Ja heel lastig idd...ik denk dat het schoolwerk hier in nogmaals groep 2 ook nog wel genoeg uitdaging biedt dus dat zou ook niet echt een reden zijn om toch naar groep 3 te gaan. Hopelijk kunnen ze ons dinsdagavond wat inzichten geven.
Ik denk dat het verhaal van Saskia best wel een uitzondering is (??) Buiten de rust misschien in gr3, zijn de kinderen sowieso wel veelal 'ouder' in gedrag. Helemaal als je denkt dat er nog genoeg uitdaging is in de leerstof, dan lijkt het mij dat ze er gewoon nog niet aan toe is. Maar goed, hopelijk kan de juf je de beste oplossing voor jouw dochter geven, waar jullie je goed bij voelen.. (Al heb ik zelf ook niet meer 100% procent vertrouwen in het oordeel van de juf )
Mja enige wat je kunt doen is alles overwegen.. Alle voordelen en nadelen afwegen... En een keuze maken op basis van wat je op dat moment weet. En in jezelf vertrouwen dat je de in jouw ogen beste keuze hebt gemaakt. Niemand heeft een glazen bol maar ik ben inmiddels wel overtuigt dat het onderbuikgevoel van papa's en mama's best gehoord mag worden. Bij voorkeur door een luisterend oor van een juf die gewoon hardop meedenkt.
@arivenol: ik hoor het wel vaker eerlijk gezegd. Maar goed... Ik begeef dan ook misschien wat vaker tussen sensitieve kinderen die juist doordat ze de drukte schuwen wat achter lijken te lopen. Het is in ieder geval niet uniek. Maar zoals ik al zei.. My 2 cents. Voor tuc om over na te denken en mee te doen wat ze zelf denkt dat goed is Elk kind is anders
Ik ben kindercoach en werk vooral met hooggevoelige kinderen en hun ouders. Mijn ervaring is dat mensen die in de kinderopvang werken of leerkracht zijn, vaak (onterecht en ongetwijfeld met de beste bedoelingen) met termen als achterstand, diagnose, dyslexie, ad(h)d en autisme strooien. Natuurlijk geldt dit lang niet voor iedereen!!! Maar de ouders die ik in mijn praktijk krijg, komen niet zelden omdat ze onzeker zijn gemaakt door (goedbedoelde) opmerkingen van de juf. Wat vind je er zelf van? Jij bent de expert. Jij kent je kind en weet en voelt wat waar is. Vertrouw daarop. Ik weet niet of ik je op mijn praktijk of site mag wijzen (ken de regels van dit forum niet wat dat betreft), maar kijk hier eens naar: https://www.facebook.com/notes/kindercoach-de-vuurtoren-den-haag/hooggevoeligheid-informatie/733140056696907 De blogs op gevoeligopvoeden.nl zijn inderdaad ook een aanrader! Mocht je er iets in herkennen, is het zeker de moeite om er over te gaan lezen en ervaringen uit te wisselen met andere ouders. In heel Nederland zijn hiervoor mogelijkheden. Kom op voor je kind, twijfel niet aan je vermoedens, neem het serieus maar maak er geen drama van. Veel succes en als je specifieke vragen hebt, mag je me uiteraard altijd PB-en.
Dat is precies hoe mijn man en ik er over denken! Wij Werder er inderdaad heel onzeker van, want je wilt ook geen blinde vlek hebben bij de kind. Maar door gesprekken met anderen die onze dochter ook kennen, zijn we het er wel over eens, dat ze gewoon wat onzekerder is (hallo, ze is 2,8) en wat moeilijk andere mensen/kindjes vertrouwd.
Ons zoontje is 2 en gaat sinds 6 maanden naar het kinderdagverblijf. Vorige week heeft hij voor het eerste de muziekles bijgewoond. Hij heeft dus 1,5 jaar nodig gehad om hieraan te wennen. Prima toch? Hij zit absoluut lekker in zijn vel en trekt zijn plan wel, maar helemaal op zijn eigen manier en (vooral) in zijn eigen tempo. Zouden meer mensen moeten doen. Wij (als maatschappij) leggen nogal snel een druk op kinderen. Waarom weet eigenlijk niemand. Hoe fijn is het om juist de eerste jaren van je leven op je eigen manier de wereld en jezelf te leren kennen? Alles en iedereen moet binnen een bepaald kader vallen, anders lijken we in paniek te schieten. Tuurlijk, soms is er echt iets aan de hand en moet je ingrijpen. Maar meestal is het gewoon iets dat bij een karakter hoort en is het aan ons om dit te respecteren. Bovendien zegt eventuele onrust bij dit soort reacties vaak meer over onszelf dan over onze kinderen... @TS: Hoe is het nu?
Mijn oudste was ook erg gevoelig. De top daarvan lag rond de 2,5-3 jaar. Op het KDV redde hij zich wel, maar als er iets anders ging dan normaal moesten de leidsters hem echt helpen. Ook buitenshuis met mij was hij erg verlegen. Het CB heeft nog wel even iets autistisch geopperd, maar dat is door ons en het KDV wel uitgesloten. Hij was namelijk wel in staat om contact te maken en zijn ding te doen. Mits maar niet teveel dingen eromheen energie kosten.. In groep 1&2 kwam hij steeds meer los. Hij bleef wel verlegen en rustig. laatste helft van beide jaren was de klas ook behoorlijk vol en had hij ook moeite met alle indrukken. Hij koos dan zelf wel een werkje wat makkelijk was, om dat te compenseren. Meedoen met de kring kwam pas echt begin groep 2 goed op gang. Toen toonde hij ook iets meer initiatief bij het spelen.. En nu groep 3, en hij blijft zich snel verder ontwikkelen. Het is een combi met 4-5, en hij gedijd heel goed op de orde in de klas. Geen kinderen die voorbij rennen, gillen of storen. Gewoon lekker je dingetje doen. Bij het buitenspelen en overblijf doet hij goed mee. Hij heeft nu zelfs als eens een toverkunstje aan de klas laten zijn tijdens het fruit eten, en een verhaal voor gelezen dat hij zelf had geschreven. En trots dat hij was. Je ziet hem echt steeds verder ontpoppen. Hij krijgt vanwege zijn motorische onhandigheid (niet ernstig, maar viel op bij gymjuf) wel extra gym na schooltijd. Die meneer geeft ook training in zelfvertrouwen en weerbaarheid. Dus dat wordt dan ook meegepakt waar nodig. Maar dat is nu niet meer dan een extra duwtje de goede richting op, waar hij zelf toch al naar op weg was. In ons geval heb ik me nooit echt zorgen gemaakt. Ja mijn kind was anders dan de kinderen om hem heen. Maar zijn ouders waren als kind ook een stukje rustiger dan de rest van de klas. Hij kon prima sociaal doen, mits de goede voorwaarden. En nu blijkt inderdaad dat er weinig aan de hand is..
Hoe het nu gaat: wel goed eigenlijk. Ik heb het van me afgezet,en wacht de observatie af,maar maak me geen zorgen. Ik was vroeger precies zo,misschien dat we in de toekomst een paar lessen assertiviteitstraining kunnen doen,zodat hij wat zekerder word. Daar zou ik vroeger ook wel baat bij hebben gehad.