Wat voor mij goed helpt is zorgen dat ik zeker 1x per week iets voor mezelf doe. Ik ben nu weer zoekende, maar zo heb ik een hele tijd paardgereden. 1x per week een uur iets wat niets met kinderen te maken had en erna gezellig hangen en kletsen aan de bar. Dus iets buiten het moederschap om. Momenteel zit ik ook thuis en probeer structuur eraan te brengen. Dus in de ochtenden doe ik het huishouden, boodschappen etc en in de middagen heb ik even tijd voor mezelf, een uurtje. Nu is dat voor mij makkelijker omdat ze al naar school gaan, maar waarschijnlijk slapen ze bij jou in de middag nog. Of anders de jongste. En soms moeten ze het ook gewoon even zelf uitzoeken. Ook toen de jongste klein was kon hij flink mopperen in de box, maar dat is niet altijd slecht. Daarnaast vond hij de grond, op een kleed, leuker. Dus als het kon deed ik dat
Ik heb niet bepaald de meest ontspannende baan, maar in de eerste tropenjaren vond ik het echt heerlijk om drie dagen per week te werken. Ik weet niet of het een bewuste keuze is voor jou om helemaal thuis te zijn, maar werken kan een welkome afleiding zijn. Ik vond het toen ik niet werkte het erg lastig dat mijn wereld zo klein was en dat elke dag hetzelfde was. Daarnaast boodt het werk ons ook de financiƫle mogelijkheid om een huishoudelijke hulp in te schakelen en om online boodschappen te bestellen. Hierdoor moest ik op mijn vrije dagen minder voor mijn gevoel. Wat mij trouwens ook hielp was een momentje voor mezelf. Een paar keer per week sporten om mijn hoofd leeg te maken of gewoon een uur in bad hangen was echt een oplader. Kies in een week een paar momenten voor jezelf. Je hebt tijd nodig om even op te laden zonder kinderen. Wat vind je leuk om te doen? Voor nu misschien een schrale troost, maar het wordt echt makkelijker als ze ouder worden.
Oh wat heerlijk om al die herkenbaarheid te lezen. Dat doet me zo enorm goed! Ik weet ook dat het ooit beter zal zijn. Dat is het nu al vergeleken met een half jaar geleden natuurlijk maar tegelijkertijd gaat de tijd ook zo traag en kan ik ze wel groter kijken. En ook weer tegelijkertijd wil ik dat helemaal niet want zo zijn ze volwassen en verlang ik terug naar deze tijd want hoe je het ook went of keert, mama is nog steeds wel alles. Verwarrend en vermoeiend ook Ik mis ook zo enorm een vriendin in de buurt die in dezelfde situatie zit. Met kleine kindjes, om af en toe (of vaker) thee bij te kunnen drinken, wat kletsen en dat de kinderen dan spelen. Dat zou zoveel schelen