Hallo dames, Vorige maand hebben wij helaas onze zwangerschap af moeten breken ivm anencefalie. Dat is nu 5 weken geleden. Ik heb het er nog best wel moeilijk mee maar ik wilde ook weer vooruit gaan kijken. Nu denk ik echter dat ik al weer zwanger ben maar vind ht lastig dat ik nog niet kan testen. Ik weet ook helemaal niet wat ik daar van zou vinden als ik nu al weer zwanger zou zijn, het was dan ook niet perse de bedoeling nu al maar het kindje zou zeker wel gewenst zijn. ik wist ook niet goed waar ik met deze vragen heen kon dus ik hoop dat jullie me wat kunnen helpen! Groetjes heidie
Ten eerste sterke met het verlies van je kindje. Ten 2de waarom denk je dat je weer zwanger bent? Bezoekje huisarts? Of met bloed prikken kijken of het hcg omhoog gaat?
Heel veel sterkte met het verlies van jullie kindje. Ik zou de vk bellen en vragen of hun je verder kunnen helpen. Of langs de huisarts gaan en vragen of hij een bloedtest wilt doen en over een paar dagen weer om te kijken of je hcg stijgt.
Moeilijk meis! Veel sterkte met het verlies en verwerken. Ik begrijp dat je graag weer zwanger bent, iets moois en positiefs om naar uit te kijken! Maar daarintegen zal het ook weer erg spannend zijn. En onbezorgd zwanger zijn dat zal niet meer gaan. Wij hebben ook een zwangerschap afgebroken, ons meisje had downsyndroom + helaas nog heel ernstig lichamelijke afwijkingen. Op basis van dat laatste hebben wij ervoor gekozen de zwangerschap af te breken. 5 weken daarna testte ik weer positief, kreeg een bloedtest, was idd HCG in mijn bloed te vinden. Clearbleu gaf 2-3 weken aan. Helaas bleek dit alles nog HCG te zijn van de zwangerschap die we hadden afgebroken. Pas 9 weken erna had ik weer witte testen. Hoever was je in de zwangerschap? En ben je inmiddels al ongesteld geworden?
Sorry voor mijn late reactie, snap nu pas hoe deze site werkt! Ik had wat zwangerschapssymptomen die ik sinds de afbreking niet meer had gevoeld.Ik was 20 weken en bij de echo zagen ze dat ons zoontje anencefalie had dus wij hadden niet echt een keuze. Ik wilde inderdaad al testen maar ik wilde mezelf ook negen valse hoop geven omdat ik dacht dat er nog hcg in mijn lijf zou zitten. afgelopen weekend heb ik toch een soort menstruatie gehad en vanmorgen was mijn test negatief. Dus nu heb ik mijn antwoord. Ik had idd al met de vk gebeld maar moest van haar even afwachten tot volgend weekend voor ik naar de ha kon om een bloedtest te doen. Dus vanaf vandaag kunnen we weer vooruit gaan kijken en weten we dat we weer op nul beginnen.Bedankt voor jullie reacties!
Ik dit niet meegemaakt maar wat ontzettend naar voor jullie. Ik wil jullie dan ook erg veel sterkte wensen. *digitale knuffel*
Allereerst ontzettend veel sterkte met dit grote verlies. Ik ben eind Oktober bevallen van ons kindje, helaas niet levensvatbaar. 6 weken later hield ik alweer een positieve test in handen. Behoorlijk in shock, super dankbaar, maar ook ontzettend onzeker. Hoewel ik nooit meer onbevangen zwanger zal zijn, begint het vertrouwen te groeien. Ik probeer uit alle macht te genieten van dit wonder, maar de angst om hier weer door heen te moeten is nog steeds volop aanwezig. Ik herken de dubbele gevoelens. Je wil je overleden kindje niet vervangen, maar je wil wel ergens heen met deze moedergevoelens. Ik wilde zo graag een kindje in mijn armen waar ik wel voor mag zorgen. Zoals je ziet, ben ik er nog lang niet. Maar al wel op weg Volg je gevoel meid, de angst en zorgen zullen voorlopig (vrees ik) toch op de voorgrond staan. Gelukkig doet 'tijd' heel veel voor je. Ik wens je nogmaals heel veel sterkte in deze moeilijke, zware en onzekere tijd. Dikke knuffel!
Wat afschuwelijk voor je. En wat erg dat het niet bij de termijnecho is gezien, deze afwijking is toch vrij duidelijk te zien met een echo Ik hoop dat je gauw een gezond kindje mag verwelkomen.
Diazz, zo voelt het inderdaad . Ik was er al helemaal op ingesteld om dalijk mama te zijn en dat gevoel is er nog steeds heel erg maar tegelijkertijd mis ik dit kindje ook heel erg. Ik geloof idd wel dat een tweede zwangerschap niet meer zo leuk en onbezorgd zal zijn als. deze was maar ik hoop dat die angsten minder worden als ze me verteld hebben dat een volgend kindje niet dezelfde fatale aandoening heeft. Ik wilde vanmorgen ook heel graag dat de rest nog positief zou zijn, maar misschien wilde ik dit wel te graag nu. Ik vind het dan ook heel moeilijk om nu weer opnieuw te moeten beginnen en er niet aan te denken. Jij bent idd al weer eventjes op weg en ik hoop dat het allemaal goed komt. en ik denk dat ik mijn tijd ook maar af moet gaan wachten dan.
Op zich zou dit te zien kunnen zijn bij 11 weken ongeveer. Maar alleen in het ziekenhuis, de verloskundige heeft daar de apparatuur niet voor. De volgende keer gaan we dus ook meteen naar de gynaecoloog want anders ben ik daar nooit gerust op!
Sterkte meis! Wat erg om mee te maken. Ik wens je toe dat je snel een gezond kindje in je armen mag sluiten. Knuffel, Joppie!