Ehm, (nog) niet dus, ik krijg geen toeslagen, geen kwijtschelding van gemeentelijke heffingen o.i.d.. Ik ben ontzettend braaf, zou nooit durven werken als ik een uitkering zou krijgen en daarnaast werk ik veel liever voor m'n geld. Het is natuurlijk wel fijn dat er zo iets bestaat als ww, want er zijn ook mensen die het echt nodig hebben.
ik probeerde niemand hiermee te veroordelen en heb ook tegen niemand gezegt dat die profiteerd, ik vroeg het me gewoon serieus af
Ik kom ze in mijn werk wel tegen, mensen die wel degelijk profiteren van het gemak van een uitkering en dat dan allemaal wel best vinden. Die het geen moer interesseert of ze ooit aan het werk gaan komen en de uitkering wel gemakkelijk vinden. Of die wel willen werken, maar dat dan wel zwart doen, zodat ze dubbelop vangen. Want "een uitkering is zo weinig, dan mag ik best wat bijklussen". Tja, als je bij KUNT klussen.... (en je KUNT een baan krijgen.... ). Maar dat is maar een kleine groep, gelukkig. Ik heb me de afgelopen verkiezingsperiode ook weer gruwelijk geergerd aan politieke partijen die doen alsof iedereen die een uitkering ontvangt gewoon te beroerd zou zijn om te werken... Jemig, dan heb je echt nog nooit gesproken met de mensen om wie dat gaat Want de meesten zouden er heel wat voor over hebben om niet in de bijstand of WW te zitten of niet arbeidsongeschikt te zijn en gewoon 'normaal' te kunnen functioneren, zodat opleiding en werk wel mogelijk zouden zijn.
Ik heb altijd braaf voor mijn centjes gewerkt, maar nu ben ik deels werkloos geraakt en heb ik een uitkering aangevraagd voor dat deel. Ik solliciteer netjes zoals moet en hoop ook dat ik wat leuks vind, maar ik neem niet zomaar genoegen met alles. Over een paar maanden kan ik altijd nog een andere kant op kijken qua soort werk. Maar voorlopig ben ik erg blij met de uitkering. Die ik overigens ook erg nodig heb financieel... Noem je dat ook proviteren?
Dan heb ik nog een vraag erbij. Wil niemand aanvallen maar ben gewoon echt benieuwd. Sommige lees ik die een wajong hebben en/of afgekeurd zijn. Lijkt mij echt vreselijk. Hoe kun je dan wel voor een kindje zorgen. Ik heb ooit eens een gesprek met iemand gehad die ookeen wajong had. De reden was dat ze de druk om te werken niet aankon. Dan kun je de druk om voor een kind te zorgen toch al helemaal niet aan? Geen aanval.
Ik heb geen ervaring maar denk dat het zo werkt: Je kindjes en gezin staan op nummer 1 en werken moet daarbij kunnen. Je kunt jezelf niet helemaal geven op je werk en vervolgens geen kinderen meer kunnen verzorgen lijkt mij. Maar dat is hoe ik het zie!
De wajong is er voor iedereen die -om welke reden dan ook- een blijvende handicap heeft, die al bestond voor het 17e jaar en die het (deels) onmogelijk maakt om te werken. Dat kan zijn door psychische problemen, maar ook dus vanwege fysieke beperkingen. Binnen mijn werk kom ik die eerste groep tegen en daar kom ik dus ook mensen tegen bij wie het ronduit onverstandig zou zijn, zowel voor henzelf als voor de eventuele kinderen, om aan kinderen te beginnen. Maar dan heb je direct wel een groep te pakken met behoorlijke psychische problemen. Er zitten in die groep namelijk ook veel mensen voor wie werken een brug te ver is, maar die een gezin prima kunnen handelen. Gewoon omdat je eigen gezin runnen toch nog weer een heel ander verhaal is dan moeten voldoen aan eisen die een ander aan je stelt...
Het is maar net wat je onder profiteren verstaat inderdaad.. Ik had qua gezondheid gezien best kunnen werken, het eerste jaar na Damiën's geboorte, maar vanwege de regel dat een ouder niet hoeft te werken als ze kinderen onder de 5 heeft, maar alleen leerplicht heeft, en de vreselijk trage ambtenaren die mij niet aan een opleiding hielpen (na talloze voorstellen, elke keer opnieuw bellen, mailen en weet ik veel wat allemaal), ben ik het eerste jaar toch op kosten van de gemeente thuis gebleven Vond dat overigens afgrijselijk, een uitkering. Je bent zo afhankelijk, zij bepalen je leven als het ware. Ben dólblij dat ik daar vanaf ben! Nu ben ik ZZPer, en als ik straks zwanger raak en beval ga ik ook gebruik maken van de ZEZ regeling. Dan krijg ik een bepaald aantal weken geld uitgekeerd, afhankelijk van hoe hoog mijn inkomsten zijn geweest in het jaar daarvoor. Zou misschien niet hoognodig zijn omdat ik mijn werk vanuit huis kan doen, ook als ik hoogzwanger ben / een baby heb, maar ik vind het toch heerlijk om me de eerste maanden helemaal bezig te houden met m'n kindje en me niet druk te maken over geld verdienen. Een beetje te vergelijken met zwangerschapsverlof, vind ik dan. Is dat profiteren? Zo ja, dan ben ik een enórme profiteur!
Het lijkt mij juist andersom. Je werkt kun je afbellen, maar een baby niet uitzetten. Vind dat er in sommige gevallen wel makkelijk de stempel word gegeven. De dame die ik ken heeft het er naar gemaakt. En helaas ken ik er nog een die misbruik maakt van een uitkering. Niet iedereen is gelukkig zo en er zijn helaas teveel mensen die het nodig hebben.
Er zijn altijd mensen tussen die het lukt om onterecht een uitkering te krijgen natuurlijk. Ik heb met mijn clienten de afgelopen jaren gemerkt dat het behoorlijk wat moeilijker is geworden om een wajong-uitkering te krijgen, dan dat dat een jaar of 6 geleden bijvoorbeeld was. Dat betekent voor dit moment eigenlijk dat er juist een groep mensen is die geen wajong krijgt, terwijl ze die wel nodig zouden hebben.... En wat ik zei: er is echt een groep wajongers van wie ik het als professional verstandig zou vinden als ze nooit aan kinderen zouden beginnen. Soms hebben mensen dat inzicht zelf ook wel, maar soms ook niet en doen ze het wel. Dat levert dan vroeger of later weer problemen op waardoor jeugdzorg/AMK bijvoorbeeld in beeld komt... Tja... soms kun je adviseren wat je wilt, maar als mensen dan echt wat willen.... Maar zoals gezegd: er is ook een groep wajongers die prima in staat is voor een kind of twee kinderen te zorgen, maar werken toch echt niet aan kan. Niet elke wajonger is hetzelfde
Wilde er al een topic over openen, maar ben bang dat je de verkeerde mensen raakt. Mijn mening is, als je voor een kind kunt zorgen kun je ook bij de bloemenboer werken bijvoorbeeld. Geldt niet voor iedereen. Vind het zorgen voor mijn kinderen zwaarder dan een dag werken.
Dat ligt er maar net aan. Je eigen kinderen zijn je heel vertrouwd en daarvan mag je zelf beslissen hoe je een dag indeelt, hoe je met ze omgaat, enz enz. Ik heb bijvoorbeeld een client ondersteund die in contact met relatief vreemden door haar angststoornis zo inklapte, dat er geen woord meer uit kwam, maar die in gezelschap van vertrouwde mensen wel degelijk kon functioneren. Die zou ik wel een kind op zien voeden, (alhoewel een ouderavond voor haar ws een verschrikking gaat zijn), maar werken ging dus niet.
Ik heb een wajong op mijn rug, deze heb ik in 2010 met terugwerkende kracht aangevraag ( dus niet terug werkende financiele vergoeding ) maar kan aantonen dat mijn rug moeilijk doet vanaf mijn 12 e, Ik heb betere jaren en slechte jaren.. ben geopereerd op 18 en 23 daartussen/daarna gewoon gewerkt enz. totdat het in mijn 2 e zwangerschap al redelijk mis ging, de eerste 10 mnd na shannon haar geboorte bijna niets gekunt. Dus mijn zusje , moeder maar vooral mijn man hebben de zorg voor mij en de kinderen op zich genomen. Mijn rug was echt op , in die tijd heb ik mijn wajong aangevraagd omdat het duidelijk was dat ik nooit meer voor de volle 100 % zou kunnen meedraaien in de maatschappij. Nu is mijn rug vast gezet op 3 niveaus wat inhoud dat er 2 tussenwervel schijven zijn vervangen door kooitjes en en zitten met pennen 3 wervels aan elkaar vast. En het gaat beter als dat we ooit hebben kunnen dromen. Ik ben dus weer bezig met een opleiding (eigen kosten, wel door reintegratie recht op kinder opvangtoeslag) omdat ik niet meer in een winkel kan staan.(drogisterij) Op papier mag ik straks 20 a 24 werken in een zwaar rugbesparend beroep, financiele administratie ga ik doen. Door die wajong dus mogelijkheden tot hulpmiddelen voor mijn werk, een aangepaste stoel/toetsenbord/draadloze headset zodat ik kan lopen tijdens telefoongesprekken etc. Als ik 20 a 24 uur ga werken verdien ik meer als mijn uitkering , dus deze word dan ook op pauze gezet. Ik krijg geen geld, maar sta wel geregistreerd en dit is mijn bedoeling ook .. En mocht mijn rug ooit weer moeilijk gaan doen kan ik op de wajong terug vallen en heb ik wel de zekerheid van wat geld omdat ik gewoon weg niet even een andere branche in KAN stappen, elk werk Kan accepteren. De kids heb ik dus gekregen in de goede jaren en dan nog vergeet niet dat wajonger zeker lichamelijke wajongers heel veel kunnen doordat ze het al heel lang moeten doen met hun stukke lijf. Maar dat is in hun eigen tempo met hun zelf bepaalde rustpauzes en ja soms is het verdomd zwaar als ik een rot dag heb.Dan doe ik ook de hele dag alleen zorgen en verder liggen of ga naar mijn moeder kunnen we het samen doen (zelfde straat). Maar ik doe mijn huishouden dus een half uurtje per 2 uur , soms 10 min per keer en dan eerst weer in mijn stoel zitten. Mijn kinderen weten dat ik een zere rug heb, shannon klimt al maanden zelf de trap op (ik erachter) , klimt zelf in de auto stoel etc. dat is het verschil met werken thuis kan het op je eigen tempo, een werkgever accepteert niet als jij elke 30 min echt even uit moet puffen .. beetje duidelijk zo? Mochten mensen dat anders voelen , vul me gerust aan. Dit is mijn ervaring die van iemand anders kan heel anders zijn.
Maar dan heb je dus een kind EN werk.. En juist ondat je je kind niet kan uitzetten en je werk wel.. Is een makkelijke keus dan toch..
Ik profiteer niet en dat wil ik ook niet doen, tegen advies van anderen in. Ik heb in een zware depressie gezeten na de geboorte van mijn dochter, toen 3 maanden gewerkt en daarna een burn-out gehad i.c.m. flauwvallen en epileptische aanvallen. Nu ben ik weer aan het werk en ik heb me nog geen seconde over willen geven aan wat voor instantie/uitkering dan ook. Mijn ouders en mijn man adviseerden wel om te stoppen en aanspraak te maken op een ww uitkering. Ik heb daar nu zelfs nog steeds discussies over met ze.
Ik vind het dan ook een erg kortzichtige gedachte, maar wellicht dat deze voortkomt uit onwetendheid. Maar het lijkt me vrij logisch dat het lang niet altijd zo hoeft te zijn dat iemand met een beperking geen kind kan opvoeden. Dat zou namelijk pure discriminatie zijn! Een Wajong in inderdaad een uitkering voor mensen met een ziekte die ontstaan is voor het 17e levensjaar. Volgens mij is het dan ook gewoon vergelijkbaar met een WAO. Natuurlijk bestaan er ook mensen binnen deze groep die niet in staat zijn een kind op te voeden, en zullen er ook genoeg Wajong-ontvangers zijn die prima in staat zijn te werken.
meiden dat iemand een wajong heeft sluit niet uit dat ze ook werken he! dat gaat samen, per wajonger verschillend.. ik blijf een wajonger als ik niet in staat zou zijn he tminimum te verdienen, dan word mijn loon aangevuld tot een x bedrag, maar ook als ik meer verdien als uitkering en niets meer krijg sta ik nog steeds als wajonger te boek. tuurlijk zijn er ook die het zo wel prima vinden maar dan moet je tegenwoordig van goede huize komen als je wel kan werken maar niet wil en je wajong behouden..