Heb even getwijfeld of ik dit topic hier zou plaatsen. Maar ik zit er heel erg mee en wil graag weten of ik meer kan doen om te helpen zonder dat mijn gezin of ikzelf eronder ga lijden. Goed. here it goes. Een dag voor mijn zusje haar 14e verjaardag belde mijn moeder mij om een aantal zorgen te uitten. Ze was bang dat mijn zusje drugs gebruikte en de aanwijzingen die ze gaf zetten mij ook aan het denken. Mijn zusje en ik schelen 13 jaar en ik ben een soort van 2e moeder voor haar. Omdat ik me ook zorgen maakte heb ik haar social media accounts geopend. Ik vond geen aanwijzingen voor drugs maar wel voor andere dingen. Ze had meerdere keren seks gehad met een jongen van 20. Op de meest rare plaatsen en van de sexuele gesprekken die ze hadden gingen mij de haren van overeind staan. Ik weet, tijden veranderen meiden worden steeds jonger,maar dit sloeg echt alles. In eerste instantie gaf ik de jongen de schuld. Hij zou haar vast verleid hebben bla bla bla. Maar na meerdere gesprekken te hebben gelezen ook met andere jongens werd mij duidelijk dat zij de boel initieerd. Tuurlijk de jongen is ook superfout want mijn zusje is gewoon heel erg minderjarig. En nog 13 op het moment dat zij het met elkaar deden. Na samen met mijn moeder haar geconfronteerd te hebben gaf ze aan dat wij ons niet zo druk moesten maken. Het was toch wat het was? Ze had geen gevoelens voor de jongen of wat dan ook. Naar mijn gevoel zoekt ze bij die jongens iets wat ze mist. namelijk een vaderfiguur. En denkt ze dat ze het alleen op deze manier kan krijgen. Ik heb veel gehuild,en dacht dat ik haar altijd een veilige haven had geboden. (mijn moeder kan dat niet echt maar das een ander verhaal, ze doet in ieder geval wel haar best op haar manier) Maar mijn maag draait om als ik erover nadenk dat ze zonder enig respect voor haarzelf klaar gaat liggen voor iedere vent die er maar overheen wil. Ik weet het klinkt vreselijk dat ik het zo zeg maar helaas is dit de harde waarheid. samen met mijn moeder heb ik een aantal stappen ondernomen. De politie gebeld. (doen niks) kinderbescherming (die tip kreeg ik weer van een andere instantie omdat het om een minderjarige ging) Maatschappelijk werk. De huisarts. En een andere instantie is ingeschakeld maar na een paar keer bellen zitten we nog steeds te wachten op een reactie. Al mijn al, mijn zusje krijgt niet de hulp die ze nodig is. Ze is totaal onhandelbaar geworden en sluit zich compleet af. Ik maak me zorgen... want waar eindigt dit? En wat kan ik nog doen? ik zit gewoon even helemaal vast.
Wat vreselijk om dit van je zus/ dochter te ontdekken. Klinkt inderdaad erg ongezond. Op deze manier wordt ze bijna zeker slachtoffer van een loverboy of raakt in andere problemen (zwanger, SOA, enz). Kan het plaatselijke CJG jullie niet verder helpen? Daar zou ik het eerst aankloppen. En anders zou ik het in de hoek van de jeugdpsychiatrie zoeken, maar daar zou je huisarts jullie naar toe moeten verwijzen. Mag ik vragen op wat voor soort onderwijs ze zit? Zijn er nog andere 'problemen' (bijv. licht verstandelijke beperking oid)? Sterkte meid!
lastig verhaal hoor doet mij denken aan mijn broertje (geen seks, maar alcohol en drugs) op het moment dat ik hem iets verbood te doen.. dan had dat niet als effect dat hij er mee op hield maar vooral dat hij het gewoon niet meer vertelde. wat dat betreft blijven pubers toch pubers.. of ze nou je zusje of je dochter zijn denk ik. en het hele verhaal over jullie 3 is hier natuurlijk moeilijk uit te halen maar je kunt moeilijk meer doen dan je best.. ik weet niet hoe oud je nu bent.. maar toen jij je zusje probeerde op te vangen was je ongetwijfeld niet een door het leven wijs geworden volwassene. (wellicht een puber wel?) Dat is iets wat je denk ik niet moet vergeten. Je bent dan een puber.. dat is een kind en geen kleine volwassene (al voel je je als puber natuurlijk wel zo groot en wijs) hier geen idee over hoe je het zou moeten oplossen maar wil je wel even een hart onder de riem steken.
ze zit op een "normaal"vmbo maar wel in een speciale klas. waarbij ze met sommige dingen wat meer hulp krijgen, er zitten wel een aantal kinderen in de klas die voorheen ook al probleem gevallen waren. De huisarts heeft de mogelijkheid gegeven om eens met de psycholoog op de praktijk te praten. Maar dat wil alleen als ze zelf meewerkt. Mijn moeder daarentegen heeft wel een verstandelijke beperking waardoor dus zodra wij kinderen de pubertijd in gaan de problemen ontstaan. Alleen is het met mijn zusje wel het ergst gesteld. Ik wil haar gewoon zo graag helpen. want het loverboy verhaal heb ik ook al over nagedacht. Ze is zo ontvankelijk voor dat soort dingen. Er is is soortgelijks als cjg ingezet maar ja daar hoor je dus steeds maar niets van. Daarnaast wil mijn moeder liever niet naar cjg omdat dat dan het derde kind word waar ze ermee terecht. En aangezien ik totaal geen zeggenschap heb dan ik het ook niet afdwingen of e.d Dat maakt de situatie ook zo moeilijk. Ik zie ook in dit geval weer waar de dingen verkeerd gaan maar ik kan gewoon niet voldoende ingrijpen. De mogelijkheid om haar in huis te nemen hebben wij ook bekeken. Maar financieel zou dat sowieso heel moeilijk worden. Daarnaast hebben wij 2 kleine meiden en ik wil gewoon niet dat zij onder zo'n besluit gaan lijden. Wat waarschijnlijk wel zou gebeuren. Want je neemt dan een volledig ontspoorde puber met veel problemen in huis. EN hoe graag ik ook wil helpen dat is gewoon voor mij geen optie.Ik heb voor haar gezorgd toen ik nog thuis woonde en nu moet ik gewoon voor mijn eigen gezin zorgen.
Ik ben nu 26. en vang haar op vanaf dat ik op mezelf woon vanaf 19 ongeveer. daarvoor heb ik min of meer altijd voor haar gezorgt. (zindelijk maken, veters strikken, leren fietsen naar school brengen, snachts eruit voor de fles,enz enz enz
mja daar kan jij beter over oordelen dan wij... maar in feite zeg je zelf al dat je moeder het niet helemaal redt in dr eentje. en dat jij haar dan helpt vind ik eerlijk gezegd best goed van je ene kant groei je daar waarschijnlijk gewoon in... aan de andere kant heb je toch eerst jezelf moeten redden voordat jij je zusje kon helpen. Ik zou dr overigens ook niet zo snel bij jou in huis halen als ik jou was.. want ze neemt dr problemen wel mee natuurlijk. En je hebt nog je eigen 2 moppies ook. Dus dan moet je voor jezelf ergens een grens gaan stellen... en dus een moment waarop je je moeder gaat vertellen dat ze beter toch hulp kan inschakelen.. want ze ziet zelf ook dat er iets niet goed gaat nu alleen het oplossen is gewoon moeilijk. Ook zonder verstandelijke beperking. Maar kunnen ze op school niet eens met haar praten? Bijv dmv schoolmaatschappelijk werk of een vertrouwenspersoon? Al blijf je hoe dan ook houden.. dat als ze zelf niet wil meewerken het echt niet gaat lukken. Dan gaat ze toch dr eigen gang op het moment dat jullie niet kijken.
Dat betekent dus dat je als nog niet eens puber.. wel al opdraaide voor de zorg van een baby... Tijdje terug was er een aflevering van zembla over ouders met een verstandeljike beperking en de gevolgen daarvan voor de kinderen. Vond het een heel schrijnend verhaal.
klopt ik was heel jong. ik was 12 toen mijn zusje werd geboren. En omdat ik altijd met mijn zusje in de kinderwagen liep dachten mensen in eerste instantie ook dat zij mijn kind was. wat je zegt klopt je groeid erin. en ik vind het wel moeilijk hoor om grenzen te stellen maar ik moet gewoon voor mijn eign gezin kiezen.
hmm dat zie je bij ons in de wijk ook heel veel alleen vermoed ik dat daar de ouders niet verstandelijk beperkt zijn maar dat het meer komt doordat wij gewoon in een achterstandswijk wonen met heel veel probleemgevallen. die over het algemeen eerder terug te leiden zijn naar opvoeding/leefomgeving dan naar verstandelijke vermogens het idee wat ik trouwens kreeg bij die uitzending van volgens mij zembla.. is dat de oudsten het vaak wel redden.. die voeden vaak een jonger kind bijna in zn geheel op en zijn daardoor heel vroeg zelfstandig en dergelijke maar toch lijkt het me dat je ook wel wat dingen mist... en het andere kind.. groeit toch ook heel anders op dan "gemiddeld". Nou heb ik natuurlijk alleen gezien wat er toen in die uitzending was en dus zeker geen persoonlijke ervaring maar ik kan me voorstellen dat jouw leven heel anders was dan het mijne En dat jouw zusje bijvoorbeeld ook een andere "werkelijkheid" heeft dan gemiddeld. Risico is nu dat je zusje straks net als je moeder.. al vrij jong met kinderen zit die ze zelf niet (goed) kan opvoeden.. Maar ik denk niet dat je dat kunt voorkomen door haar bij jou in huis te nemen... tenzij je van plan was dr naar school te brengen, op te halen en de rest van de dag in een kamer op te sluiten.
tenzij je van plan was dr naar school te brengen, op te halen en de rest van de dag in een kamer op te sluiten. haha je zou het haast doen he? wat betreft dingen missen ja dat klopt wel hoor. Ik mis voornamelijk gewoon "een moeder". waar ik met mijn dingen kan aankloppen als ik ergens op stuit in de opvoeding relatie of wat dan ook. Maar gelukkig heeft mijn schoonmoeder die rol een beetje opgevuld. al vervangt dat je eigen moeder natuurlijk nooit.
Kan school misschien nog een rol spelen? Je zusje moet gewoon tegen zichzelf beschermd worden natuurlijk. JGZ hoort ook een rol te spelen, en het is zo jammer dat ze (door hun eigen opstelling) vaak gezien worden als een bedreiging i.p.v. wat ze horen te zijn: ondersteuning voor kinderen en ouders. Heeft je moeder een begeleider of voogd o.i.d.?
@ dirksmama. nee mijn moeder heeft geen begeleider of voogd. Dat ze ze een verstandelijke beperking heeft is pas een paar jaar geleden officieel vastgesteld. Moet ook eerlijk zeggen dat ik zelf op dit moment een beetje afstand heb genomen. Ga er anders zelf helemaal aan onderdoor. Ben nog steeds wel aan het kijken of ik iets kan vinden om te helpen. En hou nog wel een vinger aan de pols maar mijn eigen gezin moet er natuurlijk niet onder lijden
Misschien kan stichting MEE nog iets voor julle betekenen? Is je moeder lid van een kerk, zodat je de diaconie om hulp kunt vragen? Eigenlijk hoort de huisarts er veel meer bovenop te zitten, maar ja, ziet hij wel wat er speelt? Leger des Heils kan trouwens ook helpen met dit soort problematiek. Maar ik denk dat school de eerste plek is om aan de bel te trekken...dit gedoe zal haar schoolwerk ook beinvloeden. Meid, wat ontzettend moeilijk voor je om je familie te zien afglijden...en inderdaad, afstand is nodig, want je eigen meisjes zijn je verantwoordelijkheid nummer één...maar eigenlijk is je zusje ook je kind...ik wens je heel veel kracht toe!
Heel erg moeilijk dit. Ik heb geen idee wat je moet doen, maar probeer de relatie met je zusje zo goed mogelijk te houden. Ze moet altijd het gevoel blijven houden dat ze bij jullie terecht kan als er wat is. Probeer haar niet te veroordelen, dan vertelt ze niets meer en is de kans dat ze haar heil ergens anders zoekt groter. Heel veel succes en sterkte.
Ik sluit me aan bij Bonnie. Probeer op de achtergrond te zorgen dat de juiste hulp wordt ingeschakeld. Maar blijf verder vooral 'the soft place to fall'. Er komt ooit een moment dat ze zich realiseert dat ze geen fijn leven leidt. Laat haar dan een verstandige grote zus hebben, waarvan ze weet dat ze er altijd terecht kan.
ik herken het een en ander in je verhaal zit op dit moment met een 14 jarige stiefdochter die aan sekschat doet volgens haar moeder (die maakte zich zorgen over het internetgedrag van haar dochter maar laat het oplossen aan ons over terwijl ze het hier niet doet) ook zei verleid jongens en mannen door vragen te stellen zoals ben je geil en ik wil je pijpen ...als ik mijn stiefdochter een beetje ken heeft ze eigenlijk geen idee waar ze het over heeft hoewel ze in een korte tijd wel volwassener is geworden is ze ook nog erg kinderachtig in haar gedrag ze zit er dus echt tussenin...is aan het ontdekken en dat mag dan ook gewoon.. gelukkig voor mij neemt ze van mij wel wat aan (meer als van haar moeder) ik probeer op haar niveau met haar te praten dus niet moederlijk en belerend ik weet uit ervaring dat dat niet werkt (deed het bij mij ook niet namelijk) ik zit wat jou relatie tot jou zusje in het zelfde bootje als jou ook ik heb vvanaf de scheiding van onze ouders mijn zusje grotendeels op moeten vangen (ik ben 9 jaar ouder) dus ik ken ook het gevaar en het verschil tussen zus en moederschap...je bent haar zus maar gedraagd je waarschijnlijk als haar moeder (kun je niks aan doen want zo is jullie relatie opgebouwd) ze is aan het puberen dus zal ze ook rebeleren en absoluut niks van ouders aan nemen want ouders zijn stom en weten niks zeuren alleen maar en verbieden alles ( dat ze daar later op trug komen dat weten ze nu nog niet) ze zal eerder van een vriendinnetje (een verstandige) wat aannemen als van jou of van je moeder op dit moment kijkt ze niet tegen je op een puber kijkt vaak op ouders neer en dat vergeten we vaak...mijn stiefdochter heeft mij ooit gezegd dat ik een betere moeder ben dan haar eigen moeder en de reden die ze aangaf was dat ik ook als een vriendin voor haar was...dat is die afstand die we hebben ik sta niet te dichtbij en verraad haar niet als ze me wat verteld ik bespreek het uiteraard wel allemaal met mijn man omdat ik vind dat hij wel op de hoogte moet blijven van wat zijn dochter doet of denk...ik veroordeel haar niet en beoordeel haar ook niet ...haar vader reageerd wel met mij op gesprekken maar gaat niet uit zichzelf met haar praten over iets wat hij verontrustend vind omdat ze mij iets in vertrouwen verteld en dat moet vertrouwd blijven althans dus lijken ....ik zie het ook als haar iets dwars zit en breng dat ook ter sprake zo heeft ze voor de keus gestaan om bij papa te wonen of bij mama...mama was dwingend en wilde absoluut niet datz e bij papa ging wonen ..papa vond dat ze dat moest doen waar ze zich het beste bij voelde wij zijn aan de situatie gewend en voor ons hoefde ze niet te kiezen als ze dat nog niet wilde heb haar ook gezegd datz e met haar vader moest praten hierover en haar ook gezegd dat hij niet boos zou worden als ze niet voor hem kiest omdat ze nog niet klaar is voor een keuze ... de keuze voor moeder is een gedwongen keuze omdat ze haar moeder ook geen pijn wil doen er is op haar schuldgevoel ingepraat door vele tranen en verwijten jammer genoeg..hierna heeft ze weg willen lopen thuis gelukkig belde ze ons mijn man is toen in de auto gestapt om haar te halen ...bleek dat haar stiefvader gedreigt had te slaan en ze bang van hem was en daarom ook weg wilde..begrijpelijk nouja heel veel heisa is er toen geweest en uiteindelijk is ze toch nog daar gebleven mits stiefvader hulp zoekt voor zijn agressie naar haar toe ...wat de sekschats betrefd ik moet er nog achter komen maar ik denk dat ze het doet om moeder te shockeren deels dan het andere deel is nieuwsgierigheid ....en eerlijk ik was ook 14 met seks met mijn eerste officieele vriendje en ook ik heb sekslijnen gebeld (internet was toen nog niet zo'n hype) voor de grap maar ook uit nieuwsgierigheid ik deed het omdat mijn ouders zich helemaal niet intreseerde voor mij vonden alles best wat ik deed sterker nog mijn 18 jarige vriendjes bleef op een avond bij mij toen mijn ouders naar een feestje gingen gooide de condooms op tafel en zei maak je geen zorgen we zijn heus wel verstandig ...waarop mijn ouders reageerde als het idd maar veilig gebeurd hoe raar wil je het hebben toch...mijn moeder ging toen vreemd met een 16 jarig ventje met als resultaat dat mijn ouders gingen scheiden en ik van school ging om voor mijn 5 jarige zusje te zorgen en het huishouden (eigen keus overigens hoor vond school toch al niks) met mij is het uiteindelijk heus wel goed gekomen ik raakte bewust zwanger op mijn 20e en beviel toen ik 21 was van een prachtige dochter helaas die relatie liep stuk maar na 5 jaar single mama te zijn geweest mijn huidige man tegen gekomen er zomaar een prachtige stiefdochter erbij gekregen en samen met mijn man ook nog een 2 zoons een tweeling van bijna 5 jaar ...mijn moeder spreek ik al jaren niet meer die is wat mij betrefd nooit echt moeder geweest dus daar mis ik niks aan mijn vader zie ik regelmatig ben happier dan ooit tevoren heb veel geleerd door schade en schande toch nog groot geworden ...maar met mijn zusje tja ik heb dat ook teveel moeder te weinig zus zijn heel moeilijk om die omschakeling te maken vooral omdat zei nog wel contact heeft met mijn moeder en die alles best vind wat ze uitvreet
pfff wat een verhaal maar geef niet alleen je zusje de schuld die jongens zijn ook schuldig omdat ze nog maar 13 is... kan je ook niet met die jongens gaan praten of in aanraking ermee komen en dingen vragen misschien help het.... en zal met je moeder overleggen om toch maar voor de zekerheid de pil aan je zusje te gaan geven voor de zekerheid want je weet hoe pubbers zijn... en ze beginnen idd steeds jonger helaas... Ik zou je zusje een keer uitnodige om met jou samen een keertje te gaan stappen of zo of iets leuks doen en dan vragen of je zusje bij je kan blijven slapen en een keer goed met haar gaan praten en dingen goed gaan uitleggen over loverboys en players enzv enzv....
Ik zou stichting MEE benaderen. Het is duidelijk dat je moeder de opvoeding alleen niet aan kan. Hier heeft ze ondersteuning bij nodig. Je zusje heeft ook hulp nodig bij haar verdere ontwikkeling. Kans is groot dat je zusje ook een lichte verstandelijke beperking heeft. Ook deze kids kunnen een vmbo opleiding volgen. Ik werk zelf met lvb jongeren. Haar gedrag mbt seks zal enigszins voorkomen uit puber gedrag. Seks is interessant, spannend etc. Ze heeft wel de leeftijd waar ze gaat ontdekken etc. Het zou ook deels kunnen voortkomen uit een hechtingsstoornis. Zoals ik je verhaal lees, kan je moeder al vanaf babyzijnde moeilijk voor je zusje zorgen. Kans op hechtingsstoornis is dus aanwezig.