Wat sneu he... Zo jong en dan zo slecht in zijn vel. Hoe ziet jullie traject eruit? Wat stelt de school voor? Soms zegt hij dat hij zich rot voelt en dat als hij heel druk is of knuffelt, hij dat niet meer voelt. Maar verder hoor ik hem er niet echt over.
Bedankt voor de tips! Het boek 'het hooggevoelige kind met een sterke wil' vond ik zelf ook wel heel fijn. En het cjg raadde van de week het boek '80 tips bij HB' aan maar die heb ik zelf nog niet gelezen.
Heel erg bedankt @tupp! Ik heb er een pdf bestandje van gelezen. Heel veel herkenning, wat fijn! Ik ga het boek bestellen! Of mijn zoon echt hoogbegaafd is, daar heb ik geen verstand van. Hij is ook mijn oudste, weinig vergelijkingsmateriaal. Hij wordt besproken in het consultatieteam op school. De juffen verwachten minder van hem, proberen de druk eraf te halen. En dan verder kijken ook met de orthopedagoog die we extern hadden benaderd dus niet via school. We wachten maar af, zijn welzijn moet nu voorop staan. Misschien blijkt straks wel dat een andere school beter passend is, maar goed dat is te ver vooruit denken. Er is naar ons nu niet nog gesproken over onderzoeken (wel lichte vermoedens) omdat hij nu eerst beter in zijn vel moet komen te zitten. Het is wel echt zo moeilijk om hem zo te zien struggelen, maar ook dat ik hem vaak verkeerd begrijp.
Bedankt ook voor deze boekentips! Wel fijn dat jullie al best vroeg nu dingen in gang zetten, en jullie het hebben gesignaleerd! Wanneer horen jullie of hij niet te jong is voor de testen?
Volgende week ben ik een week vrij, wil me dan gaan verdiepen in het boek. Iemand waar ik van de week nog mee sprak vroeg of hij geen DCD heeft? Daar ben ik helemaal niet mee bekend, heb een hoop om na te lezen. Ergens kan je denken wacht gewoon alles af.. Maar dat vind ik dus erg moeilijk. Wil graag van alles informatie inwinnen zodat ik ook achtergrond weet voor ons gesprek over 2 weken.
Hoe gaat het bij jullie? Hebben jullie nu ook vakantie? Hebben jullie laatst ook het stukje op het jeugdjournaal gezien over dat meisje dat overspannen was op school en later ook zat haar vader geloof ik bij RTL late night.
Wij hebben nu inderdaad ook vakantie. Heerlijk! Gisteren koningsspelen. Onze jongste heeft volop genoten. Dat is ook gewoon een levensgenieter. Dat gun ik onze oudste ook zo. Hij heeft wel fanatiek geoefend op het liedje en dansje. Ik zie dan echt een enthousiast kind. 's Ochtends werd ik gewekt doordat hij al fitlala aan het zingen was. Maar als we dan eenmaal op school zijn, vind hij het toch niet leuk. Het is anders dan normaal en daar heeft hij moeite mee.
Gisteren het evaluatiegesprek gehad. Wat opvalt is zijn gevoeligheid, dat was buiten proportie aldus de orthopedagoog. En heel laag zelfbeeld. Fijn gesprek, ook met de kinderpsycholoog erbij. Wij krijgen elke 3 weken als ouders een gesprek voor handvaten. Onze zoon wordt 2 ochtenden getest op onder andere intelligentie en ook zijn handelen. De orthopedagoog gaat in overleg met school een ochtend observeren op school. Er zijn 2 mogelijkheden om zijn zelfbeeld wat te verhogen, speltherapie of een bewegingstherapie waarbij zijn motoriek ook gestimuleerd wordt. Afwachten maar ben wel positief!
Fijn dat je nu wat meer duidelijkheid hebt en ook echt stappen kan gaan ondernemen. Hier moeten we nog bijna twee maanden wachten. Dat hoge gevoeligheid en laag zelfbeeld herken ik wel. Hoe zijn ze daarachter gekomen? Mijn dochter krijgt eerst die testen en daarna hebben we pas weer een gesprek over hoe nu verder.
@ Nelta, door de speltherapie, observaties en ook in de communicatie met school komt dit naar voren. Maar hij benoemt het zelf ook. Wanneer staan bij jullie de testen gepland? We zijn weer een aantal gesprekken verder, best emotioneel allemaal ook! Maar hij loopt echt ontzettend vast. Ik ben wel enorm blij dat iedereen zo meewerkend is, school maar ook de bso waar hij ook heel wat uren doorbrengt. Op school hebben ze een continuerooster, waar ik eerst heel blij mee was. Maar voor onze man blijkt het niet te werken. Zoveel prikkelopbouw gedurende de ochtend, dan ontlading op het plein door conflicten die hij niet snapt maar dan met een nog rotter gevoel weer de klas in stappen. Gaan nu kijken of er geen andere mogelijkheden zijn, misschien dat het hem rust bied om tussen de middag een uurtje te laten wandelen en even zijn hoofdje leegmaken. Maar veel bezig ook met volgend jaar, wat is wijs? Het jaar overdoen met andere extra lesstof maar wel met kinderen die meer op zijn sociaal emotioneel niveau liggen? In zijn vertrouwde omgeving blijven met extra hulp? Is de school nog wel passend? Nja, eerst de testen en alles maar afwachten.
Wij hebben vorige week een evaluatie gehad. Fijn om even contact te hebben met de psycholoog. In het arrangement stonden een aantal punten onder andere dat hij op een positievere manier naar dingen kon kijken en boze / verdrietige gevoelens beter een plek kon geven. We zien hierin al verbetering bij hem, de laatste periode. Het is ook fijn dat ze elke keer naar ons mailde wat ze met onze zoon had gedaan en besproken. Wij konden daar op inhaken. De psycholoog had dan iets uitgelegd en geoefend. Van haar neemt hij het toch makkelijker aan. Daarna konden wij met dezelfde 'taal' (voorbeelden) verder. Ze vertaalde bepaald gedrag heel mooi naar praktische dingen. Hij heeft nu bijvoorbeeld in zijn hoofd een "plannetjes parkeerplaats". Als hij heeft bedacht iets op een bepaalde manier te gaan doen en het wordt toch anders, dan moet hij zijn eerste plan parkeren. Maar er is maximaal voor 4 plannen plek op die parkeerplaats. Dus soms moet je plannen ook weggooien om weer ruimte te maken. Onze zoon kan flink in de weerstand raken als wij iets op een andere manier doen dan hij had bedacht. Voorheen legden we ook wel uit waarom we het anders deden. Maar nu praat het gewoon makkelijk: we geven dan aan dat hij zijn plannetjes parkeerplaats moet gebruiken. Hij heeft daar dan wel even tijd voor nodig - en die geven we hem dan ook rustig. Maar er is vaak geen 'strijd' voor nodig. Hij accepteert dat nu makkelijker. Ook "uitzoomen" werkt wel goed. Onze zoon kan lang blijven hangen in negatieve details. Dus als één ding mis gaat op een dag, is heel de dag mislukt en stom. En er gaat natuurlijk nogal eens een keer iets mis. Ze hebben toen een kartonnetje gemaakt met een kijkgaatje erin. Hij moest door dat kijkgaatje naar een lelijk gedeelte van een verder wel mooi schilderij kijken. Als je alleen naar dat stukje kijkt, denk je dat het hele schilderij lelijk is. Maar als je gaat uitzoomen, zie je dat er ondanks dat minder mooie stukje, vooral veel mooie dingen zijn. Dat werkt in de praktijk ook fijn. Als hij zit te mokken, benoemen we even kort dat hij moet uitzoomen. Ook daarbij is het voor hem vaak fijn als hij dan even wat tijd alleen krijgt (paar minuutjes) om dat even voor zichzelf te doen. Hij kan nu zelf beter schakelen. Tijdens de evaluatie hebben we het erover gehad dat sommige mensen een flexibel brein hebben en andere mensen meer een star brein. Tijdens deze uitleg gebruikte de psychologe bepaald materiaal dat ook wordt gebruikt om autisme uit te leggen. (Google: brain blocks) Onze zoon zit meer aan de kant van een star brein. Geen verrassing. Eigenlijk deden we altijd al veel om daar op in te spelen. Als kleuter hadden we bijvoorbeeld een weekplanning op zijn kamer hangen waar op stond hoe vaak hij naar school moet, wel / niet overblijven, eventuele oppas / kleine uitstapjes e.d. Het is nu niet meer nodig, maar maakte toen echt een verschil. Ook geven we altijd wel een voorwaarschuwing ("Over 10 minuten gaan we naar huis.") Dat soort dingen zit ook wel een beetje in mijn 'systeem'. Als juf ben ik wel gewend veel structuur te bieden. De psycholoog bevestigde nog maar weer dat dit voor hem nodig is. Hij heeft van ons structuur en vastigheid nodig, zodat hij daarbinnen kan leren meer flexibel te worden. Het is voor hem -ik denk voor alle kinderen- ook belangrijk om altijd duidelijk te maken wat je wel van hem verwacht in plaats van te zeggen wat niet mag. Wat als A niet mag, weet je nog niet of B en C wel mogen. Handiger als iemand gelijk zegt dat het D moet zijn, in plaats van nog een paar keer boos te worden omdat B en C dus ook niet de bedoeling waren. Ook dat is iets wat bij ons trouwens al redelijk vanzelf gaat. Zo werken we op school ook zoveel mogelijk. Het was fijn om te horen dat we daar goed aan doen. En ook voor ons is het fijn om dat soort dingen nog eens van een ander te horen. We letten er nu nog weer meer op. Het is een lang verhaal geworden, zie ik. Laat ik maar gauw afronden! De begeleiding gaat ook afgerond worden. Tot de zomervakantie gaat hij ongeveer om de week. Daarna is het voor nu klaar. Er is een verbetering in gang gezet en we kunnen er nu allemaal (zoon, man en ik) beter mee omgaan als het even mis gaat. We spreken wat meer dezelfde taal daarin. Zoon accepteert het nu ook beter om over dit soort dingen te praten. Wij weten nu beter op welke manier we dat kunnen doen om het laagdrempelig te houden. Ik heb er dus wel vertrouwen in dat we hiermee verder kunnen en hem zelf kunnen blijven helpen. En mochten we toch ooit op een punt komen dat het niet lekker gaat, dan weten we ook waar we weer terecht kunnen. Ik ben echt heel tevreden en ben blij met de manier waarop onze zoon geholpen is.
Wat kan jij altijd duidelijk schrijven @tupp, fijn en veel herkenning. Vandaag het eerste deel van de intelligentie test gehad, volgende week deel twee. Ik ben erg benieuwd. Thuis gaat het best goed, helaas op school nog niet. Het continu rooster is niet meer werkbaar voor hem de laatste 4 weken, als ik vrij ben haal ik hem steeds op en anders mijn schoonmoeder of nichtje. Dat heeft op zich wel effect, ze zien verschil maar hij is nog vlug uit balans. Hoe gaat het bij jullie? @nelta @tupp @Hatsie
We hebben een oaar megadrukke weken achter de rug. Ook voor de kinderen voelbaar: schoolreis, weekendje weg, avondvierdaagse. Allemaal in een tijdsbestek van 2 weken. Ook nog een verjaardag tussendoor, Heel wat avondjes laat naar bed! Nu dat warme, klamme weer er overheen doet ook geen goed. Er zijn nu dus wel weer wat meer mopper / bok- momentjes. Maar eerlijk is eerlijk: mijn humeur heeft uiteindelijk ook te leiden onder deze temperaturen. En op mijn werk is hebt nu even heel hectisch, Dus ik ben soms ook wel wat minder subtiel dan zou mogen. Af en toe botst dat lekker. Maar toch heb ik nog steeds het idee dat het hem echt wel beter gaat dan voor we de begeleiding startten. Ik heb me echt vaak zorgen om hem gemaakt de laatste jaren, ook voor wat de toekomst brengt. Nu zie ik dat echt wel zonniger in. Ik zie gewoon dat hij zich sneller herpakt. Zoon heeft aangegeven dat hij meer vrijheid wil en meer zelf wil mogen. Dat is iets dat we ook steeds meer oppakken. We zijn laatst voor het eerst als gezin gaan zwemmen sinds hij zijn A-diploma heeft gehaald (paar weken geleden). Ik vind het dan ècht niet fijn als hij alleen naar een ander bad gaat. Ik ben gewend dat altijd één van ons twee redelijk dichtbij is en er in ieder geval zicht op heeft. Maar ik merk ook dat hij trots en blij als hij zoiets alleen mag. We laten hem ook steeds vaker alleen vooruit fietsen naar school of naar huis. Dat is ongeveer 10 minuten fietsen over vrijliggende fietspaden en een paar stukjes door 30-km zones. Dat is iets wat ik weer makkelijker vindt, maar waar mijn man meer moeite mee heeft. Maar dat is nu eenmaal loslaten. Hij had altijd wel sterk de behoefte aan ‘zelluf doen’. Maar onze zoon is niet echt een held, dus hij had ons er altijd wel graag bij in de buurt. Nu zoekt hij toch wat nadrukkelijker dingen op waarmee er echt even wat afstand tussen ons is. Prima ontwikkeling hoor, alleen maar gezond. Maar het is wel even wennen, stiekem was het natuurlijk wel fijn om hem eigenlijk altijd in de gaten te kunnen houden. @einad: intelligentie-onderzoek is dus nog bezig, is er al wel speltherapie of bewegingstherapie gestart?
Hoihoi, @einad, wat spannend. Hier heeft dochter afgelopen maandag de IQ test gehad en eigenlijk zou ze volgende week nog een sociaal emotioneel onderzoek krijgen, maar we kregen een mailtje van de orthopedagoog, dat dat niet meer nodig was. Ze had al genoeg gezien. Ik vermoed dus wel dat er iets uit is gekomen, maar wat weten we nog niet. Op 28 juni hebben we pas het eindgesprek, maar voor die tijd ontvangen we wel al het verslag, maar wanneer dat weten we nog niet. Wanneer horen jullie wat? Hier ook een meisje wat toe is aan de zomervakantie; al vind ze zelf van niet. Deze week bijvoorbeeld de avondvierdaagse en hoe graag ze ook wil, ze doet het echt op dr tandvlees, maar niet doen is geen optie voor haar. @tupp, wij hebben onze zoon de laatste tijd ook meer vrijheid gegeven en dat gaat heel goed. Hij fietst zelf naar school (3.5km) en mee naar vriendjes (in andere wijken) en vandaar weer naar huis. Vorige week heeft hij wel een beetje lopen dwalen, maar ik wist dat hij daar altijd wel een bekend punt tegen zou komen en dat was ook zo en toen wist hij het weer. In het zwembad laten we ze ook wat meer hun eigen gang gaan (zoon heeft ABC, dochter AB) en gaan ze samen van de glijbaan enz.
Wat goed dat jullie bezig zijn met loslaten, erg goed denk ik voor het zelfvertrouwen! Ik vind dat nog best moeilijk, maar goed het moet een keer ervan komen. Afgelopen vrijdag naar de audicien geweest, we moeten nu naar onze huisarts voor een verwijzing van een audiologisch centrum. Zijn gehoor valt volgens deze man wel onder de categorie extreem. En die vind zijn gedrag wel te verklaren omdat alles zo hard binnenkomt en hij echt alles hoort. Dat is ook best vermoeiend!
Vanmorgen bij de huisarts geweest, die deed maar lacherig.. fijn dat hij goed hoort toch? Gelukkig gaf zoon zelf aan er veel hinder van te hebben. Ook zei de h.a. dat een audiologisch centrum geen meerwaarde had want alleen dove mensen daar geholpen worden. Wel uiteindelijk een verwijzing gehad en gelijk gebeld, wat een vriendelijke vrouw aan de telefoon en vond dat we zeker op onze plek daar zouden zijn. Misschien dat ze geen hulp kunnen geven als in de zin van minder horen. Maar wel hoe hier mee om te gaan en eventueel ambulante begeleiding op school. Nou dat klonk fijn alleen wachten nu want de wachtlijst is ook weken tot maanden helaas. Woensdag hebben ze een schoolmusical, gisteren en vandaag zo boos en verdrietig. Hij wilt niet, kan het dansje en de tekst niet goed zegt hij. En iedereen kijkt naar me. Ik vind dit een lastig punt.. In hoeverre 'moet' hij ook gewoon mee doen? Erg lastig!
Ja lastig is dat he. Ik vind eigenlijk wel dat ze het moeten proberen, maar het hangt ook wel van de situatie af. En ik ben benieuwd wat het audiologisch centrum voor jullie kan betekenen.
Hier hebben we het verslag gehad en uit de IQ test blijkt onze dochter hoogbegaafd/zeer begaafd (ik weet niet of daar een verschil is). Maar het verklaart wel haar gedrag. Verder staan er ook veel aanbevelingen in, zowel voor ons als voor school. Eind deze maand hebben we een gesprek op school. Ik ben benieuwd wat ze haar kunnen bieden.
Helaas gaat het niet zo goed met mijn zoontje, met name op school. Hij is echt overspannen, zijn hoofdje zo vol. Hij probeert elke dag 1 a 2 uurtjes te gaan maar dat is vaak de max. Nog 2 weken dan hebben we de uitslagen van de testen.. Lig er vaak van wakker, hoe zou het toch allemaal verder gaan. Ik zie hem zo graag 'gewoon' gelukkig.
Wat verdrietig voor jullie Einad. Ik hoop dat er na de uitslag van de onderzoeken snel een goed stappenplan komt om hem weer op de rails te krijgen. Zijn jullie nog wel met slaapklets bezig? Een collega van me heeft met een leerling gewerkt met een hulpboek tegen piekeren. Volgens mij was het deze: Wat kun je doen als je te veel piekert Het hielp dat meisje wel. Maar zij is wel 2 jaar ouder dan jullie zoon. Ik weet niet vanaf welke leeftijd / denkniveau het geschikt is. Wij hebben de laatste sessie bij de psycholoog achter de rug. Onze zoon vond het jammer dat het de laatste keer was, want hij vond het er altijd erg leuk. Maar hij was ook trots. Zo hebben wij (ouders en psycholoog) het trouwens ook naar hem gebracht: hij heeft hard gewerkt en goed geoefend. En nu is hij zo gegroeid dat hij het zelf kan. Wij zijn ook trots op hem! Hij kon zelf ook goed het verschil benoemen tussen 'voor' en 'na'. Hij wordt minder snel boos en als hij boos is, duurt het minder lang. Voorheen klaagde hij ook dat hij het leven niet leuk vond. Niet dat hij altijd verdrietig was, maar als hij in zo'n bui was, deed hij dat soort uitspraken wel. Nu had ik hem er al een tijd niet meer over gehoord. Maar afgelopen week zei hij toevallig: "Ik vind 99% van het leven wel leuk. Maar 1% niet." Dat vond ik mooi om te horen. Da's een prachtige verhouding, volgens mij ben je behoorlijk gelukkig als je dat kunt zeggen. Wij kijken dus heel tevreden op het hele traject terug. Ik hoop van harte dat jullie dit over een paar maanden ook kunnen zeggen. Is jullie zoon er trouwens zelf ook 'aan toe' om aan deze problematiek te gaan werken? Onze zoon wilde zelf ook wel graag, hij voelde zelf ook dat dit niet fijn was. Ik denk wel dat dat helpt.