard werken' op je buik wordt gelegd nooit willen missen. Hoe pijn de bevalling daarvoor ook heeft gedaan.

 

vind het persoonlijk een beetje vreemd om voor zo'n zware ingreep te kiezen.
Tegenwoordig kun je in nederland om pijnstilling vragen net als in Amerika dus waarom dat een keizersnee.

Denkniet dat ze hier snel een ks uitvoeren mits er een hele goede reden is zoals zwangerschapsvergiftiging of een kindje wat de bevalling niet aan kan.

 

Volgens mij word een keizersnee pas toegepast als t echt niet anders kan..
Tis geen kattepis, als ik zo hier boven net al wat las..

 

[QUOTE=Marlett;5151919
Als ik dan op kraamvisite ben bij vrouwen die op dag vijf alweer helemaal 'het vrouwtje' zijn, was ik wel een beetje jaloers ja...

Ik was na 5 dagen lang nog niet weer het "vrouwtje" hoor! Het heeft bij mij zeker 9 weken geduurd voordat ik me weer een beetje redelijk voelde, dus het kan ook anders.

Maar ik zal dus nooit "zomaar" om een keizersnee vragen. Het is idd nogal een operatie.

 

Volgens mij is dat in Nederland in elk geval geen optie en mochtd dat wel zo zijn is ook mijn advies om het niet te doen!

Ik heb een spoedks gehad en vond het al met al rampzalig. HIer ook de jaloezie toen een kennis na 1 week (!) alweer op de fiets zat.. Het herstel van een ks moet je niet onderschatten, ik kon de eerste 10 dagen echt nog niks zelf.

 

@Balou, Klopt, het is bij iedereen anders natuurlijk. Maar bij een keizersnee kon ik de eerste vier dagen niet eens zelf staan. Ik voelde me behoorlijk machteloos.

Bij een natuurlijke bevalling kun je ook best nog een tijd niet "het vrouwtje" zijn, maar ik denk dat over het algemeen geldt: sneller op de been na een natuurlijke bevalling dan na een keizersnee.

 

Hier 1 spoedje en 1 geplande en zeker die 2de ks vond ik eitje... de eerste was wel oke, had vooral geestelijk een opdonder omdat ik al 2 dagen bezig was met een inleiding die niet vlotte. Het kan dus ook reuze meevallen wat niet wil zeggen dat ik het zou preferen boven een natuurlijke bevalling. Voor mij voelen die 2 ks echt voor de makkelijke weg kiezen... al was het niet echt een keuze maar noodzaak. Als het kon beviel ik met alle liefde gewoon. Ik was na 3 dagen echt wel al het vrouwtje op wat slapheid na. Ik stond na dikke 12u naast mn bed en dat is geen stoerdoenerij, ik voelde me top.

Hier in NL doen ze eigenlijk alleen een ks met een goede reden en kijken ze altijd naar wat het beste is voor je kind. Een ks is dat vaak niet want een natuurlijke geboorte geeft meestal een betere start.
Goede redenen zijn als je of jij kind in zo´n slechte conditie is bijv. hellp, verder dwarsliggers natuurlijk en vaak ook wel stuitekindjes en vrouwen met een te smal bekken (al kom je daar vaak pas tijdens de bevalling achter dus wordt het een spoedje)
Meestal in NL besluiten ze tot een ks tijdens de bevalling en na 1 ks is de kans op herhaling natuurlijk wat groter (ligt aan de reden)

 

Volgens mij kun je in NL hier niet zomaar voor kiezen. Tenzij er echt een hele goede reden is, zoals hierboven al beschreven, stuitligging, dwarsligging en smal bekken.

Mijn bevalling is geeïndigd in keizersnede. Zou hier nooit voor kiezen, is toch een fikse buikoperatie. Eerder is al beschreven wat nog meer de nadelen zijn.
Hier altijd heel graag 2 kindjes gewild en vrij snel achter elkaar. Echter gezien een volgend kindje ook via keizersnede zal moeten, is hier de twijfel voor een 2e, ondanks dat we dat wel heel graag willen. Sowieso zal het niet meer vrij snel achter elkaar kunnen, maar moet er ook niet aan denken om over bv 1,5 jaar alweer op die ok - tafel te liggen.

 

Ook hier iemand die een spoedkeizersnee heeft ondergaan, Kylian bleek met zijn 10 pond toch iets te groot.
Ondanks dat is mij de kz heel erg meegevallen, met behulp van mijn krukken stond ik de volgende dag alweer een paar minuten naast mijn bed en kon ik op dag 2 mijzelf verplaatsen (toch handig die krukken).
De pijn viel mij reuze mee zolang ik op mijn rug lag of gewoon zat en was met een paar paracetamolletjes te onderdrukken.

Ik was ook in de veronderstelling dat nummer 2 (die op 9 pond wordt geschat) tzt ook wel met de kz gehaald zou worden.
Maar niets is minder waar, ik mag het gewoon proberen (was wel even overschakelen omdat ik met het ergste rekening hield).
En ik hoop dat het deze keer ook lukt, dat ik dit keer wel mijn kindje haar eerste badje kan geven of er op zijn minst bij ben.
Dat ik wel de eerste testjes kan zien en dit keer wil ik wel eens de eerste zijn die de kleine vasthoud ipv mijn man (sorry liever).

Dus nee ik zou zeker niet vrijwillig kiezen voor een keizersnee.

Groetjes Anita

 

Ik zou ook niet zomaar voor een keizersnede kiezen, maar dat kan in Nederland ook helemaal niet. Persoonlijk heb ik er wel voor gekozen, omdat ik een vorm van reuma heb en überhaupt niet de bevallingshouding aan kon nemen (daar dacht de diensdoende gyn helaas de eerste 19 uur anders over maar dat is een heel ander verhaal)

Ik heb een keizersnede gehad en ik mocht mijn kindjes wel op de ok al zien. Eerst even snel toen ze uit mijn buik kwamen en naar de kinderarts gingen en na de eerste onderzoeken kwamen ze weer terug en mocht ik ze aanraken en even knuffelen.

De onderzoeken waren op de ok naast die waar ik lag, mijn vriend kon dus op-en-neer lopen tussen beide ok's.

Ik heb geen morfine gehad, alleen de ruggenprik en ik was dus ook gewoon helemaal helder.

Zodra mijn bloeddruk goed was, mocht ik al naar de couveuse afdeling. Heb er denk ik nog geen half uur gelegen.

Na 1,5 dag ging mijn ruggenprik uit en een paar uur daarna kon ik al zelf naar het toilet. Lopen ging ook al vrij snel en na een paar dagen kon ik al zelfstandig naar de couv lopen.

De wond genas heel snel. Toen ik hem zag nadat de pleister eraf ging was er al bijna niets meer te zien en ik heb er ook helemaal geen last van gehad. (behalve de eerste paar dagen even op het moment van gaan staan)

Als ik ooit nog een keer zwanger zou worden, zou ik er zo weer om vragen. (denk momenteel niet dat dat gaat gebeuren, maar we laten de optie nog maar even open)

Waarom wil je eigenlijk een keizersnede???

 

Grappig om te lezen, ik denk hier echt heeeeel anders over. Ik heb na 36u poging tot bevallen ook een ks gehad en ben hier zeer tevreden over geweest. De ks zelf vond ik erg spannend en het moment dat ik m'n meissie voor het eerst zag (gelijk toen ze uit mijn buik was gehaald) is het mooiste moment van m'n leven Ze kreeg daarna de agpartest (mijn man was daarbij) en daarna mocht ik haar 5 min. 'vasthouden' (manlief had haar vast, ik kon haar knuffelen en kussen). Het dichtmaken duurde gevoelsmatig erg lang, maar het zal zo'n 3 kwartier zijn geweest. Maar een operatieass. heeft mij 2 foto's gegeven van mijn meissie om naar te kijken in de tussentijd Op de uitslaapkamer werd ze gelijk bij mij aangelegd (bv).

Het herstel viel idd wel wat tegen, de eerste dagen gaat het heel snel, in eerste instantie kan je jezelf amper omhoog hijsen en dag 3 sta je zonder hulp op, maar je denkt al snel dat je alles aankan en overbelast jezelf snel. Dag 5 werd ik door mijn lijf terug gefloten. Ok, het litteken doet nog vrij lang zo af en toe wat pijn, maar vriendinnen van mij die natuurlijk bevallen zijn hebben ook nog wel eens last van hun knip... Ik vind het iig draaglijk en alles is nog strak van onder, niet geheel onbelangrijk

Ik krijg bij een eventuele 2e weer een ks en ben daar hartstikke blij mee, geen weeën en pijn, maar mooi een geplande datum waarop mijn kindje ter wereld komt

 

hier een ongeplande en een geplande keizersnee.
De eerste om dat de gyn na 24 uur tobben icm fikse bekkenklachten het flink martelen vond en ingreep en de tweede omdat er meer medische complicaties bij waren gekomen waardoor we zelf mochten kiezen.
Had ik helemaal gezond geweest bij ons tweede kindje dan had ik nooit voor een ks gekozen maar nu was het toch wel fijn om te weten waar we aan toe waren.
De eerste keer was echt drama en ik was behoorlijk van slag dat het me niet gelukt was.
Thuis willen bevallen en vervolgens een ks is echt balen.
Heel veel pijn gehad de eerste keer en de risico's zijn altijd grote bij zo'n grote buikok als een ks.
Zou er dus nooit zo maar voor kiezen!

 

De natuurlijke weg is altijd beter: Ons lichaam is gemaakt om kinderen te baren. Daarom hebben we een vagina en geen ritssluiting op onze buik.

Er zijn genoeg situaties waarin het niet anders kan (neem mijn dwarsligger bijvoorbeeld...), en ik zal nooit beweren dat een natuurlijke bevalling makkelijk is. Maar kiezen voor een pittige buikoperatie terwijl je lichaam het ook prima zelf kan... Ik zou het nooit doen.

Overigens vind ik stuitkindjes nog weer een ander verhaal. Daarbij moet je denk ik in overleg met je gynaecoloog de risico's afwegen tussen een stuitbevalling en een keizersnede. Maar als je kind in een normale hoofdligging ligt en je bent zelf lichamelijk gezond, tja...

Ik heb me neergelegd bij mijn geplande keizersnede, maar ik vind het toch heel jammer dat ik nooit een natuurlijke bevalling zal meemaken. (Vanwege vruchtbaarheidsproblemen is de kans dat wij een tweede kind krijgen zo goed als 0.)