Wat een nare situatie.. Misschien stom, maar is het niet een idee om zo'n interventie te doen (die je op (Amerikaanse) Tv wel vaak ziet)? Waarbij geliefden hun zorgen uitspreken op een liefdevolle (niet beschuldigende manier) en daarmee toch proberen om door te dringen?
Dat was inderdaad ook de bedoeling. Maar ik ben bang dat dit averechts werkt. Mijn schoonzus is vandaag helemaal overstuur langs gekomen. Ze weet het gewoon niet meer. Ze heeft geprobeerd om tussen de middag met hem te praten. Maar ze weet niet of het door is gedrongen. Kim zit nu ook tegen overspannen aan. En geeft aan dat ze dit niet lang vol houd. En dus denkt om bij hem weg te gaan. Lars heeft dus 2 keuzes en die zijn vrij helder. Ze gaat woensdag (op aan dringen van mij) naar de huisarts om te praten over haar zelf, niet zozeer over Lars. Zij heeft ook hulp nodig en die kan ik haar niet bieden, helaas. Ik ben bang dat Lars binnen 5 jaar overleden is. Dat vind ik echt een treurig idee. Mijn man is nu naar zijn vader (en dus ook Lars zijn vader, om te praten over hoe nu verder. Niet hoe nu verder met Lars, maar in eerste instantie met Kim. Zij heeft hulp gevraagd, omdat ze zelf er niet meer uit kan komen.
Helaas kun je in Nederland geen hulp zoeken voor iemand anders. Wel kan je kijken of er een meldpunt zorg en overlast of een vangnet en advies in jullie regio zit. Deze kunnen evt. een bezoekje brengen aan Lars. Voor een RM/VM (gedwongen maatregel) moet de situatie zo ernstig zijn (denk aan, geesteziekte wat een verslaving natuurlijk is, maar vaak willen ze bijv. een diagnose Korsakov, depressie oid, gevaar voor hem zelf of de omgeving, maatschappelijk teloorgang) de rechter geeft dit niet zo snel af. Sterkte!
Ohja, de meeste verslavingszorg instellingen hebben ook een groep voor familieleden van verslaafden. hier krijgen ze handvatten aangereikt om met de verslaving om te gaan.
Lola, dank je voor je reactie! We gaan op dit moment eerst mijn schoonzus helpen. En we hopen dat gaandeweg Lars zijn ogen opent. Hij is (nog) niet een gevaar. Maar omdat hij zo'n kwaaie dronk heeft en ruzie zoekt met iedereen en regelmatig agressief is ben ik bang dat hij die grens snel over gaat. En dan dus iemand wel mishandeld o.i.d.
Goed dat jullie eerst je schoonzus gaan helpen en ondersteunen! Dat hij suikerziekte heeft is echt gevaarlijk met (overmatig) alcoholgebruik en zal ook zwaar wegen in de toekomst als er wel ooit besloten wordt om een RM aan te vragen. Maar ik zal toch zeker even informeren naar bovengenoemde instanties, hun doen een stukje bemoeizorg en als hun deze situatie ernstig genoeg vinden zullen ze hem ook proberen in de verslavingszorg te krijgen. En dit is ook zeer belangrijk voor dossier opbouw, mocht het zover komen dat er een RM moet komen!
Even een update van mijn kant. Zoals ik al eerder schreef is mijn schoonzusje maandag overstuur langs geweest. We hebben gepraat en we hebben haar onze hulp aangeboden, die zij op dat moment aan pakte. Schoonvader is nadat hij bij mij is geweest naar Lars gegaan en hem de waarheid gezegd. Die dag heeft hij niet gedronken. Ook de dag er na heeft hij (waarschijnlijk) niet gedronken. Nu is hij een alcoholist en dus niet te vertrouwen met drank. Maar wat er gisteren is gebeurd maakt alles te niet waar we zo hard voor gevochten hebben. Mijn schoonvader was jarig en had een paar dagen eerder al gezegd dat Lars geen drank kreeg van hem. Want dat krijgt hij ook niet meer bij ons en bij goede vrienden die hier ook alles van weten. We dronken koffie en het was best gezellig. Maar ja, dan komt de borrel. En mijn schoonvader vroeg aan Lars wat hij wou drinken en toen zei hij heel zacht bier... En wat doet mijn schoonvader?? Die geeft hem gewoon bier. Dus alles wat mijn schoonvader heeft "opgelost" is nu helemaal teniet gedaan!! Mijn schoonvader ging buiten roken en toen is mijn man er direct achter aan gegaan. Het enige antwoord wat hij had is dat hij jarig was en dat het hierna ook echt afgelopen was. Nu neemt Lars mijn schoonvader natuurlijk helemaal niet meer serieus. De visite ging wel en mijn schoonvader en zusje, zwager, mijn man en ik bleven over. Lars ging even buiten roken en toen heb ik er nog wat over gezegd. Maar mijn schoonzusje vond dat als Lars 1 of 2 biertjes dronk dat dat wel goed was en dat ze daar niet zo mee zat. Snappen ze nu allemaal niet dat Lars een alcoholist is? En dat alcoholisme een ziekte is? En Lars dus ook niet 1 of 2 biertjes mag? Er zijn heel weinig mensen die een alcoholprobleem hebben (gehad) die het bij 1 of 2 kunnen houden. Heb mijn schoonzusje ook nog apart gesproken, maar alles lijkt weer koek en ei en ze zegt onze hulp niet meer nodig te hebben. Het feit dat ze van hem wou scheiden is ze waarschijnlijk vergeten...
Ja, dat is natuurlijk niet zo slim van de schoonvader. Als je een ultimatum stelt, moet je je er natuurlijk wel aan houden. Wat betreft de situatie tussen Lars en je schoonzusje ... herkenbaar en pas totaal in het plaatje van een alcoholist en een "enabler / iemand die het mogelijk maakt". Klassiek eigenlijk wel. je kunt niets doen, als je schoonzusje jullie hulp niet wil aannemen dan houdt het eigenlijk op. Eigenlijk hetzelfde als met een alcoholist zal ze zelf moeten inzien hoever en hoelang ze hier nog mee door kan en wil gaan. Overigens heb ik ook wel momenten gehad dat ik wilde scheiden en dat ik het niet meer zag zitten. En dan was het de volgende dag al een stuk minder, kon ik me er overheen zetten en doorgaan. Dat begrijp ik ook wel hoor van de schoonzusje. Zo makkelijk is dat niet, "ff scheiden"... En is het nu aan jullie hoe jullie nu met deze situatie om willen gaan ...
Een ding LAAT het los laat los hij zal ooit in die put vallen en van uit die put zal je zwager pas aanzich zelf gaan werken tot die tijd sta je machteloos. Ik weet dat je het goed bedoeld maar je kunt er van af de zij lijn niks aan doen. Zijn vrouw is nog niet op het randje komt wel dwing niet ooit gaan haar ogen open dan gaat ze bij hem weg dan gaat hij in die put vallen en dan pas kan er hulp komen voor die tijd. Kun je als famillie niks en je kunt wel zeggen op een verjaardag hij krijgt geen alcohol maar het blijft een volwassenvent en dan bam is het weer zo ver. Je kan wel het geluk hebben( dat als er weer eens huiselijkgeweld aan te pas komt je zwager zo veel dagen uit huis weg moet en de instanties met je schoonzus gaan praten hoe en wat) En dan nog kan het te vergeeft zijn. Soms moet je mensen laten tot dat ze eigenlijk niet meer in staat zijn om goede keuze.s te maken lastig he?? Gewoon dit advies wees er voor je schoonzusje wanneer nodig luister naar haar geef haar advies dit zal vaker voor gaan komen en kan jaren over heen gaan voor dat er wat gebeurt. En nog een advies LAAT HET TOT EEN BEPAALDE HOOGTE LOS EEN VERSLAAFDE KAN ALLEEN ZICH ZELF HELPEN ALS HIJ WILT...............
We hebben het ook los gelaten. Hij zoekt met alles en iedereen ruzie en dat is de reden waarom hij geen drank meer krijgt en daar zijn wij niet (meer) van gediend. Lars heeft een flinke stempel op onze bruiloft en alle verjaardagen gedrukt. Zelfs op onze kraamweek kon hij zich niet in houden. Thuis had hij al aardig zitten drinken en dan komt hij ons lastig vallen. Zoiets doe je niet! Het is inderdaad een volwassen vent en het word eens tijd dat hij zich daar naar gaat gedragen. Maar het is ons pakkie an niet. Vind het feit dat mijn schoonzusje nu alles in de wind slaat wat ze de afgelopen dagen heeft gezegd en afgesproken. Dat vind ik heel raar, maar goed, zij moet met Lars leven, wij niet.(gelukkig) Maar we kunnen hem wel weren bij ons gezinnetje. Deze week was behoorlijk stressvol voor zowel mijn man en mij, maar ook voor ons zoontje. En dat verdient hij niet, ik wil niet dat hij zijn oom straks herinnert als een dronkenlap.
Jeetje, wat een domme actie van je schoonvader zeg! Verder, laat het inderdaad los en denk aan je eigen gezin. Je kan hem niet dwingen af te kicken en je schoonzusje niet dwingen om hulp te zoeken voor hen beide. Wat je wel kan doen is je deur (voorlopig) dicht houden voor hem. Zoals je het beschrijft heeft hij jullie het leven op sommige momenten aardig zuur gemaakt. Ik zou m'n handen hiervan af trekken, voor jullie en je zoontjes bestwil. Vroeg of laat komt hij op een goede of minder goede manier erachter wat alcohol met je leven en je lichaam doet..
Het gedrag van jouw schoonzus verbaast me niet. Tijdens gesprekken worden er nog al sterke dingen gezegd (en zij zal heus wel weten dat dat inderdaad ook het beste is) maar dan komt ze weer thuis in de voor haar normale situatie van de afgelopen jaren en dan is het vaak heel moeilijk om die woorden in daden om te zetten. Ze staat dan ook weer alleen in de situatie en 1 dag kan ze zich miscchien aan haar woorden houden maar dat brokkelt allemaal weer af. Tot de dag dat zij echt sterk genoeg gaat zijn om consequent te zijn en blijven tegenover haar man gaat dit nog wel heel wat keren op en af gaan.
Ja, dit is niet de beste actie van mijn schoonvader! Je kan je ook voorstellen hoe woest mijn man en ik waren. Helaas is mijn schoonzusje overtuigd dat het goed blijft gaan. Terwijl het (volgens mij) algemeen bekend is dat een alcoholist het niet bij 1 opf 2 biertjes kan houden. Ik neem aan dat zij van haar man houdt en dat zij het beste voor hem wil? Dan begrijp ik niet dat ze, met Lars zijn suiker, hem gewoon door laat drinken. Dat is letterlijk zijn doodvonnis. Maar goed. Ik laat het los. Ik moet me er niet zo veel zorgen meer om maken. Maar, ja toch moeilijk...
Je moet het niet je schoonzusje verwijten. Het heeft niets te maken met "hem gewoon door laten drinken". Ze heeft niet zoveel te willen namelijk. Ik heb ook gebeden, gesmeekt, gejankt, geeist, gedreigd maar het hielp allemaal niets. Het is algemeen bekend dat alcoholisten geen sociale drinkers kunnen zijn (hoewel instanties als Novadic Kentron daar toch in geloven, althans 5 a 6 jaar geleden wel). Geloof me, mijn man toen hij dat hoorde, was in de zevende hemel. "Zie je wel, ik HOEF niet te stoppen". Nu achteraf zegt hij zelf ook, dat dat quatsch was. Je drinkt of je drinkt niet. Een alcoholist kan niet "een beetje" drinken. Ik kan je verhalen vertellen hoor, mijn familie zei ook tegen mijn man "je verziekt mijn verjaardag, je verziekt de kerst" etc. Hij mocht niet mee en dat deed onnoemelijk veel pijn bij mij. Ik begreep het wel, het was ook niet fijn (en dan had mijn man geen kwade dronk), maar niemand zag hem hoe ik hem zag, hoe lief hij voor mij kon zijn, hoe hij (ondanks zijn dronken kop) 's nachts een hand op mijn been legde als hij dacht dat ik sliep, en ik weer wist dat HIJ er nog steeds was. Dat hij op zijn eigen lompe manier dingen deed om zich te verontschuldigen bij mij ... En dan is het voor de buitenwereld niet te begrijpen. Nu, nu hij niet meer drinkt, zijn ze de beste vriendjes hoor, hij mag weer overal komen, en komen bij hem voor advies en hulp, maar er is een tijd geweest dat het anders was ... Maar goed, ik denk dat jullie er voor jezelf uit moeten komen hoe en wat. En niet de deur dichtgooien voor je schoonzusje ondanks dat je misschien haar keuzes niet kan begrijpen ... het zijn nog altijd HAAR keuzes ... Sterkte
Ik doe de deur ook niet dicht. Ook voor mijn zwager niet. Mijn schoonzus leeft met 2 verschillende mannen. Als hij nuchter is, is hij hartstikke lief voor haar, een aardige vent tegenover iedereen. Maar als er drank in zit, word hij een hele nare man. Ik weet dat zij ook niet veel aan deze situatie kan doen. En misschien hebben wij, als buitenstaanders, makkelijk praten. Maar omdat het nu 'beter' gaat slaat ze elke hulp, in welke vorm dan ook, af. Natuurlijk begrijp ik dat ze het beste in haar man en in deze situatie wil zien. Maar ik dacht dat ze nu met haar neus op de feiten was gedrukt en dit probleem wou aan pakken. Maar goed, zoals gezegd, ik heb makkelijk praten.
maar zij hebben toch ook al een kleine? dus is het niet alleen voor jouw zoontje moeilijk een verslaafde oom te hebben, er zit daar toch nog een kleine in huis? of heb ik dat nou verkeerd begrepen... voor zover ik weet maakt die dit dus ook allemaal mee, of niet... voor zover ik zie gaat dit alleen om hun relatie, ziekte en verslaving, maar daar zit dus een kleine bij?
Wat je schoonvader heeft ´opgelost´? Ik begrijp het niet, heeft hij Lars genezen dan? Van zijn alcoholisme afgeholpen? Hij heeft een aantal dagen niet gedronken, maar ik vind dat het een stukje eigen verantwoordelijkheid van Lars is om NIET om bier te vragen. Hij moet toch willen stoppen, wil hij dit niet dan houd het hele verhaal op. De motivatie moet uitzich zelf komen en niet van zijn directe omgeving. Ik snap wel dat het frustrerend is, maar lars kon er anders ook voor kiezen om elders bier te halen als hij het niet op die verjaardag kreeg. Sorry als ik kort door de bocht overkom, dat is niet de bedoeling dan.
Nee het is ook Lars zijn eigen schuld, maar mijn schoonvader heeft ook de keuze om geen bier aan hem te geven. En ja het zit daar een klein kindje in huis, die is nu 6/7 maand. Dus hoe ouder die word, hoe meer ze van haar vader mee gaat krijgen. Dit vind ik ook heel erg. Als haar vader over een jaar of 10 overlijd (is wel optimistisch, want gezondheid is al niet goed) zal ze haar vader als een dronkenlap herinneren, daar breekt mijn hart gewoon van... Maar Lars is egoïstisch, ze zitten in geld problemen en hebben elke maand geld te kort, maar Lars blijft gewoon rustig door drinken en roken. Al met al zijn ze 500,- (!!) kwijt aan zijn verslaving(en). Edit: mijn schoonvader heeft niets opgelost, maar dit denkt hij zelf, volgens mij. Hij denkt dat een hartig woordje meteen de alcoholist uit Lars is.
Ik snap jou zorgen zeker hoor, begrijp me niet verkeerd! Ik vind het ook zorgwekkend klinken, vooral met een kleintje erbij. Die kleine kiest er niet voor om in zo´n situatie te leven, dat overkomt haar. en idd, die kijkt dan later terug op een egoistische verslaafde vader. Bah! Maar dat van je schoonvader is dan wel sullig dat hij eerst denkt het opgelost te hebben en vervolgens wel dat biertje te geven. Die ene bestaat niet! Ook voor Lars niet.
Tja, mijn man moet accepteren (en is daar makkelijker in dan ik) dat wij zijn broer niet kunnen helpen. Net wat jij zegt, hun dochtertje heeft hier niet voor gekozen. Maar goed, het is wat het is. We kunnen helaas niets aan deze nare situatie doen.