Vooraf uitleggen dat oma dood zal/kan gaan, of niet?

Ik zou wel vertellen dat oma ziek is, dat ziet ze tenslotte ook wel. Of ik zou vertellen dat ze dood kan gaan, in dit stadium nog niet denk ik, het is nog te onzeker allemaal, je weet niet hoelang ze nog te leven heeft. Pas als het heel snel gaat zou ik het zeggen en voorbereiden met boekjes denk ik.
Heel veel sterkte.

 

Persoonlijk zou ik er wel voor kiezen om te zeggen dat oma ziek is. Naar aanleiding van hoe ze reageert er evt iets meer over uitleggen, maar als dat niet zo is zou ik er verder ook niet op in gaan. Is natuurlijk heel moeilijk te bevatten voor een kind dat een persoon mogelijk binnen zeer korte tijd zal overlijden, maar bijv ook zomaar langer kan leven. Want wat is dan kort en wat niet.. Zou wat mij betreft te vaag zijn om over uit te wijden.

Sterkte trouwens!

 

Ik zou ook gewoon vertellen dat oma ziek is. Als de tijd er is dat ze echt op sterven ligt zou ik pas uitleggendat ze nu echt wel dood gaat. Dan heeft ze nog een dag of misschien twee om erover na te denken. Dat is lang genoeg hoor.

 

Het verhaal hoeft natuurlijk niet identiek aan jullie situatie te zijn. Soms kunnen kinderen, afhankelijk van hun leeftijd, deze relatie zelf wel leggen. Ook gaan kinderen vaak anders om met de dood dan volwassenen.
Voorbeeld boeken zijn: Lieve oma pluis (van Nijntje) en Kikker en vogel (van max velthuijs).
Sterkte!

 

Ik heb van de peuterspeelzaal 'Lieve oma Pluis' te leen gekregen. Erg mooi verwoord en duidelijk voor een kind (toen ik het de eerste keer las toen opa V. dood was, moest ik zelf het hardst huilen ). Oma is dood gegaan, mensen zijn verdrietig, afscheid nemen.

Je kan het beste gewoon zeggen dat oma doodgaat, dat hebben wij ook gedaan bij opa V. Bij hen heeft het nog niet de lading die het bij ons heeft maar het is toch goed ze te leren over ziekte en dood, afscheid nemen. En wat geeft het als ze vraagt of oma nog niet dood is.. ze moet het nog allemaal leren. Niemand die het haar kwalijk kan nemen

O ja, ik heb geleerd van het ziekbed van opa V. (had ook kanker): kinderen zien niet of iemand er goed of slecht uitziet, dat onderscheid kunnen ze niet maken. Dus je hoeft er op die leeftijd nog niet rekening mee te houden dat ze een slechte herinnering aan iemand heeft. Oma = oma!

Sterkte in ieder geval in deze moeilijke tijd!

 

Bij ons was het ook dat opa ziek was en dood zou gaan maar we wisten niet hoe lang het allemaal zou duren.
We hebben in eerste instantie alleen gezegd dat opa ziek was. Pas toen het echt aflopend was, hebben we gezegd dat opa dood zou gaan.
Gelukkig begrijpen zulke jonge kinderen de lading nog niet echt. We hebben het tijdens het avondeten verteld. Alexandra zei: 'dan zal ik hem heel erg gaan missen' en keek even bedroefd. En daarna ging ze weer lekker door met eten. Frederique zei alleen 'dood? oh-oh'.
(dit speelde 4 maanden geleden, Alexandra was toen 3 jaar en 5 maanden en Frederique net nog geen 2 jaar)

Toen we zeiden dat opa dood zou gaan, hebben we er ook bij verteld dat pappa en mamma daarom verdrietig zijn. Dan konden ze begrijpen dat ons verdriet niet aan hen gekoppeld is.

 

Mijn sm is heel plotseling overleden toen Quincy 2 maanden was. In de huiskamer hebben we een lijst met heel veel foto's, daar zit ook een foto bij van m met Quincy. Vooral de afgelopen maanden vraagt ze waarom oma dood is gegaan. Ik heb haar uitgelegd dat ze heel erg ziek was en toen dood is gegaan (ze had een hersenbloeding). Quincy vind het nog steeds niet 'eng' om ziek te zijn ofzo. Ik ben er heel erg eerlijk in, maak het niet mooier dan het is.
Quincy haar overgrootopa is ruim 88 jaar. Ze vraagt ook wel eens of hij dood gaat omdat hij oud is. Ik zeg dan ook eerlijk tegen haar dat hij nu gezond is, maar dat hele oude mensen soms sneller dood gaan als ze ziek worden dan jongere mensen. Zeg er dan wel bij dat ik denk dat opa nog véél ouder wordt omdat hij goed eet en gezond is.

Misschien gaat het wat ver, maar ze vraagt er echt om. Ik denk dat je het dus wel met je kindje kan bespreken, maar het wel per kindje anders is.

 

Ja hoor. Eerst kon hij nog nauwelijks iets maar de kleinkinderen was hij gek op. Dus we gingen op bezoek, de kinderen spelen en herrie maken terwijl opa duidelijk zichtbaar achteruit ging.
De laatste dagen van opa lag hij doodziek op bed. Hij was nauwelijks nog bij kennis. De meiden hebben hem toen nog een kus gegeven en een tekening bij zijn voeteneinde gezet. Twee dagen voor zijn dood raakte hij in een soort van comateuze slaap, toen hebben we besloten dat het genoeg was, de meiden hebben hem toen niet meer levend gezien.

Daarna lag hij opgebaard bij oma in huis. Ik ben toen met Alexandra naar hem toe gegaan (hij lag in een apart kamertje) en we zijn bij hem gaan zitten (was voor mij ook nieuw!). Verteld dat opa nu dood was en dat hij over een paar dagen gecremeerd zou worden. We zijn net zo lang bij hem blijven zitten tot ze het zelf genoeg vond, daarna vond ze het zelf niet meer nodig om opa te zien. Ze had op deze manier goed afscheid kunnen nemen, opa was nu dood.

We hebben steeds gezegd hoe het was en geen eufemismes gebruikt.

 

Ik zag teouwens in de bieb ook een kinderboekje over kanker.
Niet aan gedacht om naar de titel te kijken verder.. Maar moet er nu ineens aan denken

Als je lid bent van de bieb... Kun je vaak online boeken opzoeken en evt bestellen.

 

Wij hebben onze dochter alleen verteld dat oma erg ziek is en niet beter kan worden.
Ze is vooral op het laatst en de dag voor oma stierf nog bij oma geweest voor haar was het `oma ligt in bed is ziek`
Wij hebben haar nooit verteld dat ze doodging......alleen dat oma er niet meer is en heel hoog bij de wolken is (mijn dochtertje zei toen `met het vliegtuig`). We hebben het woord dood wel een keer gebruikt maar daar begrijpt mijn dochtertje nog niets van, ze reageerde alleen maar oma is bij de wolken.

Als je sm overleden is dan heeft de uitvaartverzorger wel een boekje over de dood voor kleine kinderen maar vindt mijn dochtertje er nog te jong voor.

Mijn moeder is afgelopen Juni overleden aan maagkanker met uitzaaing naar alvleesklier waar zich een tumor had genesteld. Op het laatst was het ziekenhuis in en ziekenhuis uit (vocht in buik, nieren/lever die moeizaam werkte), mijn moeder heeft toen voor euthenasie gekozen ze had teveel pijn en doordat ze zo mager was deden de plakpijnstillers pijn en de pijnstilling werkte ook niet meer.

Ik heb wel het boekje van Nijntje gekocht waarin oma pluis dood is. hier komt ze afentoe mee aan en dan lezen we het voor maar of ze het nu helemaal begrijpt geen idee.

 

boekje over kanker heb ik ook gezien tja wordt over cellen gepraat etc denk dat mijn dochtertje toch liever uit een ander boekje voorgelezen wilt worden.....vindt het meer iets voor 7 a 8 jarige.