Oké, met mijn familie heb ik hier ook al over gesproken maar die kennen mijn vader natuurlijk dus die hebben een eigen mening over hem. Ik ben wel heel nieuwsgierig hoe buitenstaanders dit verhaal vinden. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik ongeveer 9 jaar was. Mijn moeder heeft daarna nog wel relaties gehad maar heeft geen kinderen meer gekregen. Mijn vader is opnieuw getrouwd met een vrouw die 14 jaar jonger is dan hij. Samen hebben ze nog 4 zonen gekregen waarvan de oudste nu 12 is en de jongste is 5 volgens mij. Nu zit het verhaal zo in elkaar dat ik nooit een goede band heb gehad met mijn stiefmoeder en dan is dit nog zwak uitgedrukt. Ze is altijd jaloers geweest op de band tussen mij en mijn vader en heeft er alles aan gedaan om dit kapot te maken. Ze is ook altijd verschrikkelijk jaloers geweest op het feit dat mijn vader een dochter had en zij niet. 2 van de 3 zwangerschappen waren dus ook een “ongelukje” volgens haar alleen heb ik dit nooit geloofd samen met de rest van de familie. De band met mijn vader werd heel erg minder door haar toedoen en ik ging er vaak nog naartoe om mijn broertjes te zien. Het was dus niet met heel veel plezier maar meer als verplichting. Ook kwamen ze nooit bij ons. We zijn verhuisd naar een dorp anderhalf uur rijden vanaf hun huis en ze zijn in 4 jaar tijd 1 keer geweest. Aan het begin van dit jaar ben ik getrouwd op een maandag ochtend omdat wij een kinderwens hadden en zo was alle papierwerk goed geregeld. Er was een limiet aan gasten die we mee mochten nemen en dat betekende dus dat we alleen onze meest dierbare mensen mee konden nemen. Logisch dus dat ik mijn vader vraag zonder stiefmoeder dacht ik. Nou, dat heb ik geweten. Ze vonden het belachelijk dat ze er niet bij mocht zijn en we moesten maar iemand anders weigeren. De zus van mijn man werd voorgesteld omdat we haar toch niet vaak zagen. Dat hebben wij dus meteen geweigerd en we hebben aangegeven dat dit onze keus is en dat ze dat moeten respecteren. Lang verhaal kort, ik heb toen een dikke ruzie met mijn vader gekregen en ik heb uiteindelijk besloten dat het beter was voor ons om het contact helemaal te verbreken. Ik heb dus aangegeven dat ze niet meer op de trouwerij hoefden te komen en dat het bij deze voor ons klaar was. In maart kwam ik er achter dat ik zwanger was. Super leuk natuurlijk en omdat ik nog goed contact had met mijn opa en oma van vaders kant hebben we daar vrolijk het nieuws verteld. Oma super blij! Eerste achterkleinkind dus een groot feest voor haar. Ze was al bang dat ze het niet meer mee zou maken. Een paar weken later hoorden we dat het een meisje zou worden, dus weer verteld bij opa en oma en mijn oma was zo enthousiast dat ze het prachtige nieuws aan mijn vader heeft verteld en natuurlijk mocht ze dit doen van ons. Mijn vader wuifde het weg volgens mijn oma. Alsof ik niet meer zou bestaan. Mijn stiefmoeder negeerde haar volkomen en mijn broertjes mogen mijn naam niet eens meer noemen thuis. Ze zijn dus echt bezig met mij te vergeten heb ik het idee. Gisteren kreeg ik telefoon van mijn moeder: groot nieuws! Je krijgt er een broertje of zusje bij! Redelijk sarcastisch natuurlijk want mijn moeder kent de situatie maar al te goed. Mijn eerste reactie was: dat kan toch helemaal niet?! Aangezien ze sinds het begin dit jaar geen baarmoeder meer heeft. Nee, je vader wordt weer vader. Op dat moment wist ik echt niet wat ik moest zeggen. Mijn vader is bijna 50 jaar. Het enige wat ik eerst kon denken was dat het zielig is voor het kindje dat komt. Zo’n oude vader die je al moet delen met 4 andere kinderen moet toch zwaar zijn? Tot het besef wat meer bij mij kwam: ik ben gewoon vervangen. In plaats van contact opnemen met de dochter die je al hebt probeer je gewoon een nieuwe te maken. Ondanks dat ik geen contact met ze heb komt dit hard aan. Hij wordt eerst opa en vervolgens wordt hij een half jaar later vader. Mijn man en ik gaan geen contact met ze opnemen omdat wij er altijd alles voor hebben gedaan om het contact goed te houden. Ik ben mijn hele jeugd bezig geweest met de lieve vrede bewaren daar en mijn energie is op. En dan krijg ik dit er voor terug. Een vader die me vervangt zodra het moeilijk wordt. Ik zou dolgraag contact met hem willen maar ik zie het gewoon niet meer als mijn verantwoordelijkheid. Laat hem maar eens de volwassene zijn. Sorry voor het lange verhaal maar bedankt dat je het hebt gelezen. Ik hoop dat ik het zo iets meer van me af kan zetten en het niet meer continu in mijn hoofd blijft zitten.
Eerlijk? Ik kan me heel goed voorstellen dat je vader enorm gekwetst werd toen zijn vrouw niet welkom was op jou bruiloft.. Zij hoort bij hem, ze hebben kinderen samen, jouw halfbroertjes om precies te zijn. Wat je band ook met haar is, omwille van je vaders liefde voor haar, had je hem in mijn ogen niet voor deze keuze moeten stellen. Het was anders geweest als de relatie niet zo serieus was als de hunne, maar in dit geval hoort ze er gewoon bij... Hoe zit het met je moeder, is zij hertrouwd of heeft zij een nieuwe relatie?
Jeetje! Ik snap dat je je vervangen voelt. Ik zou zn bch zijn die hoopt dat het gewoon weer een jongen is..
Jeetje, wat heftig. Ik kan me dit echt niet voorstellen.. ik begrijp oprecht niet hoe je als vader met iemand kan trouwen die je dochter zo ontzettend haat, dat je iemand zo kiest boven je eigen kind.. dan moet er iets goed mis zijn bij hem Vreselijke situatie, ik leef echt met je mee. Dit is niet niks. Ik vind het heel bijzonder dat je er alsnog zo goed mee om kan gaan. Onwijs veel respect. Ik was allang met mijn hormonale hoofd ernaartor gereden en tekeer gegaan.. Geniet van je zwangerschap, hun familie is het niet waard meid.
Wij hadden de moeilijke keuze al dat we maar 6 personen uit mochten kiezen. Dus 3 per persoon. Dat is niet veel en dan moet je keuzes maken. Mijn moeder heeft een nieuwe vriend. Een hele lieve man die mij nooit als teveel ziet.
Sorry, maar jij weet vast niet hoe het voelt als je een vreselijke stiefmoeder hebt. Ik weet er alles van ts! En ik weet niet of ze jou proberen te vervangen maar snap wel dat het voor jou zo voelt. Hoe is het contact met je moeder? Wel goed zo te lezen?
Dit dus eigenlijk. Draaibde rollen eens om, hoe zou jij je dan gevoeld hebben? Ik vind niet dat je die keuze toen hebt kunnen maken. En tjah, dat ze nog een kindje samen willen, is ook niet zonraar toch? Zo oud is je vader natuurlijk nog niet. Dat de situatie niet ideaal is begrijp ik, maar ik vermoed dat er aan de andere kant ook een verhaal is. Het doet je pijn en ik denk dat er ook een stuk jaloezie bij komt kijken, dat is niet zo vreemd, maar maakt de situatie voor jezelf wel lastiger dan hij in werkelijkheid is.
Hier ben ik het wel mee eens. Overigens is het best raar dat je vader opa word en vervolgens zelf weer vader. Sterkte met de situatie
@loetje @Maasje ik kan me inderdaad wel voorstellen dat als je maar 3 mensen kan uitkiezen je niet iemand kiest die je letterlijk haat- puur uit respect voor hun gezin (die niet eens de moeite neemt om ze te komen opzoeken!). En zoals ik al eerder heb gezegd, jeetje het is je vader! Het zou me een worst wezen wat mijn vrouw zegt in die situatie je bent toch gewoon bij de bruiloft van je dochter!! Ze kan ze niet alle vier kiezen anders had ze dat denk ik zelfs nog wel gedaan. Ik zou ook ontzettend veel pijn hebben gehad door zo’n actie.
Ik weet inderdaad niet hoe dat voelt (gelukkig), maar zie bij de zus van mijn man haar dochters ook de weerzin tegen elke nieuwe partner in het leven van hun ouders, zelfs nu ze volwassen zijn en zelf kinderen hebben. Wij horen nu 1 kant van het verhaal, maar wie zegt dat deze "boze stiefmoeder" ooit een eerlijke kans heeft gehad?
Nou ik begrijp dus echt wel dat je zijn vrouw niet als gast gekozen hebt. (Maandag ochtend betekend 2 gasten per persoon toch?) Als je dan een goede band hebt met je vader dan snap ik dat je hem kiest en bijvoorbeeld je moeder of een goede vriendin. En aangezien de band tussen jou en je stiefmoeder niet goed is/was, mag je hier toch wel een klein beetje begrip voor verwachten lijkt me, ik zou er ook niet om staan te springen. Sommige mensen die ga je gewoon niet begrijpen, hoe frustrerend dit ook is. Wat voor jou heel raar/gek is kan voor haar heel normaal zijn. Ik zou proberen de situatie een beetje los te laten en als je je vader mist, proberen contact met hem te maken om de band enigzins te herstellen. Maar anders zou ik het echt loslaten, hoe frustrerend en lastig dit ook is.
Dat weet ik inderdaad niet maar ik weet van mezelf dat ik mijn stiefmoeder heel veel kansen heb gegeven. Dat zei mijn moeder ook altijd tegen mij. Dat zag ze ook. Tegen mijn broertje deed mijn stiefmoeder nooit zo. Alleen tegen mij. Echt hele erge dingen. Dat deed als kind zijnde veel pijn en mijn vader deed niks. Ik heb het los gelaten want het vrat mij op en het was bij haar pure jaloezie omdat ik echt een papas kindje was.
Drie per persoon is inderdaad weinig en lastig. Maar ik denk dan omwille van je vader dat ik dan ook je stiefvader niet had uitgenodigd en ip darvan een ander dierbaar persoon, ik denk dat je vader zich dan niet zo gekwetst had gevoeld. Of de keuze gemaakt, omdat keuzes in een samengestelde familie ivm de grootte ervan lastig te maken zijn zonder iemand voor het hoofd te stoten, om dan niet op maandagochtend snel te trouwen... Tenminste, ervan uitgaande dat je stiefvader er wel bij was? Zoniet, dan stel ik mijn mening bij en waren alleen je biologische ouders erbij en zijn het gelijke monniken, gelijke kappen
Mijn stiefmoeder en ik hebben niet altijd een slechte band gehad. In het begin ging het super goed. Tot zij in verwachting was van mijn vader en me een beetje probeerde weg te pesten zeg maar. Er werden dingen gezegd als: wij gaan op vakantie, maar jij mag niet mee want je hoort niet bij het gezin. En ik heb daar regelmatig geen ontbijt kunnen pakken omdat haar zoontje anders niet genoeg eten zou hebben voor de hele dag. En zo zijn er veel meer dingen gebeurd als mijn vader niet thuis was. En hoe meer zonen er kwamen hoe erger het werd. Dus nee. Niet iemand die ik op mijn bruiloft zou willen als je maar weinig mensen uit mag nodigen. Ik snap ook heel goed dat het voor mijn vader moeilijk is en dat het hem heel veel pijn doet. Maar dat hij altijd de kant van mijn stiefmoeder heeft gekozen doet mij ook veel pijn. Al vanaf mijn 11e jaar. En natuurlijk ben ik jaloers. Dat geef ik toe. Maar wie zou dat niet zijn als je vader je nooit gelijk geeft, je nooit opzoekt, in het geheim met je moet afspreken omdat zijn vrouw anders boos wordt? Kan me niet voorstellen dat mensen dat oké vinden.
Dit inderdaad. En dat je dan nu vervolgens denkt dat iemand een baby gaat krijgen om jou te vergeten of jou dwars te zitten of whatever. Euhm sorry. Ik vind dat echt een heel bijzondere gedachten gang. Je komt nogal egocentrisch over.
@loetje hij is wel,eegekomen maar mocht niet mee het gemeentehuis binnen omdat er dan teveel mensen zouden zijn. Dit was de keuze van mijn moeder en hem en dat had mijn vader ook mogen doen. Dat heb ik hem ook verteld. Maar dat was niet genoeg.
Oke, dus je vader zit in een moeilijk pakket. En zijn vrouw is jaloers. Daar kun je dan toch anders mee omgaan als dochter als wat je nu doet? En hoe kan je nou van je vader verwachten dat die gaat scheiden van zijn nieuwe vrouw vanwege zijn al volwassen dochter? Ik snap wel dat je stiefmoeder dus een gemeen mens is. Maar jij mag je eigen houding ook wel eens onder de loep nemen.
Waarom zou een dochter dat moeten doen? Alles voor de lieve vrede? Mijn man heeft geen moeder mee. Maar er werd wel verwacht van 2 KINDEREN dat hun al het contact zouden voorzetten.. kom op nee dat horen de VOLWASSEN te doen.
Hier helemaal mee eens. Vind dat ook echt niet kunnen. Buiten dat krijgt je vader heus niet nog een kind om jou te vervangen. Vind dat een tamelijk "ziekelijke/jaloerse" gedachtengang.
Ik zou nooit van mijn vader verwachten dat hij van haar gaat scheiden. Dat heb ik nergens gezegd. Als je goed leest zie je ook dat ik altijd heb geprobeerd de band met mijn broertjes goed te houden en dat betekend dus ook de gemene dingen van mijn stiefmoeder negeren en er het beste van te maken. Toch kan je dit niet altijd doen en is je energie een keer op. En wat mijn vader betreft. Hij had gerust een keer mogen zeggen dat ze op moet houden met sneren geven. Enhij had me gerust een keer op kunnnen komen zoeken ookal is zijn vrouw het daar niet mee eens.