Professionele hulp?? (dochter 4 jaar)

Hallo meiden,

Ik zit even met iets.

Onze dochter van net 4 jaar is nogal een pittige tante. Ze is behoorlijk slim, overal in geïnteresseerd en als ze iets in haar hoofd heeft, krijg je dat er moeilijk uit.

Ze gaat sinds kort naar school en dat gaat heel goed, ze vindt het leuk, de juf is tevreden, enz. Daarvoor ging ze 1 dag in de week naar het KDV en 1 dag in de week naar mijn schoonzus. Ook op het KDV waren ze erg tevreden over haar. We hebben een positief eindgesprek gehad en de conclusie was dat ze een leider is, maar goed kan spelen met andere kinderen en conflictjes (die ze overigens bijna nooit had) goed zelf kon oplossen. Mijn schoonzus heeft ook nooit echt problemen met haar (gehad).

Het vervelende alleen is dat als onze neefjes (de zoontjes van mijn zus) van ook 4 jaar bij ons thuis komen, het altijd hommeles is. En ik weet dat dat door mijn dochter komt. Ik kan ook wel herleiden hoe dat komt. Je moet je voorstellen dat er 2 jongens naar binnen rennen en direct haar speelgoed overhoop halen. Dat vindt ze moeilijk, waardoor ze opstandig wordt en ruzie gaat maken. Het is dus eigenlijk nooit leuk als ze bij ons komen (wat heel weinig gebeurd, omdat ze niet heel erg in de buurt wonen). Andersom, als we naar mijn zusje gaan, gaat het heel goed. Ook als ze met de kinderen van een vriendin van mij speelt, gaat dat prima. Trouwens ook als die kinderen bij ons spelen, zijn er geen problemen.

Nu was ik van de week jarig en was mijn zusje er heel even en ze vond dat onze dochter raar gedrag vertoonde. Het was 's middags 16.00 uur, ze is deze week voor het eerst de hele week naar school geweest (ze is net een weekje 4), dus het was ook niet het beste moment van de dag zeg maar. Ze luisterde niet goed en blijkbaar had ze "stomme Nick" gezegd (Nick is haar broertje). Ze is echt heel gek op haar broertje en superlief tegen hem. Ze zegt heel af en toe zoiets tegen hem en dan kijkt ze mij heel uitdagend aan. Ze weet dat ze dat niet mag zeggen, maar ze is dan toch uit op een reactie van mijn kant denk ik.

Ik kreeg dus gisteravond een verontrustend telefoontje van mijn zusje over haptonomie, enz en dat we iets mee moeten omdat het volgens haar niet normaal is (ze werkt overigens zelf op het KDV).

Waar ik ook van schrok was dat mijn zusje zei dat de 2 kleinkinderen van mijn oom en tante (een meisje van 5 jaar en een jongen van 7/8 jaar) bang zouden zijn voor mijn dochter. Vreemd vind ik dat sowieso, want ze hebben elkaar welgeteld 3 keer gezien en al die keren hebben ze leuk gespeeld met elkaar. Ik vroeg ook aan mijn zusje hoe ze daar bij kwam en toen zei ze dat ze dat gezien had. Een echt specifiek voorbeeld kon ze niet noemen, ik kreeg het idee dat ze er verder niets over kwijt wilde . Ik heb echt nog nooit gehoord of gezien dat er kinderen bang zijn voor mijn dochter; niet in de speeltuin, niet op het KDV, nergens.

Ik heb het er met mijn man over gehad en wij zijn ons er van bewust dat we een pittige dochter hebben, die precies weet wat ze wel en niet wil en echt structuur nodig heeft. Wij geven haar dat ook zo veel mogelijk. Als ze niet luistert krijgt ze een waarschuwing, vervolgens moet ze 4 minuten in de gang en daarna gaat het meestal weer goed. We kunnen rustig met haar de straat op, dan luistert ze uitstekend, ik vind het zelfs een feest om met haar boodschappen te doen. Het duurt langer, maar ze wil graag helpen en dat is altijd zo gezellig. Wat wel eens lastig is, dan zijn de zaterdagen. Dan heeft ze een drukke week gehad en heeft ze gewoon geen zin om het dorp in te gaan. Als we dat wel doen kan dat nog weleens uitlopen op een kind dat heel vervelend gaat lopen doen (van alles wil kopen, huilen en gillen als ze haar zin niet krijgt).

Ik heb zelf, na het gesprek met mijn zusje en na het gesprek met mijn man bedacht, dat ik het goed in de gaten ga houden, maar dat ik persoonlijk geen problemen zie. Maar ik heb er ook niet zo veel verstand van. Ik heb maar 1 kleuter en dat is zij.

Wat vinden jullie als jullie bovenstaande lezen? Is mijn dochter normaal of mankeert haar misschien echt iets?

Ik ben ook benieuwd naar situaties waar jullie weleens in zitten met jullie kinderen. Wellicht herken ik dingen/situaties.

Bedankt voor het lezen (sorry voor het lange verhaal) en reageren.

Groetjes, Suzanne

 

In ieder geval fijn dat jullie niets raars kunnen ontdekken aan mijn verhaal . Ik heb niet het idee dat haar iets mankeert.

Mijn zusje zei dat ze dacht dat mijn dochter gefrustreerd is en dat ze daar niet mee om weet te gaan, vandaar denk ik haptonomie.

Ik heb best een goede band met mijn zusje en als ik vragen heb over dingen, vooral over het eten van mijn zoontje, dan vraag ik dat aan haar, omdat zij veel met baby's werkt. Daardoor begon ik te denken dat het misschien toch abnormaal gedrag is.

Vorige week met mijn dochter haar verjaardag kwamen mijn neefjes ook en ze hadden een vriendje mee. We gingen de taart aansnijden en Lotti mocht de kaarsjes uitblazen natuurlijk, maar de jongens wilden dat ook en stonden allemaal heel dicht om de taart heen, waardoor zij bang werd dat zij de kaarsjes gingen uitblazen. Ik denk dan, haal die jongens even uit de buurt weg, het is toch haar verjaardag!

Of met een cadeautje uitpakken. Zij pakte haar cadeautje uit, bellenblaas, en een van die jongens pakte het en ging er mee aan de slag. Dat is toch ook niet leuk. Ik vind het helemaal niet gek dat ze dan boos/gefrustreerd raakt.

Ik was echt heel verbaasd over dat verhaal over die kindjes die bang voor haar zouden zijn. Dat heb ik echt nog nooit gezien of gehoord. Op school en op het KDV wordt/werd ze altijd heel vrolijk begroet door iedereen.

Ik heb het er vanmiddag ook even met mijn schoonzus over gehad en die schoot letterlijk in de lach. Zij heeft mijn dochter tot 2 weken terug iedere week een dag opgevangen en zij vindt dat mijn dochter niets mankeert en dat ze het echt wel zou hebben gezegd als ze dacht dat dat anders zou zijn.

Ik moet wel zeggen dat ik er erg van baal dat mijn zusje het idee heeft dan mijn dochter wat mankeert. Dat is niet leuk!

 

Ik zie mijn dochter iedere dag en er zijn nog veel meer mensen die haar vaker en langer achter elkaar meemaken dan mijn zusje. Zij heeft haar de afgelopen maand maar een paar uurtjes gezien. Hoe kan iemand dan zo'n conclusie trekken vraag ik me af. Al die anderen hebben echt nooit iets in die richting gezegd. Of ze zijn niet eerlijk, maar dat geloof ik niet. Mijn schoonzus zie ik meerdere keren per week, omdat we samen sporten. Als er iemand eerlijk en direct is dan is zij het wel en ik neem aan dat ze op het KDV ook niet alleen maar de leuke dingen vertellen toch als er ook minder leuke dingen zijn?

 

Dat was dus het stomme, zij liet het zo. Er stonden 4 kinderen te dringen om die taart. Zelfs ik werd er nerveus van. Ik was een beetje bang dat die taart verwoest zou worden. Gelukkig niet gebeurd. Het was een speciaal voor Lotti gemaakte K3 taart die ze zelf had uitgezocht.

Mijn zusje vindt dat ik me moet gaan verdiepen in haptonomie en vindt dat ik dagelijks moet gaan opschrijven wat er wel en niet goed gaat.

Er is een periode geweest, vlak na de geboorte van mijn zoontje, dat Lotti negatieve aandacht opeiste als er visite was. Ik moest toen even ontdekken hoe ik daar mee om moest gaan, maar dat is gelukt. Ze heeft hier totaal geen last meer van. Het kwam natuurlijk ook omdat ze ineens een broertje had waar iedereen alle aandacht voor had en niet meer alleen voor haar. Dat was heel moeilijk voor haar. Ik snapte dat wel en heb haar extra betrokken bij alles en volgens mij is het daardoor goed gekomen.

Ik probeer me altijd te verplaatsen in mijn kind. Mijn zusje vindt het raar dat Lotti zo heftig reageert en ik probeer altijd te kijken waarom ze zo reageert. Ik bedenk dan dat ik het ook niet leuk zou vinden als er iemand naar binnen komt rennen en in mijn kasten gaat lopen snuffelen en alles er uit gooit. Ik vind dat vrij logisch. En dan ligt volgens mij de taak bij ons om haar te leren hoe ze daar op kan reageren en dat ze haar speelgoed niet meenemen of stuk maken, maar er alleen maar mee spelen. Mijn zusje zou het ook om kunnen draaien. Ze kan haar jongens ook "opvoeden" door ze uit te leggen dat ze eerst aan Lotti moeten vragen of ze ergens mee mogen spelen, helemaal omdat Lotti er verdedigend op kan reageren. Als iemand namelijk aan haar vraagt of ze ergens mee mogen spelen, dan zegt ze altijd "ja".

Ik zeg niet dan mijn dochter de makkelijkste is: wat ze in haar hoofd heeft, krijg je er lastig uit, maar inmiddels weet ik hoe ik boze buien omdat ze haar zin niet krijgt wel kan tackelen. Vanavond bijvoorbeeld; ze was zich aan het uitkleden om naar bed te gaan. Ze trok haar hemd tegelijk met haar truitje uit waardoor ze in de knoop kwam. Ze begon te piepen en werd boos, omdat het haar niet lukte en omdat ze ook baalde dat ze van mij niet in bad mocht, omdat ze daar vanochtend al in was geweest. Ik schoot expres in de lach omdat het er heel grappig uit zag en toen lachte ze vrolijk met me mee en was het over. Ik heb haar geholpen en het was helemaal oké.

 

Ha! Je omschrijft precies mijn dochter!

 

Ja, die 2 jongens, tweeling van 4, zijn van haar. Niet dat het er echt toe doet, maar ze heeft co-ouderschap met haar ex. Ze heeft ze dus om de week.

Er zit ook wel een duidelijk verschil in jongens of meisjes, vind ik dan.