ook ik heb je verhaal gelezen.... En wat ik zou doen in jouw geval? geen idee... vind het erg moeilijk.... jordy is bij mijn ouders thuis geboren en die hebben een sint bernard, een groot log beest dus. Vanaf het begin overal bij betrokken en was die zo waaks als maar kan... lag een meter voor de kinderwagen en alleen ik of mijn vader konden erbij komen, voor de rest totaal niet.... Nu met mijn dochter is het exact hetzelfde geval hoewel ik nu niet meer bij mijn ouders woon... Ook met de kids van mijn vriend heeft hij het. Bewaken als de pest. Mijn broertje, schoonzusje en hun dochter (1 week oud) bewaakt hij ook heel erg als hun in de buurt zijn.... Het beestje doet nog geen vlieg kwaad tot hij in de buurt van de kids is. dan bewaakt hij het echt heel erg. de kids kunnen alles met hem doen, als die het zat is, gaat hij ergens anders liggen... dus sorry heb geen tips of advies voor je....
Soms is het zwaarst het best; misschien een andere thuis zoeken (als je weet dat het niet medisch). Het is misschien begonnen voor de bevalling, maar voelen honden geen zwangerschap aan?
Hoi Lola, Ik zit met een dikke keel je verhaal te lezen. Het is voor mij zo herkenbaar. Ik heb dan (nog) wel geen baby maar wel een hond met precies dezelfde problemen. Mijn Milo is een boerenfoks van nu 12 jaar. Toen 4 jaar terug mijn exvriend hier wegging, samen met Milo's broer Max, begon de ellende. Hij hoorde een piepgeluid van de lege batterij van de brandmelder en ging kompleet door het lint. De foto's van zijn slooppraktijken worden nu nog op hondencursussen gebruikt ter illustratie. Toen dit jaar mijn lief hier kwam wonen, kreeg hij weer een terugval. En weet je, het ergst is nog niet eens het slopen ( 2 koelkasten, 1 wasmachine, 3 deuren, 1 bank, 1 kast, en bijna al zijn tanden afgebroken). Maar het feit dat je hond zo diepongelukkig is, daar ga je aan onderdoor. Mijn hondje kreeg ook zware anti-depressieva, maar dan keek hij me zo ongelofelijk triestig aan, en het slopen werd niet minder, dus daar maar weer mee gestopt. Ik dacht zelfs aan inslapen, mijn hond was zo ongelukkig, dat wilde ik niet voor hem. Op een gegeven moment kon het echt niet meer, en hebben we de honden (ik heb er nog 1 uit Spanje) naar de schuur verhuisd als we niet thuis waren en 's nachts. Daar kreeg hij minder prikkels. Op zich gaat het daar goed, met onweer kan hij nog bang zijn, terwijl hij daar tot 4 jaar terug nog nooit bang van was. Ook blijft hij bang voor piepgeluiden, daar ben ik dan ook altijd alert op. Jouw hond loopt je ook overal achter na zeg je. Deed/doet Milo hier ook. Dat moet je eigenlijk verbieden. Bij jullie is de kleine meid natuurlijk ook een heel groot stuk van het probleem. Ik raad je aan eens het (een) boek van Jan Fennell te lezen. Ik heb er heel veel aan gehad. En een goede(!) second opinion, als je wilt, kan ik je een emailadres geven. Ik zou nog zoveel willen schrijven over dit onderwerp, maar ik wil je vooral ontzettend veel sterkte wensen. Ik weet hoe je zelf hieraan kapot kunt gaan. Dikke knuffel voor jou, en ook voor je Jackie...
@Wuppie01: Wij zijn in december 2005 verhuisd en het eerste half jaar zijn er in het nieuwe huis geen problemen geweest. Ze sliep in het oude huis altijd in de bijkeuken en daar hebben zich nooit problemen voorgedaan. Het enige verschil met het nieuwe huis is dat nu ook de mechanische ventilatie en de cv-ketel in diezelfde ruimte staan, maar zoals gezegd: de eerste 6 maanden gaf dat geen enkel verschil... Ons hondje is niet gesteriliseerd, maar krijgt wel iedere 4 maanden de prikpil. Dit omdat ze overvloedig vloeit tijdens haar loopsheid en zich dan ook duidelijk niet lekker voelt. Ik vind het echter ontzettend typisch dat het met kleine probleempjes begon toen ik net zwanger was die langzaam steeds groter werden. Op het einde van mijn zwangerschap heeft ze me zelfs een periode straal genegeerd... Ik denk wel dat honden kunnen ruiken dat je hormoonhuishouding verandert... @Freesia: Ik vind ook het slopen niet het ergste, maar de oplossing die jullie hebben gevonden (opsluiten in een ruimte met minder prikkels...) werkt bij ons dus niet, aangezien ze dan telkens 'de boel' laat lopen. Ik las jouw verhaal ook met tranen in m'n ogen. En weet je: Ik vind ook dat ik niet zo egoïstisch mag zijn om de oplossing van het probleem alleen van mijn kant te bekijken, maar dat het nog veel belangrijker is om te kijken waar de hond het meest bij is gebaat. En wanneer zij duidelijk gelukkiger is bij een ander, mag ik daar eigenlijk niet aan voorbij gaan, al breekt mijn hart al bij de gedachte... Jij ook heel veel sterkte gewenst met Milo!
Ik (lees wij) ben ook een eigenaresse van een 11 jarige Jack Russel. ongeveer 4 jaar geleden begonnen er in eens problemen te komen. Hij luisterde bijna niet (en naar mijn man al helemaal niet), gromde tegen alles en iedereen en wilde wel heel duidelijk zijn terrein afbakenen en dan het liefst natuurlijk binnen. Op een gegeven moment zijn we naar de dierenarts geweest en die opperde om hem te laten castereren omdat dit wel eens wilde helpen, wel vertelde die erbij dat het soms heel soms averechts werkte. Dus hebben we gekozen voor een tijdelijke chemische catratie. Hielp totaal geen sier. Maar ondertussen werd het alleen maar erger en erger, totdat hij zo lelijk tegen mijn man deed dat die hem giga op de plaats heeft terug gezet (kostte ons wel zijn man, die was kapot). Daarna ging het plotseling beter en was daar in 1 keer de oude jack terug. Achteraf bleek het dus te gaan om een nieuw plaatsje in de roedel, hij probeerde dus gewoon even mijn man lager te zetten dan dat hij was. Nu met de kleine zijn we nog geen problemen tegen gekomen. Zijn mand staat in de keuken en daar verblijft hij ook als hij alleen is. Overdag is de deur open en kan hij zich daar terug trekken voor als Kylian hem even te veel wordt. Kylian mag niet alleen in de keuken komen, dit is echt de plek van Jacky, daarbij is het voor zo'n kindje zo wie zo al gevaarlijk in de keuken. Jacky mag niet op de stoelen liggen, en niet bij ons op schoot omdat hij op die manier hoger komt te staan/liggen dan Kylian en dat willen wij niet. Heb je trouwens al eens zo'n halsband met stroom geprobeerd, bij buren van ons was dit het enigste dat hielp. Groetjes Anita
Hoi Lola, Ik heb net je verhaal gelezen en het is net als of ik mijn eigen verhaal lees! Ik leef echt met jullie mee. Wij hebben precies het zelfde gehad met onze jack russel. (alleen gromde en beet hij niet naar anderen)Ruim 3 jaar hebben wij geen enkel problemen met hem gehad tot 5 maanden terug. Toen begon hij ineens snachts en overdag zijn behoefte binnen te doen. (we wisten we ook net dat we zwanger waren) Langzaam aan begon het steeds erger te worden. hij plaste tegen de meubels aan, begon te blaffen en te piepen waneer we weg waren en op het eind begon hij zelf te slopen. Wij hebben ook vanalles geprobeerd, negeren, positief gedrag belonen, hier om tips vragen, extra met hem lopen, chemische castratie en uiteindelijk ook een bench. alles leek steeds even te werken en daarna kwam het dubbel zo hard weer terug. De bench ging even goed, overdag sliep hij er in(waneer we thuis waren) Maar als we terug kwamen van het werken stond de bench halverwege de woonkamer en de krassen van het graven stonden in de ijzere bodumplaat. Ik kan me dan echt niet voorstellen dat hij de heledag rustig is geweest. Wij vonden dat hij dat ook niet verdiende, en het deed ons zeer om te zien dat hij zo tekeer/overtuur was in de bench. Dus na een paar dagen aangekeken te hebben wouden we het nog een keer los proberen. Toen we die dag thuis kwamen kon ik wel janken. Hij had werkelijk alles onder geplast, gepoep ook tegen de meubels en het gordijn aan flarden gescheurd. Wij snappen er nog steeds helemaal niet van. Wij konden hem niet meer alleen laten (zelf geen 15 minuten). En dat terwijl dat 3 jaar lang geen probleem was. Wij hadden ook het gevoel dat onze hond ongelukkig was. En dat gunde wij hem ook niet. Het was echt zón lief beestje. Uiteindelijk hebben we met veel moeite de knoop door gehakt en met pijn in ons hart besloten een ander huisje/baasje voor hem te zoeken. het liefs ook bij mensen die veel thuis zijn. Na wat rond bellen kwamen we uit bij een asiel in zeeland. Ik zal eerlijk zeggen ik was ook tegen het brengen naar een asiel. Maar eerlijk waar we zijn daar zo goed geholpen. ze waren erg vriendelijk en begrip vol. Onzettend lief voor onze hond. we mochten altijd bellen om te vragen hoe het ging. Toch maakte het dat er niet minder moeilijker op. we hebben veel gehuild die dag en we missen hem nog steeds. Toch weten we wel dat we uiteindelijk de juiste beslissing hebben genomen. Onze hond heeft niet lang op een ander baasje hoeven wachten. Lola, ik hoop echt dat jullie de goude tip vinden die werkt voor jullie jack russel! ik wens jullie heel veel succes!en sterkte Liefs Lin79
All@ Uhm.... je moet hier niet beslissen wat ik met mijn hond ga doen hé... Natuurlijk gaan we er in het beginnen haar laten gewoon worden aan de baby enz... Maar al ik zie dat ze agressief zal reageren dan zal ik die maatregel treffen, Een hond kan altijd bijten hé hoe lief ze ook mogen zijn....
Sjonge wat een pijnlijke situatie zeg! Ik kan je zo 123 geen advies geven, je hebt al zoveel geprobeerd. Ik heb een grote hond, die altijd alleen met mij is geweest. Hij heeft toen ik zwanger was flink in moeten leveren wat zijn wandelingetjes betreft, en ook nu moet hij zijn aandacht en zijn huis delen met Joey, maar in ons geval gaat het super, al heb ik toch ook de indruk dat mijn hond veranderd is sinds de komst van Joey... Ik hoop dat je er een oplossing voor kunt vinden, dat iemand je de gouden tip kan geven... maar is die er niet, dan zou ik idd proberen haar te herplaatsen via de rasvereniging, misschien kunnen zij je wel helpen zonder dat het nodig is te herplaatsen, dat is natuurlijk het beste. Sterkte! @Mariska1982: Ik denk -nee ik weet zeker- dat een hond bij muilkorven zonder dat het iets misdaan heeft averechts effect zal hebben. De hond zal de komst van de baby associeren met dat hij/zij ineens gemuilkorfd door het leven zal moeten, en dat zal hij/zij de baby niet in dank afnemen. Ik denk dus dat dat eerder averechts werkt, en dat je het beste gewoon je hond zoveel mogelijk bij de veranderingen in huis kunt betrekken. Mijn hond komt NOOIT boven, maar toen ik zwanger was voelde hij de op komst zijnde verandering. Toen ik aan het bevallen was, was hij heel onrustig beneden, allemaal mensen in en uit (verloskundige, kraamhulp). Toen Joey net geboren was heb ik hem boven geroepen. Normaal komt hij NOOIT boven, omdat hij dan bang is dat hij in bad moet, maar nu wist hij niet hoe snel hij boven moest komen om ook te mogen kijken. Heel aandoenlijk...
Onze hond is trouwens ook waakser geworden dan hij was, en naast de kinderwagen wil hij nog wel eens beschermend reageren, tegen mens en dier...
Ik zal onze zita echt wel aan de baby laten gewoon worden hoor, haar bij alles betrekken... Maar ik wil gewoon niet dat ze in de kleine bijt( zoals laatst weer gehoord op de tv ), ze is ook heel wild bij het spelen enz... Ze wordt volgende week 1 jaar maar tegen dat ik zwanger en bevallen ben zal ze vast en zeker al een heel stukje kalmer zijn en dan zal die "muilkorf" wel niet meer nodig zijn...
@Lin79: Jeetje... jouw situatie lijkt inderdaad heel sterk op de onze. Wat jij beschrijft met de bench, is hier ook gebeurd. Ik vond de reisbench ook iedere keer 5 meter verder terug dan waar hij eerst stond. Nee, ik ben er dan ook wel van overtuigd dat zo'n beestje zich dan niet prettig in die bench heeft gevoeld. Maar ja, wat moet je dan? Zo te lezen heeft die van jullie nog meer gesloopt dan die van ons... Ik vind het moedig dat je de stap hebt genomen om voor je hondje een ander thuis te zoeken, maar ik ben daar zelf nog niet aan toe, al weet ik diep in mijn hart dat ze bij andere mensen veel gelukkiger kan zijn. Als ik nu zeker wist dat we net zo'n geluk als jullie zouden hebben met het herplaatsen, dan zou ik het zeker durven. Maar ik ben zó bang dat het asiel onze hond plaatst in een 'verkeerd' gezin, of - nog erger - dat niemand haar meer wil, ze is tenslotte de jongste niet meer. Ook al heb ik soms door alles wat er is gebeurd best een hekel aan haar, ik hóu ook nog steeds ontzettend veel van dat beestje...!
Veel sterkte, kan niet anders zeggen, mijn hond deed hetzelfde, gelukkig draait dat wél bij, ik zou er niet aan moeten denken om zo'n beslissing te moeten nemen.... Even over de leeftijd van Jack Russels: De Jack van vrienden is 18 en nog altijd even energiek ....
@Lola, Onse hond had inderdaad wat gesloopt. Ik begrijp ook heel goed je er behoolijk gefrustreed door kan raken. Maar bij ons was het op een gegeven moment zo erg dat we ons zorgen maakte wat we nu weer zouden aantreffen. We staan nog steeds voor een raadsel, 3 jaar heeft hij helemaal niets gedaan. En toen de laatse maanden ineens dit. Die angst die jij hebt, hadden wij ook.(stel dat ze geen huisje vindt of dat ze bij verkeerde mensen zou komen) Dat heeft ons ook een lange tijd tegen gehouden om die beslissing uiteindelijk te nemen. Het is ook geen makkelijke beslissing. Ik hoop dat het voor jullie niet zo ver hoeft te komen. Je moet doen wat voor jullie goed voelt. dat is het beste. Je gaf zelf al aan dat er niet aan toe bent een ander baasje te zoeken. Dan zou ik dat ook niet doen. Heel veel sterkte, liefs Lin79
Ik denk dat de hond moeite heeft met de rangorde. Er hoeft maar iets kleins te gebeuren en de orde wordt verstoord. In een roedel worden de zwangere teefjes "ook" verzorgd en weet de hele roedel het dat er een zwangere teef bij is. Wellicht dat ze op een moment bij je bent gekomen en dat jij afwijzend heb gereageerd waardoor er verwarring ontstond. Honden communiceren duidelijk maar voor ons soms onbegrijpelijk. Zorg dat ze heel duidelijk haar plek heeft waar de baby niet komt, ook niet als ze kruipt. Dat is het territorium van de hond, en van niemand anders. Maak duidelijk dat zij de laagste in rang is. Als je binnenkomt eerst anderen begroeten of negeren en daarna pas aandacht geven. De roedelleider in een hondengroep begroet ook pas de anderen als hij daar zin in heeft. Als iedereen heeft gegeten krijgt de hond pas. Honden communiceren ook met elkaar dmv "gezichts"uitdrukkingen. Gapen geeft aan dat ze wat zenuwachtig zijn en kan je geruststellen door met je ogen duidelijk naar de hond te knipperen. Je ogen dichtknijpen 2 secondes en dat langzaam herhalen. Stel een aandachts uurtje ( of momentje) in per dag. Ga lekker met haar lopen als de kleine even oppas heeft en ga wat met haar spelen. Straffen heeft geen zin, slecht gedrag negeren, of als ze echt iets stouts heeft gedaan en je betrapt haar op heterdaad op de rug leggen en niets , maar dan ook niets zeggen. Alleen drie secondes op haar rug leggen en desnoods grommen naar haar. Probeer zoveel mogelijk in hondentaal te communiceren met haar. Een hond kijkt continue naar je gezichtsuitdrukking. Jou gezichtsuitsrukking kan er ook voor zorgen dat ze wat ontspant. Jij bent nu tegenover de hond extra gespannen wat ze weer aanvoelt en nog onrustiger zal maken. Toch zou ik het nog niet opgeven door een ander huis te zoeken, ga eerst op zoek naar een andere " hondenfluisteraar" of psycholoog voor honden. Dan kan je echt zeggen dat je alles hebt gedaan. Of ga langs bij de kynologenclub bij jou in de regio, die zijn ook erg deskundig in hondengedrag. Succes en laat je nog wel weten wat je uiteindelijk gaat doen en of het lukt ja of nee...
Je hebt al heel veel adviezen gehad, ieder heeft zijn eigen mening , ervaringen en tips. Ik heb 3 honden en ik moet juist oppassen dat ze de kinderen die ze zien niet plat lebberen , zo dol zijn ze op kids. Nooit en te nimmer een kind met hond alleen laten , hoe lief de hond ook is. Een hond beleeft het niet zo dat de hond onder in de rangorde staat onder een kind. Een kind staat niet boven een hond in rangorde, dan moet eerst het kind de hondentaal snappen en er mee om kunnen gaan wil een hond dat accepteren. Ga naar een ander gedragstherapeut of naar een gespecialiseerde hondenschool ,gedragscentrum. Je hondje heeft duidelijk problemen met zijn plaats en op de 1 of andere manier begrijpen jullie elkaars taal , bedoelingen niet, hoe goed ook bedoeld. btw een hond muilkorven uit voorzorg is not done, hoe creëer je een probleem hond? Op die manier. Verder heb ik een hoop onzin gelezen maar goed dat zijn de meningen en ervaringen van anderen. En inderdaad het boek " uw hond natuurlijk de baas" van Jan Fennell is een aanrader. Goed gedrag belonen en fout gedrag negeren. JIj bepaald wat er gebeurd, jij bepaald wanneer er gespeeld wordt, jij bepaald wanneer e gegeten wordt , jij bepaald wanneer de hond aandacht krijgt. Ook is het aan te bevelen om de hond de rescue druppels van Bach bloesem te geven. Dit geeft wat rust in het lijf en hoofd van de hond en kan je ook zelf gebruiken. Ik gebruik het als ik met 1 van mijn honden naar een show ga en ik zelf de zenuwen heb. En nog een vraag ? Wat geef je de hond te eten?
@Fleurrebel: Inderdaad zitten er flink wat tegenstrijdigheden in de tips en meningen. Vanmiddag sprak ik een fokster van Labradors en zij was heel stellig in deze: Zoek een andere baas voor je hondje! Niet omdat de hond 'fout' is en daarvoor moet boeten, maar vanwege het feit dat ze haar lip tegen mijn 7 maanden oude dochter heeft opgetrokken en een jongetje van een jaar oud en twee volwassenen die haar wilden aanhalen heeft willen bijten (alle drie de keren heeft ze niet kúnnen bijten, omdat ik haar kort aan de lijn had...) Ik mag het risico gewoonweg niet lopen dat mijn dochter een beet oploopt. En daar heeft ze gelijk in natuurlijk. Hoe zielig ook voor de hond, mijn dochter gaat vóór... Je begrijpt dat het zo niet gemakkelijker wordt... Je vroeg wat onze hond te eten krijgt. Ze krijgt alleen droogvoer, Bonzo en dieetbrokjes van Hill's (alleen verkrijgbaar via de dierenarts) in verband met haar slechte gebit. Daarnaast krijgt ze af en toe een hondenkoekje. 'Menseneten' krijgt ze nauwelijks, alleen wanneer we wat (droge) rijst overhebben, krijgt ze hier wat van met een beetje kip. @Laika10: Ik zit inmiddels inderdaad in een soort van vicieuze cirkel met onze hond. Ondanks het feit dat wij haar nooit gestraft hebben wanneer ze haar bench had bevuild, voelt ze wel degelijk aan wanneer het 'foute boel' is. Alleen toen ze de bank heeft gesloopt, heb ik haar gestraft. Toen heb ik haar namelijk op heterdaad betrapt...! Je schrijft dat onze hond een plek moet krijgen, waar de baby niet komt. Veel mensen lossen dat op door een bench in de woonkamer te plaatsen, maar aangezien ons hondje panisch wordt in dat ding, lijkt me dat geen goed idee.
@Guppie: We hebben inmiddels wel de beslissing genomen om een nieuw thuis voor ons hondje te zoeken. We willen hierbij niet over één nacht ijs gaan en ons écht de moeite nemen om er voor te zorgen dat ze het bij haar nieuwe baas(jes) leuker heeft dan bij ons, pas dan hebben we er allemaal bij gewonnen. Tot die tijd houden we Jasmijn en de hond strikt gescheiden. Dit moet ook wel, want onze hond heeft opnieuw tegen Jasmijn gegromd en haar lip opgetrokken... Als het was gebleven bij het vervuilen en slopen, dan waren we opnieuw met haar in therapie gegaan (want dat gedrag brengt geen gevaar voor onze dochter met zich mee), maar het is duidelijk dat de hond onze dochter niet accepteert en wij mogen het risico absoluut niet lopen dat het mis gaat. Dat zullen wij onszelf dan nooit vergeven. Uiteraard is die beslissing niet zo gemakkelijk genomen als ik het hier nu opschrijf en nog steeds moet ik er niet aan denken dat ze er straks niet meer zal zijn. Ik heb haar als pup in huis genomen in een periode dat ik het heel moeilijk had en nu bekruipt mij dan ook het gevoel dat ik haar afserveer en bedank voor 'bewezen diensten' als een werknemer wiens functie na 40 jaar jaar trouwe dienst als gevolg van een reorganisatie vervalt... Er loopt momenteel iets met een al wat ouder - kinderloos - paar en ik hoop dat zij de nieuwe baasjes van onze hond kunnen worden... Zodra hier meer duidelijkheid over was geweest, had ik dit uiteraard ook laten weten, maar ik vind het ook leuk dat jij de moeite neemt om even naar de stand van zaken te informeren!
Het lijkt me een heel moeilijke beslissing hoor! Ik moet er niet aan denken mijn hond te moeten missen. Maar jullie situatie is wel erg lastig. Ik vind het een goede beslissing! Ook fijn dat jullie haar willen plaatsen bij mensen zonder kinderen (dat concludeer ik tenminste). Ik denk dat jullie hond daar wel bij gebaat is! Sterkte ermee zeg...