Goedemorgen allemaal. Vanmiddag komt mijn broer langs. Uitgezonderd de verjaardag van mijn oma heb ik hem al 2 jaar niet gezien. Eigenlijk al wel langer niet, hij is hier voor het laatst geweest op mijn verjaardag in 2007. Klein stukje voorgeschiedenis: Mijn broer en ik hebben nooit een band gehad. Dit zal waarschijnlijk ook nooit komen. Verder heb ik geen leuke jeugd gehad, maar door een manipulerende moeder heb ik nog heel lang contact gehad. zo'n twee jaar geleden heb ik volledig contact verbroken met mijn ouders. Ik had de winkel overgenomen omdat ze failliet gingen, en dat was buiten hun schuld (leugens op leugens) en toen wij de winkel hadden overgenomen hebben ze ons belazerd voor zeker 30.000euro. Op zich zou al het geld na de schuldsanering weer voor hun zijn, maar ze bleven maar geld achterhouden waardoor ik jaren slapeloze nachten heb gehad omdat de rekeningen niet betaald konden worden en als ik dan om het geld vroeg zeiden ze dat het hun geld was (jaja, in de schuldsanering). Uiteindelijk is dit hoog opgelopen en ben ik helemaal ontploft en zijn mijn oom en tante mediator geworden. Zij hebben ons op alle vlakken gelijk gegeven en zelfs aangegeven dat als er onderzoek zou worden gedaan mijn ouders in het gevang zouden komen. Toen ze uiteindelijk de winkel weer terug hadden hebben ik eht contact volledig verbroken, en sindsdien heb ik rust. Ik heb ze een brief geschreven waarin ik vertelde hoe ik het ervaren heb en ik kreeg een beschuldigende brief terug. Dat alles aan mij lag (maar ja, dat heb ik mijn hele leven al gehoord). Tevens gafven ze aan dat mijn broer en zus geen contact meer met mij wilden. En twee dagen na ontvangst van die brief nam mijn broer contact met mij op. We zijn nu dus anderhalf jaar verder en nu komt hij eindelijk langs. Ik heb dus geen echt broer-zus verhouding met hem, maar ik vind het wel fantastisch dat hij langs komt. Nu het volgende, ik heb 1 keer mijn broer heel erg gekwetst. Ik zat midden in de MMM, en hij kreeg zijn derde. Daar ik hem nooit sprak of wat dan ook, ik heb mijn toenmalige schoonzus ook nooit zwanger gezien, ben ik, na ontvangst van het geboortekaartje ben ik niet langs geweest. Redenen: De MMM en dat ik hem toch al nooit zag, dus dan heb ik echt geen zin om (voor mijn gevoel) op te moeten komen draven omdat er een neefje geboren is. de oudste van hem weet wie ik ben, de middelste weet echt niet wie ik ben en de jongste al helemaal niet. Dit heb ik ooit via de mail aan mijn broer verteld (althans, niet dat ik in de MMM zat, dat wist niemand), en ergens denk ik dat hij het wel begreep. Nadat mijn broer weer contact had opgenomen, heeft het dus nog lang geduurd voor hij hier is (ik loop mijn familie niet meer achteraan, dat heb ik mijn hele leven al gedaan en er nooit echte waardering voor gekregen), en toen ik 3 mnd zwanger was heb ik mijn broer een what's app gestuurd en binnen twee minuten hing hij aan de telefoon om me te feliciteren. Dat heeft mij toch wel geraakt. Ik heb dus geen ruzie met mijn broer, ook nooit gehad. Maar mijn probleem, als mijn broer gaat beginnen over dat ik nooit ben langs geweest ivm de jongste, kan ik hem wel rustig uitleggen waarom ik niet ben geweest, maar waar ik vooral bang voor ben is dat hij begint over mijn ouders. Nu kan ik redelijk rustig blijven, maar ik kan ook erg explosief reageren. Ik wil het niet hebben over mijn ouders, maar wat als hij er steeds weer over begint? (ja, mijn familie kan nogal doordrammen). Kunnen jullie mij helpen aan tips hoe ik dit het beste kan aanpakken, als hij er over begint? Mijn man is werken, dus ik sta er alleen voor. maar mijn broer kwam met een onmogelijke tijd om langs te komen (13:00u) en ik wilde me ook niet laten kennen, dus vandaag vrij genomen (zo wie zo moet ik straks naar de vk) om me niet te laten kennen. Ik hoop dat het een beetje duidelijk is. het is nogal een verhaal geworden, maar kon het niet korter maken ivm de geschiedenis. langer kan wel, maar dan kan ik net zo goed een boek schrijven .
Als hij begint over je ouders, wat misschien normaal is omdat hij niet hetzelfde heeft meegemaakt als jij kan je gewoon zeggen dat je niet over je ouders wil praten. Dat je dat hoofdstuk hebt afgesloten maar dat je het geweldig vind dat hij op bezoek komt en je het over zijn en jou leven wil hebben.
Ik zou proberen om heel erg rustig blijven en te zeggen dat je het liever niet over je ouders wilt hebben, omdat je dat hebt afgesloten. Daarnaast zou ik heb absoluut WEL uitleggen waarom je niet op kraamvisite bent gekomen. Hij moet wel een enorme l*llo zijn als hij dat niet begrijpt, ook al vond hij het op dat moment erg vervelend. Verder moet ik zeggen dat ik je broer (ook al ken ik hem niet) toch wel als een schat vind overkomen Veel plezier vanmiddag en probeer je niet te druk te maken! Dit soort dingen hebben de gewoonte zichzelf wel op te lossen.
Misschien is het juist goed om samen over jullie ouders te praten en jouw kant van het verhaal te vertellen? Of ben je bang dat jullie ruzie krijgen? En anders inderdaad uitleggen dat je er niet over wil praten. Succes!
Wat leuk dat je broer langskomt! Verder, als hij over jullie ouders willen beginnen, dan zeg jij: "Daar wil ik het niet over hebben. Hoe gaat het met je kinderen?"
Gewoon direct zijn. Als hij er over begint zijn verhaal afkappen en zeggen dat je het daar niet over wil hebben.
Ik zou gewoon eerlijk zeggen dat je het liever niet over je ouders wil hebben. Dat je heel blij ben om hem na zoveel tijd weer te zien en dat je eigenlijk hoopt dat jullie wat meer contact kunnen krijgen. Dat de gebeurtenissen met je ouders voor jou een heel gevoelig punt is, waar je erg over uit je slof kunt schieten en dat je bang bent dat jullie dan meteen ruzie krijgen, terwijl je dat helemaal niet wil, omdat je het juist zo fijn vindt dat hij er is. En evt. dat je het later dan misschien nog wel eens over je ouders kunt hebben, maar nu nog niet. Ik zou ook eerlijk zeggen waarom je niets hebt laten horen toen zijn derde geboren werd. Mijn broertje heeft ook niks laten horen toen mijn dochter geboren werd. Ook toen wij onze dochter lieten opdragen (dat is een soort dopen) en een feest gaven, is hij zonder af te zeggen niet gekomen. Eerlijk gezegd heeft dat me best wel gekwetst en sindsdien heb ik ook echt zoiets van: "hij zoekt het maar uit. Als hij contact wil, weet hij me te vinden, maar ik doe er geen moeite meer voor." Als ik zou weten dat er dit soort omstandigheden waren (wat in zijn geval trouwens niet zo was), zou ik het tenminste kunnen begrijpen en dat zou wel helpen. Gewoon uitleggen dus en zeggen dat het je spijt dat je hem gekwetst hebt.
Idd duidelijk zijn als je het niet over je ouders wilt hebben. Mogelijk als jullie wat meer een band op kunnen bouwen dat je hem later nog eens jouw kant van het verhaal kunt vertellen, evt. met je vriend erbij.
Duidelijk zijn dat je er niet over wil praten, misschien een andere keer als jullie iets closer zijn geworden. Verder vind ik het super dat hij langskomt! Ik zou zelf ook mijn excuses aanbieden dat je niet op kraamvisite bent geweest. Ik denk dat hij dat wel gaat waarderen Zet 'm op! en veel plezier
Misschien niet over het verleden praten maar over het heden. Koetjes kalfjes. Als hij er om vraagt waarom je niet op bezoek bent geweest kun je het altijd nog uit leggen.
Pfff, mijn broer is geweest, ik was de tips aan eht lezen om kwart voor 1 en toen stond hij al op de stoep, dus kon net niet meer reageren. Het was best geellig, de tijd vloog voorbij. Uiteraard over mijn kleine gehad, over zijn drie jongens, over werk, over vanalles en niks over mijn ouders. Pfffff, was ik heel blij mee. Het verliep heel ontspannen eigenlijk en de tijd vloog voorbij (hij moet om half 4 beginnen 12 km verderop). Ja, was echt gezellig, en de volgende keer spreken we in het weekend af, dan is mijn man er ook en misschien ook zijn kinderen. Hangt van eht weekend af, of hij ze heeft of niet. Voor de verandering weer is heel veel zorgen gemaakt om niks. Ik was inderdaad bang dat als we over mijn ouders zouden beginnen, het ruzie zou worden, daar ik altijd de schuld in mijn schonen geschoven kreeg, zonder mijn verhaal te mogen doen. maar helemaal van niks dus.heerlijk, eigenlijk precies zoals ik gehoopt had, maar helemaal totaal niet verwacht is het bezoek verlopen. Hij vond het wel heel apart dat ik ook een jongen kreeg. Mijn zus heeft er 2, mijn broer 3 en ik dus straks ook 1. Meiden mogen blijkbaar niet geboren worden. Ik vertelde het ook dat ik het geslacht wist en dat ik gewoon de familietraditie voorzette. Whahaha, mocht ik toch nog een keer zwanger worden van de tweede, zal het ook weer een knul worden, hihi. Ieder geval heel bedankt voor de tips. Ondanks dat ik de tips wel wist is het gewoon prettig om het weer even te lezen, om het weer even in het geheugen te hebben. heeft me wel gesteund toen hij binnenkwam. Dat ik alles weer even op een rijtje had mocht het er over gaan.
Op een rustige en vriendelijke manier vertellen dat je het verleden achter je wilt laten (betreft je ouders) Verder gewoon eerlijk blijven en zijn en proberen er een leuke dag van te maken
Wat fijn om te lezen dat het zo goed is verlopen! Heb je nog een vervolg gepland of kijk je hoe het gaat lopen?