Nou ja ik vind wel dat je als huisarts wat meer moeite kunt doen. Ook als je ziet dat de man er aan onderdoor gaat... Hij maakt zich er nu wel makkelijk vanaf! Wanneer moet je weer naar het cb RonD?
De huisarts had toch op zn minst wat telefoonnummers / adressen / personen aan kunnen reiken? En eventueel de klachten van RonD serieus kunnen nemen, RonD heeft het toch ook moeilijk... Ik denk bijvoorbeeld aan maatschappelijk werk, zij kunnen dan misschien samen met RonD een ingang vinden bij zijn vrouw om haar te kunnen helpen! P73, ik snap je wel hoor... Bij mijn ex was het ook moeilijk om een "ingang" te vinden, maar ik ben toen wel doorverwezen naar maatschapelijk werk! En dat heeft er weer voor gezorgd dat mijn ex daar ook terecht kwam. In ieder geval vind ik zoals RonD het dan verteld wat betreft zijn huisarts, nog steeds kort door de bocht. Eerst die drempel over moeten om naar een huisarts te gaan, en dan krijg je er niets voor terug. Zo word die drempel alleen maar hoger gemaakt denk ik. RonD, wat vind jij er zelf van? Ga je nu zelf maatschappelijk werk bellen? Of misschien de wijkverpleegkundige of het consultatiebureau? Gewoon doen hoor Ron, je doet het omdat je zielsveel van je vrouw houd! Succes maar weer
ik durf nog niet te zeggen wat ik ga doen..jullie horen het maandag wel van me bedankt voor de steuntjes in de rug
Je hebt absoluut gelijk dat je zegt dat er iets moet gebeuren qua hulpverlening. RonD zit in een verrekte moeilijke situatie en het is niet de bedoeling dat hij hier aan onderdoorgaat....Echt heel sneu. Ik hoop ook echt dat jullie er, al dan niet met hulp, snel weer bovenop komen en eindelijk echt kunnen gaan genieten van jullie kleintje....
Hey RonD, Ik moest van mijn manlief vragen hoe het nu met je ging.... Zelfs hij denkt aan je (ik moest ff je verhaal kwijt aan mn mannetje)
ik had je net gepmd het is nog steeds lastig. ik weet het gewoon af en toe niet meer waar ik met mijn gevoelens heen moet
hoi iedereen, het gaat nog steeds niet super met me, ben nog steeds verrot en merk weinig verbetering. Ik weet niet hoelang ik dit volhou. Er komt een moment dat ik knap en dan ga ik onaardige dingen zeggen en dat wil ik eigenlijk ook weer niet. dat zou een (tijdelijk) einde kunnen betekenen.
Ik heb uitvoerig gepmd met fairy, dank je meissie tot op heden gaat het nog niet goed (in ieder geval niet met mij). samen met mijn partner met mijn ouders gesproken en die moesten er van huilen, heel pijnlijk allemaal dus ik weet ook even niet goed waar ik met mijn gevoelens heen moet
heey ron. heel veel sterkte met deze toestand. en jullie moeten heel goed praten met elkaar anders komt het niet goed.
Fijn dat je bij Fairy lekker je ei kwijt kon. Maarrrr je zult idd toch ook met je vriendin moeten praten. hadden je ouders trouwens geen bruikbare tips? Zij kennen je vriendin natuurlijk ook wel redelijk (ga ik vanuit) dus voor hen is het misschine nog makkelijker dan voor ons om tips te geven...
mijn vriendin heeft te kennen gegeven dat ze geen klik heeft met mijn ouders en zich niet kan vinden in hun levenswijze en ook nooit alleen zal langsgaan met de kleine, etcetera. Mijn ouders zijn daardoor zeer ontdaan. dus ik wil hun niet teveel lastig vallen met mijn problemen. ik heb soms het gevoel dat ik er echt alleen voorsta. als we samen thuis zijn verwacht ze gewoon dat ik het doe en als ik dan zeg dat we het dan samen (moeten) doen krijg ik de opmerkingen naar mijn hoofd dat zij het overdag al doet. als ik thuiskom na een lange dag, ga ik nog voor die kleine zorgen, staan koken, afwassen enz en dan is het zo 9 uur / half 10 (na de eennalaatste voeding) eer ik zit en dan ben ik echt verrot al zou ze maar 1x zeggen, joh ik doe het wel even jij bent al druk zat of ga maar eens vroeg naar bed... dat zou me echt goed doen. gisteren ook weer, kreeg ik het verwijt dat ik te veel dingen laat liggen, zoals film bewerken van die kleine, en zulk soort dingen. die heb ik keihard teruggekopt dat ik elke dag pas half 10 zit en dan ook wel eens rustig wil zitten. Nu heb ik morgen vrij en zegt ze dat ik wat dingen kan doen, dus toen zei ik...jij lekker met een vriendin op stap, dan doe ik ook een rustig dagje voor mezelf hebben en niet het huishouden of wat dan ook. dus ze weet hoe ik er over denk, en praten...dat heb ik zo vaak geprobeerd en ze benadert alles vanuit zichzelf en loopt voorbij aan mijn gevoelens... ik zit er al aan te denken om zelf naar een psycholoog te gaan om te kijken hoe ik hier mee om kan gaan...we hebben wel een kleine en ik wil geen verscheurd gezin zijn.
Ik vind het een goed idee van je dat je dan maar zelf naar een psycholoog wil en dat je geen verscheurd gezin wil. Wat dat betreft geef je niet makkelijk op en dat siert je. Ik had mijn man gewoon meegesleurd naar de psycholoog hoor. Ik zou heel boos worden als ie zijn kop in het zand bleef steken en er helemaal niets aan wil doen. Relatietherapie lijkt me hier behoorlijk op z'n plek.
net knallende ruzie over de telefoon, over iets dat inderdaad niet handig van me is (ik had besloten zelf ergens niet heen te gaan zonder te overleggen, zij mag wel van mij) ze vond me een egoïst...ik heb maar niets gezegd wat ik vond van haar gedrag de laatste tijd.... wat een klote situatie..ik krijg alleen maar de zwarte piet...ik kan wel janken
Hey RonD, Geen dank hoor! Daar heb ik er al genoeg van op zolder Een psycholoog, tja.... Ik denk eerder eerst aan maatschapelijk werk, mocht je een psycholoog nodig hebben dan sturen ze je wel door. Wat betreft RonD als persoon wat mijn conclusie is.... RonD is een gevoelige man, zorgzaam ook en wil alles op alles zetten om zijn gezin weer in harmonie te laten zijn! Ik heb de indruk dat hij heel welwillend is, de adviezen die ik hem kon geven die heeft RonD ook ter harte genomen en zoveel als mogelijk toegepast. Zo is hij samen met zijn partner(zoals hij zelf al schrijft) naar zijn ouders geweest om te praten, heeft gepraat met zijn partner en haar gevraagd wat ze nu precies wil. Hier kreeg RonD (naar mijn idee) geen duidelijk antwoord op. Als ik RonD zijn priveberichten lees en over het algemeen ben ik tot de conclusie gekomen dat zijn partner ondanks alles het idee heeft er alleen voor te staan. Dit is absoluut niet zo, RonD doet er echt alles aan om het haar naar de zin te maken. Dit gaat best, maar er is nu (bijna) een eind aan gekomen. RonD is er moe van, weet niet meer wat te doen en ik kon hem geen adviezen meer geven. Zelfs ik weet het niet meer.... Straks "barst de bom" RonD is er echt moe en verdrietig van. Ik denk dat de partner van RonD zelf ook hulp nodig heeft, alleen ze ziet het niet in. RonD word heel wat afgesnauwd en doet (zo het lijkt) nooit iets goed. Mijn conclusie is misschien een postnatale depressie en erg onzeker over de relatie tot RonD en misschien ook wel de kleine. Ik denk ook aan een gewone depressie (ik zie veel herkenning, mijn exman is depressief geweest) Heel moeilijk dus allemaal. Ik heb dit geplaatst met toestemming van RonD Dames en Heren nu willen we aan jullie vragen of jullie nog tips hebben?
Jeetje Ron, moeilijke situatie waar je in zit. Ik kan me voorstellen dat ze het bloed onder je nagels vandaan haalt momenteel maar dat je zo je best blijft doen om bij elkaar te blijven voor je net geboren baby. Als ze niet naar de psycholoog wilt, niet naar de huisarts en ze blijft zo doen zou ik haar, als ik jou was, echt duidelijk maken dat als dingen niet veranderen, jullie uit elkaar gaan. Dat je het ouderschap anders had voorgesteld en dat je nu erg ongelukkig bent en voor jezelf gaat kiezen en indirect dan ook voor je kind. Als de sfeer zo erg thuis is als de laatste tijd is er weinig meer over om voor te vechten. Dat je haar dit nu voorlegt als laatste redmiddel. Misschien wel hard maar wel duidelijk. Ik ben niet zo van het stimuleren van bizar gedrag dus ook al is ze net bevallen, je hebt al genoeg rekening met haar gehouden: duidelijke taal werkt volgens mij beter dan dit gezever.
Ik heb eens voorgesteld dat RonD een paar dagen er tussen uit gaat. Hij houd zoveel van haar dat jou voorstel wel heel definitief klinkt. moeilijk...
Tja, houden van, het wordt een beetje masochistisch op deze manier... hij wordt eigenlijk emotioneel mishandeld. Wel cru om het zo te zeggen natuurlijk, maar ik heb echt het idee dat zijn vrouw op een extreme negatieve manier om aandacht vraagt, aandacht die Ron blijft geven en dit gedrag op deze manier dus blijft voeden. Misschien wil ze werken maar durft ze dat niet te zeggen omdat ze heeft gezegd dat zij voor het kind wil zorgen? Misschien vindt ze zichzelf lelijk na de bevalling? Zoiets? Maar goed, daar moet ze zelf achter komen en dat gaat alleen maar lukken als ze een spiegel voorgehouden krijgt. Als ze merkt dat haar man dit gedrag echt niet meer trekt lijkt het me wel dat ze zal gaan inbinden. Anders vraag ik me af of ze zelf nog wel gelukkig is in deze relatie. Houdt ze nog wel van hem?
dat laatste zegt ze van wel...ik ben haar alles zegt ze en ze wil oud worden met me....ik heb dat ook al gevraagd.
Gelukkig maar! Dan zal ze echt wel schrikken als je aangeeft dat jij het niet meer trekt en er onderdoor aan gaat en dit moet veranderen.