Hallo dames, Ik zou graag willen kletsen met dames die 1 of meerdere miskramen hebben gehad en weer bezig zijn om zwanger te worden. Ik merk zelf dat ik de nodige twijfels en angsten heb en wil daar de dames in de gewone NOD lijsten of andere lijsten niet teveel mee lastig vallen, omdat het voor hen lastig te begrijpen is. Verder zou ik het natuurlijk ook leuk vinden om over allerlei gezellige dingen te hebben Wie o wie vindt het leuk om gezellig mee te kletsen hierover. Ik zal mezelf een beetje voorstellen: Ik ben Lieflief en ben 29 jaar. In november zijn wij begonnen om voor een kindje te gaan en in de 1e ronde was het gelijk raak. Helaas ging dit mis met 5 weken, deze klap is heel groot geweest, met name emotioneel. Ik wil al 10 jaar kinderen, maar ML was zover nog niet. In april was ik zwanger, wat nogal onverwachts was, omdat ik wel gewoon ongesteld was geweest, maar helaas ging dit ook met 5,5 week mis. Er was een klap, maar op zich minder heftig dan in december. Nu zijn we al weer een tijdje lekker bezig en ik merk dat ik langzaam meer ontspan en weer lekker in mijn vel zit. Het geeft hoop en ik kan soms weer een beetje dagdromen, erg prettig. Verder ben ik wel aardig sportief, werk ik in de gehandicaptenzorg en heb thuis naast een superlieve man 2 katten. Liefs Lieflief
sorry ik was wat vlug. Ik ben Meijtje 29 heb een man en een kleine meid. Ik werk in de thuiszorg en manlief is militair. verder 5 katten Dus drukke boel. We hebben net afscheid moeten nemen van ons wondertje. 8 dagen geleden heb ik curretage gehad, want de kleine was gestopt met 7 weken 3 dagen. En de vruchtzak groeide wel door. Ik had zelf al eerder het idee dat het mis was en de klachten werden met 8,5 week minder. Toen was het voor mij al bevestigd. De echo met 9 weken en 2 dagen bevestigde mijn vrees, de kleine leefde niet (meer). We gaan gelijk weer oefenen voor een kindje. Beide was het na de eerste ronde raak. Ik ben benieuwd hoe het nu gaat lopen. Hopelijk mogen we snel weer zwanger zijn en er van blijven genieten.
Ik wil ook graag mee schrijven Ik ben Dayna 27 jaar. Wij zijn in november 2011 begonnen en in december was ik voor het eerst zwanger. Mijn eerste echo was goed mooi kloppend hartje, met 10weken verloor ik bloed en was het mis. Met 11weken spontaan opgang gekomen. Naar een aantal maanden opnieuw zwanger, weer een goede echo met kloppend hartje, met 8w5d geen kloppend hartje meer. Ben gecuretteerd. Cyclus van slag en in de MMM gekomen. In maart 2013 weer zwanger kwam er met 6,5weken achter dat het een leeg vruchtzakje was, ook heel licht bloed verlies. Met cytotec opgewekt. Ronde erna weer meteen zwanger met 6.5w goede echo 7.5 goede echo en deed mee aan een onderzoek naar utrogestan. Had goede hoop maar wist dat de kans er in zat dat ik placebo kon krijgen. 8.2w bloed verlies en geen kloppend hartje meer 2 dagen later gecuretteerd. Nu in ronde 2 na de laatste miskraam. Heb alle onderzoeken gehad en alles ziet er gewoon prima uit zoals het moet Ik denk zelf dat bij mij het progesteron zakt rond de 8weken, omdat het dan steeds fout gaat en mijn enigste hoop is dan alleen de utrogestan nog die ik 100% zeker krijg wanneer ik nu zwanger raak. Sorry beetje een lang verhaal, maar dit is een beetje mijn verhaal in het 'kort'
Meijtje: Heftig hoor. Hoe ben je er emotioneel onder? Hoop dat het snel weer raak is en dan blijft. Hoe gaat dat trouwens met de katten en jullie kleintje? Daar ben ik nog wel eens een beetje bang voor. We hebben hele makkelijke katten hoor, maar toch? Kinderen vinden de katten toch wat minder leuk. Dayna: ........ Ben er gewoon ff stil van. Ik hoop zo voor je dat de utrogestan zijn werk gaat doen. Dat lange verhaal valt wel mee hoor! Ik denk dat een ieder van ons wel een heel verhaal kan schrijven en dan heb jij het nog heel kort en concreet gehouden volgens mij. Hier: Ik heb het heel lastig gevonden dat mensen soms lijken te verwachten dat het met een paar weken wel weer over is, terwijl ik echt heb moeten rouwen. Voor mij is de laatste mk alweer ruim 4 maanden geleden en ik heb nu eindelijk het idee dat ik de boel weer een beetje op een rijtje heb en dat ik me emotioneel weer een beetje lekkerder in mijn vel voel. Deze ronde heb ik al vanaf 3 dpo erg sterk het gevoel dat het raak is, zonder aanwijsbare symptomen, gewoon een innerlijk gevoel. Morgen ga ik (eindelijk) testen, zit dan op 13 dpo. Ik vind het erg spannend, omdat ik me bijna niet voor kan stellen dat het negatief is. Als hij positief is, wat dan? Angst, onzekerheid? Hoe zorg ik er dan voor dat ik er wel van kan genieten? Eerst morgen maar eens afwachten, haha.
Dames, ik heb goed nieuws, vanochtend waren mijn testen positief: Welkom op het zwanger worden, zwangerschap en baby forum - Zwangerschapspagina Ik kon vannacht niet slapen van de zenuwen en ben veel naar de wc geweest. Ik heb mijn plas met moeite 4 uur op kunnen houden en daarmee getest, dus niet super geconcentreerde urine en dit was het resultaat. Ik ben echt een beetje van pad af. Voornamelijk ben ik heel blij, maar aan de andere kanten ook wel een beetje bang, zou ik deze mogen houden. Ik heb me voorgenomen om er zoveel mogelijk van te genieten, als het misgaat zien we het dan wel weer. Ik hoop dat jullie me snel volgen!
Ow meis wat super!! Gefeliciteerd!! Idd, van gaan genieten! Al denk ik nu bij mijzelf, lekker makkelijk lullen! Want dat zeiden ze ook tegen mij altijd.. Maar goed iedereen is anders Ik hoop voor jullie dat het nu echt een plakkertje is Blijf je ons (mij iig) wel op de hoogte houden hoe het met jullie gaat?
Natuurlijk. Ik wil hier ook gewoon blijven mee kletsen, als jullie dat ook oke vinden. Ik denk dat jullie mijn onzekerheden goed zullen begrijpen en ik ben ook benieuwd hoe het jullie vergaat. Ik merk dat de onzekerheid (angst) er steeds meer insluipt. Ik heb wat ongipijntjes (heel licht en niet de hele tijd), maar dat maakt me behoorlijk nerveus.Ik hoop dat ik dat een beetje snel weer kwijt raak.
Ja, tuurlijk. Gezellig toch Is ook erg spannend! Ik had dat ook heel erg, maar die steekjes enzo waren juist goed. Je voelt toch van alles gebeuren daar binnen. Ik was altijd vanaf week 6 erg moe en misselijk. Tenminste bij 3 van de 4 en bij die ene was het dus een leeg vruchtzakje. Hier inmiddels op dag 21 en nog steeds geen eitje te bekennen!! Baal er zo van! Weer een langere cyclus denk ik. Andere kant vind ik het deze ronde ook niet zo heel erg. Ga over 2weken op vakantie en zou enorm balen zijn als ik ongesteld zou worden
@dayna jeetje wat heftig!! hoe groot is de kans dat utrogestan aanslaat. Het is apart dat ze niets kunnen vinden en dat het steeds rond de 8e week mis gaat. Dat is zo'n deuk voor je vertrouwen. Mijn cyclus was ook altijd wat lang tussen de 31 en 39 dagen met uitschieter naar 43. Ik ben erg benieuwd wanneer ik uberhaupt weer een eisprong heb na de curretage. @LiefLief gefeliciteerd, ik hoop zo dat het goed mag gaan. Ik kan wel zeggen genieten, maar dat lukt pas als je de eerste tijd door bent. Krijg je een vroege echo? natuurlijk mag je hier mee blijven kletsen Emotioneel hier ja gaat, het is voor mij de eerste keer en het is heel erg wennen, omdat het de eerste keer ook na een ronde van 39 dagen gelijk raak was. Ik vond het zo onwerkelijk dat dat weer gelukt was en dan de uitrekendatum 1 april, dat was zo grappig. Maar het mocht niet zo zijn, ons grapje bleef niet zitten. Nu lekker op Gran Canaria, dus van de bewoonde wereld krijgen we niet zoveel mee. We genieten vol op met momenten dat we ff een potje huilen omdat we toch met z'n 4tjes hadden moeten zijn en een dag voor het vliegen was de kleine er niet meer. 3 katten vinden de kleine geweldig. Die gaan liggen, mag ze aan trekken op zitten en als ze het zat zijn lopen ze weg hoger of gaan ze wat zitten. Soms piepen ze van pijn en dan nog halen ze niet uit. Ik grijp wel gelijk in hoor, maar ik hoef niet bang te zijn dat ze gelijk aanvallen. 2 kijken liever dan slachtoffer te zijn en houden haar in de gaten als ze in de buurt komt dan lopen ze weg. Zij zitten altijd wat hoger. En ik heb mijn poezemeisje, die moet ook altijd op schoot als Elena bij me zit. Geweldig de poezel is net zo'n haan kleef aan haha. Elena doet dan ook niets en laat alleen haar armpje dan op de poes rusten, dan weet ze (met 11 maanden) dat de poes blijft zitten. Dus hier eigenlijk geen klagen met de poezen. Ik moet daarbij wel zeggen dat de katten eenkennig zijn. Als ik het goed vind, dan is het goed. Is het iemand die ik niet mag, dan komt er geen kat in de buurt, of krijgt diegene een haal als diegene een kat wil aaien. (dan wel zonder nageltjes om af te schrikken). Vraag me niet waarom dat zo is, zo zijn ze altijd geweest
Meijtje: Geen idee hoe groot de kans is. Ik heb mee gedaan aan het onderzoek maar ze zijn nu pas klaar met de studie en in begin 2014 krijg ik pas de uitslag wat ik heb gekregen. Mijn gyn is heel erg door gaan vragen omdat alles bij ons goed is en wij dus achter af hopen dat ik de placebo heb gehad zodat ik dalijk de utro kan gebruiken. Maar het enige wat zij zei was, ze mag 100% zeker aan de utro als ze zwanger is. Dan is 1+1=2.. Maar we zullen het zien als het zo ver is.. Katten: Hier 2 katten in huis. Eentje kun je alles mee doen. Kids van mijn zus rennen altijd meteen door naar hem om met hem te spelen en knuffelen. De andere is alleen lief voor rustige mensen. Zodra je heel druk bent en te dicht in haar buurt komt geeft ze meteen een haal met nagels Kids blijven dan ook altijd uit haar buurt. Of ze loopt zelf naar boven of gaat rustig op haar plekje liggen.
Annie: Welkom en gezellig dat je mee komt kletsen. Meijtje: Hoe lang heb je nog vakantie? Geniet ervan (voor zover dat lukt) Dayna: Ik vind jouw verhaal wel heftig hoor. Is het niet lastig dat je niet óf je de medicatie krijgt? Ik hoop dat je bij de volgende zeker de utro krijgt. Hier: Ik heb gisteren de vk gebeld, vanwege wat onzekerheid. Ze gaf aan dat alles wat ik voelde juist positief was (wat lichte buikpijn, onderin mijn rug), zolang ik geen bloed verlies heb. We hebben gelijk een afspraak gemaakt voor een echo, op 1 oktober, ik ben dan 7 weken en 1 dag. Nog 3 weekjes daarop wachten. Het gesprekje met de vk deed me wel goed, maar de onzekerheid blijft toch wel een beetje knagen, maar dat zal wel normaal zijn. Verder doen de hormonen al lekker hun werk, mijn borsten doen echt pijn en jank om het minste of geringste en kan dan ook niet stoppen, haha. Ik moet er dan zelf ook wel weer om lachen (als ik uitgehuild ben).
LielfLief: Volgende zwangerschap krijg ik zeker de utrogestan Ik hoop dat dat de oplossing is voor ons. Als dat niet werkt dan weet ik het ook niet meer. Ik voel met je mee.. ik had dat ook zo erg, maar dat is niet gek natuurlijk! Fijn dat de vk je wel een beetje gerust heeft kunnen stellen Wij gaan de nacht van de 20ste/21ste op vakantie naar Turkije voor 8 dagen.. Als ik deze week mijn ei niet krijg word ik iig sowieso pas na de vakantie ongesteld of kan ik pas testen... Ben heel benieuwd deze week.. Meijtje: geniet nog van jullie vakantie, hoe moeilijk het ook is. Het is ook fijn om even van hier weg te zijn en te genieten met alleen je gezin!
Annie: Spannend hoor! Voorzichtig gefeliciteerd. Heb je er een foto van? Duim*duim*duim*duim. Dayna: Is het linker streepje de teststreep??? WOW!
Ja, haha Dag erna nog posi smiddags en savonds minder donker.. FF geeft ook een kruis die dag. Ben blij Hoe gaat het met jou, LiefLief? Spannend, Annie! Foto?