Goedeavond ! Ik ben nu ogv 21 weken zwanger en ze beweegt lekker (vooral als ik wil slapen). alleen lees ik veel forums en kom vaak forums tegen waarin vrouwen het hebben over een late miskraam (kindje dan overlede tussen 20 en 36 weken). ik word daar helemaal eng van als ik dat lees echt zo verschrikkelijk en nu ben ik bang dat het mij ook overkomt. Nu ben ik natuurlijk ook een beetje dom dat ik dat ga lezen ik leef heel erg mee met alle vrouwen die zoiets meemaken en vind het verschrikkelijk maar had niet verwacht dat ik zelf die angst zo zou hebben het beinvloed mijn zwangerschap best wel zwaar. heeft iemand ervaring met die angst en kan ik er wat tegen doen ? ( behalve die forums gewoon niet meer lezen) alvast bedankt !
inderdaad niet meer lezen ik vond het ook spannend vooral tijdens mijn tweede zwangerschap. Het besef dat er iets mis kan gaan, de aanleg moet ook maar allemaal goed gaan enzo. Maarja weet je, je kan er NIETS aan doen. Wat ik deed? Ik ben gaan vertrouwen in mijn kindje. En daar was ik wel heel blij mee want dat gaf rust. Ook toen mijn kids geboren waren en ze bijv in hun wiegje lagen te slapen en dat ik dacht.. zal ik even kijken? Ademen ze nog? Stel dat... nee.. vertrouwen hebben. Ja tuurlijk keek ik ook weleens maar heb vertrouwen in je kindje dat ze het kan. Als je dat alvast gaat oefenen scheelt dat ook weer als ze geboren is.
Dat is inderdaad een goede tip Vogelmeisje! Ik heb die angst zelf ook vaak, vooral als ik wil gaan slapen of als ik haar even niet gevoeld denk te hebben.
Zeker mooie tips! Ik neem ze ook mee. Je kunt er verder weinig aan doen. Besef wel dat de kans dat er iets mis gaat zooo klein is. Probeer om te denken. Dus puur qua cijfers je bent al 21 weken de kans dat het allemaal goed gaat is veeeeeeeeeeeeeeel groter als dat er iets mis zou gaan.
Sluit mij aan bij de rest. Heb ook al de hele zwangerschap een soort gereserveerdheid en angst dat het fout gaat. Elke keer met een echo blijkt alles helemaal goed te zijn!!! Ook voel ik "het" super vaak en veel bewegen, maar soms word ik super onzeker omdat het dan voor mijn gevoel al weer te lang is geleden . Ben me er elke keer bewust van dat ik "het" voel zodat ik het niet vergeet . Maar ga idd een heel stuk meer vertrouwen hebben in m'n beebje want ook dit is weer een kanjer . En, ik lees die topics echt niet! Daar word ik mega onzeker van die maar links laten liggen voorlopig .
Bedankt voor de reacties ! Ik probeer ook wel vertrouwe te hebbe in onze kleine meid en met 21 weke is de kans zeker klein dat er nog iets misgaat. ik heb verhalen gelezen dat moeders hun kindje precies voor de geboorte verloren zonder oorzaak ik word daar zo bang van maar het komt weinig voor en ik zal het in mijn achterhoofd houden dan ze haar weggetje wel zal vinden, in iedergeval heel erg bedankt !
Ik ben nu niet bang dat het fout gaat maar juist voor de laatste 2 weken.....een vriendin heeft in oktober 3 dagen voor de uitgerekende datum haar kindje verloren.. Opeens... Geen reden... Dus ik ben bang dat ik dan heel erg angstig ben... Nu niet, zou niet weten waarom ik voel haar niet heel veel ofzo maar ik weet gewoon dat allles goed gaat!
Ik ben niet echt bang, maar nadat ik in een eerdere zwangerschap vanaf 22 weken steeds bloedingen had, bij een andere zwangerschap met 36 weken ben ingeleid, en een vriendin met 29 weken is bevallen en ik zelf na 4 bevallingen nooit langer dan 38 weken zwanger ben geweest, sta ik er niet geheel onbevangen in, ik ben zeker niet bang, maar wel bewuster geworden dat het allemaal geen vanzelfsprekendheid is dat het allemaal wel goed komt. Wat ik doe is steeds aftellen tot een volgend termijn (mijlpalen tellen): - Bij 24 weken is het kindje op zijn vroegst levensvatbaar en voor de wet een baby, je mag hem/haar dan aangeven bij de gemeente. (levensvatbaar is een ruim begrip, met dit termijn is de kans klein dat een kind het overleeft en er goed uitkomt, maar de kans is er wel). - 26 weken, artsen doen er alles aan het kindje te helpen en in leven te houden. - Bij 28 weken verhogen de kansen al blijft elke dag er 1. - Na 30 weken overleven de meeste kinderen. - 32 weken, longetjes zijn redelijk gerijpt, je mag in een streekziekenhuis bevallen, een normale couveuse afdeling voldoet vaak (hoewel deze ervaring echt geen pretje is weet ik uit eigen ervaring) - 37 weken (de grote mijlpaal voor mij) , eindelijk af, nu bevallen betekent grote kans dat de baby zonder ingrijpen normaal functioneert meestal met een normale kraamtijd thuis.
Bespreek dit met je verloskundige, zij is daarvoor. Bij extreme angsten zou je ook hulp kunnen zoeken, het kan hormonaal zijn maar ook iets dat er psychisch aan ten grondslag ligt.. Een beetje onzeker is normaal, maar blijf er bij extreme angst niet doorlopen, nu is het misschien de zwangerschap, straks ben je wellicht voortdurend bang dat je kind iets overkomt, dat is natuurlijk niet prettig. Het leven biedt geen garanties, maar hoe je zelf in iets staat bepaald wel hoe je jezelf voelt. Zonde anders van je zwangerschap. Veel Sterkte!