Daar zit ik dan, tot over mijn oren in het gegil van mijn 4,5 jarige dochter. Al jaren heeft zij slaapproblemen. Ze is een huilbaby geweest en ik heb haar veel gedragen in de draagdoek. Snachts was het altijd gillen geblazen en om de rest van de kinderen te sparen sliep ze maar verder bij ons. Ze is inmiddels 4,5 jaar, slaapt zonder problemen in maar die nachten..... Ze komt snachts gewoon uit bed en kruipt stilletjes tussen ons in. Vaak zodra wij net in bed liggen en anders juist wanneer wij in diepe slaap liggen. Meestal merken we het niet tot een uur of 5, dan lig je niet meer, krijg je spierpijn, hebt geen dekens meer of ze ligt (hoe lief ) je te aaien, aan je oor te pulken etc... Al 3 weken beloven wij dat als ze 2 nachtjes in haar bed blijft liggen we met zn allen naar K3 de Bengeltjes gaan in de bios. Ze verpest het gewoon voor de andere kinderen. We hebben haar zus bij haar op de kamer gelegd vorige week, misschien dat ze zich dan zo niet alleen voelt. Werkt niet, steevast komt ze snachts bij ons liggen. We hebben haar zelf haar straf laten bepalen als ze niet in haar eigen bed slaapt, werkt niet! We dreigen nu al een week met: als je niet in je eigen bed slaapt dan ga je maar in het babybedje liggen! En voila, vandaag ligt ze in het babybed! Vannacht heb ik haar nog de kans gegeven: nu naar je eigen bed of vanavond in het babybed. Ze bleef bij ons liggen...... Dus nu ligt ze er echt in! We hebben haar er de rest van de dag ook op voorbereid en uitgelegd waarom. Ze gilt nu al een half uur overdreven hard! Wat moeten mijn buren wel niet denken Aan de ene kant voel ik mij zooooo slecht maar aan de andere kant kan het gewoon niet langer zo! We zijn zo vreselijk moe! Ik ben in staat om er naar toe te gaan, we zijn nu allebei 1x geweest om het nog een keer uit te leggen en te zeggen dat gillen geen zin heeft. Als ze vannacht goed slaapt mag ze morgen weer in haar eigen bed liggen. Pfff weet niet wat ik wil bereiken hiermee maar moet het gewoon ff kwijt. Ben er zo klaar mee! Het is zo'n lief kindje maar ze breekt ons gewoon op met die nachten! Straks is ze 7 en ligt ze nog tussen ons in!
Ben toch maar naar haar toe gegaan. Ik heb haar gekalmeerd en nogmaals uitgelegd waarom ze in het babybedje slaapt: zodat ze niet haar bed uit kan en dus in bed moet blijven liggen zoals het hoort. Als ze het vannacht goed zou doen mag ze morgen weer in haar eigen bed en als ze dat goed doet (2 dagen niet uit bed) dan gaan we naar K3 de Bengeltjes. Ze is nu rustig en slaapt bijna. Haar zusje ligt in haar bed, die slaapt nu. Zonder verder keten of mokken liggen ze beiden stil in bed. Ik hoop zo dat dit gaat helpen want anders neem ik contact op met de slaappoli in het zkh.
ik snap dat je het zat bent...Zelf was ik een kind dat erg veel behoefte had aan 'gezelschap' in de nacht. Ik was bang, kon niet slapen alleen. heb tot 6 jaar (tot we gingen verhuizen) vaker in de nacht bij mn ouders geslapen.Mijn ouders lieten het toe, dan sliepen ze zelf ook nog... Toen ineens was het over. Ik kon het beter begrijpen denk ik. Mijn zoontje van 2 1/2 is ook een intense dromer. Hij wordt soms in paniek wakker. Ik neem hem dan op zeker moment ook bij me anders slaap ik niet. scheelt: ik ben nu een haf jaar alleen. Maar ik ben niet zo bang dat hij tot op hoge leeftijd bij mij in bed gaat slapen...het loopt wel los...Er komt een moment dat een kind wel alleen kan slapen. Ik denk echt dat je kind er behoefte aan heeft...als ze eenmaal de ervaring heeft dat het ook zonder kan, dan zal het afnemen de angst en de wil om bij jullie te slapen.Ik hoor het veel in mn omgeving hoor, kindjes die halverwege de nacht bij de ouders slapen! Misschien als je zelf er rustiger in bent en je frustratie niet laat merken dat ze ook rustiger wordt en het wel lukt? Haar vragen of ze ergens bang voor is? Ik zou niet meteen naar de slaappoli gaan...
Hoi meis Logisch dat je het zat bent!! Ook je eigen slaap gaat eraan die je juist nodig hebt! Het klinkt stom maar ergens vind ik het niet gek dat ze in het ledikant wel slaapt onze zoon van 3 heeft het ook nodig om zich " veilig" te voelen hij slaapt nog met het voedings kussen en dan helemaal boven in bed .. Heel veel sterkte
Nachtangsten ik kwam op deze ,link.Ik weet niet of dit van toepassing is op jouw kind...Maar zelf herken ik echt alles wat er staat! het is precies waar mijn zoontje vaak last van heeft! niet te bereiken, ontroostbaar..heel beangstigend om te zien en mee te maken...Maar goed, Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat jullie snel een oplossing vinden!
Ik snap je wel. Maar mijn zoon heeft tot negen jaar bij mij in bed gelegen en mijn jongste ligt ook al die jaren al bij me sorry dus aan mij heb je niks. O ja wel een ding ze zoekt duidelijk jullie warmte en veiligheid op het ene kind kan wel alleen slapen het andere niet. Hoe meer je je verzet hoe meer moeite ze er mee zal hebben. Jullie liggen met zijn twee. Jaren geleden zijn mijn Lat en ik niet meer samen in een bed gaan slapen de reden was een kind er tussen. Baby bedje is wat klein misschien kan je een matras neer leggen waar op je zegt als je s nachts komt kan je daar gaan liggen. Je hoeft niet bang te zijn je bent altijd welkom. Mijn moeder heeft jaren mijn zusje s nachts terug gelegd. Ze wist het en dook dan naast mijn pa die haar niet voelde tja ze groeien er van zelf wel over heen.
Wij hebben bij onze dochter een trapkhekje in de deurpost gezet, ze kan niet meer haar kamer uit dus. 4 nachten zware ellende en daarna sliep ze ineens door nouja ik hoor haar nog weleens 's nachts maar ze valt vrij snel weer in slaap.. Plus wij hebben een kidsleep wekker dat werkt ook goed..
Mijn zoontje is wat jonger maar die heeft ook echt het ledikantje nodig om zich veilig te voelen en in te slapen,hij wil er knuffels en kussentjes in,een echt nestje,had ik vroeger ook. Peuterbedje staat hier dus voorlopig weer op zolder!
dit zou ik niet doen ik zou in haar babybedje als dat goed gaat daar een tijdlang een beloning op geven en als dat goed gaat dan pas weer proberen in haar grote bed en dan de beloning voort zetten maar zou de beloning anders doen. stel je doet belonen met stickers in babybed kaado na 10x ok doen en overgang naar groter bed bv in centjes na 10x bv kado en zo t langzaam opbouwen ik dnek n.l dat je te snel wil.
Alsof ik t verhaal over mijn eigen zoon lees! Nooit een goede slaper geweest, kan op mijn vingers tellen de nachten die goed gingen... Hij is nu 3,5 en alsof ie zijn wekker zet vanaf 2u in de nacht staat ie in me kamer... Tijdje bij me gelegen maar hij slaapt zo gek en ik al amper vd pijn dat t resultaat een mama is een mama die gesloopt is! Van alles geprobeerd en beloond en beloofd maar nee hoor hij komt gwn binnenwandelen nu leg ik een matras naast me op de grond en als ie komt gaat ie daarop en vaak moet ie mijn pink vasthouden... Ooit houd t vast op hoop ik en laat t maar gaan... Matras naast je maybe een idee? Ik doe geen babybed, voelt alsof ik m verlaag of niet geeft war die naar verlangt... Straks went ie weer aan t babybed hier werkt matras goed en komen we allemaal tot een betere nachtrust ... Succes! Je raakt gesloopt!!
Persoonlijk vind ik dat kinderen in hun eigen bed horen te slapen; ik zou in jouw geval zorgen dat ze haar kamer niet af kan. Dus de klink omhoog zetten of een haakje op de deur ofzo. Dat zal dan wel een paar dagen drama zijn maar zodra ze merkt dat ze op haar kamer moet blijven als het bedtijd is, denk ik dat dit snel over is.
Consequent blijven! 1 keer uitleggen dat ze op haar eigen kamer moet slapen. Dus als ze komt terug leggen in haar eigen bed, 1 maal uitleggen waarom. Als ze weer komt zonder iets te zeggen terug leggen, en de kamer verlaten. Dit volhouden totdat het goed gaat. Niet iedere keer zeggen dat ze een beloning krijgt. Dit weet ze dondersgoed. En ik zou ook haar zusje niet bij haar op de kamer leggen, heb je straks daar weer problemen mee als ze weer in haar eigen bed gaat slapen. Dit zal in het begin drama zijn maar gewoon volhouden. Nu weet ze gewoon dat ze haar zin krijgt en daar maakt ze gebruik van! Sterkte ermee
Of met een matras naast haar gaan liggen en elke nacht een stukje verder schuiven. Kinderen gaan vaak huilen als er iets verandert, ze verzetten zich. Naar mijn mening moet een kind zich wel veilig blijven voelen. Ik zou haar dus nooit opsluiten in haar kamer, dan kan ze misschien in paniek raken. Wat hier heeft geholpen is er naast blijven zitten tot ze sliep, en steeds verder van het bed af. Als je eenmaal een methode hebt gevonden, dan is het heel belangrijk je daar aan te houden. Niet elke keer weer wat nieuws proberen. Blijft ze wel liggen in het ledikantje? Of zet ze het dan ook op een gillen? Ik heb de eerste nacht wel anderhalf uur naast haar moeten zitten, maar dat ging steeds beter. Als je echt een verandering teweeg wilt brengen, moet je echt volhouden! Sterkte, ik weet hoe zwaar het is!
Dank je wel voor de reacties. Ze is uiteindelijk goed in slaap gevallen en heeft heel de nacht door geslapen! Zij heeft geen nachtmerries of nachtangsten, ze komt gewoon rustig naar onze kamer en kruipt heel rustig in bed, juist ook aan papa's kant want die voelt dat niet zo snel. Kamer op slot doen zal ik nooit, kind moet wel kunnen plassen en anders als er echt iets is moet ze ook gewoon naar ons toe kunnen komen. Klink omhoog zetten is ze iets te groot voor, ze is 4.5 jaar. Een extra matrasje op onze kamer hebben we aan gedacht maar dat gaat niet passen. De baby slaapt straks ook de eerste 6 maanden bij ons op de kamer. En daarbij, ik wil er gewoon vanaf. Ze is met school op kamp geweest en daar heeft ze prima geslapen zonder gezeur of zonder haar bed uit te komen. We hebben overigens zelf ook al geruild met haar van kamer een paar maanden geleden. Omdat ze zei dat ze bang was op haar kamer en ze altijd bij ons kwam liggen hebben wij haar onze kamer gegeven en zijn wij in haar kamer gaan slapen. Zij sliep vlak bij de buitendeur dus kon wij wel voorstellen dat ze bang was, nu slaapt ze tegen de woonkamer aan. Vanmorgen was ze helemaal trots dat ze zo goed had geslapen, dus vanavond gaan we het weer in haar eigen bed proberen. Helaas hebben we wel weer een slechte nacht gehad, de hond was ziek geworden en de kleinste had een hoestaanval en wou daarna niet meer slapen.
Ze heeft max. een half uur gegild, maar dat was echt omdat ze het er niet mee eens was in een babybed te moeten. Daarna hebben we nog een keer afgesproken dat als het goed was gegaan ze gewoon weer in haar eigen bed mag. Ze heeft overigens totaal geen problemen met inslapen hoor, zij slaapt juist als eerste, maar ze wordt steevast in de nacht wakker en sluipt ons bed in. Als we haar terug leggen zet ze het op een gillen en dan zijn de rest van de kinderen ook wakker en die moeten de volgende dag ook gewoon naar school toe en geconcentreerd blijven tijdens de les. Om die reden laten we haar dan maar uit belang van de andere kinderen. Soms als de rest dan toch wakker is geworden dan gaat papa bij haar in bed liggen en ligt zusje bij mij in bed (die wil niet meer slapen als ze wakker is dus dan maar weer bij mij in bed zodat we allemaal nog een beetje rust hebben). Zusje slaapt overigens prima, die slaapt overal en zonder moeite, komt nooit bij ons liggen zomaar, maakt nooit heisa maar als ze eenmaal wakker is dan zijn de poppen aan het dansen want dan wil ze naar school.
Als je denkt dat het gedrag is (dus geen angsten) dan lijkt het me verstandig nu goed en consequent door te pakken. Dit werkte al best goed, toch? Wel heel rot van de alsnog gebroken nacht! Sterkte!
Nou vannacht heeft ze in haar eigen bed geslapen en ook zonder wakker te worden of tussen ons in te gaan liggen! Apetrots waren we dan ook vanmorgen! Ik hoop dat ze het zo vol houdt!
Ik zou ook consequent zijn en blijven terugbrengen, als ze het toch weer gaat doen. Dan hebben alle kinderen er maar een paar dagen last van. In het belang van de héle familie. En ook van haarzelf. Want iedere nacht wakker worden en al dat gehuil en gedoe steeds, is imo ook niet goed voor haar. Mijn dochter heeft iig ook veel duidelijkheid en grenzen nodig. Dat geeft zoveel rust. Voor ons, maar ook voor haar. Succes!