Wat een vreselijke fase Ons zoontje is een ontzettend lief eigenzinnig kereltje. Hij vind het heerlijk om op stap te gaan, ballorig, zwemmen, speeltuin, noem maar op. Dit doe ik ook zoveel mogelijk met hem, zeker nu ik nog alle tijd heb in mijn verlof. Maar door dat ellendige dwarse peuterpuber gedrag ben ik het even helemaal zat om hem ook maar ergens mee naartoe te nemen Zodra het tijd is om terug naar huis te gaan of in elk geval weg van waar we zijn, gooit hij zich als een klein krijsend speenvarken op de grond. Jas aantrekken moet in de houdgreep wat het er uiteraard niet beter op maakt, 90% van de tijd moet ik hem optillen en meesleuren terwijl hij heeeel goed voor zoutzak speelt en je hebt vervolgens een Worstelmove nodig om hem in de autostoel te krijgen. Fietsstoeltje is al helemaal geen doen als hij zo is. En welke aanpak ik ook probeer, welke toon ik ook gebruik, niks lijkt door te dringen of te werken. Hopeloos vermoeiend en ruggenbrekend Wat wil ik nou eigenlijk met dit verhaal? Even van me afschrijven vooral. En ondertussen .......het is een fase , het is een fase, het is een fase, het is een fase.....
Mijn zoon is 1 dag ouder dan de jouwe en heeft net een hele pittige fase achter de rug. Aaaaaalles was een strijd! Van jas aandoen, weg gaan etc etc etc... erg vermoeiend! Ook hij had meerdere driftbuien per dag waarbij hij of alles bij elkaar gilde of zich brullend op de grond liet vallen.... Wat ik doe nu en wat goed schijnt te werken bij hem is hem voorbereiden op wat gaat komen en hem af laten maken waarmee hij bezig is. Bijv: als we naar het kdv moeten maar hij is met een puzzel bezig zeg ik duidelijk dat hij de puzzel mag afmaken, dat dat de laatste is en dat we daarna schoenen en jas aan doen. Dit laat ik hem herhalen. En dan geeft hij een klap op de hand om de deal te sluiten Succes! En ja het is een fase, het is een fase, het is een fase, het is een fase, het is een monster, het is een fase
Inderdaad op tijd vertellen dat je gaat. Wanneer dat precies is door bijvoorbeeld aan te geven dat hij nog 1 keer van de glijbaan mag. Duidelijk maar ook consequent. Doe wat je zegt, wanneer ze ouder zijn kun je weer wat flexibeler zijn.
Mijn zoontje heeft ook zo'n fase (gehad) gelukkig zitten we nu weer even in rustiger vaarwater. Wat ik doe behalve consequent zijn is ook het gevoel benoemen. Dat is niet leuk hé? Ben je net zo leuk aan het spelen moeten we weg, jammer". Laatst benoemde hij het zelf ipv een bui te krijgen. Ik zei "nog 1 keertje" en hij zei "jammer". Ik merk dat het hem steeds vaker lukt om zijn gevoel te benoemen. Ik oefen ook regelmatig als we boekjes lezen. "Hoe zou beer zich voelen?" "Beer is verdrietig etc."