halo dames ik zit er zo ermee zal het kort vertellen ik heb 8 jaar lang een goede vriendin gehad we deelde alles samen onze problemen maar nu komt het a,s dinsdag word het een jaar dat ik geen contact meer heb met haar waarom zal ik je uitleggen ik ben op 25 sept 2011 om 5,30 uur bevallen van ons 2e dochtertje ik ben binnen 3 uurtjes bevallen en thuis ik haalde het ziekenhuis niet meer dus het was erg paniek in huis ik smsde iedereen (kennisen en vrienden) rond 9 uur smorgens om het grote nieuws te vertllen familie waren al bij ons dus me vriendin belde me op en vroeg of ze gelijk kon komen ik zei toen tegen haar van sorry meid maar het is me even te veel allemaal ik moet het even verwerken en mijn ouders en schoonzus zijn er nu om het huis te versieren en van de bevallen (was op de bank) bevallen opte ruimen en er loop nu nog de verloskundige rond en de kraamhulp dus ik weet het even niet wie wel en niet komen vandaag ik zeg bel me morgen maar even op goed dus ze belde me de volgende dag op en ik lag te slapen dus me moeder had opgenomen en die vertelde aan haar van ik laat ze straks wel terug be\llen nou ik heb haar terug gebelt en gezegt als je wilt ken je vanavond wel langs komen oke dat was goed me moeder nog cake;s maken en versieren voor de bezoek ja hoor half 8 savonds gaat de telefoon dat ze niet langs ken komen want ze zit met haar zoontje van 7 die viel ineens in slaap ik zeg nou dan kom je morgen dan maar ja is goed zeg ze ik zeg alleen erbij als je komt dan is mijn oma en me nicht er ook want ik wist dat ze er niet van hou dat er zoveel mensen er zijn dus ik denk zeg het even tegen haar en ja hoor volgende dag precies het zelfde verhaal ze belt op dat ze weer niet kunt komen en ze bel me van de week wel weer op voor een andere afspraak oke dan niet dacht ik nog maar dat ging 2 weken verder en ik hoorde haar maar niet dus ik belde haar maar op om te vragen wat er nou aan de hand is zeg ze ja ik vond het niet leuk hoe je tegen me doet het lijkt wel of je wilt dat ik niet mag komen want als ik dan zegt ik kom dan zeg je van ja maar die en die zijn er ook en toen je net was bevallen bel ik je op om te vragen om langs te komen en toen zei je ook van ja die en die zijn me huis aan het soppen enz ik zeg luister is even ten eerste ben ik dit keer niet in het ziekenhuis bevallen dus met de oudste moest je aan de bezoektijden houden en nu ben ik onverwachts thuis bevallen en het was echt hektich en je kon de volgende dag komen en die dag erop ook maar je belt zelf af en en dat ik nou erbij zei dat die en die ook er zijn was alleen maar voor jou bedoelt omdat jij niet wilt dat het te druk is jij bent mensenschuw niet ik en dan zeg je van ik bel je van de week maar het is nu 2 weken geleden al ik zeg sorry hoor dat je nu hierom iets lullig wat ik vind hoor boos ken worden ik zeg dan ken ik ook boos wezen dat ik niet meer jouw getuige mag zijn terwijl je dat al 8 jaar tegen mij zegt van als ik ooit gaat trouwen word jij mijn getuige en nu ga je volgend jaar trouwen en nou ben ik het niet ik zeg dus daar ben ik toch ook niet boos over ze zegt oke zand erover ik bel je nog wel oke de volgende dag zag ik ze in de winkel en ze feliciteerde me en me moeder zei kom we moeten opschieten want die kleine moet eten we zijn al laat dus we liepen gauw de winkel uit nou ik heb ze nu dus al die tijd (een jaar word het ) niet meer gehoort en gezien 16 mei werd haar zoontje 8 heb ik haar gewoon gesmst met van harte met jullie grote bink toen kreeg ik een smsje terug van dankje wel daarna heb ik haar gesmst voor haar eigen verjaardag 27 juli maar daar kreeg ik geen antwoord meer op terug op fb en hyves heb ik al paar keren geprobeert vrienden te worden maar ze accepteer het niet bellen durf ik niet meer (stom he) maar ik mis haar wel ik had toch even een luistert oor en tips enz ik heb verder ook niemand meer zij was mijn enige vriendin en we gingen veel leuke dingen doen met haar zoontje en met ons oudste dochter nu 3,7 jaar oud wat zouden jullie doen ? toch proberen te bellen ? of per mail iets typen ? ik weet het niet liefs Citta
Stoute schoenen aantrekken en langsgaan, dan kan ze niet meer om je heen. En moet ze de confrontatie wel aan. Sterkte!
Ik zou helemaal niks! wat heb je nou aam zo iemand? Ja ik ben echt heel hard daarin.. ze laat je stikken na je bevalling... en laat vervolgens een jaar niks uit koppigheid horen... ? Soms is een relatie gewoon klaar.. hoe erg je iemand ook mist.. Zo ben ik dan... Maar goed... als jij je trots opzij wil zetten.. dan is bellen de enige manier om nog iets van die relatie te maken denk ik. Succes.
Nou je weet niet hoe de situatie voor haar voelde he, ze beld heel enthousiast direct op als beste vriendin en wordt afgewezen, kan voor haar best zwaar voelen ook al begrijp ik best TS in deze. daarna die avond nouja kan gebeuren. dat van die middag en wetende dat ze mensenschuw is, dan had je haar niet die middag maar kunnen zeggen kom smorgens maar even dan is er niemand, ipv kom smiddags maar, en zij zegt is goed, en er dan bij zeggen oja oma en nog wat zitten er ook, (wetende dat ze mensenschuw is vind ik dat wat onhandig en pijnlijk) ik zou daar rekening mee gehouden hebben en haar die bewuste middag dan niet uitgenodigt hebben maar bewust voor een ander tijdstip dat ze alleen is, snap dus beide kanten wel, en de drempel om contact op te nemen wordt daarna steeds groter, ze voelt zich er wellicht ook wel rot om maar voelt zich misschien wel wat afgewezen, tja lastig. Ik zelf zou als ik graag het contact terug wou gewoon langsgaan, ik ben niet zo van oude koeien uit de sloot halen en er niet te veel over zeggen. en het laten.
Hier ook zo'n vriendin.....die heb ik nu bijna 14 maand niet meer gezien. Mevrouw is ook niet op kraambezoek geweest en heeft tot heden onze dochter niet gezien. Ik heb haar na een half jaar uiteindeljjk gesmst dat ik er klaar mee was. Toen kwam ze met een rotsmoes dat het uiteindelijk mijn schuld was, omdat ik zo veranderd was. Maar als jij nog contact wilt met je vriendin, zou je haar evt. kunnen smsen met je verhaal. Heeft zij ook even de tijd om na te denken, over wat ze terug kan zeggen en krijgt ze misschien niet het gevoel dat je haar voor het blok zet en zichzelf moet verdedigen, waardoor het misschien nog erger wordt. Maar goed, zoals gezegt, ik was er allang klaar mee...
Erg herkenbaar, hier ook zo'n 'goede' vriendin gehad. Is netjes op kraambezoek geweest daarnanooit weergezien. Rondom mijn bevalling was er veel gebeurd en heb haar echt gemist en nodig gehad. Had haar al eens eerder gewaarschuwd dat ze meer interesse moest tonen. Toen ze helemaal geen interesse in Liam toonde heb ik haar gemaild met uitgebreide mijn gevoel. Kreeg een klote mail terug,.hierop heb ik gereageerd dat het me beter lijkt de vriendschap te beëindigen, met pijn in mijn hart maar wel beter zo. Aan een persoon die helemaalgeen interesse in mij heeft heb ik ook niks.