Hoi to, Ik heb allen je openingspost gelezen en ik herken hier veel in van mijn zoon. Mijn zoon is hb en heeft ass (waarscheinlijk asperger maar dat zeggen ze tegenwoordig niet meer). Mijn zoon krijgt hulp van een begleider die paar keer in de week komt om dingen met hem te doen, en om ons te helpen hoe we met de situatie om moeten gaan. Ook hebben we hulp vanuit het autistenteam en dit is heel fijn, zo werken we nu met een planbord en proberen rust en regelmaat in het gezin in te bouwen wat niet makkelijk is met nog 2 kids. Ik snap je gevoel, het is echt overleven..... Sterkte! liefs charlie
Mijn zoontje is bijna drie en ik herken wel een aantal dingen. Bij ons is het alleen beperkter en minder heftig, omdat hij nog jonger is. Na een half jaar peuterspeelzaal liep hij vast. Kinderen slaan, bijten is ook wel eens gebeurd, niet samen kunnen spelen, niet kunnen delen... Soms ziet het er voor de buitenwereld uit alsof hij een gedragsprobleem heeft, maar die heeft hij niet. Het is een heel slim jongetje dat de wereld anders bekijkt en in sociale situaties erg bang kan zijn. En hij heeft ook geen stoornis in het autisme spectrum. Het is voor mij erg lastig geweest uit te vinden waar het probleem nou precies zat, maar op de peuterspeelzaal is het gevonden. De juffen waren zeer bereid met hem aan de gang te gaan en met een kleine verandering in begeleiding voelt hij zich daar een stuk veiliger en gaat het veel beter. Thuis ben ik hem ook anders gaan benaderen en dat werpt ook zijn vruchten af. Het is nog steeds een jongetje waar veel van mijn energie in gaat zitten, maar meestal heb ik hem wel. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat je goed moet kijken naar wat er aan de hand is en waar het probleem vandaan komt. Voor er een diagnose wordt gesteld die lijkt te kloppen, maar het toch net niet is. Op mijn zoontje kun je allerlei stickertjes plakken, maar hij is waarschijnlijk "gewoon" hoog intelligent en moet ik hem extra begeleiden om hem goed te laten functioneren tussen mensen die dat niet zijn. Heel veel succes! En blijf bij je gevoel, als moeder weet je een heleboel.
Dit ligt Niet!! Aan jullie. Ik lees hier een kindje met een gedragsstoornis en ik denk dat de hulpvraag ook inderdaad het enige is wat je kan doen.
Moest eerlijk gezegd ook aan cd/ocd denken, maar ben geen psycholoog/orthopedagoog. sterkte en succes
Heftig wil je veel sterkte wensen sommige dingen waar van ik zeg herken ik wel. Als je bij de hulp verlening bent laat alles idd onderzoeken ik denk niet dat het aan jullie ligt maar ook niet aan jullie kindje ( hij heeft iets) het kan van alles zijn. Van adhd tot Autistisch ect ect Of overschat dat hij overschat woord en daar door iedereen denkt dat hij meer moet kunnen dan dat hij daadwerkelijk kan. Kijk maar eens bij overschatten. Dus een iq test zou ik ook zeker laten doen. Soms kun je slimmer zijn dan dat je daadwerkelijk bent. Bijvoorbeeld zijn performaal is eens stuk lager dan dan verbaal. Dan krijg je een iq kloof. En ben je soms laaggemiddelde ect ect Zo wel bij mijn zelf als bij mijn zoon. Veel sterkte en hopelijk tref je een goede hulp verlener en ga af op je gevoel. En straffen dit soort kinderen hebben geen straf nodig wel duidelijkheid voorspelbaarheid en langzaam aan leren wat wel en niet kan dat betekend veel praten heel veel praten.
Mijn zoon wordt ook boos als anderen niet doen wat hij zegt, en hij heeft autisme. Misschien eens laten onderzoeken?