Hoi, ik heb een hele leuke en lieve vriend, maar we hebben ook vaak (geld) problemen. En sinds ik zwanger ben lijken de ruzies wel veel vaker, dat ligt natuurlijk aan mijn hormonen (! ), maar ik vind ook vaak dat ik gewoon gelijk heb. Hij doet heel veel, maar sommige dingen ook helemaal niet en hij kan me soms zo raken. De intimiteit wordt minder en ik voel me vaak heel alleen. Soms denk ik ben ik beter niet alleen af? Ik wil het niet, maar constant ruzie voelt niet goed voor mijn baby (en mij) Als ik dit schrijf voel ik me ook heel verdrietig. Ook zit ik met erkenning, tot op heden heeft hij het nergens over gehad, dat komt nog wel. Maar ik vraag me af of ik dat wel wil? en gezag? Hij heeft wel eens gedreigd om het kind van mij af te pakken, ik neem aan dat hij bluft en dat het niet kan, maar dat houdt me tegen om het gezag te geven. Een vriendin zei dat ik het wel moest doen vanwege alimentatie, maar ik hoef het dan niet hoor. Eigenlijk gaat het daar niet om, maar meer onze relatie, we zijn zo blij! Maar hij kan me zo kwaad en verdrietig maken. En meestal komt dat voort uit geld problemen, heel vervelend. Iemand ervaring? iemand ook problemen in zijn relatie? Hoe ga je er mee om? Het maakt me zo verdrietig, ik voel me zo alleen met mijn kindje.
Hoi Springgirl, Vervelend dat je zulke problemen hebt. Kan je niet met een maatschappelijk werkster gaan praten? Misschien eerst alleen, en eventueel samen met je vriend? Ik ben met 4 maanden zwangerschap in de steek gelaten door mijn vriend. Ook geen pretje. Probeer te vechten voor jullie gezinnetje. Is echt een enorm geluk als je het hebt. Hopelijk kunnen jullie eruit komen! Sterkte!
Wat een nare situatie,is je vriend wel blij met de zwangerschap? Wat betreft alimentatie,dit kan je vragen als je vriend het kindje erkent heeft. Gezag krijgt je vriend als jullie getrouwd of iets dergelijks zijn. Gezag en erkenning zijn ook weer 2 verschillende dingen. Hopelijk komen jullie er samen uit,dat zou natuurlijk het mooiste zijn!
Erkenning heeft te maken met het vaststellen/vastleggen van het biologisch vaderschap... hij erkent dus dat het zijn kindje is wat je draagt. Gezag: is zeggenschap over belangrijke zaken omtrent je kindje (schoolkeuze, gezondheid etc) Wanneer je getrouwd bent of een geregistreerd partnerschap hebt, dan is dit automatisch geregeld direct na de geboorte van jullie kindje. Bij alle andere vormen van relaties moeten jullie samen het gezag aanvragen, na de geboorte van het kindje, bij de rechtbank. Klinkt heel moeilijk maar het gaat gewoon om een formulier invullen, geboorte-akte erbij en handtekeningen zetten en opsturen maar. Wanneer het kindje is erkend, kan je ook direct aanspraak maken op alimentatie. Maar de vader heeft dan ook recht op omgang.
Ik heb het tijdens onze eerste zwangerschap gehad, ik was echt zeker van mijn eigen gelijk en vond echt dat het allemaal aan mijn man lag. Nou ik kan je nu volmondig zeggen dat dat e ht niet het geval was maar dat zag ik zelf niet in. Toen onze frummel geboren was werd ik weer mijzelf en dacht ik oei.....terwijl ik op dat ,oment echt niet in zag datbik verkeerd zat, die hormonen..... Bij mijn tweede en derde had ik daar geen last van. Ik neem aan dat jullie samen voor dit kindje hebben gekozen, ik vind het vreemd dat je nu denkt geen erkenning en gezag te regelen.... De intentie is toch het kindje samen op te voeden? Een gezin, dat is toch de basis? Maar je schrijftvdat door Fin. Problemen jullie vaker ruzie hebben. Kunnen jullie dan niet kijken hier wat mee te doen zodat jullie beiden ontspannender zijn.
Bedankt voor alle lieve reacties. echt fijn gaf een warm gevoel We hadden hele leuke dagen maar de bom is weer gebarsten, het ging niet eens om geld, maar omdat ik vond dat hij heel onaardig was. De verwijten gaan heen en weer. Het is zover dat we niet meer met elkaar praten. We willen ook niet zonder elkaar en ik zou niet weg willen, maar ik weet echt niet wat ik kan doen. Met niemand kan ik praten, met niemand het delen (behalve hier). Soms denk ik zou ik de vk bellen en praten, of de dokter? Vroeger kon ik niet tegen ruzie, nu kan ik het makkelijker maken, maar het voelt niet goed tov mezelf en mijn (ja ons) kindje. Ik weet ook dat het deels aan mij ligt, maar ook vind ik dat hij heel onzorgzaam en gemakzuchtig kan zijn. Dat geeft stress en verdriet, nee eerst ruzie en dat stress. Ik zou het gezag voor mezelf willen houden omdat ik bang ben dat hij straks het kind van me afpakt. Hij kan heel erg bluffen en mij kwetsen.
Vervelend dat je je zo voelt. Ws is zijn gedrag een reaktie op jouw gedrag. Een zwangere vrouw is niet makkelijk om mee te leven, echt waar ik kan het weten...... Hij moet zelf erg sterk in zijn schoenen staan om hier met een goede manier mee om te gaan. Geloof me, als jullie straks papa en mama zijn en jouw hormonen weer wat op orde zal het anders zijn. Maarvover het gezag.....sorry ik vind dat belachelijk! Had je hier ook zo over gedacht als jullie geen ruzie hadden gehad? Heb je je ook laten informeren over de gevolgen an 1 hoofdig gezag? Wat als jou iets gebeurd? Wat vind jouw vriend hier eigenlijk van. Ik vind dit persoonlijk een erg slechte basis om een kindje te krijgen.....ik begrijp het gewoon niet.
Wij zijn uit elkaar. Hij had geen gevoelens meer voor mij en is weg gegaan. Ik woon nu bij mijn ouders waar ik een heel veilig en stabiel onderkomen heb. En dat is het belangrijkste voor de baby. Ik raad je aan zo snel mogelijk naar de huisarts te gaan of je vk, praat erover! Zo belangrijk!
wat erg dat je je zo voelt en dat het niet loopt zoals je zou willen. Ik hoop dat jullie samen hierover kunnen praten op een rustig moment en zo proberen dichter bij elkaar te komen voor jullie kindje van het gezag gedeelte vind ik heel erg om te lezen. vind het echt vreselijk dat er echt moeders bestaan die geen gezamelijk gezag willen regelen, want hij zegt dit of dat je zou je eerst eens in moeten lezen wat gezag inhoud en dat hij net zo goed een ouder is en dus ook beslissingen zou moeten kunnen maken. ik zou dit ook met je vriend bespreken want als je hem er nu al buiten wil sluiten kun je daar maar beter over praten dat hij zegt het kind van je af te pakken raakt kant noch wal. je weet zelf ws ook wel dat dat niet zomaar kan. het kind van hem afpakken kan nog veel makkelijker maar zou je niet moeten willen