Vanmorgen ging ik even naar de supermarkt. Toen ik naar buiten liep was een vrouw bezig haar protesterende kind uit zo'n boodschappenkarretje met auto te krijgen. Hij wilde niet eruit dus liep ze maar alleen met kinderwagen met broertje of zusje erin naar binnen. Resultaat was een kind dat na een paar minuten huilend in dat autootje zat want mama was gewoon boodschappen gaan doen. Nou dat je je kind wil leren luisteren snap ik volledig. Maar om hem daar nou echt te laten zitten in een halletje van de supermarkt en gewoon je boodschappen te gaan doen? Uiteindelijk kwam een van de meisjes achter de kassa naar het kindje toe en die is samen met hem de winkel in gegaan om zijn mama te zoeken. Ik vond het een beetje ver gaan. Het kindje was een jaar of 3 schat ik...
Ik schrik hier van. Het kind kan in paniek weglopen om zijn moeder te zoeken, wie weet loopt hij wel de andere kant op en raakt hij kwijt. Daarnaast lijkt me dit niet de manier om je kind in een geborgen en vetrouwde situatie op te laten groeien. Vertrouwen is de basis van geluk, zeggen ze wel eens... Sneu voor het kindje .
Maar dat is lastig! Want als je zegt dat je wegloopt in een impuls(want je moet toch iets op zo'n moment..) kan je ook niet blijven staan. Negatieve aandacht is natuurlijk ook aandacht, lijkt me moeilijk!! Ik zou dan toch om een hoekje wachten ofzo.. Wat zouden jullie dan wel doen?
Hem rustig uitleggen waarom hij niet daar kan blijven. En hem aanbieden dat hij mee mag helpen met de boodschappen pakken en in de wagen doen bijvoorbeeld.
wat ik zou doen: wij zijn van het afspraken maken, als zij iets wil, bv in zo'n beweegauto voor de super, dan spreek ik af dat het mag, maar wanneer mama weer verder wil dat we dan ook gaan. Dit pas ik zo altijd toe. Wat ook helpt is dat ik nooit haast heb, ik werk niet en daarom veel tijd voor inbreng van mijn dochter.
ik weet niet hoor, het is zo makkelijk oordelen als je het zelf niet bent. moeder zal er echt wel over na hebben gedacht, dat doen we immers allemaal.
Maar wat nou als deze manieren helemaal geen effect hebben?? Mijn oudste die kon echt gewoon blijven zitten op zon speelding bijvoorbeeld. Achteraf is dat gedrag ook niet gewoon maar komt het door zijn beperking. Maargoed, als je kind er gewoon echt niet af of uit gaat?? Wat dan? Snap je wat ik bedoel?
Maar wellicht is deze driejarige zo overstuur dat dat al niet meer helpt. Hier hebben we ook dat soort boze buien en dan helpt er maar 1 ding: en dat is mijn zoontje met rust laten en de bui uit laten zetten. En meestal komt ie dan vanzelf naar me toe. Stond deze moeder echt niet om een hoekje dan? Ik kan me toch niet voorstellen dat iemand rustig boodschappen gaat doen terwijl je je kind achterlaat in zo'n kar. Maar wellicht zit deze mamma ook wel op ZP. Ben benieuwd hoe ze het dan vind als er een topic over haar wordt geopend.
Nee vindt ik ook niet kunnen..ik bedoel er rijden ook auto`s daar? Hier hebben ze gewoon te luisteren...thuis op straat...bij de koningin! Ik eis gewoon dat ze naar me luisteren. Klinkt heel erg hahahah maar ik ben best streng hierin en het maakt me ook niet uit waar ik ben. Vaak zie je ook dat ouders zich schamen en hun kind daarom niet aanpakken. Daar heb ik geen last van hahahah
dan haal ik haar eraf en neem haar mee de winkel in. Die lilliputter van mij neem ik zo onder mn arm mee. Is hier gelukkig nog niet nodig geweest. En als dat niet werkt zou ik hem apart zetten en er bij blijven staan tot hij van plan is om te luisteren.
idem.. of een beetje aan het begin van de winkel blijven. Geen idee of die moeder heel ver was maar ik zou dr mooi laten zitten.
Hihi ja hier kan ik me in vinden, heb alles wel een keer geprobeert bij mijn mannetje. Dus langzaam weglopen (toen kwam er een man aan die hij zo eng vond dat hij achter me aan is gerend en dit NOOIT meer heeft gedaan) en toen ik eigenlijk wilde stoppen en omdraaien kwam hij er dus alweer aan. Dit was toen hij de andere kant op wilde in de stad. Met die speeldingen buiten de supermarkt bijvoorbeeld werkte onder de arm pakken het beste.. Hihi dan moet je dus wel met een krijsend kind de supermarkt door maar je bent hem iig niet kwijt!
Mijn vader deed dat ook altijd op deze manier, maar bleef dan wel om het hoekje wachten. Mooi wel dat ik dan ging luisteren!! Totdat ik er dus idd achterkwam dat ie om de hoek stond... Ik zou eigenlijk niet weten hoe ik het met m'n dochtertje zou doen... In ieder geval zou ik haar nooit uit m'n oog verliezen. Van te voren goede afspraken maken, denk ik.
als ze echt boodschappen is gaan doen en het kindje niet meer in het zicht had, heeft ze daar mi niet over nagedacht. Ik ben er niet bij geweest, maar ga even uit van het verhaal dat ze haar kind echt heeft laten zitten en weg is gelopen en haar kind niet meer kon zien. Dan ben je in mijn ogen echt onverantwoordelijk. Een kind van 3 kan zulke gekke dingen doen, dat kun je niet voorspellen.
Ja hoor zou hem gewoon laten zitten. Ik ga niet worstelen met 1 kind onder de arm en 1 in buggy en nog eentje? had ze bij zich toch..? Klinkt allemaal geweldig dat geborgen opvoeden maar af en toe moet je even wat anders verzinnen.
Of wat te denken van allerlei andere gekken die buiten rondlopen. Ik zou het mezelf nooit vergeven als er dan iets zou gebeuren. Moet er niet aan denken.