Hallo lieve lotgenoten! Ik zou het fijn vinden om met dames te kletsen die net als ik aan het einde van hun traject zijn aanbeland. Ik heb er erg veel moeite mee om mezelf op te laden voor de laatste poging(en) en om nog vertrouwen te hebben in een goede afloop. Ik merk de laatste tijd dat ik eigenlijk het liefst zou stoppen en dat ik de laatste behandeling(en) ga doen om het af te kunnen sluiten. Niet omdat ik er nog in geloof. Dit is alleen niet een hele lekkere instelling om mee te beginnen! Sterker nog, ik geloof dat ik er net zo goed niet aan kan beginnen als ik zo'n instelling heb. Body en mind hebben volgens mij namelijk een enorme invloed op elkaar. Wie herkent deze gevoelens en wil met mij proberen toch de schouders eronder te zetten en positief en hoopvol die laatste behandeling(en) te ondergaan? Kort mijn geschiedenis en behandelplan: vanwege mijn lage AMH/hoge FSH waarden, wil er bij mij nauwelijks iets groeien met behulp van hormonen en lijkt het erop dat er maar zelden een goed eitje voorbij komt. We gaan in mei of juni (afhankelijk van wanneer de uitslagen van de bloedonderzoeken in Gent binnen zijn) starten met de laatste ICSI's en doen tot die tijd nog 1 of 2 IUI's in het VUmc. Hoeveel ICSI's we gaan doen, hangt helemaal af van hoe de eerste verloopt. Als er net als in Dusseldorf afgelopen zomer weinig tot niks wil groeien, weet ik niet of ik er nog 1 wil doen. Maar als er 4 follikels groeien zoals bij de laatste IUI (op 225 ie Gonal F) en er is een tp, dan vind ik het de moeite waard om door te gaan. Spannende tijden dus weer. Wij overwegen ook eiceldonatie (al zijn we daar nog lang niet over uit) dus ik moet ook nadenken over hoeveel ISCI's ik voor mezelf bewaar en hoeveel ik er wil overhouden voor de eventuele donor. Mijn huidige project loopt tot 11 april, daarna ga ik een tijdje niet werken. Ik denk dat dit alle verschil van de wereld gaat maken. Het is gewoon niet te doen om naast een fulltime baan helemaal 'zen' te zijn . Ik hoop net als vorig jaar voorjaar door middel van positieve visualisaties (ik gebruik daarvoor de cd's van Julia Indichova), yoga, gezonde voeding en veel zonlicht en ontspanning mijn kracht weer terug te vinden. Toen was ik 2 maanden nadat ik dit alles deed namelijk zwanger! Helaas is die zwangerschap geëindigd in een miskraam, maar ik geloof zeker dat al die factoren een positieve invloed hebben gehad. Diezelfde formule heeft in al die maanden erna alleen niet meer tot een zwangerschap geleid, dus het is natuurlijk ook een kwestie van enorm veel geluk hebben. Maar toch is het mijn doel om weer zo goed in mijn vel te zitten als toen. Wie weet lukt het nog 1 keer voordat het echt te laat is en mijn cyclus ermee ophoudt.. Alvast bedankt voor het lezen, het is fijn om het even van me af te schrijven. En voel je meer dan welkom om met me mee te schrijven! We gaan elkaar door die laatste pogingen heen helpen. MET de juiste instelling! Liefs, Miss
Lieve miss , Die is niet de reactie waar je op zat te wachten, maar ik wilde je even een heeeele dikke knuffel geven. En ik hoop dat je de kracht vind weer door te gaan! Ik gun het je zo enorm! Denk aan je en duim voor je! Liefs Bbibi
He Miss! Een dubbel berichtje van je. Wat jammer trouwens dat er nog niet meer meiden hebben gereageerd. Ik vind je gevoelens en gedachtes erg herkenbaar. Ook wij naderen onze laatste poging. Deze ronde eerst nog een cryo als deze goed ontdooit. Maar als dat niet lukt gaan we door voor poging 3, de laatst betaalde en misschien dan ook wel echt de laatste... Ik ben afgelopen IVF poging naar een haptonoom geweest. Daar zijn geen wonderen verricht, maar heb daar wel wat geleerd, namelijk dat je best mag hopen en positief zijn. Hoe het ook afloopt, het is zoveel fijner voor je zelf om positief en hoopvol te zijn. Je probeert je zelf met negatieve gedachtes eigenlijk te beschermen voor teleurstellingen, maar ook na een negatieve instelling volgt alsnog een teleurstelling, en veel minder zal deze echt niet zijn. En je mag er ook vanuit gaan dat, hoe moeilijk misschien ook, je ook weer over die teleurstelling heen komt en dat je je uiteindelijk weer beter gaat voelen. Alle reden dus om positief de volgende poging in te gaan . Heel veel succes meid!! En ik klets graag met je mee hier hoor .
Heel mooi gezegd pien.. Veel succes met je laatste poging. .. kop op. . Je kunt het. .. En geniet van de leuke dingen en van elkaar... hopelijk met een mooi resultaat op het einde
Alvast heel veel succes Miss. Ik ga heel hard voor je duimen dat jullie eindelijk geluk zullen hebben...!! Een hele dikke knuffel voor jou, die heb je wel verdiend...!!
Hoi Miss Wil jullie enkel heel veel succes kracht en doorzettingsvermogen toewensen! Hele dikke knuffel en ik duim ook mee op een positief eind liefs Genesis
Hou hoop hoor!! wij hadden ook maar 6% kans en zie banner. Weet dat je er niet aan wil denken...maar er zijn ook nog andere opties...draagmoeder, adoptie... Veel sterkte in ieder geval!
Hallo meiden, ENORM bedankt voor jullie lieve reacties! Heeft me goed gedaan Ik was de afgelopen dagen hysterisch druk op mijn werk en had gister veel afspraken staan, vandaar dat ik nu pas kan reageren. @ Bbibi: ik ben ook heel blij met jouw steun hoor lieve schat, iedere reactie is meer dan welkom @ Pien15: hi! Ja, jij zult mijn gevoelens en gedachten zeker herkennen, met ook jullie laatste poging in zicht. Maar... ik heb nog enorme hoop dat je cryo goed ontdooit en blijft plakken hoor! Hoe staan jullie er in als je naar de toekomst kijkt? Denken jullie na over alternatieven of laat je dat onderwerp rusten tot het zover is? Ik pieker veel over eiceldonatie, maar we weten echt nog niet of dat iets voor ons is. Hopelijk hoeven we er allebei niet over te beslissen en lukt het nog met onze laatste poging(en)! Wist je trouwens dat je bij PNO een 4e poging vergoed krijgt? Ik ben per 1 januari overgestapt. Ben er erg blij mee aangezien ik per poging zo weinig eitjes heb. Geeft toch weer een extra kans! Wat betreft dat positief durven zijn, omdat je hoe dan ook wel teleurgesteld zult zijn als een poging mislukt: dankzij therapie en een aantal fijne boeken heb ik dit vorig jaar ook geleerd en toegepast. 4 IUI pogingen, een miskraam en 2 ICSI pogingen verder merk ik alleen dat het steeds moeilijker is om dat 'truukje' toe te passen. Het is niet eens zo dat ik bang ben voor de teleurstelling en mezelf daarvoor wil behoeden, want ik ga er toch al vanuit dat het niet lukt. Maar dat is nou juist mijn probleem: ik ben te negatief. Niet zozeer uit zelfbescherming maar door naar de feiten te kijken: 45 maanden, 11 behandelingen en 1 miskraam, daar word je nou niet bepaald optimistisch van. Maar ik weet ook wel dat er maar 1 goed eitje voorbij hoeft te komen en dat het verleden niet de toekomst bepaalt. Op die laatste zin ga ik me dus vooral focussen de komende maanden. Iedere kans is er 1 en zolang mijn cyclus nog regelmatig is, heb ik nog een kans om zwanger te worden, hoe klein ook! En dat geldt ook voor jou. Wat er al achter je ligt, zegt niets over wat er voor je ligt @ Lobke2: dank voor je berichtje! Hoe hou jij het vol en hoe blijf jij positief? Heb je de 3e verse poging al gepland? Heel veel sterkte en geluk gewenst! @ Natasja84: dank je wel lieverd! Hoe gaat het met jou? En met je studie? Dikke knuffel terug! @ Genesis: wat lief van jou, dank je wel! @ Pindakoek: bedankt voor je reactie. Wat geweldig dat het bij jullie tegen alle verwachtingen in gelukt is. Gefeliciteerd! Wat betreft de alternatieven: die hebben we na 3,5 jaar proberen al tientallen keren besproken maar niet alle alternatieven zijn voor ieder stel een optie. Voor adoptie zijn wij bijvoorbeeld al te oud (vriend wordt 43), maar los van zijn leeftijd wil mijn vriend dit ook niet. Een jarenlang traject dat tienduizenden euro's kost en waarbij je niet weet hoe ernstig het kindje dat je krijgt beschadigd is, is ook niet niks. Ik respecteer en accepteer dan ook dat hij dit niet wil (ook al zou ik het liefst ieder kindje zonder ouders 'redden'). Een draagmoeder willen we allebei niet. Maar over eiceldonatie denken we zeker na. Al is samen blijven ook een optie voor ons, hoe verdrietig ik ook zou zijn als er geen kindje komt. Ik voel me op het moment gelukkig al iets positiever dan toen ik mijn bericht plaatste. Jullie steun en dat van een aantal andere lotgenoten, helpt me om de situatie iets positiever te bekijken. Iedere kans is er 1! En dat ik over 3 weken klaar ben met mijn project geeft me nu al wat ademruimte. Straks heb ik alle tijd voor het traject en heb ik geen stress meer over andere zaken. Heerlijk! Intussen ben ik begonnen met spuiten voor de 10e IUI behandeling. Want zolang we nog aan het wachten zijn op het startsein van Gent kunnen we net zo goed nog een paar kansen benutten, nietwaar? Fijne zondag nog iedereen en ik hoop dat we hier kunnen blijven kletsen over die laatste behandeling(en) waar sommigen van ons zich voor aan het opladen/mee bezig zijn! Veel liefs, Miss
Ha Miss, ik vind je topic nu pas. Hoewel wij verzekeringtechnisch nog niet aan het einde van het traject zitten, voelt het wel zo. In januari 2012 ben ik met de pil gestopt. Inmiddels ben ik 4 IUI-pogingen verder en 1 afgebroken IVF-poging. De IVF-poging is afgebroken omdat er maar 3 follikels doorgroeiden van de 8 die er klaarlagen. Het werd een escape-IUI en ik zit nu op het wachtbankje. Hoewel ik slechts de standaarddosis heb gespoten van 150 ie Gonal-f, vermoed ik dat ik de volgende poging niet beter zal reageren op hogere doses. Ik vermoed dat ik in de vervroegde overgang zit, gezien mijn amh, en lage aantal follikels. Het frustrerende is dat de artsen dit niet willen bevestigen. Mijn arts zegt daaarover dat ze niet gelooft dat dit wat zegt over eicelkwaliteit. MAAR WAAROM WORD IK DAN NIET ZWANGER??!! Ik word aangekeken alsof ik een beetje mal ben en er wordt me verteld dat ik moet stoppen met Googlen. Maar als ik de verhalen lees van laag amh-ers dan lijkt het er toch echt op dat het er helemaal niet goed uitziet voor mij. En als ik dan ook nog eens lees dat na alle behandelingen uiteindelijk maar 50% een kind krijgt, zakt de moed mij in de schoenen! Op de slechte dagen ben ik boos, huil ik veel en ben ik zo ongelooflijk jaloers. Ik denk er soms aan om NU al te stoppen met alle behandelingen. Het lijkt me zo erg om na zoveel behandelingen uiteindelijk alsnog met lege handen achter te blijven!!! Ik heb ook wel goede dagen! Ik lees ook wel verhalen over spontane zwangerschappen en gelukte IUI's bij laag amh-ers. Op die dagen sterkt die gedachte van 'het gouden ei' me enorm! De artsen zeggen ook dat we een natuurlijk kans hebben van 14% per maand. Dat geloof ik eigenlijk niet helemaal. Met zulke kansen zouden wij na ruim 2 jaar zwanger moeten zijn. Kortom, ik worstel zelf enorm dus ik heb niet zoveel tips om positief te blijven na zoveel tegenslag, behalve de 'het gouden ei' theorie. O, ik heb er toch nog eentje: laat al die krampachtige maatregelen los, zoals niet drinken, bepaalde etenswaren niet nemen, niet sporten in de wachtweken. Ik heb er echt schijt aan! Ik drink gewoon lekker mijn wijntje en mijn biertje op zijn tijd. Er zijn duizenden vrouwen zwanger mee geworden! Als het goed zit, zit het goed en daar gaat een wijntje of een broodje filet A op dat moment echt geen verandering in brengen. Het enige wat ik blijf doen is mijn supplementen nemen: visolie, vitamine d, DHEA, multi, B-100 complex. Ik ga voor je duimen!!!!
..en over adoptie: een absolute no-go voor ons. Wij zijn niet uit dat hout gesneden. Eiceldonatie, daar sta ik erg open voor! Mijn tweelingzus wil best doneren. Maar ik weet niet of ik daar iets mee opschiet: ws. heeft zij ook een lage eicelvoorraad. Maar goed we hebben nog 3 IVF-pogingen te gaan...dus dit is nu nog even niet aan de orde. Verder vind ik het altijd zo lief als er reacties komen van vrouwen die niet in onze situatie zitten, maar toch iets liefs willen zeggen! @Pindakoek: ik hou van succesverhalen, dank daarvoor!
Vind ik hier toch in een keer een topic waarin ik me helemaal herken. Zie mijn handtekening over hoe onze mmm loopt...niet dus. Dramatisch! Ik heb ook moeite met positief blijven. Wij hebben nu voor het eerst 1 cryo, waar ik totaal niks van durf te verwachten en wij gaan daarna nog 1 keer een icsi doen (laatste poging die vergoed wordt). Dan stoppen we, dat hebben we besloten. Omdat we het ook wel ergens willen afsluiten. Voor ons betekent stoppen definitief geen kinderen, wij kunnen alleen met icsi zwanger worden. Maar aangezien dit ook steeds niet lukt, ben ik bang dat er ook bij de innesteling iets fout gaat en/of de embryoos gewoon genetisch en kwalitatief niet goed zijn. Dat is in mijn ogen of stomme domme pech of het bewijs dat wij niet zwanger kunnen worden. Dat zal ik nooit weten. Ik ben de hoop aan het opgeven. Ik zie de laatste poging met angst en beven tegemoet en niet vanwege het medische gedoe maar juist om de laatste-klap-op-de-vuurpijl-teleurstelling en het echte rouwproces dat daarna komt. Ik weet ook wel dat ik mezelf probeer te beschermen door er niks meer van te verwachten, maar de pijn en het verdriet was afgelopen mislukte poging net zo groot (dan wel groter) als anders. Ik wil ook graag positiever erin staan. Het lukt me nog niet. Ik hoop dat jullie hier nog lezen en dat we elkaar een beetje kunnen gaan steunen en hopelijk helpt het ook om mijn angsten te kunnen delen. Dus ik ga het proberen...knop om....op zoek naar positieve kracht!
Miss: heel herkenbaar hoor, ik wordt zelf ook negatief door de feiten... Hoewel echte feiten bij ons niet echt geconstateerd zijn, maar het feit dat het al zo vaak niet gelukt is, maakt je prognose er ook niet beter op. Dan ist echt moeilijk om toch hoopvol te blijven he. Maar ja, zonder hoop is het ook zo leeg... Dus blijven proberen! En is je project al afgerond? Of de laatste lootjes? Wel lekker hoor dat je even een tijd vrij neemt. Hopelijk kun je je dan weer helemaal opladen! Zuuske: he daar ben je ook weer . Balen dat het jou ook nog steeds niet is gelukt! We zitten ongeveer in hetzelfde stadium. Ik heb net een cryo teruggeplaatst gehad uit IVF poging 2. Eerste cryo. Moet het ook maar zien . Lamaris: wel een lief gebaar dat je zus eventueel wil doneren. Heeft ze zelf al kinderen? Hopelijk is het helemaal niet nodig en hoef je er niet langer over na te denken! Zelf verwacht ik niet dat wij zo ver zullen gaan. Mijn zus zou het misschien wel willen, maar ik denk niet dat ik dat wil. Mijn man in elk geval niet, die ziet zijn hyperactieve neefjes al voor zich . En ook het idee hoor, ik wil gewoon zo graag iets van ons tweeën. Maar goed dat willen we allemaal het liefs natuurlijk. Het is wel mooi dat het er is. Maar ik denk dat het voor ons, net als Zuuske zegt, wel ophoud na IVF. Adoptie is al geen optie meer al zouden we willen, mijn man is al 40... Voor nu alle hoop op ons cryootje dat nu 3,5 dag in mijn buik zit. Mijn man is trouwens altijd positief, ik snap niet waar hij het vandaan haalt, maar hoe overtuigd hij steeds weer is dat het wel goed komt, bewonderenswaardig!
Ik kom snel bijkletsen meiden! Heb het erg druk met mijn baan, maar gelukkig eindigt dit project eind volgende week en daarna ben ik voorlopig weer een tijdje thuis. Kan niet wachten, ik loop echt op mijn tandvlees. Fulltime werken in combinatie met zulke grote zorgen en zo'n groot verdriet, valt me echt zwaar! Ontzettend bedankt voor jullie reacties. Ik ben blij dat er dames zijn die zich in mijn verhaal herkennen, ook al had ik dit jullie natuurlijk liever niet gegund! Maar hopelijk kunnen we elkaar steunen en elkaar er doorheen trekken Dikke knuffel voor nu en ik kom zo snel mogelijk terug om op jullie verhalen te reageren! Liefs, Miss
Nou ik kom me hier ook melden. Zit pas in de eerste ICSI dus we hebben er nog 2 tegoed maar ik heb het idee dat wij ook met lege armen blijven. Zolang ik ziek ben zal ik denk ik nooit een zwangerschap kunnen uitdragen. Lyme staat bekend om z'n miskramen,vroeggeboortes etc. En die lyme van mij gaat nooit meer over. Ik weet ook niet of wij dus verder zullen moeten gaan met ICSI of er gewoon mee kappen. Ik vind het zonde van het geld,we hebben ongeveer de helft moeten betalen. Ik zou willen dat ik kon adopteren maar helaas,ik heb een psychisch verleden dus dat kan ik vergeten. Ik ben soms gewoon zó kwaad waarom juist ik die k*tziekte heb moeten krijgen. (Heb het vanaf mijn 9e.) Bah al jullie verhalen zijn zo ontzettend verdrietig. Ik neem aan dat het jullie ook zwart voor de ogen word als je bedenkt nooit een kindje te zullen krijgen? Ik krijg er meteen paniekaanvallen van en het vreet aan me.
Hallo meiden, daar ben ik dan eindelijk! Ik heb vandaag een vrije dag en morgen mijn allerlaatste werkdag voor dit project. Wat een opluchting dat ik het overleefd heb, want zo voelt het echt! Hoe doen jullie dat allemaal, het traject met werk combineren? Hebben jullie een baan en zo ja, hoeveel dagen werken jullie? Ik vind het echt topsport, om iedere maand hormonen te spuiten, tussendoor naar het ziekenhuis te gaan, te moeten dealen met de constante zorgen en de ontelbare teleurstellingen en daarnaast op je werk goed te moeten functioneren en zoveel mogelijk te verbergen hoe je je echt voelt. Terwijl ik mezelf toch geen aansteller vind, zeg ik in alle bescheidenheid @ Lamaris, fijn dat je je ook hier meldt! Waar ben jij ook alweer onder behandeling? Ik zou zo snel mogelijk naar Dusseldorf of Gent gaan als ik jou was. Geen tijd verdoen in NL, want hier hebben ze geen idee wat ze met een laag AMH/verhoogd FSH aan moeten en daar zijn ze erin gespecialiseerd. Ze zijn geen tovenaars natuurlijk, maar er is nog veel mogelijk voor je hoor! En 150 ie Gonal F is echt heel weinig. Bij mij groeit daar maar 1 follikel op en met 225 ie of hoger groeien er soms ineens (alleen helaas niet altijd) 3 of 4! Wat betreft de kwaliteit van je eicellen: ik weet ook niet precies wat daar nou van klopt. De ene arts zegt dat een laag AMH niets met kwaliteit te maken heeft, de ander zegt weer van wel. In Gent heb ik me laten vertellen dat een laag AMH iets zegt over kwantiteit en een hoog FSH iets over de kwaliteit. Maar ook toen mijn FSH nog goed was, werd ik niet zwanger en stelde ik mezelf ook die vraag die jij je stelt: waarom word ik niet zwanger als het alleen met kwantiteit te maken heeft?! Wat betreft jouw waarden: die zeggen dat je eerder dan normaal in de overgang zult belanden. Maar je bent er nog niet hoor! Het vervelende is alleen dat je in de fase voordat je in de overgang belandt al verminderd vruchtbaar gaat raken en dat is wat er nu met ons aan de hand is. Wat ontzettend naar voor je dat je het soms niet meer ziet zitten om verder te gaan. Het is ook ondraaglijk, de gedachte dat je misschien nog heel veel behandelingen zult ondergaan en dan nog met lege handen zult staan. Maar ga je er spijt van krijgen als je vroegtijdig stopt met behandelen? Die vraag zullen jullie jezelf geregeld moeten stellen voordat je de stekker eruit trekt. Ik heb sinds kerst ook vaak de neiging gehad om te stoppen (in gedachten stiekem nog wel eens) maar ik heb toch afgesproken met mijn vriend dat ik er alles uit ga halen wat er in zit. Dan kan ik er straks, mocht het niet gelukt zijn, echt vrede mee hebben dat het niet aan onze inzet gelegen heeft. En ja, de verhalen over spontane zwangerschappen en gelukte IUI's (en IVF/ICSI's!) zijn er zeker. En al helemaal bij vrouwen met jouw AMH waarde! Dus hou je daar aan vast! Ik geloof ook heilig in het gouden ei. Alleen wanneer komt die voorbij en benut je 'm dan toevallig of zit je dan net in een pauzemaand, dat vind ik zo frustrerend! Wat betreft die krampachtige maatregelen: ik geef je groot gelijk dat jij je er niet aan houdt. Ieder moet voor zich weten waar 'ie zich goed bij voelt! Alleen geloof ik er echt heilig in dat het (in mijn geval) helpt om zuivel, tarwe, suiker, cafeïne en alcohol te laten staan. Ik ken veel mensen die niet bezig zijn met zwanger worden en die zich ook aan die regels houden en het is wonderbaarlijk wat het met je gezondheid en energieniveau doet als je die dingen laat staan. Mijn theorie is 'al die energie die niet naar mijn spijsvertering gaat (en al deze dingen kosten je lijf HEEL veel energie!) blijft over om mijn voortplantingsproces aan te sturen' Adoptie zou ik heel graag willen, maar mijn vriend niet om precies diezelfde reden die jij aangeeft. Het is ook niet een logische volgende stap als je zelf geen kinderen kunt krijgen, al lijkt het soms wel of iedereen dat wel vindt als ze na het aanhoren van mijn verhaal bijna standaard de vraag stellen 'gaan jullie dan adopteren?'. Maar goed, voor ons dus ook geen optie want je moet het wel allebei willen. Mooi dat jij open staat voor eiceldonatie. Je vriend/man ook? En wat zou het geweldig zijn als je tweelingzus kan doneren! Wat super dat ze dit ook zou willen! Is zij al getest inmiddels? Los van het doneren voor haar ook fijn om te weten hoe ze ervoor staat toch? Heeft zij al kinderen? Maar absoluut, met nog 3 IVF pogingen voor de boeg hoef je hier nu nog niet over te beslissen. Ik geloof echt nog in jouw kansen hoor en ik zou er zeker nog voor gaan als ik jou was! Wij slepen je er wel doorheen @ Zuuske: wat verdrietig dat jouw traject ook zo dramatisch verloopt! Bah! Waar ben jij onder behandeling? En heb je al uitgebreider onderzoek laten doen naar de mogelijke oorzaken van waarom er zo weinig bevruchtingen/cryo's zijn en waarom je niet zwanger wordt? Voordat je aan je laatste poging begint, zou ik dat echt laten doen! Je kunt in Gent bijvoorbeeld genetisch en immunologisch bloedonderzoek laten doen. Ook wordt er naar stolling en andere belangrijke factoren gekeken. Dit is bij mij onlangs allemaal onderzocht, ik krijg op 26 mei de uitslagen en ga daarna mijn laatste ICSI pogingen daar doen. Ik herken helemaal dat je er zo tegenop ziet vanwege de mogelijke teleurstelling en niet zozeer om het medische gedoe. Maar zoals ik al eerder schreef, probeer ik me nu vast te houden aan de gedachte dat het verleden niet de toekomst bepaalt. Al die mislukkingen zijn geen voorspeller van de toekomstige behandeling(en)! Het kan net zo goed nog wel lukken! Zullen we dat gewoon heel vaak tegen elkaar zeggen, net zo lang tot we er in gaan geloven? Waar sta jij nu? Wanneer ga je je cryo terug laten plaatsen? Ik wens je heel veel kracht, succes en geluk! En samen staan we sterk, dus kom lekker je hart hier luchten! @ Pien: hallo lieverd! Wat spannend dat je een terugplaatsing van een cryo hebt gehad! Hoe voel je je? En wanneer mag je testen? Al bijna denk ik? Wat spannend, ik duim heeeeeel hard voor je! Wel heerlijk dat je man zo positief is zeg! De mijne was dat ook wel, maar zelfs hij begint nu wat somberder te worden over onze kansen. Ik ben na morgen inderdaad klaar met mijn project. Heerlijk! Eindelijk weer tijd om alles even te laten bezinken en om me 100% te focussen op de behandelingen ipv ze ernaast te doen. Want met een fulltime baan en 2 uur reistijd per dag, heb je nauwelijks tijd voor iets anders. Zo is het me de afgelopen maanden ook niet gelukt om ook maar iets te doen aan lichamelijke en mentale ontspanning (bijv. wandelen, yoga, positieve visualisaties, etc) omdat ik er simpelweg de tijd en de energie niet voor had. Ik geloof echt dat dit een negatieve invloed heeft gehad op mijn slagingskansen. Ik was vorig jaar denk ik niet voor niets zwanger toen ik 2 maanden thuis zat en heel erg gericht bezig was met mijn gezondheid! @ Klaproos: jij ook welkom op dit topic meis! Jouw ziekte maakt het voor jou ook dubbel zo zwaar, logisch dat je er maar moeilijk in kunt geloven! Je zegt dat jouw Lyme nooit meer over gaat, maar zei je onlangs niet dat het weg was? Of vergis ik me? Het is zeker vreselijk oneerlijk dat jij die kl*teziekte hebt gekregen, en dat al vanaf je 9e. Heb je het artikel in de Telegraaf gelezen, dat zoveel mensen met Lyme een einde aan hun leven (willen) maken? Ik heb alleen de kop voorbij zien komen, maar moest meteen aan jou denken Waarom heb je de helft van je ICSI moeten betalen? Ben je niet goed verzekerd? Je wist toch dat je in januari zou beginnen met behandelen? Als je zoveel zelf moet betalen, is het inderdaad wel heel duur! En zeker heel erg balen dat je niet mag adopteren. Daar hebben we het al eerder over gehad. Zo gemeen dat je verleden je toekomst zo in de weg staat. Dikke knuffel voor jou! Wat betreft de gedachte dat ik nooit kinderen zal krijgen: daar word ik absoluut heel verdrietig van maar het is niet zo dat ik het leven niet meer zie zitten als ik ze niet krijg. Ik ben wel bang dat de glans er af zal gaan en dat je de rest van je leven een enorme leegte zult voelen. Maar ik hoop dat het verdriet slijt en dat we ons leven op andere manieren invulling kunnen gaan geven. Bijvoorbeeld door naast ons werk iets voor dieren of kinderen te kunnen betekenen, op wat voor manier dan ook. Nou dames, dat was weer een heel verhaal! Ik hoop vanaf nu wat meer tijd te hebben om hier te komen lezen en schrijven. Veel sterkte en liefs aan jullie allemaal! x Miss
Oh en ik vergeet te vertellen dat ik vandaag het eerste roze heb gespot, dus de 10e IUI behandeling is mislukt. Ik moet zeggen dat ik het ook als een bonusmaand zag hoor, want ik was heel druk op mijn werk en heb me totaal niet aan mijn eigen voedingsvoorschriften gehouden, dus ik verwachtte er al niet veel van. Al was het wel verwarrend dat mijn borsten de afgelopen week heel erg pijnlijk waren, waardoor je toch weer hoop krijgt! Nu dus wachten tot het doorzet en me dan meteen aanmelden voor de volgende poging. Nu ik geen werk meer heb, wil ik geen pauze meer houden want iedere maand kan dat gouden ei voorbij komen
Miss sterkte meis dat je 10e IUI mislukt is De maand mei word dan je laatste IUI en dan naar Gent? Ik vind je trouwens heel dapper,hoe jij altijd het positieve van dingen inziet. Respect! Ach ja die k*tziekte..Ik heb gedacht dat het over was omdat er bij de ruggeprik geen lyme is gevonden. Blijkt dat dat dus wel vaker voorkomt en mensen toch lyme hebben Wij hebben besloten na deze cryo tp pauze te houden en eerst iemand te zoeken die me 2 weken aan het infuus legt in het ziekenhuis. Ik heb gewoon geen leven zo en trek het niet en zeker niet met alle ICSI rekeningen. We hebben de pech gehad een verzekering te hebben die alles wil nakijken,alles wil nazoeken en bijna niets willen betalen. Ik dacht dat we iets van 1500 euro kwijt waren voor medicatie ed (vergoeden ze ook niet,alleen wat ik in Duitsland heb gehaald) maar het blijkt zeker 3000 euro te zijn. Nou meissie,zet em op deze maand!! Je ondertekening vind ik heel mooi,je hebt er echt maar eentje nodig!! ps: over het geen kinderen kunnen krijgen..Ik kan er niet mee leven. Als het echt zover is zal ik wel moeten natuurlijk. Ik heb altijd gezegd dat ik van een brug spring dan maar dat doe ik natuurlijk niet.
pffff ik kom hier even spieken bij jullie dames en wat leef ik met jullie mee zeg! ik kom natuurlijk vergeleken met jullie nog maar net kijken in het mmm circus. ik wilde graag even zeggen dat ik reiki heb laten doen en daar heel lekker rustig van ben geworden! misschien hebben jullie iets aan deze tip. lekker relaxt liggen bij een reiki master en je helemaal zen laten maken. Ik heb nogal wat bagage en de mmm deed de emmer echt even overlopen. Dat kon ze ook echt wel merken aan me. Misschien als je het eens googeld en een keer probeerd? hopelijk lukt het daardoor om wat negativiteit kwijt te raken. Nu ben ik weer even uit een dip en merk dat het eigenlijk zoveel fijner leven is zo dan in negatieve sferen! Maar ja ik wil hier ook niet de wijsneus uit gaan hangen, hopelijk kan iemand iets met mijn tip. hele dikke knuffel voor jullie! ik hou jullie hier in de gaten!
Zuuske,ik ken je nog. Vind het ontzettend rot voor je dat je ook in hetzelfde schuitje zit als Pien en mij. Jij hebt dan nog 4 ICSI's gehad,knap dat je het vol hebt gehouden,ik trek eentje al niet. Ik zou willen dat je wens uitkwam..Ik duim voor je. Voor jou ook Pien natuurlijk!
Miss, wat fijn dat voor jou de rust even wederkeert. Werk je in projecten begrijp ik? Moet zeggen dat de mmm mij al een deel van mn carriere gekost heeft hoor. Heb aantal maanden geleden gedeeltelijk ontslag genomen van een soort promotie omdat ik het mentaal door de mmm niet aankon(heel frustrerend). Financieel houdt het nu dus ook niet over maar goed, ik moest wel een stapje terug doen, zat bijna overspannen. Ik had het ook nooit zien aankomen, ben toch wel een redelijk stabiel en realistisch persoon. Gelukkig zijn ze op mijn werk op de hoogte en leven ze erg mee, dat is wel heel fijn. Hee Pien, ja zijn we weer, we komen elkaar steeds weer tegen hier he? Helaas niet om een positieve reden. Dankje, Klaproos. Inderdaad troffen wij elkaar al eens eerder. Ook nog steeds aan het tobben, het is echt niet eerlijk he? Adoptie gaat m niet worden voor ons. Ten eerste was ons uitgangspunt ook een kindje van ons samen (lijkt me zo prachtig!), ten tweede kost het heeeel veel geld en is het een ellenlang traject, lijkt me en ik heb wel genoeg van lange trajecten. Ik heb al meedere eiceldonaties aangeboden gekregen (zus, vriendinnen) en dat is onwijs lief, maar de vraag blijft of dat- dat wel lukt en dan sleur je nog iemand mee die teleurstelling en het medische gedoe in. Is uiteidelijk wel hun eigen keus, maar goed. Zoals ik al eerder zei zijn wij wel toe aan het afsluiten ervan, hoe moeilijk dat ook wordt. Daarom ook besloten niet naar het buitenland uit te gaan wijken, we hebben een heel lief ziekenhuis, met erg kundige artsen en we voelen ons hier vertrouwd en serieus genomen. Waarom het zwanger worden niet lukt? Iig omdat onze zaadcellen en eicellen het niet lukt om zelf te bevruchten. Zaadcel komt niet door de eischil. Verder....??? As maandag hebben we gesprek met de arts en zullen we bespreken wat, wanneer en hoe met de cryo. Mooie gedachte trouwens; het verleden bepaald niet de toekomst. Ga proberen me hieraan vast te houden.