Hallo allemaal, Voor het eerst hier op het forum en al direct een vraag! Eerst even wat achtergrondinfo en een beetje voorstellen: Wij proberen nu alweer een hele tijd (ong. 3 jaar!) zwanger te worden, maar nog nooit gelukt. Eind van afgelopen zomer de MMM in, wat me erg zwaar viel. Niet alleen fysiek, maar vooral ook emotioneel. Eerst in een streekziekenhuis het onderzoekstraject begonnen, maar zo'n slechte ervaringen dat we zijn overgestapt naar een academisch ZH. Daar is de begeleiding veel beter en er werken veel vrouwelijke artsen, wat ik wel fijn vind. Vanmorgen hebben we het laatste onderzoek, de baarmoederfoto (HSG) gehad. Ik zag daar al vanaf het begin zo tegenop, ik heb vannacht niet geslapen. Het viel me echt 100% mee (fijn voor de vrouwen die nog moeten!) het inbrengen van de hele handel was wel pijnlijk (krappe baarmoedermond blijkbaar), maar de contrastvloeistof was niet pijnlijk. Wat mijn vraag is, zijn er hier meer stellen die na alle onderzoeken geen rare dingen hebben gevonden, maar ook niet zwanger worden? Bij ons zijn alle tests goed tot nu toe, ik ben benieuwd wat ze op het eindgesprek in het ZH gaan aanraden. Ze zeiden vanmorgen wel dat de kans op zwangerschap gemiddeld hoger is in het halve jaar na de HSG, maar als ik "gemiddeld" zou zijn, was ik allang zwanger geweest natuurlijk.... Wel een heel verhaal geworden zeg, ik zou het fijn vinden wat ervaringen te horen (misschien is iemand toch nog "gewoon"zwanger geworden na zo lang proberen...? 8-[ Groetjes, klaasje
Dag klaasje, Hier hetzelfde meid! Ik neem aan dat de zwemmers van je man ook zijn gechekt, en daar ook niets mis mee? Het blijft een raadsel he! we vallen in de cat. onverklaarbaar onvruchtbaar. Ik ben inmiddels aan de IUI, dus we wachten maar weer af! elke kans is er 1 toch? Heel veel succes meid, en hou ons op de hoogte!
Hee Klaasje, hier het zelfde probleem. Wel al aan de iui, ik weet niet hoeveel echo's gehad, bloedtesten, hcg, maar niets gevonden. Ergens goed nieuws natuurlijk, het kan betekenen dat het ook gewoon zomaar kan lukken... We zullen zien. Sterkte!
Ja, idd ergens heel goed nieuws natuurlijk, er is niets "mis", maar na drie jaar is het dan toch wel erg raar dat het niet werkt? Als er iets aanwijsbaars zou zijn, kan je misschien ook wat beter gericht iets doen. Moet morgen nog wel nog even voor de na-foto, weet niet precies wat die kan uitwijzen, misschien is daar nog iets mis.. Er staat wel overal dat zwanger proberen te worden in de maand van de HSG gewoon kan, maar ik vind het toch een raar idee... Wat is dat eigenlijk voor contrastvloeistof, wat zit daain dat het zichtbaar is op een röntgenfoto? Ze gebruikten die op oliebasis, dat weet ik wel. Nou, vannacht iig weer lekker slapen! Welterusten.
ik ken het ook klaasje. bij ons ziet alles er goed uit maar nog steeds niet zwanger. aan de ene kant goed natuurlijk, maar aan de andere kant, als je weet waar het aan ligt kunnen ze mss gelijk er iets aan doen. ik snap ook niet waarom dat zo lang moet duren. succes in iedr geval verder,ik hoop voor je dat je snel zwangr bent.
Beginnen ze na het onderzoekstraject dan gelijk met IUI, of werden jullie eerst weer gewoon naar huis gestuurd om het nog een tijdje zelf te proberen? Wij wachten nu eerst maar het eindgesprek in het ziekenhuis af!
Hoi Klaasje, Wat naar dat jullie al zo lang bezig zijn. Wij zijn niet zo lang bezig geweest als jullie (anderhalf jaar), maar hebben wel alle onderzoeken gehad. Wij zouden na twee jaar in aanmerking komen voor IUI, omdat bij ons ook alles goed was. Ik ben de derde ronde na de HSG zwanger geworden! Ook mijn gyn zei dat er met oliebasis een vergroting van de vruchtbaarheid was en dat klopte bij ons dus. Ik had er helemaal geen vertrouwen in en het is toch gebeurd. En ik ken iemand in mijn privekring die na drie jaar proberen toch spontaan zwanger is geworden. Ik hoop niet dat dit dooddoeners voor je zijn, maar wilde het toch even met je delen. Sterkte en succes! Marit
Hoi Klaasje, Onderstaande onderzoeken heb ik gehad en deze waren gelukkig goed. Ik moet nu een half jaar wachten en dan kan ik een kijkoperatie krijgen om te kijken of er evt. verklevingen zijn . Heb jij nog meer onderzoeken gehad? Echt killing he die onzekerheid ! Roos
Een collega van mij heeft hetzelfde gehad. Ruim 2 jaar aan het proberen en toch geen medische problemen. Op het moment dat de IUI zou gaan starten, bleek ze zwanger te zijn. Bij mij leek er aanvankelijk ook niets aan de hand. We werden ook elke keer weer min of meer weggestuurd omdat ik blijkbaar zwanger kon worden (kreeg alleen wel miskramen). Uiteindelijk bleek dat mijn schildklier de boosdoener was. Die is te traag en dat veroorzaakt vruchtbaarheidsproblemen en miskramen. Is er bij jou gekeken naar je schildklierfunctie? Zo nee, dan zou ik daar echt naar vragen. Het is volgens mij echt een onderbelicht probleem van veel mensen met vruchtbaarheidsproblemen en je kan een trage schildklier hebben zonder dat je het weet. Veel succes meid.
Wat frustrerend is dat hè, als ze niets vinden. Bij ons precies zo. Alle onderzoeken gehad en niets gevonden. Hopelijk is onze IVF de oplossing en blijk ik over ongeveer 2 weken zwanger te zijn. Ik vond het steeds zo vervelend. Ze onderzochten weer iets, alls goed "probeert u het nog maar xx maanden" Het is in ieder geval wel zo dat je in de maanden na je HSG een verhoogde kans op zwangerschap hebt, dus wie weet!
Wat fijn om reacties te krijgen en verhalen van mensen die in hetzelfde schuitje zitten, dank jullie wel! @marit: Zijn GEEN dooddoeners, maar juist hoopgevende berichten ,dank je! En natuurlijk gefeliciteerd dat het bij jullie gelukt is! @roos: Wij hebben de "gewone" onderzoeken gehad, die waren allemaal goed, maar bij de HSG wordt toch al naar verklevingen gekeken? Als die goed was moet je dan toch nog een kijkoperatie? Kunnen er toch verklevingen zijn ook al is de baarmoederfoto goed? @anouk: Is idd niet naar gekeken, ik zal eens gaan zoeken op internet en de volgende keer in het ZH vragen naar het hoe en wat. Is er bij jou iets aan te doen? @angelbaby: Ik hoop ook op meer succes door de HSG van gisteren, maar je durft op een gegeven moment bijna niet meer te hopen of te positief te zijn ivm de teleurstelling die dan alleen maar weer groter is.... waarschijlijk heel herkenbaar voor velen! Jij veel geluk met je IVF-poging, nog even afwachten dus.... en da's makkelijker gezegd dan gedaan, hè? groetjes, klaasje
Volgens mij staan verklevingen en een goede HSG los van elkaar (links was bij mij trouwens iets minder toegankelijk en het was best pijnlijk). Weet jij al meer? Weten jullie welke onderzoeken er nog meer gedaan zouden kunnen worden bij mij? Ik heb alleen onderstaande onderzoeken nog maar gehad en de volgende is een kijkoperatie...
wij hebben de volgende onderzoeken gehad: reeks FMetingen na een week bloed testen, was idd een eitje gesprongen 2 keer Samenlevingstest (niet goed!) bloed getest op chlamidia 2 keer zaadonderzoek Toen naar ander ZH, was helemaal niet tevreden namelijk, daar weer min of meer overnieuw begonnen: reeks FMetingen bloed na een week wees weer op eisprong samenlevingstest (nu wel goed) zaadonderzoek baarmoederfoto Dat was t... en nu maar afwachten...
Wij hebben ook de officiele stempel onverklaarbaar verminderd vruchtbaar Dat is erg lastig als mensen je vragen waarom je in de medische molen zit. We hebben ook hele ritueel gehad, eiblaasjes drie ronden om de dag gemeten, hsg, zaadonderzoeken, bloedtesten, samenleveingstest etc etc etc. Gelukkig worden we serius genomen op de fertiliteitpoli. We zijn nu gestart met 1e iui. Afwachten maar weer....
sommige dagen zijn goed, maar soms word ik er echt droevig van. Kan soms niet geloven dat dit met ons gebeurd. En die enorme angst die af en toe de kop opsteekt, als je verder gaat denken wat dit voor gevolgen kan hebben. Wat als het nooit lukt...? Je wil positief blijven en je blijft natuurlijk hopen, maar soms laat het me even niet los. Wij zijn ook niet van plan om alles te doen om zwanger te raken. Ik weet natuurlijk niet hoe dat gaat als je verder de MMM in gaat, maar vooralsnog wil ik niet over mijn grenzen gaan en die liggen nu bij IVF/ICSI. Dat lijkt me zó ingrijpend, ik vond het onderzoekstraject al behoorlijk heftig. Maar dit houdt dus ook in dat voor ons het einde wat behandelingen betreft sneller in zicht is, ENG, ENG, ENG!
Klaasje: je moet inderdaad dat doen waar je je nog goed bij voelt. Wat de mmm betrefd heb ik wel gemerkt dat je je grens constant verlegd. Ik zag ook enorm op tegen het nemen van hormonen en al helemaal tegen de punctie bij Ivf. Toen de gyn vorig jaar voorstelde om IUI met hormonen te gaan doen, zeiden we tot onze verbazing meteen ja en toen we eenmaal mochten gaan inschrijven voor IVF waren we daar ook echt aan toe. Kies dus overal voor, als de tijd komt dat je moet kiezen. Bedenk je dat nu nee zeggen, niet betekent dat je nooit meer ja mag zeggen en ook andersom. Je kan op ieder moment stoppen met de mmm als je dat wilt. Na dit gezegd te hebben hoop ik heel hard voor je dat je gewoon snel zwanger mag worden, zonder dat daar medici aan te pas hoeven te komen!
Je hebt gelijk angelbaby, ik sluit ook niets uit. Maar voor nu lijkt het me te ver gaan. De tijd zal het leren, ik hoop idd ook op een spontane zwangerschap.... wie weet! En jij natuurlijk meteen resultaat bij de eerste IVF! (is toch de eerste poging voor jullie?) groetjes, klaasje
hallo, Heb net dit forum ontdekt en me maar meteen aangemeld toen ik dit topic zag. Daar hoor ik bij dacht ik haha. Wij zijn nu ruim een jaar bezig om te proberen om zwanger te worden. Omdat mijn cyclus nogal onregelmatig en lang was ben ik na een jaar naar de huisarts gegaan. Deze heeft mij meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis. Wij zijn nu net klaar met alle standaard onderzoeken en er is ook niets gevonden dat een zwangerschap in de weg zou kunnen staan. Wel heb ik een lange en onregelmatige cyclus. Eerst zouden ze ons naar huis sturen om het vervolgens nog maar een jaar te gaan proberen, maar omdat mijn cyclus toch wel raar doet heb ik toch Clomid gekregen en wordt er gekeken wat dat gaat doen. Ik ben net met mijn eerste ronde bezig met Clomid. Morgen moet ik weer naar het ziekenhuis om te kijken wat het doet. Dus nu maar afwachten, ben benieuwd. I\
Wij zijn nu iets langer dan 2 jaar bezig en de hoop op een spontane zwangerschap wordt ook wel steeds kleiner. Ook alle onderzoeken gehad, als laatste een hsg. Ze kunnen niks vinden, afgelopen okt. een gesprek gehad met alle uitslagen en toen hebbben we te horen gekregen dat we eerst het 3 jaar moeten proberen voordat we een behandelingstraject (volgens mij IUI) ingaan. Aan de ene kant wil ik idd mijn lichaam de kans geven om spontaan zwanger te raken maar aan de andere kant duurt het me allemaal te lang. Misschien dat de periode voordat ze een behandeling starten ook wel leeftijdgebonden is. Ik ben zelf 31 en heb het idee dat als ik bijv. 35 was ze misschien sneller starten met IUI. Wat denken jullie?
Sorry, maar ik vind 3 lang proberen na dat al 2 jaar te hebben gedaan erg lang hoor! Misschien raak je alsnog snel zwanger, maar stel van niet! Dan is 3 jaar erg lang! Misschien nogmaals even aankaarten? Tenzij je er zelf een goed gevoel bij hebt natuurlijk. Maar ik zou dat niet kunnen hoor! Wij zijn nu 18 maanden bezig en ik ben 25. Als het bij ons niet lukt binnen een maand of 4, dan gaan we al meteen over op IUI. Dus leeftijd hoeft niets uit te maken hoor! Succes meis, hopelijk ben je alsnog heel snel zwanger!