In navolging van mijn vorige topic; Drama op de psz, nu een topic over het omgaan met de kinderen door de leidsters. Het is dus zo dat mijn zoontje ontzettend moet wennen, en ook nog erg veel huilt, vooral als ik wegga. Nu was ons vorige week de tip gegeven om zijn knuffel en eventueel speen mee te geven. Nou gedaan dus, ook zijn speentje. Dat was dus afgelopen dinsdag. Vandaag ging mijn moeder hem halen, en zei een leidster dat ie zijn 'konijn' niet meer mee mag nemen omdat ie niet speelt. Dat komt door hen volgens die knuffel, maar thuis speelt ie ook gewoon, en is ie niet constant in de weer met zijn knuffel. Ik ben het hier dan ook niet mee eens, omdat het dan helemaal verwarrend wordt voor hem. Eerst wel konijn mee, nu weer niet.. En toen mijn moeder en man hem vorige week vrijdag gingen halen, had ie schijnbaar om de 10 seconden (volgens zijn juf) gezegd: "Mama halen?" Volgens mijn moeder en man was die juf zwaar geïrriteerd. Afgelopen dinsdag toen ik hem kwam halen, en vroeg hoe het ging, was het: "Ja hij heeft toch wel gespeeld. Maar tegen het einde van de ochtend begon ie weer te huilen en om mama te vragen. Ik heb toen een keer wat bozig 'En nu hou je op!' gezegd, maar dat hielp niet." Wat moet ik hier nu van denken?? Oh, nog een voorval: De 2e keer dat ie ging, was ie zo overstuur, dat ie had gespuugd. Ik zat nét op mijn fiets, toen er een moeder naar buiten kwam om me dat te vertellen. Dus ik weer naar binnen, zegt 1 van die juffen dat ik hem maar mee naar huis moet nemen om hem te verkleden. Dus ik keek al niet-begrijpend en zei dat er ook kleertjes in zijn tas zaten. Daar hadden ze dus nog niet gekeken. Ik moest hem eerst ook nog eens rustig krijgen, want hij huilde zo, en hij dacht dat ik hem weer mee ging nemen. Maar nee, ik was dus teruggeroepen om hem te verkleden. De 3e keer had ie wéér gespuugd, en toen zei ik toen ik hem had verschoond, dat ik geen schone kleren meer voor hem had. Zeggen ze: "Ja maar we hebben hier genoeg kleren liggen." Dat snap ik dus niet, die eerste keer hadden ze mij dus helemaal niet hoeven roepen, als dat zo is, toch? Maar hoe gaan de juffen om met kindjes die heel slecht kunnen wennen en slecht tegen veranderingen kunnen? Ik heb namelijk het idee dat ze zelf ook niet goed weten wat ze moeten doen..
Wij hebben hier een hele lieve peuterjuf. Mijn dochter was stapel op d'r en ging met plezier er naar toe. Ik kan dan ook geen oordeel geven, want ik heb dit nooit bij de hand gehad. Mijn schoonzus heeft dit wel met haar dochter gehad. Die werd gewoon ziek, zodra ze in de buurt van de psz kwam. Er is toen geadviseerd om er mee te stoppen. Nichtje heeft nooit psz gedaan en toen ze 4 was, ging ze vrolijk naar de basisschool en nooit huilbuien of wat dan ook gehad. Ze was er toen gewoon nog helemaal niet aan toen om zonder mama te zijn. Als mijn kindje zo zou zijn, had ik er mee gestopt.
Ons zoontje wordt niet ziek.. Hij vindt het ook stiekem wel leuk, dat merk je. Stoppen vind ik geen optie, er zullen nog wel meer tegenslagen in het leven komen, en helaas is dit de eerste voor hem. Anders kun je evt mijn andere topic lezen, want dit staat los van elkaar vind ik... : http://www.zwangerschapspagina.nl/peuter-kleuter/320254-peuterspeelzaal-drama.html
Op basis van wat ik hier lees, vind ik ook niet dat de leidsters op een goede manier omgaan met een kindje wat nog moet wennen en huilt. Ik ben zelf peuterleidster (en babyleidster en kleuterjuf) geweest en zou zeggen: Dat heb je met peuters, dan kun je beter in het voorgezet onderwijs gaan werken of zo, als je geïrirteerd raakt van een kindje wat om z'n moeder vraagt. Wel eerlijk op zich dat ze zeggen dat ze boos werden en gezegd hebben dat hij moet ophouden. Ik vind het niet kunnen, maar ze vertellen het in elk geval wel. Dat met die tegenstijdige adviezen vind ik ook raar, is dat dan steeds dezelfde leidster of zijn ze het gewoon niet met elkaar eens? Kindjes die erg huilen als ze net komen laat/liet ik altijd even huilen op schoot en dat mag ook gewoon, want het is natuurlijk ook helemaal niet leuk als je mama ineens weg gaat en je geen idee hebt wanneer je haar weer kunt verwachten, omdat je nog geen besef hebt van tijd. Ik zeg dan ook gewoon: "je mag best even huilen hoor." Meestal is het dan wel snel over en bel ik even naar de ouders om te zeggen hoe het gaat (maar soms duurt het een uur, dat is dan niet anders). Natuurlijk mag de knuffel mee, zolang ze die nodig hebben, maar ik probeer wel om kinderen niet van hun verdriet af te leiden, want het moet er soms gewoon even uit. Spelen komt dan vanzelf als een kindje zich veilig voelt en weet dat mama echt weer komt. Uit jouw verhaal lees ik ook dat ze het niet zo goed weten wat ze ermee moeten en ik zou het moeilijk vinden om mijn kind daar dan achter te laten.
Mijn man en ik zijn sowieso van plan een gesprek aan te vragen. Ik denk dat ik dat dinsdag meteen even ga vragen, als dat gaat lukken dan. Maar het ligt dus niet aan ons, dat wij dat ook vinden..
Van dat knuffeltje snap ik op zich wel. Misschien vonden ze het in eerste instantie een goed idee en wilden ze kijken of hij dan sneller rustig zou worden. En als ik het lees hebben ze geconstateerd dat hij dan helemaal niet meedoet met de activiteiten. Tja.. En psz is toch daarop ingericht. Daarnaast hebben peuters erg last van kopieergedrag naar elkaar toe. Dus als 1 met een eigen knuffel rondloopt de hele ochtend, willen ze het allemaal. Dat ze op dat idee teruggekomen zijn snap ik wel.
Dat herken ik dus echt niet van hier, nou gaat mijn zoontje gelukkig vrolijk er naar toe, gisteren was hij niet helemaal lekker maar wilde zelf graag bij de kindjes spelen dus prima dan proberen we dat, hij moest toen ook even huilen maar dan zit er direct een juf bij hem die hem knuffelt en daarna afleid door gezellig samen te spelen, dit ben ik ook zo gewent van de kruipgroep, en als hij vraagt wordt er uitgelegd dat mama zo komt, vind dit wel een beetje raar over komen eigenlijk en zou dan ook zelf niet gerust mijn kind achter laten dus zou zeker een gesprek aanvragen.
sorry hoor maar die peuterjuffen zijn echt niet pedagogisch bezig Ten eerste is het logisch dat hij om mama blijft vragen dan hoor je zelf 1000 keer uit te leggen (des noods met de dagritme kaarten) wanner mama komt En nu al zijn knuffel niet mee wat een onzin laat hem eerste wennen dan komt het meedoen vanzelf wel. Het is het enige wat nog vertrouwd is hij meot aan zoveel dingen wennen Nieuwe mensen neiuwe omgeving nieuwe kindjes, zonder mama en papa zijn, De onzekerheid of jullie wel terug komen. En ook dat ze jou terug roept om hem om te kleden is nou niet echt slim. Het ligt dus niet aan jou kind hoor maar ik zou zeggen tegen de juffen zoek een ander beroep als je er geen zin meer in heb Ik ben zelf ook peuterjuf (kdv) nou ik ben zat onder gespuugd door kinderen die overstuur waren ook genoeg kindjes moet omkleden douchen enz enz Kinderen moeten eerst vertrouwen krijgen en dan komt het helemaal goed ook met activiteiten meedoen, het zou dan wel fijn zijn als ze juffies hebben die hem zouden begrijpen en hem zouden troosten en op zijn gemak zouden stellen. Ik zou dus zeker een gesprek aangaan
Mijn dochter moest ook vreselijk wennen aan de psz, terwijl ze al haar hele leven naar het kdv gaat. Hier waren de leidsters ook niet fantastisch, beetje stug en knuffelen met de kleintjes hebben ze eigenlijk geen tijd voor. Wij hebben onze dochter er dus af gehaald, (toen was ze 2) en het een jaar later op nieuw geprobeerd. Weer krijsen, maar niet zo heftig als vorig jaar. En nu, 2 maanden later, vindt ze het leuk om te gaan. Misschien is je kindje er gewoon nog niet aan toe, en kun je het beter later nog eens proberen.
Mjah, ik moet zeggen, bij ons is in ieder geval 1 juf die altijd heel goed meedenkt en die Julia ook graag mag. Er is ook 1 juf die wel een beetje in jouw plaatje past. Wat afstandelijker, huphuphup, niet zo heel gezellig. Dat merk ik ook aan Julia. Ik zou een gesprek aanvragen en kijken of je op 1 lijn kunt zitten met hen. Ik zou vragen of de knuffel mee mag, en dan liever bij juf op schoot/aan de hand een beetje mee hobbelen dan de hele tijd huilen. Misschien kunnen jullie samen wat afspreken over hoe om te gaan met zijn vraag wanneer mama komt, bijvoorbeeld 'als jullie het liedje hebben gezongen, dan komt mama weer' (hier hebben ze een 'dag dag allemaal' afscheidsliedje). Dan blijf je op 1 lijn en kun jij op die manier afscheid van hem nemen en zijn de juffen consequent!
ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet hoelang je zoontje al op de psz komt, maar de eerste maand vind ik een knuffel en om mama vragen niet vreemd. Daarna zou ik ook de knuffel af gaan bouwen en als hij na een week of 6 nog om de 5 minuten om mama vraagt zou ik ook wel duidelijk maken dat we er nu lekker zijn om te spelen. Je kunt daar ook niet op in blijven gaan, zo'n kindje heeft er niks aan om dat om de 5 minuten te horen en het brengt ook onrust op de groep. Maar ik weet dus niet hoelang jouw kindje er al is.
Ik herken het (gelukkig) helemaal niet. Hier een speelzaal met hele duidelijke richtlijnen en juist heel veel liefde en geduld met verdrietige kindjes. De 'moeilijke' kindjes worden bij het dag zeggen op schoot genomen, afgeleid met een boekje of een spel en zo nodig getroost. Alle kindjes mogen 1 knuffel oid meenemen, na het startspelen gaan ze in de kring en dan leggen alle kindjes de knuffel in de mand. De kindjes die nog heel erg moeten wennen die mogen gewoon met hun knuffel rondlopen. Dat je wordt teruggeroepen vind ik echt te gek voor woorden, daarmee maken ze het alleen maar erger en natuurlijk hebben ze reservekleding daar ... Ik zou idd een stevig gesprek aanvragen, hun pedagogisch beleid inzien en eventueel rondkijken naar een andere speelzaal.
Mijn dochter wilde de volle 2 jaar een knuffel mee en ging pas echt probleemloos afscheid nemen na een jaar. Het eerste jaar was ze nauwelijks aan het spelen met andere kindjes, vooral heel erg veel aan het kijken. Dat veranderde rond haar derde verjaardag. Dus dat verschilt heel erg van kind tot kind en daar moeten die juffen juist oog voor hebben.
op 'onze' psz gaan ze heel goed om met onze zoon. Hij heeft 1e keer bijna een uur gehuild en was niet te troosten, ging alleen maar harder huilen als ze m aandacht gaven om mee te spelen of iets. dus ze lieten hem maar even gaan en na 45min werd hij rustig. 2e keer was het maar 5min huilen. ze wisten nog van 1e keer dat ze hem dan gewoon even met rust moesten laten en hij vanzelf weer bij zinnen kwam. nog geen 5min later zat hij rustig (in zn eentje) te spelen. 3e keer was het 1min huilen en daarna lekker met kindjes gespeelt. wij hadden ook idd een knuffel meegegeven. expres niet zn lievelings knuffel, ben zo bang dat ik die kwijt raak. maar een knuffel die hij wel helemaal geweldig vind. ging super. ze merken aan hem dat hij zich op zn gemak voelt als hij zn knuffel op tafel legt of aan de leidsters geeft. dus dat is een mooi teken. ze gaven ons ook advies dat een speen(als hij die nog gebruikt, ja dus) om die dus mee te geven dat de juf die geeft als hij ontroostbaar is. een backup dus. gelukkig nooit nodig geweest. Hij gaat trouwens net 3weekjes naar psz en t gaat heel goed. alleen wat tranen als ik de deur uit loop maar das binne een minuut weer helemaal goed. 1 ding vind ik wel raar, dat hij bij eerste 2x, beide keren schone luier heeft gehad. hij had gepoept volgens hun. maar mijn zoon poept NOOIT in de ochtend. Heb dus idee dat ze mijn reserve luier gebruiken voor andere kids, en daar ben ik niet zo blij mee want geld groeit niet op mn rug. Volgende keer doe ik dus ff de luier test stipje op zijn luier als ie erheen gaat en kijken of hij aant einde van de ochtend een andere luier aan heeft en of de reserve luier gebruikt is Zoontje van een vriendin van mij zit in zelfde groep bij mijn zoon en bij hem is in 1.5jaar tijd pas 1x zn luier gedaan. was nooit nodig geweest. dus vond t raar dat de eerste 2x bij ons al meteen evrschoond werd. Vind t trouwens wel raar dat ze je terug roepen om je kind om te kleden, wat een onzin. ze hebben daar idd kleding liggen voor de ongelukjes. gebeurd nog wel eens dat er drinken over iemand heen gaat of door een luier plassen oid. Ook raar dat je kleine zn knuffeltje niet meer mee mag! dat is juist de troost voor zo'n onrustig kind dat heel erg moet wennen. Hier willen ze juist het ophalen van je kind zo veel mogelijk ontwijken. het is nou eenmaal een moeilijke stap voor moeder én kind en als je dit proces gaat vertragen door je kind steeds naar huis te nemen, dan zullen ze er nooit aan wennen. waarschijnlijk hebben die leidsters bij jullie psz geen zin in een 'moeilijk' kind en zoeken de makkelijke uitweg. meid volg je gevoel. als jij je niet lekker voelt bij deze psz is t misschien beter voor je kleine dat ie naar andere psz gaat mits dat mogelijk is natuurlijk. die leidsters maken het wennen zo erg moeilijk voor je kleine knul. Succes!! en sry voor uber lang verhaal hihi
Hier mogen ze ook gewoon hun lievelingsknuffel/speen/eigen speelgoed meenemen. Jonathan had het ook moeilijk met het afscheid nemen. We hebben er een echt ritueeltje van gemaakt, samen een puzzeltje maken, dikke knuffel, kus hij bij de juf op schoot en even zwaaien. Vaak kruipt ie dan meteen van schoot om te spelen en soms is ie de halve ochtend met z'n juffie aan het knuffelen. Allemaal prima, zowel voor Jonathan als zijn juffies, die vinden het vaak nog gezellig ook.
Foxter, dit is al de tweede poging.. De eerste keer was ie nét 2 en ging het echt niet. Ik heb hem toen van de psz afgehaald, om het nu dus weer opnieuw te proberen. Hij is 10 januari voor de eerste keer geweest, dus hij gaat a.s. maandag voor de 7e keer. Roozjuh, dat idee heb ik nu dus ook, dat ze ons zoontje te 'moeilijk' vinden, en eigenlijk niet goed weten wat ze met hem aan moeten. Echt zo vervelend! Een andere psz is trouwens geen optie; hier in het dorp is er maar 1, en als ik hem naar een ander dorp breng, valt ie in principe nu al buiten de boot als ie later naar de kleuterschool gaat. Want de meeste kindjes kennen elkaar tenslotte toch al van de psz. Dat wil ik ook niet.
Leren jullie je kindje ook op een andere manier om wat los te komen van mama en met andere kinderen en in een andere omgeving te zijn? Dat je hem een uurtje achterlaat bij een vriendin met een kindje van dezelfde leeftijd? Of bij een tante/oma enz waar neefjes/nichtjes zijn of iets dergelijks? Als hij echt zoveel moeite heeft, na 7 keer zelfs is het voor hem toch ook niet leuk? Uit je eerste post lees ik dat hij een uur na het brengen en een uur voor het halen aan het huilen is. Dat is dus 2 van de 3-3,5 uur dat ie daar is. Dat is echt veel te veel, en met 2,5 jaar zelfs nog? En ik heb dan geen directe ervaring met psz, maar als ik de doelstellingen van hun activiteiten lees, zijn zij ervoor om kinderen te stimuleren in ontwikkeling, voor te bereiden op school, samen en in een groep leren spelen e.d. Maar volgens mij hebben zij niet echt capaciteit voor om alle peuters ZO intensief te begeleiden bij het afstand nemen van mama. daar kun je hem thuis toch ook op voorbereiden?
Ik werk 2 halve en 1 hele dag, dus ja, hij is het wel gewend om ergens anders te zijn.. Onze ouders passen dan op. Al moet ik zeggen dat ie met onverwachte dingen, zoals gisteravond dat wij weg moesten, ook huilt als wij weggaan. (We brachten hem naar oma en opa). Als ik moet werken is er nooit iets aan de hand, hoewel dat ook pas sinds 3 maanden is, dat ie niet meer huilt als ik of mijn man gaat... Mijn schoonzus en zwager hebben een jongen van nu 6 jaar. Mijn zoontje speelt dus veel met hem. Ook hebben we vrienden met een zoontje van dezelfde leeftijd, maar dat jongetje vindt ie lang niet zo interessant als zijn grote neef..
Moeilijk hoor. Ik herken je verhaal wel, alleen in mindere mate. Onze dochter gaat al vanaf 5 mnd naar het KDV maar sinds ze in een groep kwam met een bepaalde leidster ging het mis. Ze huilde bij het afscheid en zei van te voren thuis al dat ze niet wilde gaan en ondanks dat het een lieve leidster was, was er gewoon geen klik met haar. Nu gaat het beter, omdat ze 1. Een andere leidster heeft en 2. Ze mag haar knuffel mee naar binnen nemen tot ze hem niet meer wil/ nodig heeft. De ene keer is dat heel snel, de andere keer duurt het wat langer. Sindsdien zien ze daar een heel ander kind.
Hij heeft dus 2 jaar lang elke keer gehuild als jullie moesten gaan werken? Dat is inderdaad heftig. Heb je enig idee hoe dat komt? Op deze leeftijd zijn ze toch al zover om te snappen dat mama ook gewoon terugkomt, en wanneer dat is enz. En na een paar maanden oppassen zouden opa en oma ook erg vertrouwd moeten zijn. Ik snap dat het voor jullie heel zwaar is, ik zou het eerlijk gezegd niet kunnen volhouden als ik wist in wat voor toestand mijn kind zit 2 uur lang op een psz. maar ik snap dat je hem een keer aan moet laten wennen. Ik vind het alleen 'vreemd' dat hij dit dus al zo lang heeft, en ook bij oma. Heb er eerlijk gezegd nooit eerder gehoord, zo heftig.