@ Sonneke Heerlijk, dat schiet ook al op. Ik heb uiteindelijk een half jaar verlof gehad, omdat ik vanwege harde buiken de laatste weken van het schooljaar niet meer gewerkt heb. De eerste week na de zomervakantie wel geprobeerd, maar toch gestopt. Ik kan je alleen maar meegeven, denk aan jezelf en je rust! Hoe uitgeruster je bent hoe beter je bevalling en je de periode erna kunt handelen Ja ik ging heel positief mijn bevalling in. Ik wist dat ik het kon en kon mij er ook helemaal aan overgeven. Ik wilde ook poliklinisch bevallen zoals jij omschrijft maar toen ik ruim 25 weken was wilde ik opeens helemaal nergens meer heen hahahaha (mede dankzij de cursus samen bevallen die we volgden) Een sleutelwoord is: ontspannen. Hoe meer je kunt ontspannen, hoe beter de endorfines hun werk kunnen doen. Ik voelde me helemaal high door de endorfine, heerlijk, ik zei ook hele rare dingen
@ukke: ik wilde eerst ook zeker poliklinisch bevallen, maar nu denk ik thuis is ook wel heel fijn misschien. Heb jij je eigen bad gebruikt of zo een speciaal huur bad? ja ontspannen is heel belangrijk, daar hamert mijn fysio ook altijd op. Maar ja of ik dat op dat moment kan?? Thuis misschien wel beter dan in het ziekenhuis! Moeilijk eej!
Ik heb een bad gehuurd, in je eigen bad bevallen mag niet... is te klein, en te krap. In zo'n bad zit je helemaal onder water. Ik heb zojuist een afspraak bij de osteopaat gemaakt, dit vond de verloskundige ook een goed idee omdat hij lang in het geboortekanaal heeft 'vast' gezeten, wellicht zit er iets vast in zijn nek/schoudertjes... we zullen zien. Sonneke hieronder mijn beval verhaal Waterbevalling van Jona De waterbevalling Daar is hij dan! Op 27 September om 18.08 wordt ons kleine ventje Jona onder water geboren. Wat een liefdevolle ervaring en wat zijn we gelukkig. Woensdagnacht 26 September word ik om 1 uur s nachts wakker van lichte buikkramp. Ik denk dat ik naar het toilet moet, gezien ik de gehele zwangerschap al last van obstipatie heb. Echter blijven deze krampjes aanhouden. Ze komen en gaan. Om mijn man niet te vermoeien met mijn geklep naar de wc besluit ik beneden op de bank nog wat te gaan slapen. Tegen een uur of 4 begint het mij op te vallen dat de krampjes toch wel structureel om de 10 minuten komen. Om 8 uur s ochtends komen de weeën om de 5 minuten. Dit alles was nog prima te handelen en ik heb nog van alles in huis gedaan. Om 9 uur hebben we de verloskundige gebeld en mijn man ging vast voorbereidingen rondom het bevalbad doen. Om half 11 was de verloskundige er. Ik wil niet weten hoeveel ontsluiting er is, omdat ik zeker weet dat dit mij zou ontmoedigen. Vertel mij maar of de bevalling begonnen is. Ja dat is het! En er is zelfs al een opening voelbaar. Het wachten is nu op de echte goede ontsluitingsweeën, maar ook deze laten niet lang meer op zich wachten. Om 13.00 breken mijn vliezen als ik onder de douche vandaan kom. Weer een mijlpaal bereikt! Want het vruchtwater is helder, we kunnen vooralsnog thuis blijven om te bevallen. Om 13.10 worden de weeën al snel heftiger en ik kan maar moeilijk een houding vinden op het droge. Sommige weeën zitten in de rug en zijn moeilijk op te vangen. Zitten is niet prettig en liggen al helemaal niet. De weeën volgen elkaar al sneller op en tegen 13.30 besluit ik in bad te gaan. Het warme water zorgt direct voor verlichting en ik kan mijn draai, ondanks dat ik nooit in het bad heb kunnen oefenen, goed vinden. Vooral met mijn knieën op de bodem en hangend over de rand zijn de weeën goed op te vangen. De weeën zetten goed door en als de verloskundige om 14.00 komt vraag ik al snel of ze mij wil vertellen hoe ver ik ben. Een fractie van een seconde komt de gedachte in me op dat als dit slechts het begin is ik misschien wel naar het ziekenhuis wil, het is nog wel vol te houden, maar nog uren? Ik verander al snel weer van gedachte als de verloskundige mij vertelt dat ik al 7cm ontsluiting heb. Het geeft mij weer nieuwe energie om door te gaan. De ontsluitingsweeën doen hun werk. Binnen het volgende uur zit ik al op 9cm. De weeën worden nu echt wel pittig, maar ik kan snel veranderen van houding in het warme water en ik benut het hele bad. Bij rugweeën kan ik mij snel omdraaien zodat er gemasseerd kan worden en je draait je net zo gemakkelijk terug. Wat fijn! De laatste cm is erg heftig. De ontsluiting vordert heel gestaag en na een uur staat er nog steeds een randje. Deze wordt tijdens een wee weggemasseerd. Om 16.00 mag ik dan ineens gaan persen! Een nieuwe fase in de bevalling is aangebroken. Het is even aftasten naar een fijne pershouding in het water, maar het liefst blijf ik toch op mijn knieën zitten leunend over de rand. Dit is mijn eerste bevalling en ik heb geen vergelijkingsmateriaal, maar mijn persweeën zijn niet heel krachtig en er zitten lange pauzes tussen de weeën. Als ik wat voel borrelen pers ik op eigen kracht, waarna de perswee pas goed doorzet en ik vervolgens nog 1,5 keer op volle kracht kan persen. De uitdrijving gaat moeizaam en het kindje lijkt achter het schaambeen te blijven steken. Wel naar het ziekenhuis? Niet naar het ziekenhuis? De verloskundige denkt aan een sterrenkijkertje en twijfelt na een uur of we moeten gaan (ja, volgens de protocollen wel). Ze besluit het nog even te proberen en vraagt of ik er voor ga. Ja dat ga ik zeker! Ze moedigt me aan om verschillende pershoudingen aan te nemen, wat overigens heel gemakkelijk is in het water, omdat je zo omwentelt. Ook in de minder prettige houding laat ze me minstens drie keer persen en uiteindelijk komt het kindje dan toch het hoekje om. Het laatste stukje door het geboortekanaal gaat ook nog moeizaam, het hoofdje glijdt steeds weer terug. De tijd begint te dringen. Al bijna 2 uur aan het persen! Nu moet het gebeuren. De spiegel die in bad staat wordt onder mij op de bodem gelegd zodat ik nieuwe energie krijg voor het laatste stukje. En dat werkt! Na ruim 128 minuten persen wordt onze zoon onder water geboren! Hij heeft zijn oogjes al open en steekt zijn armen naar ons uit. Heel langzaam komt hij boven en kunnen we dit wonderschone kereltje bewonderen. Na een kwartier wordt de placenta onder water geboren, hij is volledig en daarmee is deze prachtige bevalling ten einde. Niets zo veranderlijk als de mens Vanaf het eerste moment dat we van deze zwangerschap af wisten hebben we de tijd optimaal gebruikt om ons voor te bereiden op het kleine wondertje wat in ons leven zal gaan komen. We lezen over zwangerschap en bevalling, kiezen samen een cursus uit (Samen Bevallen) en ik ga naar zwangerschapsyoga. Over één ding waren wij het direct eens. We zouden hoe dan ook in het ziekenhuis bevallen. Wel zo veilig toch? En alles bij de hand, mocht er wat mis gaan Hoe meer we over de zwangerschap en de werking van het lichaam te weten kwamen, hoe meer vertrouwen we kregen in de werking van het vrouwelijk lichaam. Bevallen is iets natuurlijks, je kunt dit aan! Ruim 25 weken zwanger als het ziekenhuisgevoel ons helemaal niet meer aan staat! Wat hebben we daar te zoeken? We zijn toch niet ziek? Bevallen, gewoon thuis! Ik ga helemaal nergens heen. De voorkeur voor een thuisbevalling ontwaakte. En nu verder hoe dan? Ik houd van water, douchen of in bad. Ik weet wat ik wil, ik wil in bad bevallen. Zo gezegd, zo gedaan, ik bel met de Oerbron (www.oerbron.nl) en bestel een bevalbad. Één van de luxere, een ovaal bad met zitje en verwarmingselement, want als je het doet, dan moet je het goed doen. We spreken af dat we het bad 26 September komen ophalen. Ik ben dan 36 weken en 6 dagen zwanger. In de ochtend halen we het bad op en mijn man zet het bij thuiskomst direct op in de slaapkamer. Even kijken of het past. Het zit in de planning om het bad van de week even uit te proberen. Hoe te vullen, maar voornamelijk even voelen hoe het bevalt. Hier is echter geen tijd voor want s nachts begint de bevalling al en kan het echte werk direct beginnen. Niets uitproberen, maar gelijk voor het echt. Wat een geluk dat ons kereltje zich exact met 37 weken aandient, dit betekent in ieder geval dat we thuis mogen bevallen! Waarom een waterbevalling? Wat vond je van de bevalling? vraagt de verloskundige naar afloop. Ik hoor mezelf nog zeggen Ik vond het allemaal wel meevallen!. Eerlijk waar, ik heb van elk moment genoten en ik zou het zo weer doen! Iedereen die vraagt naar de bevalling vertel ik enthousiast over de mijne. Bevallen in bad? Ik zeg DOEN. Het warme water ontspant en draagt bij aan een diepe ontspanning tussen de weeën door. Het verwarmingselement houdt het water op prima temperatuur waardoor het water niet gaat vervelen. Het blijft aangenaam, niet te koud en niet te warm. Het is zo uren vol te houden. Iets waar ik voordat ik ging bevallen aan twijfelde. Hoe lang zou ik in het bad kunnen en willen zitten? Uren dus, ik ben erin gegaan en er niet meer uitgekomen. Ik ben ervan overtuigd dat deze waterbevalling het voor mij mogelijk maakte om thuis te blijven. Doordat gemakkelijk van houding kon veranderen en het water de zwaartekracht draagt kon ik allerlei pershoudingen aannemen, totdat de juiste gevonden was die ons kleintje de bocht om hielp! Dit was op het droge waarschijnlijk een probleem geworden. Daarnaast heeft het warme water alles wat nog wat weker gemaakt. Ons kereltje wat met 37 weken toch vrij fors was (50cm, 3535gram en hoofdomtrek van 36cm) kwam zonder verdere complicatie bij mama te wereld. Enkel een inwendige schoonheidshechting, maar dit is niet noemenswaardig. Gedurende de bevalling ben ik slechts 100ml bloed verloren of dit te danken is aan de waterbevalling durf ik niet te zeggen. De volgende dag stond ik al weer naast mijn bed en voelde mij fit. Twee dagen later had ik last van spierpijn en voelde ik de inspanning die ik heb geleverd voor de bevalling. Echter was dit ook niet erger dan een avond flink sporten, bevallen is immers ook topsport. Mijn man heeft er voor gekozen om buiten het bad te blijven. Hij houdt niet zo van water en ik heb graag ruimte om me heen en vind het fijn om mijn eigen gang te gaan. Dan moet niemand in de weg zitten. Vanaf de badrand kon mij gedurende de bevalling goed bijstaan. Hij vond het zelf erg prettig dat hij mobiel was, maar er ook kon zijn op momenten dat het nodig was. Masseren en ondersteunen is voor de partner prima van buiten het bad te doen. Tijdens de bevalling heb ik veel aan mijn man gehad en we kunnen dan ook met recht zeggen dan we samen zijn bevallen!
Kitty, wat rot dat de opbrengst tegenviel. Wel fijn dat je vandaag al bericht krijgt. Hoop echt dat het deze keer allemaal positief voor jullie uitpakt. We zitten nu beiden wel in een spannende periode he. Zou het..... - Sonneke, nog maar zes weekjes werken, jeetje dat gaat idd ECHT snel! Fijn dat het goed gaat, mooi zo doorhobbelen dus. Ik heb geen eipijn gehad, vandaar ook dat ik me ook best een beetje zorgen maak. Ben dus ook bang dat ei geen ei was... hij kwam ook zo vanuit het niks. Maar ja... het is nog steeds even afwachten. Trouwens... ik zou het zelf ook niet aandurven geloof ik thuis bevallen... al heb ik wel altijd gezegd dat ik dat het liefste deed. Zo zie je maar hoe een mens kan veranderen. - Ukke, good for you, dus de afspraak staat! - Stand van zaken hier: Gisteren na het werk enorme pijnlijke benen, onderrug en onderbuik. Verder niks bijzonders. Vandaag 15dpo, nog steeds niks roods. WEL is mn temp vandaag opeens omhoog geschoten naar 36,9. Zo hoog is ie zelfs nooit vlak na mn ei. Dus toch maar weer een test gedaan, nu ik officieel overtijd ben (nou ja, normaal heb ik een lf van 10 dgn, dus voel me al 5 dagen overtijd...) maar test is spierrrwit. Ik begrijp er echt niks van en voel me er best onrustig onder. Bellen heeft geen zin, vandaag bloed prikken, betekent maandag uitslag. En maandag verwacht ik toch al wel meer te weten. Toch wel balen dat het weekend ertussen zit. Nog gratis en voor niets een aantal onzekere dagen erbij.
Even snel, ik hoorde vanochtend om half 10 al dat er 3 bevruchtingen zijn. 1 mbv IVF en 2 mbv ICSI. Nu hopen dat ze flink gaan groeien! Zondagochtend de tp van hopelijk 2 mooie emmies 😃. Jullie gaan t horen!
En Kitty? Zijn er gisteren twee teruggeplaatst? En er is dan nu 1 ingevroren? Nu dus weer het spannende wachten....
@kitty: ik ben ook benieuwd hoe gisteren de terug plaatsing was! @ vpkaatje; hoe is het bij jou, nog steeds geen nieuws?!
Vpkaatje, ik ben ook benieuwd hoe het met je is! Gisteren zijn er bij mij 2 emmy's teruggeplaatst. Er waren van de 3 bevruchtingen 2 doorgegroeid. Ze zagen er mooi gelijkmatig uit, kwaliteit 1. De een was 8 cellig en de ander 5 cellig. Dus nu weer in de wachtweken. Echt heel spannend. Vrijdag 23 november mag ik testen. Komende vrijdag nog een acupunctuurbehandeling. En nu even rustig aan. Wel werken, maar even wat minder dan normaal. Ik wil voorkomen dat stress straks een rol speelt. En heel fijn weer aan de Utro. Bah, ben nu alweer misselijk ervan. Wat een rotspul. Maar ik heb het er graag voor over!
Kitty hopelijk jij meer succes dan ik!! Spannend hoor, ik duim voor je. Ik zit nu op de 18e dag na de IUI en uit bloedtest is gebleken dat ik echt niet zwanger ben. De cyste is niet groter geworden of gescheurd... hij is onveranderd en zal toch een keer operatief verwijderd moeten worden. Nu kan ik kiezen, of een kuur en nog 1 kansje en dan een winterstop (rond de feestdagen doet de poli niks) of nu al een stop. Mijn man vindt het beter nu al te stoppen. Het heeft al genoeg van ons gevraagd en er is alleen maar een extra risico dat de cyste gaat reageren op de Puregon etc... en dat allemaal zo vlak voor de feestdagen. Laten we maar verstandig zijn. Denk eraan om een wat langere pauze in te lassen zodat mn lichaam ook echt even helemaal zonder hormonen is. En dan in maart/april ofzo weer beginnen. Maar dat moeten we allemaal tegen die tijd maar bekijken. Het voelt aan de ene kant als een opluchting, maar aan de andere kant voel ik me ook verdrietig en machteloos... ik wil zo graag, maar het lukt gewoon niet....
Ps. ik geloof niet dat ik dat er al bijgezet had maar de gyn denkt dat ik een miskraampje gehad heb en dat mn lichaam daarvan nu moet herstellen. Zelf denk ik dat ik nooit een goede eisprong gehad heb, maar dat zullen we nooit weten.
JOH.... Je zal het inderdaad niet weten! Aan de andere kant als het zo is dan is het positieve iig dat je lichaam het kan!
Vpkaatje, pff wat een verhaal weer. Het gaat ooit lukken, houd moed! Ik probeer dat ook, hoe moeilijk het ook is. En een vroege miskraam, hmmm, dan had er echt wel HCG in je bloed moeten zitten. En je bloedtest was toch negatief? Ach, je zult het idd nooit zeker weten. Hier gaat het zn gangetje. Ik heb al een paar dagen ontzettende keelpijn. Ik heb bijna geen stem meer. Ik lig elke dag vroeg op bed. Of het komt door het harde werken, door de verkoudheid, de medicijnen, of hopelijk door een zwangerschap, ik weet het over een week! Bah, wachten duurt lang....
Kitty succes met wachten, hopelijk heb jij beter nieuws!! Ja de gyn zei niet wat de waarde was, hij zei dat de bloedtest uitwees dat ik niet zwanger ben. Hij had het erover dat als ik zwanger zou zijn geweest de waardes ook weer zakken, dus dat het dan moeillijk terugkijken is. Feit is wel dat ik nu op 22 dgn na m'n eisprong zit. Dus dat is hoe dan ook vreemd. En wat het dan geweest is... ach eigenlijk maakt dat ook niet uit. Voel ik me niet minder k*t. Ik hou hoop, maar het is wel moeilijk..... als je lichaam niet meewerkt. Ben ik niet zwanger laat me dan in vredesnaam ongesteld worden... zelfs dat lukt niet.
@vpkaatje: Pff Vpkaatje! Wat een ellende weer bij jou! Waarom krijg jij nou nooit een eens een echte kans zonder problemen... Die stomme cystes altijd! Is er al een ongie te bekennen?? @Kitty: Bij jou nog even in spanning... Nu precies 1 week verder... Nog 1 te gaan! Of komt jouw ongie ook altijd eerder?? Ik duim voor je dat hij de komende 9 maanden niet meer komt! @ukke: Jeetje wat een verhaal van je bevalling. Ik ben nog in twijfel. Verloskundige vertelde dat het ook weersafhankelijk kan zijn en indien het glad is en slecht (sneeuw) weer je mischien toch beter al in het ziekenhuis kan zijn... Daar heeft ze mischien wel weer gelijk in. Wat voor geboorte kaartje hadden jullie? Van internet of bij een drukkerij besteld? Hier gaat het op zich wel goed, vorige week drukke week gehad en toename van mijn bekkenklachten. Aantal nachten echt niet kunnen slapen :x Maar goed nog 20 dagen werken tot mijn verlof en dat ga ik volhouden! Kleintje is goed actief soms denk ik dat hij nooit slaapt...
Hier ook al paar nachten slecht geslapen. Maar dat komt door mn schouder. Die doet zo zeer, ik kan mn arm amper bewegen en laat staan op mn zij liggen in bed. Morgen maar fysio bellen, want dit is niet te doen. Heb je voor je bekken ook nog bepaalde oefeningen die je moet doen? Of ga je nog naar de fysio oid toe om te problemen te verminderen? Of is de enige remedie rust? Doe maar rustig aan! 20 dagen werken is echt niet veel meer. Gaat nu lekker snel . Naast de verkoudheid dus nu ook nek/schouderklachten. En ik moet rust houden, maar ben toch achter de laptop gekropen om te kijken hoe het met jullie gaat. Hebben jullie nog kunnen genieten van het weer vandaag? Wat een verschil met gisteren. Toen was het zo'n grijze dag! En het wachten duurt lang . Als ik nu ook nog ziek thuis zit, duurt het helemaal lang....Nog 5 dagen....
Kitty hoe staat het bij jou? Sonneke, schiet op voor je... Hier intussen dag 43 van cyclus, 28 dgn na iui. Nog steeds geen spoortje bloed. Wacht nog 1 week af, dan nog geen ongi dan bel ik naar het zkh voor een kuur. Wilde eerst m'n lichaam zelf even zonder rommel de kans geven alles eruit te werken.
Pff, hier zit het ook tegen helaas . Ik had goede hoop, maar ik kreeg woensdagavond ineens last van ongikrampen. Toen wist ik al dat het foute boel was. Gisteren nog steeds geen bloedverlies, dus dat geeft wel hoop. Tot vanochtend.....Van bruin naar rood, dus het teken dat deze poging mislukt is. Ik heb net bloedgeprikt, maar de HCG zal wel 0 zijn. Dan ga je na weer een mislukte poging afvragen of onze wens ooit gaat uitkomen?
NEeeeej Kitty wat balen!! Oh wat verschrikkelijk balen!! HCG beneden 5 is niet zwanger. Wanneer krijg je de uitslag? Maar ja rood is sowieso geen goed teken, tenzij het heeeeel weinig is. Hoeveel was je nou uiteindelijk kwijt voor deze poging? En wat zijn de voordelen van Duitsland? Want dat is de volgende stap toch? Nu eerst weer een maand in de rust en aan de pil. Pff wat een ellende toch elke keer weer en ik snap dat je er echt hopeloos van wordt op een gegeven moment. Ik heb zelf dat gevoel elke keer al heel sterk en ik heb nog wel kansen voor me liggen. Maar die kansen voelen zo klein en zo kansloos elke keer. Meid heel veel sterkte weer!! Pffffff Had hier eigenlijk stiekem wel een blijer berichtje van jou verwacht.
@kitty: GVD! Ik had zo'n goede hoop voor jou deze keer! Waarom lukt het nou gewoon niet, ongelooflijk! Heel veel sterkte om van deze klap weer te boven te komen, maar houdt moed en geef niet op! @vpkaatje: Toch niet normaal dat je nog niet ongie bent! Moet je straks weer aan die vervelende provera! Dikke kus ook voor jou! Het gaat hier inderdaad snel... Alweer 29 weken!