Hallo allemaal, Ik schrijf hier mijn verhaal omdat ik graag serieuze meningen wil. Het gaat over mijn vader. Mijn ouders zijn gescheiden, zijn beide falliet gegaan. Mijn moeder heeft borderline en is depressief. Op dat moment konden wij samen niet door 1 deur als we bij elkaar woonden. Toen mijn vader een eigen huisje had ben ik bij hem gaan wonen. Ik zal hieronder even de dingen neerzetten die mij dwars zitten. *Mijn vader heeft bewust schulden gemaakt op mijn naam, ok hij had weinig geld, maar hij is degene die mij gevraagd heeft dingen te openen op mijn naam. Ik vertrouwde hem met financiele dingen en dit was achteraf heel stom van mij. Deze schulden zijn nooit afbetaald en hij doet geen poging om af te lossen. *Hij heeft mij en mijn zussen, tijdens zijn huwelijk met mijn moeder, te veel informatie gegeven over wat hij met andere vrouwen deed en met wie. Zodat wij met het feit kwamen dat wij iets wisten wat we niet tegen onze moeder konden zeggen omdat we al meerder zelfmoordbrieven van haar hadden gehad. *Hij heeft zo goed als een hekel aan donkere mensen, en kan dan ook niks behalve kleinerend over mijn vriend (is donker) praten. En dat terwijl ze elkaar misschien 10 minuten hebben gezien, de andere keren was mijn vriend er niet bij. Maar ja, ik ben zwanger van een halfbloedje. Hij zal dus een donker kleinkindje krijgen. *Het ergste wat hij ooit gedaan heeft is, toen ik nog bij hem inwoonde, bij mij proberen aan mijn borsten te zitten. Het was bij ons heel normaal om af en toe een SCHOUDERmassage te krijgen na een lange dag werk ofzo. Meestal gewoon van mijn moeder, ik woonde bij mijn vader en hij bood dat aan, prima. Tot hij te ver ging en overduidelijk richting mijn borsten wou gaan. Sindsdien hebben we nauwelijk nog contact. Hij is inmiddels getrouwd en is ook blijer met zijn stiefkinderen dan met ons, aangezien hij niks uit zichzelf laat horen. Afgelopen jaar is hij 2 keer bij mij thuis geweest, beide keren met een reden, dus zonder reden komt hij ook niet aan. Ik ben bij hem geweest voor de vrijgezelledag en zijn huwelijk, wel met dikke tegenzin. Overigens gaat het met mijn moeder heel goed, ze is goed hersteld en lijkt zelfs gelukkiger dan ik ooit bewust heb gezien. Maar nu zit ik dus met het probleem, 'Laat ik mijn vader contact hebben met mijn kind?' Mijn vriend zegt overduidelijk nee en dat vind ik begrijpelijk. Toch heb ik zoiets van, we zien hem toch al nauwelijks en als we hem zien zal hij nooit alleen zijn met ons kind. Is dat raar dat ik dat denk? En wat zouden jullie doen in mijn situatie. Ik wil zowiezo het beste voor mijn kind. Please dames willen jullie je mening geven?
Poe, wat een verhaal! Euh....eerlijk antwoord? Ik zou er niet over peinzen om deze man in contact te brengen met je kindje. Niet na alles wat hij jou en je familie heeft aangedaan. En zéker niet gezien zijn reactie op jouw vriend. Maar, dat is mijn mening hè? Voor een buitenstaander is dat natuurlijk altijd wat makkelijker
moeilijke situatie ik zal in ieder geval niet zelf naar hem toe gaan, maar bijvoorbeeld een geboortekaartje sturen zal ik wel en van daaruit zie je wel wat er gebeurd misschien veranderd hij als het kind er eenmaal is en komt hij uit zichzelf Als dat niet zo is en hij komt niet, dan heb je in ieder geval de eer aan jezelf gehouden en hem niet onthouden van zijn kleinkind, dat zal dan ook niemand jou kunnen verwijten! in ieder geval sterkte,
Ik denk het ook niet eigenlijk.. Ik vind het niet echt een betrouwbaar figuur, niet iemand die je bij je kindje zou willen hebben toch? Maar inderdaad, het is jouw vader en voor een buitenstaander is het makkelijk praten.. Sterkte met dit probleem joh..
Tinkerbell, Je zit inderdaad in een heel lastige situatie, waar ik ook op het moment dat ik zwanger ben over na moet denken. Ik denk dat het verstandig is om eens goed met je vader te praten, blijft hij discrimeneren zou ik hem duidelijk maken dat hij jullie (dus ook jullie toekomstige kind) niet meer mag zien. Verder zal ik de kleine onder geen enkele voorwaarden het met je vader alleen laten. Iedereen verdient een kans, word deze verpest dan weet je dat je het geprobeerd hebt. Wat betreft je financiele schulden, hier kan je mits bewijs een rechtzaak tegen starten zodat de schulden alsnog bij hem komen en jij schuldvrij verder kan. Het is natuurlijk jullie beslissing, maar wat wil jij zelf?
Hoi, Ik heb er zelf geen ervaringen mee, maar als ik het zo hoor heeft hij zijn kansen in het verleden verspilt. Je kunt hem misschien niet de deur wijzen als hij langs komt ( alhoewel ik kan voorstellen dat je dat wel zou doen ) maar ik zou in ieder geval niet verplicht met je kind naar hem toegaan omdat het nu toevallig zijn/haar opa is. Zeker als het een halfbloedje is en je vader iets tegen donker gekleurde mensen heeft heb je er niets aan als het kind later een opa heeft die voortdurend degenererende opmerkingen maakt. Liever geen opa dan een persoon waar het kind zich niet veilig bij kan voelen.
Dank jullie. Ik zou zowiezo nooit mijn kinderen alleen met hem laten. En wat dat betreft is mijn optie een goede optie. Maar kinderen gaan vragen later, mag ik bij opa slapen? Ja en wat moet je dan elke keer weer zeggen. Hij zal zowiezo wel langs komen hoor. Maar zeker niet zoveel als een normale vader/opa doet. En ook waarschijnlijk alleen uit eigen belang. Dat maakr het zo moeilijk
Goh, Tinkerbell hefftig joh! Ik begrijp heel goed dat je twijfelt. Het is en blijft je vader. Echter wat hij allemaal gedaan heeft, zegt veel over de vader die hij wil zijn. Welke mama wil jij worden? In je hart weet je dan best wel wat je moet beslissen, hoe moeilijk ook....
Ik zou nog niet te ver vooruit denken zoals of ze later bij hem willen gaan logeren. Je kunt hem idd een geboortekaartje sturen en dan zien hoe en of je een reactie krijgt. Want ondanks zijn vele 'fouten' (bij gebrek aan en beter woord en om het netjes te houden) blijft hij toch je vader... En dan heb jij in elk geval je best gedaan en mag het van hem uit komen. Maar maak je nog niet druk over de verre toekomst. Er kan nog zoveel gebeuren en veranderen. Sterkte ermee!
zo wat heftig wat jij allemaal hebt meegemaakt! ik kan me voorstellen dat je hier niet goed raad mee weet. allereerst: Fijn dat het met je moeder goed gaat! mijn mening hierover is, je vader wel op de hoogte brengen van de geboorte van het kind middels een geboortekaartje/ of kort en oppervlakkig telefoontje. indien hij het kind wil zien en daarin zelf het initiatief neemt dan dit onder jullie toezicht eens proberen. Voor jouw vriend zal dit moeilijk zijn, maar het is hoe dan ook jouw vader en het kind is je vaders kleinkind. Ik snap dat je vriend dit moeilijk zal vinden, misschien trekt je vader bij wanneer het kind er is, bedenk dat in veel gevallen geldt: kleinkinderen brengen de familie weer bij elkaar. Het kind wil uiteindelijk weten wie zijn opa is. voor als het kind wat ouder is: Ik zou ten opzichte van het kind je niet teveel uitlaten over hetgeen wat je vader heeft gedaan. Je kind mag wel weten dat jullie contact niet zo goed is, maar net als je vader dingen over de vrouwen heeft verteld aan jullie, zal het ook voor jouw kind moeilijk zijn om teveel informatie te krijgen. Misschien zet je onbewust je kind op tegen je vader en dat is nooit goed. Qua schulden die je vader heeft gemaakt, ik zou contact opnemen met de schuldeisers en hen inlichten over je vaders houding en of er een afbetaling mogelijk is. De schulden zullen echter hoger oplopen hoe langer je wacht en ik krijg de indruk dat je vader niet van plan is te betalen, klopt dit? hoelang is het geleden? Mocht je dit niet kunnen betalen dan zou ik naar het GKB (gemeentelijke Krediet Bank) stappen en hen vragen om hulp bij de afbetaling. zij bieden jouw gratis hulp en binnen 3 jaar ben je schuldenvrij, ze regelen de afbetaling en kwijtschelding van schulden indien je meewerkt aan het schuldsaneringstraject. Ik wens je heel veel succes! groetjes
Dames, dank jullie. Wat sommige hier al zeiden, ik weet wat ik moet doen. Hoe moeilijk ook. Kijk al die schulden enzo zijn opgelost, tenminste binnen de familie, die ik nog wel steeds maandelijks betaal maar dit is heel goed te doen. Wat ik niet had verteld is dat ik veel dromen heb waarin al mijn agressies naar boven komen. Als ik hier aan denk en het feit dat ik zwanger ben, weet ik dat ik in ieder geval voorlopig het contact (wat er al niet veel was) ga verbreken. Vooral omdat het op dit moment gewoon het beste is en denk ik ook het beste zal blijven. Maar in ieder geval bedankt!
hoihoi, ik ben opgegroeid zonder mijn vader en kende hem niet, tot ik hem voor het eerst ontmoette toen ik 23 was, hij zat bij onze eerste ontmoeting vloekend en dronken op de bank, toen heb ik besloten hem niet meer te willen ontmoeten, ik heb al jaren geen contact meer met mijn vader, hij is alcoholist en staat heel vaak dronken op mijn voicemail, ik pak namelijk niet op als hij belt. Nu ik zwanger ben weet ik zeker dat ik er goed aan heb gedaan het contact te verbreken, wat mij betreft komt ie er nooit achter dat ik zwanger ben, ik zal het hem in ieder geval niet vertellen. maar omdat ik mijn vader niet kende en niet met hem ben opgegroeid is het voor mij misschien makkelijker om het contact te verbreken en hem buiten mijn leven te sluiten. Jij moet absoluut doen wat je hart je in dit geval ingeeft, ik wil mijn kindje beschermen tegen dat soort gevaren, en ik heb daarmee al een keus gemaakt, misschien wel hard van me maar duidelijk uit liefde voor mijn kindje. doe wat je hart je verteld en bescherm je kindje tegen wat jou is aangedaan. Ik zou hem in ieder geval nooit alleen laten met je kindje. succes en sterkte
Jeetje wat een situatie... Om eerlijk te zijn zou ik geen contact met hem willen en zeker voorkomen dat mijn kind contact heeft met hem. Hij heeft naar mijn idee weinig toe te voegen... Succes!
Ok, voor mij zou 1 ding duidelijk zijn.. financieel en emotioneel heeft ie je een hoop geflikt, klootzak, maar het blijft je vader. Het feit dat hij jou heeft proberen te betasten zou voor mij de absolute druppel zijn. Mijn vader heeft mij heel wat pijn bezorgd vroeger, maar als dit gebeurd zou zijn dan had ik hem toch echt nooit meer hoeven zien. Daarnaast, wat in mijn ogen ook erg belangrijker is, hij denkt 'minderwaardig' over donkere mensen, hij krijgt een donker kleinkind, hij wilde jou al betasten. Ben je niet bang dat hij nog minder respect zal hebben voor je kindje en wie weet wat hij daar mee uit zal halen? Ik krijg zelf ook een halfbloedje, maar als iemand alleen al laat doorschemeren een hekel te hebben aan buitenlands, dan komt ie bij mij niet in mn huis. Maakt niet uit wie diegene is. Sorry misschien hard, maar zo denk ik wel.
Ik begrijp je verhaal ook heel goed hoor! Dat maakt het ook zo moeilijk. Tenminste emoitoneel is het een hele zware stap, terwijl de stap al heel lang gepland staat.
Hoi Tinkerbell, dan ook even mijn mening, ook een beetje als professional, (ben ambulant hulpverlener): je noemt dat je allerlei dromen hebt, waaruit wat mij betreft blijkt dat je eraan toe bent om de dingen van vroeger een plekje te gaan geven. Het is ook allemaal behoorlijk heftig wat je hebt meegemaakt, en dat zijn dingen waar je zo 1-2-3 niet alleen uitkomt, dus ik zou je adviseren daar hulp bij te zoeken. Mijn advies zou zijn om te gaan praten met een contextueel therapeut: dat is iemand die jouw familiegeschiedenis meeneemt, zonder dat het uitdraait op 'je familie zwart maken', want het blijven toch, ondanks alle rottigheid, je ouders... Ik kan er een klein beetje persoonlijk over meepraten: mijn schoonvader heeft vroeger zijn dochter misbruikt. Hij heeft, toen dat uitkwam 2 jaar later ofzo, zelf wel actie ondernomen door te zeggen dat ie therapie nodig had (doen de meeste daders niet, die blijven zichzelf alleen maar goec praten). Hij is daardoor wel echt veranderd, maar voor ons geldt dat onze kinderen dus nooit bij opa en oma zullen gaan logeren: al was het maar om elke mogelijke verdachte situatie te voorkomen.... Wij zullen de reden daarvoor niet aan onze kinderen uitleggen, want dat is teveel informatie voor een kind, daar moet je het niet mee belasten, want in de eerste plaats kan het kind dat niet aan, in de tweede plaats wil je je kind wel de kans geven om zover mogelijk een relatie te kunnen hebben met de grootouders. Dat is namelijk een grote behoefte van kinderen en voor zover mogelijk moet je ze die kans bieden, ook als de relatie tussen jou en je ouders niet zo denderend is... Maar: wel binnen bepaalde grenzen! Ik denk dus dat het verstandig is om te kijken of er met je vader goede afspraken te maken zijn over wat wel en niet OK is. Zijn die afspraken niet te maken, dan moet je er niet aan beginnen. Hij is namelijk behoorlijk grensoverschrijdend geweest in het verleden en zal moeten leren jullie grenzen te respecteren. Wat dat betreft werkt het niet anders als bij kinderen: als een kind z'n bordje niet leeg eet, krijgt het ook geen snoepje 's middags. Als je vader zich niet aan een bepaalde afspraak kan houden, kunnen andere dingen dus ook niet. Dat is de enige manier waarschijnlijk om hem te leren ooit jullie grenzen te gaan respecteren... Ik vraag me trouwens oprecht af of jullie kindje, als het zijn/haar opa maar een paar keer per jaar zou zien, werkelijk zou vragen of het bij opa mag logeren: die vraag stellen de meeste kids alleen als ze echt een wat intiemere relatie met iemand hebben, dat doen ze niet bij iemand die ze maar af en toe zien, (merken wij al bij de kids van mijn man: die zien mijn schoonouders, door de scheiding, maar een paar keer per jaar en we hebben nog NOOIT de vraag gehad of ze daar mochten logeren, (wat dus sowieso niet zou mogen). Maar ook wat dat betreft: komt tijd, komt raad. In ons geval zullen wij de kids van mijn man, maar ook onze eigen kids uitleggen dat logeren bij opa en oma niet gaat, omdat die roken en het huis vergeven is van de sigarettenrook en dat we dus niet willen dat ze in die rook daar moeten slapen, (mijn schoonouders zijn zulke verstokte rokers, die zullen echt NOOIT stoppen... en zou dat wonder toch geschieden, zien we dan wel weer, :-D). Dus, nouja, heel verhaal, maar dat is zo'n beetje wat ik je mee wilde geven... Heel veel sterkte ermee, zorg dat het z'n plekje krijgt en dat jullie samen er een evenwicht in vinden en trek je grenzen! O, by the way, over die schulden: je zou eens advies kunnen vragen bij het juridisch loket of je met terugwerkende kracht toch je vader hiervoor aansprakelijk kunt stellen... Schuldsanering (wat hier ook al genoemd werd) zul je, als ik het zo hoor, niet voor in aanmerking komen, omdat je al een regeling getroffen hebt... Maar er zouden nog wel eens wegen kunnen zijn, juridisch, om dat geld alsnog van je vader terug te krijgen... Informeren kan in ieder geval geen kwaad, Succes!
Sorry maar ik zou er ook geen contact meer mee hebben hoor. Wat ie allemaal heeft gedaan?! Nee daar durf ik mn kind niet bijzetten! Sterkte meid!
Je zou te zijner tijd een geboortekaartje kunnen sturen en afwachten hoe hij reageert. Ik zou hem zeker niet overal zelf bij betrekken, als ik zo jouw verhaal lees heeft hij dat zeker niet verdient. Een fijne zwangerschap gewenst en probeer ervan te genieten!
Ik denk dat Rozemarijke haar antwoord erg zinvol is.. Ik heb ook iets van.. het is en blijft toch je familie en dat is een ander verhaal dan een bekende zonder bloedband.. geen contact zou ik niet willen, maar zeker wel uitkijken wat voor contact je dan wel kunt hebben.