Pfoe, onze meisjes gaan sinds maandag opnieuw naar school na een vakantie van twee maanden waar ze telkens bij mama, papa of opa waren. Dus het was te verwachten dat er wat traantjes gingen vloeien. Was ook zo op maandag toen ik ze bracht maar gisteren bij opa niet. Vandaag bracht ik ze opnieuw en het was drama. We hadden te lang getreuzeld bij de kapstok dus iedereen zat al op een bankje in een kring en bijna alle ouders waren weg. Ik heb dan vlug.vlug afscheid genomen, wat niet zo slim was want ze zagen dat niet aankomen. Eentje wou me achterna maar mocht niet. Toen ging de deur dicht en hoorde ik ze mama roepen en op de deur bonken. Daarna ging ze hartverscheurend op de grond liggen huilen. Mijn hart in 1000 stukken gebroken. Wilde terug binnen maar uiteraard niet gedaan. Maar ze werd niet getroost door de juf . En enkele andere mama's hoorde ik zeggen 'amai die is een beetje hevig he', 'kijk die op de grond liggen',... Voelde precies alsof ik een slechte mama ben. Pas op, ik weet dat ik heel onzeker ben en vaak twijfel aan mijn capaciteiten als ouder, wat mijn interpretatie beinvloed. Dus ja, dit was dus een pijnlijk moment voor mij omdat het mijn negatieve gedachten leek te bevestigen. Dus kindje verdrietig en mama verdrietig. Straks maar fijn samen spelen! Zo, ben al een beetje opgelucht nu!
Hier ook de nodige tranen maandag. Onthaalmoment heeft maar even van 8u45 tot 9u45 geduurd. Hij wilde voetballen, mocht niet wegens te veel ouders op de speelplaats. Wilde fietsen, mocht niet om dezelfde reden. Liep dan wat verloren. En toen ze eindelijk naar binnen gingen was het groot drama. Hoorde een mama zeggen: 'Hij is de enige die zo weent. Door hem gaat straks de hele klas beginnen wenen. Wat zijn dat nu voor kuren' Net alsof ik hem verplicht heb om zo te huilen... Gisteren is mijn zus hem gaan brengen, ging beter maar toch wat traantjes. Vandaag door omstandigheden bracht oma hem, krijg ik een mail van de juf dat hij een dikke duim verdiend want hij heeft niet gehuild. Maar oma had hem aan de kinderverzorgster toevertrouwd en die krijgt hem goed getroost zodat hij niet begint te wenen. Maar vorig schooljaar ging het bij opa ook altijd super en bij mama traantjes. En dan volgt hij sportkamp in de vakantie waar hij niemand kent en daar laat hij geen traan... Het is niet leuk he. Maar het zal wel ooit beteren.
Ja beteren doet het zeker en vast. Effe doorbijten... Jammer dat andere ouders commentaar geven vind ik. Je staat daar al met een rotgevoel omdat je kind verdrietig is!
Ja, net alsof hun kindjes nooit eens een traan gelaten hebben. Heb echt op m'n tong gebeten anders had ik ze van antwoord gediend...
Ach ja, het hoort er allemaal bij zeker. We kennen onze kindjes uiteindelijk zelf het beste dus wat ander nou denkt is eigenlijk niet belangrijk.
Vreemd. Je zou denken dat juist ouders het gevoel kennen en weten wat het is. Ik ben juist in veel zaken "milder" geworden in mijn gedachten. Waar ik vroeger ook zo keek welk kind keihard zat te ja ken in de winkel weet ik nu als ouder hoe dat is en dat je er echt niks aan kunt doen meestal. Dat soort dingen. Maar wat jullie hier schrijven is wat ik verwacht als mijne naar school gaat. Op de psz is het nog steeds elke keer huilen bij het afscheid maar de leidster neemt hem bij haar, gaan een puzzeltje doen en dan is het gelijk over. Lijkt me vreselijk straks als het in de klas gebeurt en de juf laat hem zo staan, MAAAR ik begrijp volledig dat een juf ook niet anders kan als ze nog 20 kleintjes heeft. Vraag me dus echt af hoe dat zal gaan.
Onze kleine man was vanmorgen ook al aan't huilen omdat ik naar het werk vertrok. Hij was nog bij oma en zus (en bij opa die hem normaal naar school brengt maar die zit even in de lappenmand) maar hij heeft het altijd heel moeilijk gehad met afscheid nemen. Is dus ook wat aard van het beestje...
Hier hebben ze bijna nooit gehuild toen ze nog naar het kdv gingen. Maar vorig schooljaar zijn ze ook al even naar een instapklasje gedaan en toen was het huilen ook over na enkele dagen. Dus het komt wel goed. Ja sommige mensen reageren heel begrijpend op driftbuien,... maar anderen dus blijkbaar niet. Jammer!
Oh meis, wat vervelend. Je meisje is waarschijnlijk snel gestopt met huilen hoor (dat doen ze bijna allemaal). Het is voor iedereen weer even wennen. Mijn tip: hou het afscheid kort en duidelijk en ga inderdaad weg. Ga bij huilende of bijna huilende kinderen ook niet zwaaien ed. Geef je kindjes maar een extra dikke knuffel en prijs jezelf dat je kindjes duidelijk graag bij je zijn. Want dat is het vaak.... school is leuk maar mama nog leuker
Oh ik ben achter het hoekje gaan staan zodat ze me niet zag en heb dan nog even binnen gespiekt. Dus heb haar alleen horen huilen en op de grond zien liggen vanuit de verte. Ze wist niet dat ik er nog was. Ik hou het sowieso altijd kort hoor. Maar nu was het te kort denk ik. Te onverwacht. Had beter gewacht tot ze zaten en dan kalmpjes afscheid genomen.
Gaat zo tegen je gevoel in, zo afscheid nemen, maar werkt wel het beste! Ik kijk bij het kdv altijd nog even stiekem door het raam naar binnen, bijna altijd is het huilen over en wordt er al druk gespeeld.
En inderdaad, alle begrip voor de juf want er zijn 28 kindjes. Maar ze was zo verdrietig en heb ze wel andere kindjes zien troosten... Ach ja, komt wel goed. Maandag hebben ze beide een uur gehuild dus dat het zo over is klopt niet altijd.
Hier gelukkig een juf die de kinderen dan niet zo aan hun lot overlaat, maar ze ff afleidt of even samen zwaaien oid. Helemaal nieuwe kindjes niet.
Dat is hier gelukkig wel. Eenmaal in de klas is het verdriet over, 't is echt het afscheid waar hij het moeilijk mee heeft. En toch gek eigenlijk, zo'n verdriet en ze zijn toch samen. Maar 't is toch een hele impact op die kleintjes. En 28 kindjes is veel! Hier is het instapklasje en 1ste kleuterklas samen 17 kindjes op dit moment.
Ja en er zijn nog twee instapklasjes en een andere eerste kleuterklas en toch nog zoveel kindjes samen. Zit nu te wachten aan de school..
Ik heb mijn 4/5 nu op vrijdag, waardoor ik hem nu niet zelf kan afhalen. Maar in bed vanmorgen was het ook al het grote verdriet dat zus naar oma en opa mocht gaan en hij wilde dat ook en niet naar school. Maar oma gaat hem nu 's woensdags halen zodat hij toch een half dagje per week nog daar is. Andere 3 dagen is hij bij mijn ouders.
Hier net zo en de kleuterklas telt nu al 28 kinderen, maar die huilen nooit allemaal tegelijk natuurlijk, is er soms 1 of 2 en die mogen dan bij de juf op schoot. Zou raar staan te kijken als de juf ze gewoon negeert. Overigens werd dat tijdens het intake gesprek ook wel aan je gevraagd en besproken, hoe het wennen ging, dat ze eventueel een knuffel mee mogen als ze daar troost bij hebben, of de kindjes zich laten troosten door de juf of dat ze dat liever niet hebben, elk kind is weer anders, maar de meeste kinderen laten zich wel troosten door de juf en vaak is het zo weer over als de les/kring begint. Anders nog even met de juf overleggen als jij graag wilt dat ze je kindje even troost.
Nijntje, fijn dat hij in de namiddag naar oma kan! Blijkbaar mocht de juf haar niet pakken. Toen het liedje voorbij was dat ze 'smorgens altijd zingen, mocht het wel en toen was het verdriet ook zo over. Dus de juf wou wel maar mijn kleine driftkikker liet het niet toe... Ze waren beide erg enthousiast in elk geval . Oef! Oh en ik wil echt niet dat ze hun knuffel ofzo meenemen. Die moet in bed blijven liggen.
Een meisje met pit! Ik weet eigenlijk niet wat bij ons de regels zijn qua knuffels en tutjes, maar hier horen die dingen ook in bed te liggen. Zoonlief weet dat ook. Zelfs tutje van z'n zusje durft hij af te pakken en te zeggen dat het alleen voor in bed is (zoon, ze gaat nu van het verzorgingskussen rechtstreeks bed in... )