Poe ik vind het lastig. Ik heb regelmatig met een kennis gepraat over haar vruchtbaarheidsbehandelingen. Ze heeft inmiddels 5x ivf gedaan en is uitbehandeld en dat raakt me heel erg, ik had het haar zo gegund. Ik zou haar graag als ik haar zie willen zeggen dat ik met haar mee leef en aan haar denk. Maar ik vind het zo lastig. Ik heb zelf via ICSI een kindje gekregen, dus ik kan me ook wel goed voorstellen dat ik voor haar misschien in de categorie mensen val die confronterend voor haar zijn omdat het bij ons wel is gelukt. Van de andere kant: het onderwerp vermijden terwijl we er regelmatig over gesproken hebben kan voor haar misschien voelen alsof ik haar negeer. Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Hetgeen je hier in je bericht zet, kun je haar ook zeggen en haar dus ook vragen hoe je haar het best kunt steunen. Het is toch voor iedere vrouw anders. En inderdaad is niets zeggen misschien wat vreemd. Dus ik zou het wel bespreken en haar vragen waar zij behoefte aan heeft.
Eens met mijn bovenganger. En dat vind ik eigenlijk altijd in dit soort situaties. Niet invullen voor haar, aangeven dat je er graag voor haar wil zijn maar niet weet wat ze nodig heeft en hoe je haar kan steunen. Vragen of ze jou als confronterend ervaart, misschien vind ze je kindje juist wel fantastisch en helemaal niet confronterend. Probeer haar te ondersteunen op een manier die zij fijn vindt, en niet voor haar te bedenken hoe je dat het beste kan doen. Sterkte, pittige situatie is dit!
Wat mooi dat je er zo serieus mee bezig bent en het hier vraagt. Maar hoe je het schrijft is het inderdaad al goed, ik zou het mooi vinden als iemand dat zo naar me uitspreekt. Succes!