Hoi, Even een vraagje voor mensen die weten wat mijn vriendin doormaakt. Mijn vriendin is nu gestart met het ivf traject, gisteren is ze weg geweest voor de punctie. Na 6 mislukte IUI pogingen, is ze uiteindelijk toch overgestapt op IVF. Ze had hier in het begin erg de twijfels over of ze dit traject wel in wilde gaan, omdat het allemaal erg zwaar is. Ik probeer haar zo veel mogelijk te steunen en er te zijn. Ik ben de enigste (samen met mijn man) die weten dat ze gestart zijn met het traject. Geen van haar andere vrienden weten het en dat wil ze ook zo houden. Ook de schoonfamilie is niet op de hoogte. Ik vind dit allemaal erg moeilijk. Ik heb ook steeds meer het idee dat ze ook mij van zo min mogelijk zaken op de hoogte wil houden. Soms weet ik echt niet hoe ik haar moet steunen. En het moeilijke is dat als ze zo door gaat, ze vrienden kwijt gaat raken. Haar beste vriendin is zwanger, en al die tijd heeft ze nog niet een keer interesse in haar getoond. Ze is nu al bijna 32 weken zwanger. Ik snap echt wel dat het moeilijk is. Maar ik ben van mening dat als je open kaart speelt je meer sympathie kunt verwachten. Weet het soms niet meer. Daarom de vraag aan jullie, hoe denken jullie hierover? Wat kan ik het beste doen om er voor haar te zijn? Alvast bedankt, en ook jullie erg veel succes met het vruchtbaarheidstraject. gr Suzanne
Hoi Suzanne, Lief dat je bezorgd bent om je vriendin en haar wilt helpen. Oef wat een moeilijk vraag, iedereen 'overleeft' de mmm op zijn of haar eigen manier en er is daarom niet echt een 'one size fits all' manier om er mee om te gaan. Maar wat je over je vriendin vertelt zegt misschien al wel een beetje over haar manier van er mee om gaan. Om je vraag te beantwoorden denk ik dat je er het beste voor haar kunt zijn door te laten merken dat je om haar geeft en met haar begaan bent, zonder al teveel invloed uit te oefenen op de manier waarop zij met dit proces omgaat. Als je het idee hebt dat ze jou ook zo min mogelijk op de hoogte wilt houden, zou ik hier vooral in mee gaan. Doe leuke dingen met haar en doe wat jullie ' normaal' doen, maar begin niet te vaak uit jezelf over haar traject als je merkt dat ze hier gesloten over wil zijn. Ik ken je vriendin natuurlijk niet, maar het is een mogelijkheid dat hoe lief je het ook bedoelt zij het niet fijn vindt als het ze idee heeft dat jij je wilt ' bemoeien' met hoe zij met de zaken omgaat (maar nogmaals dit kun jij vast beter inschatten dan ik). Het kan denk ik geen kwaad als je je vriendin een keer attendeert op de mogelijkheid dat ze die beste zwangere vriendin zou kunnen kwijtraken (misschien heeft ze heir nog nooit bij stilgestaan), maar als ze daar vervolgens niets mee doet laat haar dan maar. Uiteindelijk is het haar keuze. Onderschat vooral niet wat de mmm met je kan doen. Voor velen is het een van de allernaarste dingen die zij ooit hebben meegemaakt (en hopelijk zullen meemaken). Ik ben je vriendin natuurlijk niet, maar ik was ook heel gesloten over mijn mmm gebeurtenissen. Ik heb twee vriendinnen half op de hoogte gehouden, maar hen ook gevraagd nooit zelf hierover te beginnen, omdat ik het erg vervelend vond om ook op momenten dat ik eindelijk even afleiding had weer zo verdrietig te worden. Soms vertelde ik heb iets en dan weer maanden niets. Dat was ongetwijfeld ook moeilijk voor hen, maar toch lang niet zo moeilijk als voor mij en zij hadden er dan ook begrip voor. Verder heb ik ook periodes gehad dat ik zwangere vriendinnen even vermijdde. Dit heeft sommige (maar niet alle) van mijn vriendschappen blijvend veranderd, maar dat is iets waar ik nu volledig vrede mee heb. Voor mij was het overleven in de mmm (want dat is het!) het allerbelangrijkste op dat moment en ik wist van te voren al dat dit blijvende gevolgen voor mij en mn man zou hebben. Het ziet er naar uit dat ik voor nu de mmm heb overleefd en ik heb nog genoeg vrienden over, maar ben er ook kwijtgeraakt - en dat kwam zeker ook door mijn eigen houding. Ik wens jou en je vriendin heel veel sterkte!
Wat een lieve vraag! Wat lief dat je daar over nadenkt. Ik sluit me bij Nana aan, respecteer de wens en houding van je vriendin volkomen. Het is zo intensief en zo zwaar, dat kun je je als buitenstaander je niet of amper voorstellen. Het doorkruist je hele leven, omdat je het constant met je mee neemt. De hoop, de angst, de verwachting, het verdriet.... alles. Ik heb het in eerste instantie ook weinig mensen verteld, na verloop van tijd (en door een ziekenhuisopname) wisten steeds meer mensen het. Ik wil ook zelf bepalen wanneer ik het er wel en niet over wil hebben en beslis elke poging opnieuw wie ik het wel en niet vertel. Wat ik heel fijn vind van sommige vrienden, is dat ik soms opeens een kaartje krijg, een klein cadeautje als teken van hoop of een lief smsje/mailtje, ook al zit ik niet midden in een terugplaatsing of weten ze dat niet. Dat zijn toch gebaren dat mensen aan mij denken. Ik realiseer mij dat ik niet de leukste, vrolijkste en meest geïnteresseerde vriendin ben op het moment, simpelweg omdat ik het druk heb met mezelf en mijn emoties. Het is fijn als mensen daar begrip voor hebben en me maar even zo laten zijn. Ik heb echt geen behoefte aan dat anderen zeggen wat ik wel of niet zou moeten doen. Gelukkig doen mensen dat bij mij vrijwel ook niet. Ik hoop dat je hier wat mee kunt! Sonne
Lieve suzanne, Ten eerste wil ik even zeggen dat jouw vriendin in der handjes mag klappen met een vriendin zoals jij. vindt het echt super dat je hier om raad vraagt hoe je je vriendin het beste kan steunen. Wouw was echt helemaal ontroerd toen ik je stukje las! Tsja wat kan je het beste wel/niet doen en hoe steun je haar het beste, poeh dat is een lastige vraag. Iedereen is zo anders in hun behoefte! Maar 1 ding is zeker, er is niets meer vervelend dan elke keer vragen krijgen 'hoe gaat het nu?' 'wat ben je nu aan het doen?' enz. helemaal omdat je zoveel moeite moet doen het even van je af te zetten(wat nooit helemaal lukt) en dan is het vanzelfsprekend niet fijn als iemand anders het weer opwakkert. Ikzelf vertel de dingen die ik wil delen uit mezelf wel en waardeer het niet altijd als mensen dingen vragen en dan vooral doorvragen! Als ik uit mezelf niet verder vertel dat goed, gaat wel of slecht, dan betekend dat, dat ik er niet over wil praten. Misschien is dat voor je vriendin het zelfde, maar dat weet ik niet. Soms is het beter dat een bepaalde vriendschap waarin de ander zwanger is stuk loopt, omdat het te confronterend is. Ik kan niet in woorden beschrijven hoe pijnlijk en moeilijk die confrontatie is. Maar ik begrijp dat jij je daar wel druk over maakt. Heb je aan haar gevraagd wat ze van jouw wil of nodig heeft? Dat kan namelijk al veel duidelijkheid geven en ik denk dat ze dat ook wel kan waarderen. Verder weet ik het ook niet! Maar neem dingen dat met de mmm temaken hebben vooral niet te persoonlijk! Misschien is ze op een punt gekomen waarin ze even helemaal geen behoefte heeft aan praten! Die heb ik namelijk ook gehad en heb tegenover bepaalde mensen nog steeds en daar kan ik je de rede niet van noemen, want die weet ik niet! Het zijn mensen die altijd heel lief waren en die echt oprecht meeleefde, het ligt sowieso niet echt aan hen maar aan mij. Nogmaals ik vindt het echt super dat je de moeite neemt om do's en dont's te vragen om je vriendin zo goed mogelijk te kunnen steunen. Echt super!!!!!!! Mocht er nog iets te binne schieten dan laat ik dat weten! liefs
nou, echt enorm lief dat je zoveel moeite voor haar neemt!!! ik heb zelf op internet iets gevonden wat soms prettig is voor ''omstanders'' om te lezen over het hele MMM traject en hoe daar mee om te gaan: De Verdwaalde Ooievaar, Netwerk Fertiliteit | Delen | Deel je verhaal dan heb je een idee wat wel en niet ''gewenst is'' Verwijs haar naar dit forum om evt. ook haar ''ei kwijt te kunnen'' en geef ook eerlijk aan dat je je afvraagt of het haar ook wat kan opleveren als ze open kaart speelt. Gewoon meedenken in ''voor en nadelen'' zonder al te sturen..... succes meid!
Bedankt voor jullie reacties, erg lief dat jullie met me mee willen denken. Helemaal omdat jullie ook midden in het proces zitten. Ik kan me ook echt niet voorstellen hoe zwaar het allemaal is, maar ik probeer het natuurlijk wel. Ik heb mijn vriendin vandaag een mail gestuurd met de vraag wat ze het liefste heeft. Ze geeft inderdaad aan dat ze liever niet heeft dat ik er zelf over begin. Ze zegt zelf wel als ze iets wil zeggen. Dus ik probeer me hier aan te houden. Maak me inderdaad wat zorgen om haar. Vind het jammer als ze door deze al vervelende situatie ook nog eens vrienden kwijt gaat raken. Maar lees nu dat dit vaker voor komt. Echt heel erg bedankt voor jullie reacties. liefs Suzanne
Hoi Susan, ik vond je berichtje ook heel mooi, echt fijn dat je je er zo in verdiept en probeert te doen wat goed is voor haar. Ik vond toevallig net dit filmpje op internet: Tears and Hope - the infertility awareness project het is gemaakt om een beetje begrip te vragen voor stellen die kampen met vruchtbaarheidsproblemen. Misschien toch nog mooi voor je om te kijken ook. Ik vond het zelf toch wel erg ontroerend. En als je dit niet meer leest, misschien is het voor de andere meiden die niet zulke begripvolle vrienden hebben wel mooi om te laten zien. Maar misschien kenden jullie het ook al. Moest er zelf in elk geval een traantje bij laten. Maar ja, das niet voor het eerst.