Het lijkt me wel fijn om hier bij te houden hoe het met mij zal gaan verlopen. Ik heb me ook voorgesteld in een ander topic. Maar voor de duidelijkheid houd ik hier ook mijn eigen traject bij.... Hieronder nog even mijn voorstelverhaaltje wat ik in het voorsteltopic en nog een ander topic ook heb geschreven... Hoi, Ik wil mij even voorstellen. Ik ben PCJ. En mijn man en ik willen graag kinderen. We zijn al een paar jaar bezig, maar het lukte maar niet. Vorig jaar bij de huisarts geweest voor een verwijzing naar de gyn. Maar moest toen eerst een temp.curve doen. Die was wat vlak volgens hem en kreeg toen inderdaad een verwijzing. Oh en laat voor de zekerheid de sperma van je man even testen, kreeg ik op het laatst nog even mee... Dat hebben we laten doen voordat we bij de gyn kwamen en toen bleek daar dat er maar 4% levende cellen waren en ook nog misvormd. NOg maar een keer testen en toen was het 0%... Verder werd ons bloed onderzocht en bij mij was alles oke, bij man was er iets met het FSH. Maar was licht afwijkend, dus niet zodanig dat daar wat mee moest gebeuren. Bij verder onderzoek bleek mijn een varicocele te hebben en hij kreeg daarvoor een ingreep. Ook al was niet zeker dat het invloed zou hebben op zijn sperma. Ondertussen is gebleken dat het dus helemaal geen invloed heeft gehad. Want hij heeft nu maar 1% levende zwemmertjes (van de 10 milj.) en ook nog steeds misvormd en langzaam zwemmend. Dus nu een verwijzing naar het VU voor een ivf-intake. Ik baal verschrikkelijk en heb twijfels of ik wel ifv wil. Al die hormonen, terwijl met mij alles in orde is. We hebben afgesproken met elkaar dat we het stap voor stap doen. We laten ons eerst maar goed voorlichten. PCJ
jeetje pcj, dat is wel heavy! Ik wil jullie veel sterkte wensen, overigens zal het dan waarschijnlijk geen ivf heten maar icsi maar het wordt straks allemaal vast goed uitgelegd en ik hoop dat jullie idd dan stap voor stap een keuze voor jullie zelf kunnen maken. Succes!
dank je wel Linda. Ga jij ook ivf doen, want ik zie in je onderschrift dat je pco hebt? Of ga je "alleen" hormonen slikken of spuiten. Mijn zusje heeft ook pco en heeft ook hormonen gebruikt en dat vond ik al een pittig traject. Zij heeft trouwens drie zoontjes, waaronder een tweeling.
ik zit midden in mijn 2e ivf, dit komt echter door endometriose, ik heb ook pco, toen we het van de endometriose nog niet wisten heb ik zowel geslikt als gespoten. kan me voorstellen dat het misschien anders voelt als je zelf ´niks´ hebt. maar wij willen zo graag kinderen dat we over een behandeling het altijd snel eens waren en daar had ik de hormonen ook voor over. maar het is zeker zwaar. is iui geen oplossing voor jullie
geen idee of iui iets voor ons is. de gyn van het alg.zh had het al gelijk over ifv/icsi. Het is afwachten wat ze in VU zullen zeggen. oh ja, ik zie nu ook dat je midden in je ivf/2 zit en dat je in feb. mag testen. daarmee bedoel je dat je mag testen of je zwanger bent? Hoop het zo voor je!
Ik ben benieuwd hoe lang ik moet wachten voor ik iets hoor van het VU. De info-brochure en de vragenlijst had ik al een dag na mijn telefoontje in huis. Dus dat was heel snel! De afgelopen dagen zat ik bij wijze van spreke naast de brievenbus te wachten. Maar inmiddels ben ik gewoon weer verder gegaan met mijn leventje. De aandacht niet meer zo gericht op de brief. Maar lekker mijn aandacht naar een nieuwe sport. Probeer mezelf zover te krijgen dat ik 2 werkstukken ga afronden. En ondertussen mezelf voor 2 nieuwe cursussen opgegeven.. PCJ
afgelopen maandag zijn wij, mijn man en ik, naar het VU geweest voor een intake-gesprek voor ifv/icsi. In ieder geval moeten we weer allerlei bloedonderzoeken laten doen, ook moet mijn man weer 2 potjes inleveren. In april gaan we naar de voorlichtingsavond en pas in mei (wegens afwezigheid van de arts) hebben we een afspraak om alle uitslagen te bespreken en dan weten we hopelijk hoe we dan verder gaan. De arts waarmee we een gesprek hadden was wel aardig en rustig, maar tegelijkertijd ook heel zakelijk. Ze vertelde wel precies wat ze ging doen. Van de verpleegkundige had ik meer verwacht, eigenlijk. Zij was heel kort en afstandelijk, vertelde weinig. Regelde wat papierwerk en maakte afspraken en dat was het. Al met al, zijn we een hele ochtend bezig gehouden. Gingen even na achten van huis en waren rond een uur of een weer thuis. Ik werd tijdens de bloedafname een beetje licht in mijn hoofd. Maar dat was te verklaren, want ik kwam die ochtend uit de nachtdienst en had dus nog niets geslapen en had het laatst om 4 uur 's nachts wat gegeten en de bloedafname was rond een uur of 11/half 12... Daarnaast bleek uit bloedonderzoek een week eerder (voor wat anders) dat ik een flink ijzertekort heb, dat speelt dan ook wel een rol. In ieder geval duurt het weer even voordat we weer een stap verder zijn. Ik moet je zeggen dat dat me toch wel tegenviel. Door het slaapgebrek was dat nog niet echt tot me doorgedrongen. Maar vandaag heb ik even een off-day. Liefs PCJ
Heel veel succes komende periode en ik hoop dat jullie snel groen licht krijgen om te mogen starten dan kan je naar een datum uitkijken en wie weet is jullie kindje dan wel heel dichtbij!
Hoi pcj, Wil je even heel veel sterkte wensen meid. Wij gaan ook starten met IVF, we zitten in hetzelfde schuitje. Liefs Maaike
ik merk dat ik heel gespannen ben. Heel emotioneel. Elke maand dat ik ongesteld word voel ik een teleurstelling. Dat heb ik al heel lang! Ik gaf steeds iets anders de schuld van mijn gevoelens, maar eigenlijk komt het gewoon hierdoor. Er zijn ook wel andere dingen die emotioneel moeilijk voor me zijn. Maar ik heb heel lang verdrongen dat ik ook elke maand geraakt ben door het feit dat ik weer niet zwanger ben. Ook toen mijn man en ik nog maar heel kort met elkaar gingen en we besloten hadden dat het nog niet het goede moment was om kinderen te krijgen en ik zelfs nog de pil slikte. En later toen we alleen nog een condoom gebruikte (en ik hopen dat er iets misging met het condoom, waardoor ik toch zwanger zou zijn). Ik ben heel open in het feit dat wij naar het ziekenhuis moeten willen we misschien een kind krijgen. En dan krijg je verhalen dat zij zelf of dat zij wel iemand kennen waarbij het ook moeilijk ging en die nu toch een kind hebben. Aan de ene kant vind ik het heel lief dat men je hoop wilt geven en aan de andere kant vind ik het ook heel vervelend! Want het betekent ook vaak dat je je dan groot moet houden en niet toe kan geven aan je verdriet of je wanhoop. Of ze proberen heel meelevend te zijn en te zeggen dat het wel vervelend zal zijn om zwangeren te zien in je omgeving. Nee, dat vind ik niet vervelend! Ik gun het die vrouwen! Ja, natuurlijk wil ik ook een kind! Maar dat betekent niet dat ik boos ben op die vrouwen waarbij het wel lukt! Of zelfs dat ik geen begrip heb voor iemand die abortus laat plegen. Nee, ik kan me heel goed voorstellen dat er omstandigheden zijn dat je abortus laat plegen! Ik heb ook niet de gedachte dat ze dan maar dat kind aan mij moeten geven, zoals weleens door iemand is geopperd. Kortom, ik ben erg gevoelig. Daarnaast heb ik ook een cusus reiki gedaan, wat een hoop losmaakt. Plus ik krijg acupunctuur, wat ook een hoop met me doet. En sinds een week is mijn moeder uit het zh die plots was opgenomen met hartklachten. (ook daar komen een hoop emoties om de hoek kijken, ook oude patronen die opeens weer terugkomen:-s ) Het is net een rollercoaster, dat word nog wat als ik daardwerkelijk met hormonen ga beginnen. Daar kan ik werkelijk tegen op zien. Hmm, ik geloof dat me het een en ander hoog zat In ieder geval bedankt voor het lezen van deze woordendiarree
... een hele dikke knuffel... soms wordt je gewoon gek van alle gedachten in je hoofd, tenminste dat heb ik vaak, veel sterkte!
Hoi PCJ, Allereerst wil ik je heel veel succes en sterkte wensen de komende periode en daarnaast wil ik zeggen dat het allemaal niet niks is wat er zo op je afkomt en dat het echt heel logisch is dat je in zo'n emotionele rollercoaster terechtkomt. Ik kan je zeggen dat ik daar ook last van heb gehad en tot ons geluk ben ik voor de IUI/IVF ronde zwanger geraakt. Alhoewel ik ook moet zeggen dat ik van de hormonen zelf niet zo veel last heb gehad (misschien heb ik geluk gehad!?) alleen de combinatie met angst/onzekerheid/vreugde etc brak mij soms op. Gelukkig kunnen mijn man en ik er goed over praten en zijn we nooit uit het oog verloren dat wij samen ook heel gelukkig zijn. We bleven altijd maar voor ogen houden dat we al heel 'rijk' zijn.... allebei onze ouders nog, een goede gezondheid, een leuk huis, fijne vrienden en lief hondje etc. Dit heeft mij echt geholpen al neemt het de wens en het verlangen naar een kindje niet weg. Nou ja, een heel verhaal, sorry daarvoor, maar ik hoop dat je er iets aan hebt en nogmaals heel veel succes en sterkte de komende tijd! Ik leef met jullie mee! Liefs, Danielle
Hoi PCJ, Ik ben ook onder behandeling geweest bij het VU. Hiervoor heb ik twee anders zieknhuizen gehad en die hebben er werkelijk een potje van gemaakt, waardoor ik onvrucht baar werd. Bij het VU waren ze er al heel snel achter wat het was en ik moest helaas voor een derde keer geopereerd worden...... Nu zit je niet op mn hele verhaal te wachten....dus ik hou het kort. Ik ben juni2007 naar het VU gegaan. In januari 2008 ben ik geopereerd en ik ben nu zwanger via IVF........ik had het geluk dat ik direct zwanger werd. Het had ook eerder kunnen zijn maar omdat wij in december nog op vakantie gingen moesten we de IVF een maandje overslaan. Al met al is het naar mijn gevoel heel snel gegaan en ik vind ze in het IVF-centrum echt heel lief en zorgsaam. In het begin ging het me allemaal veel te langsaam en ik had de hoop dat ik spontaan zwanger zou worden en dat de IUI zou aanslaan... Heel veel sterkte en ik hoop dat jullie ook een succes verhaal gaan worden!
Hoi PCJ, Ook hier een VU-ganger met alleen maar positieve verhalen! Bij ons is alles vrij vlot gegaan omdat de oorzaak zeer snel was achterhaald en de behandeling ook heel duidelijk was: ICSI. Gelukkig heb ik een zeer regelmatige cyclus en ik had de mazzel dat ik de dag nadat we hoorden dat we ons mochten aanmelden op CD 1, ik ongi werd. Toen dus meteen begonnen, ook de combi met acupunctuur. Ook hier meteen 1e ronde ICSI raak! De punctie viel me wel heel erg tegen maar ze waren allemaal echt heel erg lief voor me. Ik weet zeker dat je bij de VU in zeer goede handen bent! Heel veel succes! Gr Susan.
@Susan: wat grappig dat je ook bij het VU loopt! Gefeliciteerd met je zwangerschap! Bij mij ging de punctie helemaal niet zoals gepland......Ik had heel veel eitjes (17) en normaal kunnen ze meerdere tegelijk aanprikken. Bij mij wilde dit niet en dus moesten ze vaker aanprikken, ze zijn bijna 45min bezig geweest en dan is de pijn wel heel zwaar. Maar ze waren echt heel lief en het vrouwtje wat naast me stond had haar hand gegeven en daar mocht ik in knijpen en dat deed ik dus ook..........volgens mij had ze daarna geen gevoel meer Het was het meer dan waard en je bent na 10min de pijn alweer vergeten en op de weg terug naar huis heb ik geslapen. Ik hoop dat je volgende week een mooie echo hebt!