Allereerst bedankt voor jullie berichtjes! Precies wat ik er van zou verwachtte weetik eigenlijk ook niet.. Misschien wat meer dingen vragen erover ofzo. Ik weet het, het kost tijd om het te verwerken. En het doet pijn. Helaas heb ik ook heftige rot dromen, en best heftig ook.
Even een note, er komt steeds meer onderzoek naar voren dat juist emdr dan ook kan helpen. Dus het wordt ook steeds vaker juist wel gedaan met best redelijk resultaat.
Als praten nu helpt is dat ook goed. Maar bedoelt de psycholoog ook niet juist dat alleen praten niet voldoende is en dat ze daarom niks kan doen? Want naar een psycholoog gaan betekend niet dat je alleen hoeft te praten en verder niks hoeft te doen. Misschien dat nog eens achterhalen en ook wat wil je precies zelf van een psycholoog. Als dat alleen een luisterend oor is tja dat is het niet. Je gaat naar een psycholoog voor behandeling. Is dat bijv voor jou voor verwerking dan moet dat aangepakt worden of juist voor trauma dan dat. Of zoals hierboven schema therapie dat betekend dan ook dat je buiten de contact uren nog dingen moet doen om de therapie tot slagen te brengen. Sterkte in ieder geval!
Precies dit. Hulpverleners die getraumatiseerde patiënten behandelen kunnen last krijgen van secundair PTSS. Ik kan me dus ook voorstellen dat dit ook voor naasten geldt en dat EMDR of een andere behandeling wel verlichting zou kunnen brengen. Zou je niet op zoek kunnen naar een behandelaar die ervaren is in traumabehanding?
Mij heeft het heel erg geholpen om alles op te schrijven hoe je je voelt wat het met je doet enz en ook gewoon tijdens het schrijven te voelen wat je voelt dus moet je huilen dan ga je lekker huilen.. en vervolgens als je alles hebt opgeschreven en je het op papier hebt er afstand van doen door te verbranden ofzo mocht je daar behoefte aan hebben
Bedoelt de psycholoog niet dat praten met naasten en het de tijd geven voldoende is om het uiteindelijk te verwerken? Therapieën zijn natuurlijk met name ontwikkelt voor slachtoffers en niet zozeer voor "buitenstaanders" die meeleven.
Soms moet je dat als psycholoog juist wel zeggen om de ander inzicht te geven dat die vorm van hulp niet helpend voor je is. Ik zou alleen wel aangeven wat dan wél, maar dat ter zijde. Als psycholoog kun je gewoonweg niet iedereen behandelen dus het is mooi dat je zegt dat jij nooit dit soort dingen zou zeggen, maar een werkelijke psycholoog heeft er verstand van, van wat ze doet en zegt dit met een reden
Ik denk dat mijn post verkeerd begrepen wordt. Als je bij de psycholoog komt, kom je niet zonder reden. Er is iets aan de hand. Ik vind het een verschil als je zegt ik kan niks voor je doen of ik kan je niet helpen maar we gaan samen kijken wat beter bij je aansluit.
Wat rot dat je klachten hebt TO. Wat anderen ook al aangeven, misschien moet je eerst zelf goed nadenken over waar jouw hulpvraag ligt, waar wil je mee geholpen worden en wanneer heeft het nut gehad om naar een psycholoog te gaan? Daarbij in acht nemend dat een psycholoog niet het verleden kan veranderen, net zomin als mensen uit jouw omgeving en ook kan hij/zij geen gedachten lezen. En mogelijk, maar dat is een invulling, heeft ze jouw klachten ook willen normaliseren, als in; het is ook normaal om last te hebben van dit soort gevoelens als er zulke heftige zaken gespeeld hebben en mensen om je heen keuzes maken die lastig te begrijpen zijn. Zijn er wel zaken uit de gesprekken gekomen waar je iets mee kunt, heb je uitleg gehad over wat behandeling in zou kunnen houden? Heb je het idee dat voor de psycholoog duidelijk was waar jij heen wil? Veel sterkte TO.
Iedere psycholoog is ook weer anders en er zijn verschillende vormen van therapie, dus misschien kan deze therapeut jou niet helpen, maar een andere wel. Meestal helpt een psycholoog ook met meedenken wat er wel kan passen. Je zou daar nog eens over in gesprek kunnen gaan. Kom je er dan niet uit dan zou je nog eens met de huisarts in gesprek kunnen gaan (Ik ga er vanuit dat die jou verwezen heeft). Die zou ook met je mee kunnen denken wat passend is. Het kan helaas best een zoektocht zijn om bij de (voor jou) juiste hulpverlener uit te komen, maar meestal is het het wel waard om nog even verder te kijken.
Wat onwijs lastig joh TS! Ondanks dat je het misbruik wellicht niet zelf meegemaakt hebt kan ik me goed voorstellen dat het erg pijnlijk kan zijn voor je en ook onveilig moet voelen. Als je weinig vertrouwen hebt in deze psychologe (wat wel zo overkomt) kun je altijd om een andere psycholoog vragen. Wat iemand anders ook al noemde: de laatste jaren is er veel vooruitgang in het onderzoek naar EMDR en ontdekken ze steeds meer manier. Zo hebben ze bijvoorbeeld ontdekt dat EMDR ook kan werken op een “schrikbeeld”, iets wat in jouw hoofd de aller aller naarste engste ergste situatie zou zijn. Dat kunnen ze ook minder eng maken en als je bepaalde scherpe herinneringen hebt die je echt dwars zitten kunnen ze daar ook EMDR op toepassen. Het belangrijkst is dat je een specifieke situatie voor je moet kunnen halen die voor jou het ergst was. Daarnaast is het met een paar sessies EMDR niet zomaar opgelost, als ik je verhaal zo hoor denk ik dat je zeker ook veel kunt hebben aan cognitieve gedragstherapie (praten). Kortom; voel je je echt niet fijn of geholpen: vraag om een ander. Hopelijk krijg je snel hulp waardoor je dit beter kunt verwerken.
Hoi dames, Wat veel reacties weer, fijn dankjewel! Ze had een papiertje voor d'r en daar tekende ze 2 cirkels op,1 kleine met pijn erop geschreven dat het gebeurd was. En een grotere met lijden. En dat ben ik nu aan het doen zeg ze, en ook daar horen helaas nare heftige dromen bij. Ik praat er veel met m'n man, schoonmoeder en schoonzus. Dat helpt ook wel
Ik ben als kind zijnde seksueel misbruikt door de ex van mijn moeder dat heeft mij beschadigt en mijn moeder kon er wel een beetje over praten maar ik vond dat ze het wegstopte dus ben een paar keer echt boos(eerlijk) geworden en heb gezegt hoe ik mij heb gevoelt en hoe het een deel bij mijn venietigt heeft en toen kon ze emotie laten zien en dat heeft bij mij wat rust gegeven, Wat ik zou doen is is lekker je hart uiten tegen de mensen die jou een naar gevoel geven ik vind zelf dan maar geen contact etc mensen die die dingen in doofpotten stoppen hoef je uiteindelijk toch niet in je leven maar ja dat is de mening van mij als slachtoffer van seksueel misbruik ik kan er zo boos van worden als iemand die dingen heb kunnen doen mensen het weten maar iedereen gewoon door gaat als gezellige familie of vrienden.
Ik kan me voorstellen dat als je geen echte vraag hebt de psycholoog je niet kan helpen. Een psycholoog kan heel goed graven en dingen voor je op een rijtje zetten, maar misschien ben je daar nog niet aan toe en heb je nu gewoon een arm om je heen nodig. Als ik je berichtjes lees (ook in vorige topics) ben je vooral opzoek naar bevestiging in wat je voelt. Misschien heeft de psycholoog dat goed gezien en kan daarin niets voor je betekenen. Je naasten kunnen daar wel veel in betekenen sterkte.
Je hebt altijd de vrijheid om van behandelaar te wisselen. Sommige mensen zijn meer vakkundig dan anderen. Gesprekstherapie is soms niet het beste. Je kunt je verdiepen in therapie soorten en vragen of de huisarts je daarvoor wil doorverwijzen.
Ik heb regelmatig je topics over dit onderwerp meegelezen en geloof ik ook 1 keer eerder gereageert. Misschien zit ik er helemaal naast maar dit is een beetje wat mijn gevoel is, vooral ook naar aanleiding van je vorige topics. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je de hulpvraag duidelijk voor jezelf (en de psycholoog) formuleert. Jij bent geen slachtoffer in je gezin geworden van seksueel geweld dit is jaren geleden gebeurt met failieleden, iedereen wist ervan en jij bent overal buiten gehouden. Uiteindelijk ben ook jij erachter gekomen en is een onderwerp uit de "doofpot" weer actueel. Waar het bij jou hulpvraag om gaat dat ben jij. Je broers moeten het misbruik zelf verwerken en jij moet denk ik aan de slag met je "onbegrip, teleurstelling, woede". Ik denk wel dat alles een "tijd, een moment" heeft in het leven en ik snap wel dat de psycholoog zegt dat ze je niet kan helpen. Misschien is dat wat jou verder gaat brengen, berusting, vergeving en ietwat begrip en ben je misschien nog niet zover bent. Allereerst ik keur geweld en seksueel geweld af, dus ik zeg niet dat het goed is wat met je broers is gebeurt!! Maar door boos en onverbiddelijk te blijven doe je alleen jezelf pijn. Als je die boosheid ietwat los laat dan kun je het nog steeds afkeuren maar geef je jezelf weer ruimte voor andere (leukere) dingen in je hoofd. Dat betekent niet dat je de slachtoffers in de steek laat, onrecht doet maar kun jij weer verder. Wat ik in het verleden zelf heb ervaren met zo'n onverbiddelijke boosheid is dat er wel een moment kwam dat ik het los kon laten, van tevoren was ik gewoon nog niet klaar om de stap te nemen. De psycholoog kon toen echt alleen luisteren en door mijn verhaal steeds weer opnieuw te vertellen, vanuit het (mogelijke) oogpunt van de ander te vertellen kreeg ik er uiteindelijk vrede mee, ietwat begrip en leerde ik dat iedereen zijn eigen basis heeft en van daar uit keuzes maakt. Mijn tip, ik denk dat het heel belangrijk is om je hulpvraag duidelijk te formuleren. Wat heb JIJ nodig, waar wil jij over een jaar staan ten aanzien van dit probleem. Mijn 2de tip, sommige dingen hebben gewoon tijd nodig, misschien is het nu nog niet het moment. Lieve Giraf1988v, heel veel succes.