och meissie.. dat was het eerste wat er bij mij bovenkwam bij het lezen van jou evrhaal. De reactie van je man komt bij mij wat onsympathiek over.. (maar ik lees het zo.. dat wil niet zeggen dat het zo is) en jij word daar onterecht onzeker over. Zoveel kids van die leeftijd slapen slecht en komen tig keer uit bed. Hij zit in de uitprobeer leeftijd.. Nettekind heeft ons indertijd knoertknettergek gemaakt.. (ze gooide de inhoud van haar speelgoed mand tegen de dichte deur in de hoop dat wij haar kwamen halen.. Dat deden we niet.. De buurvrouw belde wel de politie want die dacht dat een andere buurman een feestje had dat uit de hand liep) Wat hebben wij gedaan. Nou niet veel anders dan jullie.. en het heeft weken van onze uithouding gekost.. De eerste week zaten wij vrij dicht bij haar.. Daarna steeds iets verder weg.. Daarna buiten de deur met de deur open daarna buiten de deur met de deur dicht.. En wij hebben overwonnen voor dit bed drama was er niks noppes nada aan de hand en was op bed brengen een peulenschil en nu ook weer.. Madammeke had het gewoon een periode op de heupen
Ik heb niet alles terug gelezen maar onthoud dat je zoontje de leeftijd ervoor heeft... Misschien zijn jullie net iets te vroeg met het bedje omwisselen... Wat gebeurt er als wij uit bed gaat en jullie zijn er niet bij? Gaat hij uit eindelijk niet gewoon slapen??
Ik denk ook dat het een combi is van jouw zwangerschap en alle kwaaltjes die je verhinderen je normale zelf te zijn, je bent natuurlijk anders en dat heeft hij ook door. Het weinige actieve wat hij nu doet, bedoel 1 keer in de week naar de gym is niet echt vermoeiend, maar ik begrijp dat je zelf gewoon niet meer echt overweg kan en dat is denk gewoon een gevolg van een zwaardere zwangerschap. En dan inderdaad de leeftijd. Ik denk dat jullie lekker om de tafel moeten gaan zitten, en dan niet met ja het is jouw schuld want gebeuren, het lijkt me namelijk nogal stug dat jij het jaren goed doet en nu opeens ligt het aan jou? Onzin en denk dat mijn man echt ruzie zou hebben als dit zo gezegd zou zijn. Misschien kan je man zelf wat actiever dingen met hem ondernemen? Lekker voetballen etc. het is dan wel koud maar een dikke jas aan en gaan, dat deden wij vroeger ook. Misschien kan je je zoontje uitleggen hoe en wat, of inderdaad tijdelijk de ledikant erbij plaatsen. Wij hebben zelf een paar weken geleden overgang wieg (waar ze zich geweldig in voelde) ledikant gehad, en de ledikant ook eerst op haar kamer gezet. De overgang ging zonder problemen en denk dat we hetzelfde gaan doen als ze naar een groter bedje gaat. Succes in ieder geval en niet te onzeker worden, ook dat voelt je zoontje aan, en dan heb je straks echt de poppen aan het dansen.
Ik zou zeggen ,klink omhoog en laat maar even gaan. Waarom moet ie per se in z'n bed blijven liggen? Mijn zoon speelt altijd nog een poosje op z'n kamertje voordat ie gaat slapen. Niets mis mee vind ik.
@ TS: ik herken het wel. Niet het slaapprobleem, want dat heeft mijn zoontje nooit in die mate gehad. Maar wel dat ik tijdens mijn zwangerschap geen puf had voor wat dan ook en mijn zoontje daar op reageerde. Nu zat hij toen nog niet in de peuterpuberteit, dus viel het allemaal nog enigszins mee. Bovendien gaat hij 3 dagen naar de opvang waar hij de hele dag lekker buiten kan ravotten (dat gaat hier niet zo, aangezien we in een appartement wonen). Ik heb niet alles even goed gelezen, maar heeft hij al de leeftijd voor de psz en gaat hij daar naartoe? Misschien dat dat hem goed doet. Voor mijn zoontje is de opvang echt een opleving namelijk. Wat betreft het "nee": ik vind sowieso dat het een onderdeel is van de opvoeding, maar ik weet wel zeker dat bij ieder kind uniek is en soms dus een andere aanpak vereist. Dat jouw oudste goed reageerde op jouw aanpak, wil niet zeggen dat het voor de jongste ook zo werkt. Mijn zoontje is echt geen moeilijke peuter, hij heeft nauwelijks echte driftbuien. Maar van tijd tot tijd heeft hij zeker een duidelijke nee nodig. Anders walst hij zo over me heen.
Misschien maar een tijdelijke oplossing, maar mijn oudste hebben we toen gewoon weer in een ledikantje gelegd. En na de bevalling van de tweede, toen ik weer fit was zijn we het weer opnieuw in een groot bed begonnen en ging het meteen prima. Hij was toen ook weer wat ouder. Groetjes, josie
Ik vind het lekker makkelijk van je man om maar te zeggen dat het jouw schuld is. Je zoontje zal best even wat lastiger zijn nu hij minder begrenst wordt, maar om dan maar te zeggen dat het jouw schuld is dat hij niet in bed blijft liggen vind ik belachelijk. Ik zou toch ook nog even terug gaan naar een ledikant waar hij niet uit kan, en even kijken of dan de rust terug keert. Dan kun je later weer proberen hoe het met een groot bed gaat Veel sterkte in ieder geval!!!
Hoeveel slaapt jou zoontje op een dag? Misschien een rare vraag maar mijn zoontje bijna 3 komt dus altijd uit zijn bedje als hij s'middags heeft geslapen. Is hij de hele dag wakker slaapt hij gewoon meteen in.