Hallo allemaal, ik zal mij even kort voorstellen, ik ben 37 jaar en al moeder van 2 jongens ( 10 & 7j) Ik heb sinds een paar jaar een nieuwe relatie en willen we ondanks onze leeftijd toch proberen om samen een kindje te krijgen. Los van mijn leeftijd heb ik PCOS en hebben we onze eerste afspraak staan bij de gynaecoloog. Ik hoop hier meer contact te krijgen met andere vrouwen die er ondanks hun leeftijd toch voor willen gaan om (nog) een kindje te krijgen. veel liefs Lizz
Hey Lizz, Ik ben zelf 37 en heb een zoon (bijna 6) en een dochter (bijna 4). Bij zoon duurde het 13 maanden voor ik zwanger was, bij dochter 6 maanden. Na lang wachten is mijn man nu eindelijk om voor een derde, maar na 6 maanden proberen zijn we nog niet echt veel verder. Ik ben zelf naar de gynaecoloog geweest en alles ziet er goed uit. Mijn bloedwaarden waren ook goed maar mijn leeftijd helpt natuurlijk niet. Heb mijn man wel moeten beloven dat we geen medisch traject gaan doen, maar ik word er ook een beetje moedeloos van of het ooit nog gaat lukken (aangezien we nooit enorm vruchtbaar zijn geweest).
Ik ben Patricia, ik ben 35 jaar en wij zijn bezig met een derde. Wij hebben al 2 dochters van 5 en 7 jaar. Wij proberen sinds december vorig jaar een derde te krijgen. In februari zwanger maar helaas een bbz. Daarna is mijn moeder van 58 ziek geworden en overleden in mei '21. Hier een enorme mentale tik van gekregen. Juni en juli geen eisprong gehad. Sinds augustus weer een goede cyclus. In september was manlief ziek. Nu net weer in ronde 3. Helaas weer negatief en dus op naar ronde 4.
Hoi Patricia en Laura, Bedankt voor jullie reactie. Het is fijn om te lezen dat er meer vrouwen zijn die iets ouder ( wat is ouder? maar volgens het ziekenhuis ben ik al heel oud haha) bezig zijn om nog een kindje proberen te krijgen. Ik heb zelf wel echt getwijfeld of ik wel weer een kindje wilde. De kinderen van mij zijn op een leeftijd dat ze al lekker zelfstandig zijn. Met een eventueel nieuw kindje begin je toch weer van voor af aan. Maar het gevoel bleef aan mij knagen om toch samen met mijn huidige vriend het te gaan proberen. Maar ik vind het heel spannend. Ik sta er toch anders in dan bij de vorige 2. Laura, vind je het lastig dat je man niet in een medisch traject wilt? en hebben jullie dan een afspraak over hoe lang je het wilt gaan proberen? Bij mij heet het de eerste keer 26 maanden geduurd voordat ik uiteindelijk zwanger was en toen kwamen ze er achter dat ik PCOS heb Patricia, wat vervelend dat je moeder is overleden. Ik kan me voorstellen dat dat iets met je doet ook op lichamelijke vlak. Was je bij de vorige zwangerschappen snel zwanger?
Hoi meiden, Ik ben 38 en heb een zoontje van 6. 3 jaar geleden gestopt met anticonceptie omdat ik met mijn nieuwe partner graag nog een kindje wil. Helaas nog niet gelukt en wij starten deze maand onze eerste IUI poging. Best wel spannend. Ik word al bijna 39 en vind mezelf dus heel oud. O.a. door Corona heeft het langer geduurd voordat we werden doorverwezen. Nu duimen dat het met de IUI gaat lukken
Hoi Ik word over 2 maanden 38 en herken het gevoel. Maar ik ga voor je duimen dat de iui meteen aanslaat. Hoe lang heb je moeten wachten voor je eerste afspraak bij de gyn? En zat na de intake ook een wachtlijst op de iui?
Ik ben 36 en gelijk doorverwijzing gyn gevraagd (noem t een voorgevoel)..eind augustus gingen we voor de derde, nu zit ik in ronde 2 van de mmm. Ik kon gelukkig na 8 weken ofzo al terecht. Ik heb wel zoiets van er zit wel een houdbaarheidsdatum op mij. Dus wil niet tot mijn 40 oid door.
Hoi, ik schrijf graag met jullie mee. Ik ben (bijna) 38. Moeder van 4 kids. In 2019 hebben mijn vriend en ik ons eerste kindje samen gekregen. (Daar zou het ook bij blijven. Vier kindjes is een groot gezin). Maar nu kriebelt het toch bij beide. 2 weken terug kwam bij mijn vriend het hoge woord eruit, hij wil graag nog een kindje. Dat opende bij mij een soort deurtje. Ik had al wel vaker zo’n verlangen maar dat steeds weer weggestopt. De timing is vreselijk, nieuwe functie, opleiding gestart. Maar ja, de klok tikt door. Het is niet dat we nog wel even kunnen wachten tot na die opleiding (4 jaar) Dan vind ik mijzelf veel te oud. En ook het leeftijdsverschil met de jongste te groot. Kortom, het is voor mij eigenlijk nu of niet. En dan moet het natuurlijk ook nog lukken…. Maandag gaat mijn spiraal eruit. Wat een spanning, het gaat heel druk worden maar man, een kindje is toch het mooiste geschenk wat je kan krijgen ♡
Hoi Dafino, Welkom, Ik ben vorig jaar ook met een studie begonnen van 4 jaar. En ook ivm leeftijd wil ik niet wachten om te kijken of we zwanger kunnen worden. Mocht het lukken dan zie ik wel hoe het verder gaat met de studie. Wij moeten nu toch de medische molen in en vind het doordat ik 10 jaar geleden al lastig zwanger werd het nu eigenlijk nog spannender omdat ik er niet jonger op geworden ben. weten de kinderen ook dat jullie er mee bezig zijn, of vertel je het ze niet? Wij hebben er voor gekozen om het ze niet te vertellen omdat ze anders misschien heel erg teleurgesteld zijn als het niet lukt. groetjes
Hi @Lizz1984 dankjewel voor je berichtje. Toch fijn om zo samen te kunnen kletsen. Ik weet zeker dat ze op mijn werk niet lekker worden als ik vertel dat ik zwanger ben… Het zwanger worden lukt bij mij (tot nu toe) redelijk snel. Maar als ik zwanger ben begint eigenlijk de “ellende”. Ik ben alle keren tussen de 20/30 weken zwangerschap volledig uit gevallen. Dit komt door aanhoudend overgeven, bekken instabiliteit, vroege weeën en de laatste keer ook klachten die wezen op een zwangerschapsvergiftiging. Hoewel die niet vastgesteld is. De bloeddruk ging omhoog maar er zaten gelukkig geen eiwitten in mijn urine. Een pittig lijstje realiseer ik mij ook terwijl ik dit opschrijf. Daarom heb ik deze keer ook vooraf met zowel mijn vk als fysio besproken wat zij van het idee om nogmaals zwanger te worden vinden. Beide zien geen medische bezwaren. Hoewel ik voor mijn bekken wel intensieve begeleiding nodig zal hebben. Ik heb het krijgen van een broertje of zusje met de kinderen besproken. Hun mening telt voor mij heel zwaar. Ik heb met mijn ex een co-ouderschap en ik vind het belangrijk dat ze even graag bij mij als bij hun vader zijn. Ze weten dat we erover nadenken en dat het niet vanzelf sprekend is dat het zal lukken. Maar dat we het wel willen proberen om nog een broertje of zusje te krijgen. Gelukkig waren ze heel enthousiast. Ik lees dat je PCOS hebt, hebben jullie het eerst zelf moeten proberen of mocht je gelijk naar de gynaecoloog? Zie je op tegen het traject?
Hey Dafino, Is idd een behoorlijk lijstje waar je last van hebt gehad tijdens je vorige zwangerschappen. Ik had ook last van bekkeninstabiliteit. Meer bij de de 2e dan bij de 1e. Maar het lijstje wat je noemt hoef natuurlijk niet te zijn dat je daar nu ook last van zou krijgen. Al is de kans natuurlijk wel aanwezig. Ik weet dat de kinderen heel graag nog een broertje of zusje zouden willen hebben. Zelfs nog voordat wij het zelf uberhaupt bespreekbaar maakte. Maar ik ben bang dat het misschien niet gaat lukken en dan zijn wij en de kinderen ook nog teleurgesteld. Maar ik mis het nu wel om het met ze te kunnen delen. dat is de andere kant van het niet vertellen. Wat voor opleiding volg je nu is dat naast je werk? EN co ouderschap met je ex, gaat dat goed? ik kan mij daar niks bij voorstellen. Mijn ex woont ook te ver weg, maar ze zijn nu 1x in de twee weken in het weekend bij hun. En ik zie nog niet zo zeer op tegen het traject van het ziekenhuis, maar ben soms wel wat nerveus voor teleurstelling. En ik heb 2 x een keizersnede gehad en ik zie daar vooral tegen op mocht het lukken. Natuurlijke bevalling is geen optie meer helaas.
Ik doe HBO bedrijfskunde. Was een eis bij mijn nieuwe functie. Zeer geschikt voor de baan alleen niet het juiste papiertje. Ik dacht dus niet laten we even een 4jarige opleiding gaan doen, meer een moetje. Vind het ook heel zwaar om mezelf te motiveren daarin. Maar weet ook, zonder die opleiding kan ik deze functie niet houden. En de baan is echt te gek. En jij? Het contact met mijn ex is de laatste jaren heel goed. Hij woont in het zelfde dorp en die jongens kunnen op de fiets naar een van ons. Mijn dochter brengen we nog met de auto, die vind ik nog te jong om zelf te fietsen. Ze moet dan een redelijk drukke weg gebruiken. De kinderen zijn over 2 weken verdeeld evenveel nachten bij mij als bij hun vader. We vragen vaak aan de ze of dit hun ook nog bevalt. Mocht dat niet meer zo zijn gaan we in gesprek hoe we het aan kunnen passen. Het is in iedere geval al fijn dat je weet dat ze graag een broertje of zusje willen. Dan weet je ook dat ze heel enthousiast zullen zijn. Voor ik zwanger werd van de jongste heb ik wel is gepeild wat ze van een broertje of zusje zouden vinden. Maar toen ook nooit gezegd dat we bezig waren. Pas toen ik zwanger was hebben we ze erbij betrokken. Deze keer hebben we de vraag weer gesteld en gezegd dat we er zelf over nadenken. Vooral mijn dochter vraagt nu wel vaak of ik er al over nagedacht heb, of we het gaan doen. Haha. Dan zeg ik dat ik er nog over nadenk en is het gesprek ook weer klaar. Wat betreft mijn bekken is het eigenlijk niet de vraag of ik het weer zal krijgen, maar eerder hoe snel al. Mijn linkerkant is na de laatste zwangerschap niet volledig hersteld. Daarom kom ik nog geregeld bij de fysio. Haar advies was voor mij ook bepalend. We werken nu extra aan de kracht en houding als voorbereiding op een eventueel nieuwe zwangerschap. Ik heb geen ervaring met een keizersnede. Wel een vriendin die dat 3x gehad heeft. Zij zweert erbij. Voor haar was het idee aan een natuurlijke bevalling vreselijk. Grappig hoe dat per persoon kan verschillen. Zie je dan op tegen het herstel? Wanneer mag je naar de gynaecoloog?
Ik studeer toegepaste psychologie en ben in april een jaar bezig. Vind het ook vrij heftig maar wel ontzettend leuk om te doen. ik hoop dat je bekken het een beetje houd. Zo vervelend en lastig vooral als je al meerdere kinderen hebt. Ik vind het herstel na de keizersnede lang duren voordat je weer echt de oude bent. En heb liever een natuurlijke bevalling om de zwangerschap helemaal zelf af te ronden en heb nu tot 2x toe wel alle weeen Mogen ervaren maar niet zelf kunnen afmaken.
Reken je op IUI of heb je nog geen idee? Snap wel wat je bedoeld met het afmaken van de bevalling. Klinkt ook niet heel fijn als je wel de weeën krijgt en daarna alsnog een keizersnede. Als het dan toch een keizersnede moet worden kan die dan niet gepland worden zonder dat je eerst op de weeën moet wachten?
ja ik ga uit van iui met hormonen. Ik hoop alleen dat we snel kunnen beginnen en niet dat we nog heel lang moeten wachten.
Mijn broertje en zijn vrouw zijn afgelopen dinsdag voor het eerst bij de gynaecoloog geweest. Zij zijn al 1,5 jaar bezig voor hun eerste kindje. 6 maanden terug een eerste onderzoekje gehad waar niks uitkwam. De gynaecoloog laat ze nu direct starten met het IUI traject. Zodra haar menstruatie begint moet ze bellen. Ik lees hier vaak hele wisselende verhalen. De een start direct, de ander wordt eerst nog een jaar naar huis gestuurd. Misschien scheelt het dat je al eerder in het zkh geweest bent en kan je direct starten? Is je cyclus een beetje regelmatig?
Nee door de PCOS heb ik van mijn eigen geen cyclus, dus het heeft geen zin om het zelf te proberen. Ik bedoelde meer of er nog een wachttijd in het ziekenhuis is voordat we kunnen beginnen met eventueel iui